💠 پرونده ویژه روز عرفه 🔹 در پایگاه طهور به نشانی زیر 🔽🔽 https://b2n.ir/y25644 کانال طهور @sharabetahour

💠 تجلي توحيد در صورت ولي خدا 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی در بیان برخي از ويژگي‌هاي دعاي عرفه امام حسين (عليه السلام) 🔹 اين دعا ويژگي‌های بسیاری دارد كه از هر کدام از آن‌ها مي‌توان نكاتي را استنباط كرد. 1ـ امام معصوم، امام حسين صلوات الله و سلامه عليه در اواخر عمر شريف و مبارك‌شان اين دعا را خواندند. 2ـ در آخرین زمان مانده به یوم النحر و رمی و قربانی ماسوی الله به‌جا آوردند. 3ـ آن را در روز عرفه که از مواقف سه‌گانه شبیه به قیامت است، قرائت نمودند. 4ـ خواندن این دعای شریف بیرون از منزل و مسکن و در وقت تنفس در سلوک الی الله انجام شد. 5ـ در دامنه کوه، نه در بالای قله و نه در دشت و کویر، انجام شد. 6ـ از ادعیه طولانی منحصر به‌فردی است که آن حضرت پیش از شهادت با حال ایستاده و صدای بلند، در حضور جمع بسیاری که از جهت کثرت بی‌مانند یا کم‌مانند بود، قرائت نمودند. 7ـ دقايق توحيدي را از آن‌چه كه براي همگان مشهود است، از مباحث طبيعي شروع كردند و به عالی‌ترین مضامین معرفتی توحیدی که اختصاص به اولیاء الله دارد و نه‌تنها دیگران آن را نمی‌یابند، بلکه بسا آن را انکار می‌کنند، ادامه دادند. 8ـ اين دعا را در روز روشن خواندند، جزء مناجات‌هاي شبانه نيست. 9ـ در جمع و حضور ديگران خواندند؛ در عين حال كه بي‌توجه به ديگران بودند، ولي در حضور ديگران خواندند. 10ـ در عین حال که برخی از مضامین این دعا فراتر از فهم و شهود مؤمنان و عالمان است، ولی با صدای رسا و راز و نیاز همراه با گریه‌ي شدید قرائت نمودند. 11ـ بر خلاف بسياري از دعاها كه غالباً ائمه‌ي معصومين يا در حال نشسته (دو زانو) مي‌خواندند يا در حال سجده مي‌خواندند يا حالاتی شبیه به آن، گفته شده كه اين دعا از دعاهاي منحصر به فردي است كه حضرت تمام آن را در حال ايستاده خوانده و حضرت دست‌هاي مبارکش را بلند كرده، به‌گونه‌ای که بر حسب نقل گودی زیر بغل آن حضرت قابل رؤیت بود. 🔹 از مجموع اين نكات مي‌شود فهميد كه اين دعا جنبه‌ي تعليمي هم دارد. غير از مناجات است كه جنبه‌ي تعليمي ندارد؛ هر كسي گوش شنوا و تيزي داشته باشد، مناجات را بگيرد، سهمي برده و نتيجه‌اي گرفته، ولي اگر كسي آن تيزي چشم و گوش را نداشته باشد، بهره‌اي ندارد. ولي اين دعا اين‌گونه نيست، يعني ضمن اين‌كه دعاست و گفتگوي با خداي متعال است، قصد بيان معارف الهي را به منظور انتقال به ديگران هم دارد. 🔹 پس مي‌شود گفت كه اين دعا، هم معارف قابل انتقال به ديگران را دارد، يعني ديگران مي‌توانند از آن استفاده كنند و بفهمند، مخصوصاً‌ بخش‌هاي طبيعي‌اش را كاملاً خلق مي‌تواند بفهمد و همين كه با توجه به اين‌كه امام معصوم است و در سفر آخر و قبل از شهادت و با توجه به سایر ويژگي‌ها، جنبه‌هاي ولايي اين دعا هم يعني لب توحيد و مغز توحيد هم در آنجا آشكار شده است و با توجه به اين نكته، آن بخش دوم يا قسمت آخر دعا هم جزء قطعي همين دعا هست، يعني اگر كسي بتواند ترديد كند، بايد در قسمت اول دعا ترديد كند كه البته ترديدپذير نيست، ولي در قسمت آخر دعا اصلاً ترديد نمي‌شود روا داشت. چون مغز توحيد را در آنجا بيان كرده. مغز توحيد را بيان كرده، تعبير ديگرش اين است كه تجلي توحيد را در صورت ولي خدا بيان كرده است. 