#ولادت_امام_رضا_تهنیت_باد التماس دعا

#میلاد_امام_رضاجان ۱۱ این همان است که وجود مقدس رسول اکرم ص، به اصحابشان فرمودند «لَوْ تَدُومُونَ عَلَى الْحَالَةِ الَّتِي وَصَفْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِهَا لَصَافَحَتْكُمُ‏ الْمَلَائِكَةُ وَ مَشَيْتُمْ عَلَى الْمَاء» یعنی اگر آن حالاتی که در نزد من دارید و توصیف می کنید که وقتی پیش شما می آییم رقت قلب پیدا می کنیم و بی میل به دنیا می شویم و محبت آخرت در دل ما می آید و در دنیا بی قرار می شویم، اگر این حالات را حفظ می کردید و مداومت براین حالات پیدا می کردید شیطان دستبرد به سرمایه تان نمی زد و ملائکه با شما مصافحه می کردند و روی آب راه می رفتید!

#میلاد_امام_رضاجان ۱۲ زیارت در وقت های مختلف، ثواب های مختلفی دارد. اگر زائری نیمه شعبان خودش را به حرم سیدالشهدا برساند صد و بیست و چهار پیغمبر با او مصافحه می کنند؛ یعنی عالم انسان، عالم انبیاء می شود؛ وارد عالم انبیاء می شود و با انبیا حشر و نشر پیدا می کند. حالا اگر کسی در این حالت ماند، دیگر دائماً در عالم انبیا می ماند. بعضی زائران این طوری اند وقتی به زیارت می روند دیگر الی الأبدشان تضمین می شود.

#میلاد_امام_رضاجان ۱۳ زائرین متفاوتند؛ همین طور که عبادت کننده ها متفاوتند. یک عده ای از ترس عبادت می کنند، یک عده ای از سر میل به بهشت عبادت می کنند، یک عده ای محبت خدا بی قرارشان کرده و نصف شب بلند می شوند و مناجات می کنند. اگر از آنها بپرسی که چرا بلند شدی؟ می گوید: دلم برای خدا تنگ شده؛ دوست دارم با خدا حرف بزنم. این دسته ثوابشان با بقیه متفاوت است، اینها ثوابشان رضوان الله است؛ یعنی آنهایی که برای محبت خدا فارغ از بهشت و جهنم عبادت می کنند، آزادند. اینها مزدشان هم با بقیه فرق می کند؛ مقام رضوان بهشت، یعنی بالاترین درجه بهشت را به آنها می دهند و آنها هم محبت خدا به خودشان را می چشند؛ این مزدشان دوستی خدا می شود و محبت و رحمت خدا به خودشان را درک می کنند!

#میلاد_امام_رضاجان ۱۴ زائرین هم همین طورند یک زائری وقتی می رود زیارت، شوقاً می رود؛ یعنی مشتاق است و دلش برای امام حسین تنگ شده است، یا از قم به مشهد می رود و نه کاری با قرضش دارد نه کاری با بیماری اش دارد و حتی از امام رضا بهشت نمی خواهد! (البته وقتی زیارتش را انجام داد باید دعای عالیة المضامین را بخواند و آنجا امام را واسطه قرار داده و حاجتها را از خدا بخواهد و الّا نوعی استکبار در مقابل امام به حساب می آید که انسان از امام نخواهد) اما اگر به او بگویند چرا می روی؟ می گوید دلم برای امام رضا تنگ شده و می خواهم بروم امام رضا را زیارت کنم؛ این زائران فوق العاده اند! به آنها می گویند نه فقط گذشته تان پاک شد؛ بلکه مثل اینکه از مادر متولد شده اید و هیچ عیبی دیگر در تو نیست و پاک پاک شدید و آینده شما هم تضمین شده است. چنانکه خدای متعال در قرآن می فرماید: «لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّر»(فتح/2)

#میلاد_امام_رضاجان ۱۵ از تعابیری که در خود زیارات آمده استفاده می شود که زیارت که این قدر فضیلت و ثواب دارد ، سفر الی الله است؛ یعنی انسان از خانه نفس و از خانه دنیا و از خانه تعلقاتش بیرون می آید. زائر مسافر الی الله است. اگر بگویند کجا می رود؛ می گوید: رو به خدا می روم. همین طوری که نماز سفر الی الله است، زیارت امام هم سفر الی الله است، مسافرت به سوی خداست، شاهدش همین تعبیر نورانی است که در همین زیارت معروفه حضرت امام رضا است!

#میلاد_امام_رضا باید غبار صحن تو را توتیا کنند «آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند» هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق خیل ملائکند رضا یا رضا کنند! «هر گز نمیرد آنکه دلش» جَلد مشهد است حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند!

