#میلاد_امام_رضاجان ۱۹ برخی گفته اند وقتی حاجی لباسهایش را بیرون می آورد و محرم می شود؛ بدین معناست که محرم شدن یعنی همه علایق دنیایی ات را بکن و لباس احرام بپوش و رو به خدای متعال برو؛ وقتی لباست را تغییر دادی بگو «لبیک اللهم لبیک»! این معنایش این است که گویا تا بحال من صدای خدا را نمی شنیدم؛ زیرا منادی خدا ما را همیشه صدا می زند!

#میلاد_امام_رضاجان ۲۰ مثلاً در ماه رجب منادی از آسمان هفتم ما را صدا می زند؛ یا هرشب جمعه منادی از آسمان هفتم صدا می زند؛ یعنی می گوید درها تا آسمان هفتم باز است. از همه مهمتر وجود مقدس نبی اکرم ص است «و داعیا الی الله باذنه»(احزاب/46) ما را به اذن خدای متعال (و نه از طرف خودش بلکه با اجازه خدا) دعوت به سوی خدا می کند؛ البته جلوه های دیگری همچون دنیا و نفس و شیاطین هم هستند؛ یعنی دیگران هم ما را صدا می زنند لکن گویا تا به حال گوش ما سنگین بوده همه سروصداها را شنیدیم جز صدای دعوت خدای متعال، همه دعوت ها را اجابت کردیم و سر سفره همه نشسته ایم جز سر سفره خدای متعال و گویا محرم وقتی لباسش را درمی آورد از همه تعلقاتش بیرون می آید و حالا آماده می شود. گویا صدای منادی خدا را می شنود و در جواب، تلبیه می گوید: «لبیک اللهم» و خدا را اجابت می کند؛ زیارت نیز همینگونه است.

امام رضا (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مَنْ زَارَنِي عَلَى بُعْدِ دَارِي أَتَيْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ حَتَّى أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَايَرَتِ الْكُتُبُ يَمِيناً وَ شِمَالًا وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِيزَانِ» هرکس مرا زیارت کند، با اینکه زیارتگاه من دور است، من روز قیامت در سه جا به دیدار او می آیم تا او را از ترس و وحشت آن جاها نجات دهم: هنگامی که پرونده اعمال به دست راست یا چپ آنها داده می‌شود؛ نزد پل صراط و (هنگام بررسی اعمال) نزد میزان و ترازو. من لايحضره الفقيه، جلد ۲، صفحۀ ۵۸۴

#میلاد_امام_رضاجان ۲۱ وقتی زائر با معرفت در این وادی قدم گذاشت، اینجاست که دیگر بازارش هم بوی امام رضا می دهد، خانه اش هم بوی امام رضا می دهد، خوابیدنش هم بوی امام رضا می دهد؛ کسی که زائر شد و زیارت را درک کرد، باید وجودش بوی امام رضا بدهد؛ اگر بوی امام رضا نداد، این هنوز زائر نشده است. آدم با کسی که دستش رو عطر زده مصافحه کند، معطر می شود. یا با یک معانقه بوی عطر می گیرد، چطور می شود انسان برود توی حرم امام رضا و بوی عطر امام، آن عطر معنوی را نگیرد؟!!

#میلاد_امام_رضاجان ۲۲ مرحوم ملا علی همدانی یک داستانی می گوید که رسول اکرم ص ، در عالم رؤیا، یک نفر را بوسیده بودند ، هر وقت می آمد پشت در، من از بوی عطرش می فهمیدم فلانی آمده است؛ عطر بهشتی هم نبود. نمی شود آدم برود در حرم امام رضا اما بوی عطر امام رضا را نگیرد؛ اگر زائر شدی باید معطر بشوی و حالت تغییر کند؛ احوالت عوض بشود و رنگ و بوی امام رضا بگیری؛ آن کسی که می رود به سوی امام رضا می رود، وقتی وارد حرم امام می شود، به اندازه ظرفیتش درهای حرم به رویش باز می شود. همه زائرینی که محب اهل بیت هستند وقتی می روند و می آیند حالشان خوش است و همه گناهانشان آمرزیده است؛ ولی آنهایی که زائر حسابی هستند درهای حرم باز می شود و باطن حرم را می بینند و مقامات معنوی امام را زیارت می کنند و ولایت امام برایشان مشهود می شود. این است که آنجا به آدم اجازه می دهند بایستد و زیارت جامعه کبیره بخواند.