🔹 پس هم اين دعا را چون جنبه‌ي تعليمي دارد، بايد شرحش را و نكات و لطايف و ظرائفش را براي ديگران منتقل كرد و چون اين دعا هم داراي مراتب مختلف است، همگان مي‌توانند استفاده كنند؛ برخي طبيعياتش را بفهمند، برخي نفسانياتش را بفهمند، برخي جنبه‌هاي عبوديتش را بفهمند، برخي جنبه‌هاي ولايي را و برخي هم جنبه‌هاي توحيدي. دعاي عام و تام است؛ هم عام يعني همه‌ي مراتب انسان‌ها را شامل مي‌شود و هم تام است، يعني هيچ مرتبه‌اي را ناقص يا با كاستي رها نمي‌كند. کانال طهور @sharabetahour

💠 معانی و مصادیق عرفه 🔹 اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ـ 28 تیرماه 1400 🔊 صوت و 🗂 متن کامل در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 معانی و مصادیق عرفه 🔹 اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ـ 28 تیرماه 1400

💠 معانی و مصادیق عرفه 🔹 اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ـ 28 تیرماه 1400 ✔️ عرفه معانی متعدد و مصادیق بی‌شماری دارد. عرفه هم به معنای «معرفت در زمان»، هم «معرفت در مکان»، هم «ملازمت و مصاحبت با فاعل معرفت و فاعل طالب» و همچنین آخرین و دقیق‌ترین معنای آن، «همراهی و ملازمت با فاعل مطلوب در معرفت» است. یعنی گاهی به معنی اسم زمان (نزدیک به اسم زمان)، گاهی به معنی اسم مکان و گاهی به معنای فاعل است و فاعل گاهی به معنای طالب است و گاهی فاعل مطلوب. ✔️ البته درجه بالاتر از این هم وجود دارد که فاعلی است که فاعلیت و طالبیت آن عین مطلوبیتش باشد. ✔️ فرد و مصداق مشخص عرفه به معنای کسب و تحقق معرفت در زمان، روز عرفه است که یک روز قبل از عید بزرگ اضحی و قربان است. اما این به این معنا نیست که این تنها مصداق است. مصداق منصوص و شناخته شده و تعریف شده‌اش، روز عرفه است که دعای مشهور امام حسین علیه الصلات و السلام در این روز قرائت می‌شود؛ اما در هر روزی که استعداد، قابلیت و معدات و زمینه‌های معرفت حقیقی فراهم بشود، آن روز، روز عرفه است. ✔️ همچنان‌که همه روزها می‌تواند روز عاشورا باشد، همه روزها می‌تواند روز عید باشد، همه روزها هم می‌تواند روز عرفه باشد. ولی آن مصداقی که تحقق یافته یا برای اکثریت تحقق پیدا کرده است و یا مأثور و منصوص از قِبَل معصوم علیه الصلات و السلام است، همین روز عرفه‌ای است که آداب و اعمال و عبادات مخصوصی دارد. ✔️ عرفه به معنای مکان و تحقق معرفت در مکان، همان عرفات است. در بخشی از اعمال حج که به صحرای عرفات می‌روند، مکان و مصداق شناخته شده و منصوص آن، آن‌جاست ولی مکان‌های دیگری هم می‌تواند باشد که استعداد و قابلیت و