#میلاد_امام_رضاجان ۱۶ در اول آداب این زیارت است که غسل کنید و بیایید کنار درب خانه بایستید؛ همین که می خواهید پایتان را بگذارید در مسیر سفر بگویید «بسم الله و بالله و الی الله والی ابن رسول الله»؛ یعنی اولاً با اتکاء به خدا وارد این میدان  می شوید، زیرا این سفر یک سفری نیست که انسان با سرمایه دلش و با سرمایه ریاضت هایش بگوید من چهل روز ریاضت کشیدم حالا دیگر لایق زیارت شده ام. نه، این طوری نیست؛ بلکه وقتی می خواهید در این میدان عظیم پا بگذارید و رو به خدا بروید، اتکایتان به خدا باشد و استعانت از خدا بجویید و با «بسم الله» وارد این وادی بشوید؛ زیرا می خواهید «الی الله» بروید؛ یعنی سفر به سوی خدا و «الی ابن رسول الله» !

#میلاد_امام_رضاجان ۱۷ اگر قصد انسان در زیارت این بود که به محضر امام برود و دوباره به سوی وطن خودش برگردد، این زائر نیست؛ این در واقع مسافر است. بزرگان بین مسافر و راحل فرق می گذارند. مثلاً کوچ نشین ها وطن ندارند و همیشه وطنشان پیش رویشان است، یک جایی یکی دو ماه می مانند؛ اما دل به آنجا نمی بندند زیرا آنجا وطنشان نیست و تعلقاتی در آنجا ندارد؛ می روند یک جای بهتری پیدا می کنند و دائم در حال حرکت هستند؛ راحل اینگونه است که وقتی روبه خدا می رود به قصد برگشتن نیست، اما مسافر می رود که برگردد زیرا یک تعلقاتی دارد. اگر انسان در این سفر زیارتی راحل بود، یعنی از تعلقات خودش بیرون می رود و به هیچ وجه به این تعلقات نمی خواهد برگردد؛ از لباس و پوشش علایقش بیرون می آید.

#میلاد_امام_رضاجان ۱۸ زائر وقتی به سوی امام می رود از همه تعلقات خودش باید بیرون بیاید و بعد قدم در وادی سلوک گذاشته و رو به امام می رود و هر قدمی که برمی دارد، یک قدم رو به رشد است؛ اگر این طور شد یعنی راحل شد و سفرش سفر الی الله شد و آنوقت است که دیگر نمی خواهد به تعلقاتش برگردد، این زائر است که هر قدمش می تواند یک حج باشد و در هر قدم حجابی از دلش برداشته می شود و انس و محبتی با امام برایش پیدا می شود. لذا این راحل وقتی رفت دیگر هرگز نمی خواهد به جای اولش برگردد؛ یعنی اگر به خانه اش هم برگردد دیگر به تعلقات دنیایی اش برنمی گردد، بلکه با یک ظرفیت دیگر و با محبت امام رضا برمی گردد.

#میلاد_امام_رضاجان ۱۹ برخی گفته اند وقتی حاجی لباسهایش را بیرون می آورد و محرم می شود؛ بدین معناست که محرم شدن یعنی همه علایق دنیایی ات را بکن و لباس احرام بپوش و رو به خدای متعال برو؛ وقتی لباست را تغییر دادی بگو «لبیک اللهم لبیک»! این معنایش این است که گویا تا بحال من صدای خدا را نمی شنیدم؛ زیرا منادی خدا ما را همیشه صدا می زند!

#میلاد_امام_رضاجان ۲۰ مثلاً در ماه رجب منادی از آسمان هفتم ما را صدا می زند؛ یا هرشب جمعه منادی از آسمان هفتم صدا می زند؛ یعنی می گوید درها تا آسمان هفتم باز است. از همه مهمتر وجود مقدس نبی اکرم ص است «و داعیا الی الله باذنه»(احزاب/46) ما را به اذن خدای متعال (و نه از طرف خودش بلکه با اجازه خدا) دعوت به سوی خدا می کند؛ البته جلوه های دیگری همچون دنیا و نفس و شیاطین هم هستند؛ یعنی دیگران هم ما را صدا می زنند لکن گویا تا به حال گوش ما سنگین بوده همه سروصداها را شنیدیم جز صدای دعوت خدای متعال، همه دعوت ها را اجابت کردیم و سر سفره همه نشسته ایم جز سر سفره خدای متعال و گویا محرم وقتی لباسش را درمی آورد از همه تعلقاتش بیرون می آید و حالا آماده می شود. گویا صدای منادی خدا را می شنود و در جواب، تلبیه می گوید: «لبیک اللهم» و خدا را اجابت می کند؛ زیارت نیز همینگونه است.