#میلاد_امام_رضاجان ۲۳ در روایات فرمودند: از خانه ات که بیرون می آیی و رو به حرم امام می روی، توجه به دنیا نکن و دائم مشغول به ذکر باش. عجیب آنجاست که اذکاری هم که در راه زیارت امام هست، عمدتاً ذکرهای توحیدی است «سبحان الله و الحمد لله و لااله الا الله» . این تسبیحات اربعه را بگویید و تجربه هم شده که آن کسانی که وقتی زیارت می روند، در مسیر زیارت مشغول به ذکر توحیدند زیارتشان با بقیه متفاوت است و درها به رویشان باز می شود.

#میلاد_امام_رضاجان ۲۴ بعد بایست دم در و آن اذن دخول فوق العاده را بخوان: «وقفت علی باب من ابواب بیوت نبیک»؛ یعنی خدایا من در یکی از خانه های پیغمبر تو ایستاده ام. اسرار نبوت در خانه امام رضاست. در خانه سید الشهداست و من می خواهم از این اسرار برخوردار بشوم و می خواهم وارد بیت النبوة شوم و حقایق نبوت برای من معلوم شود؛ آن حقایقی که بر قلب پیغمبرت نازل کردی و این پیامبر این حقایق را در یک خانه هایی آورد. همه آن چراغ هدایت در حرم امام رضا روشن است و من می خواهم از این چراغ و از آن معارف استفاده کنم و می خواهم وارد بیت النبوة بشوم؛ خدایا من معتقدم این آقایی که به  زیارتش می روم زنده است می بیند می شنود جواب می دهد؛ زیارت اینست و الا اگر آدم به اینها معتقد نیست برای چه اصلاً راه می افتد و می رود؟!!

#میلاد_امام_رضاجان ۲۵ هنگام ورود به حرم اهل بیت باید از خدای متعال و از رسول اکرم ص و از ملائکه اجازه گرفت؛ البته با هر اذنی هم یک گشایشی می شود؛ در اذن دخول هست که به حضرت می گویید من بهترین اجازه ورودها را می خواهم؛ یعنی آن اجازه ای که به بهترین دوستانتان، اصحابتان و یارانتان، فقها و بزرگان می دهید، آن اجازه را به من بدهید تا من وارد بشوم؛ یک اجازه معمولی نباشد! لذا اجازه ها فرق می کند؛ وقتی انسان به زیارت یک بزرگی می رود مکانها متفاوت است؛ به یک کسانی اجازه زیارت خاص می دهند. گاهی به کسانی هم اجازه می دهند به امام رضا نزدیک بشوند و درهای معرفت به رویشان باز شود. آن وقت است که حقایق ولایت امام به روی انسان گشوده می شود و به یک شرب مدام می رسد؛ یعنی از جام ولایت امام می نوشد و به تعبیر قرآن: «سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُورا»(انسان/21) و غفلت و شرک و گناهش پاک می شود.

#میلاد_امام_رضاجان ۲۶ اگر کسی راحلا به حرم امام رفت، هر سلامی که به امام می کند یک باب از توحید به رویش باز می شود، چون هر مقامی از مقامات ائمه علیهم السلام یک باب توحید است؛ زیرا ائمه ابواب الله هستند و هر مقامی از مقاماتشان یک بابی است به سوی خدا و از هر دری که بروید راهی به سوی خدا باز می شود!

#میلاد_امام_رضاجان ۲۷ تا امام اجلال نزول در قلب انسان نکند و نور امام به قلب انسان نرسد، معرفت واقع نمی شود. معرفت حقیقی وقتی واقع می شود که درهای قلب باز بشود و شرح صدر پیدا بشود و حقیقت ولایت و انوار امام در قلب انسان بیاید؛ آن وقت انسان امام را در باطن خودش زیارت می کند و این معرفت حقیقی می شود. اگر انسان «عارفاً بحقه» وارد شد، هر سلامی که می کند از همان مقام امام یک جلوه و تجلی و یک نوری به قلب انسان می رسد و یک بابی از معرفت امام به قلب انسان گشوده می شود. در زیارت جامعه کبیره دهها سلام است و دهها مقام و از هر مقامی می شود یک راهی به سوی خدا پیدا کرد.

#میلاد_امام_رضاجان ۲۸ یکی از اتفاقاتی که در زیارت امام می افتد این است که عهد انسان با امام تجدید و کامل می شود. در روایت آمده است که تمام عهدتان با زیارت است؛ ما یک عهدی با خدای خودمان داریم و یک عهدی با امام خودمان داریم. هر روز صبح ما این عهد را نو می کنیم، دعای عهد همین است. گویا زندگی دیروز تا امروز عهد ما را با امام کهنه کرده پس از نو عهدمان را تجدید می کنیم. این تجدید عهد نمی گذارد یادمان برود که ما چه قراری با امام خودمان بسته بودیم. گویا زندگی، عهد ما را کهنه می کند.