معدات تحقق و فعلیت معرفت در آن‌ها وجود داشته باشد؛ مانند اماکن مقدسه، عتبات مانند مدینه و حرم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و جاهای دیگر که این قابلیت را می‌توانند داشته باشند یا دارند ولی زمینه‌های برخورداری از آن برای کسانی که می‌خواهند عارف بشوند، ممکن است فراهم نباشد. ✔️ اما در عرفات و موقف‌هایی که اعمال حج در آن انجام می‌شود، قابلیت بیشتر برای عارف و کسی که می‌خواهد معرفت به‌دست بیاورد فراهم‌تر است. علت فراهم‌تر بودن آن است که کسی که در آن صحرا حاضر می‌شود، قبل از آن عمره و اعمال عمره را انجام داده، احرام بسته، کوچ کرده و عبادات خاص و معینی را انجام داده تا به آن‌جا رسیده. ✔️ اگر کسی در طول زندگی یا در مقاطع مختلف زندگی این‌گونه باشد که چنین اعمال و عبادات یا مشابه و جایگزین آن را بتواند در جاهای دیگر انجام بدهد، زمینه حضورش در عرفه حقیقتاً وجود خواهد داشت، ولو این‌که در صحرای عرفات حضور نداشته باشد. مثل این‌که در روایات وارد شده است که اگر کسی در دهه اول ذی‌حجه نمازی که در آن پس از حمد و سوره آیه «و واعدنا» (آیه 142 سوره اعراف) خوانده می‌شود، بخواند، این حاجی است؛ نه‌فقط خود حج می‌کند، بلکه در حج همه حاجیانی که در مکه در این ایام حج انجام می‌دهند، شریک است، بدون این‌که از کمال و تمامیت حج حجاج کاسته بشود. ✔️ چطور می‌شود با عملی انسان حاجی بشود ولو این‌که در اماکن و زمان حج حضور نداشته باشد؟ همچنین می‌تواند به کسب معرفت بپردازد و در عرفه حضور داشته باشد، بدون این‌که در روز عرفه در جاهای معین مثل عرفات حضور داشته باشد. ✔️ معنای دیگر عرفه، به معنای فاعل و طالب معرفت است؛ مثل طلبه که به معنای طالب، فعله که به معنای فاعل و عمله که به معنای عامل است. یعنی کسی عرفه هست که طالب و ایجاد کننده معرفت باشد و به‌سوی معرفت برود. حال این به‌سوی معرفت رفتن، ممکن است از طریق دقت، فکر، اندیشه و مانند آن باشد و ممکن است از طریق عمل صالح باشد. ممکن است از طریق اعمال ظاهر یا اعمال باطن یا اعمال جوارح یا اعمال جوانح باشد. ✔️ آخرین قسم از مصادیق عرفه، فاعل حقیقی معرفت است که او خود مطلوب این معرفت هست؛ یعنی کسی معرفت را ایجاد می‌کند که معروفش در این معرفت، خودش است. مصداق حقیقی چنین عرفه‌ای خودِ خدای متعال است. مصادیق ظلی آن انبیا و اولیا و در رأس آن نبی خاتم و اولیای خاتم محمدی صلی الله علیه و آله و سلم است. ✔️ به خاطر این‌که اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست، در روایات متعدد داریم که در شب و روز عرفه با این‌که جمعی به صحرای عرفات رفته‌اند و در آن‌جا مشغول راز و نیاز هستند، خدای متعال اول توجه رحمت و نزول و هبوط رحمت تام و عامش را بر زائران حضرت اباعبدالله علیه الصلات و السلام معطوف می‌دارد و نازل می‌کند، آن‌گاه به کسانی که در صحرای عرفات مشغول عبادت هستند.

✔️ این به این خاطر است که کسانی که در آن‌جا [عرفات] هستند، در عرفه هستند ولی عرفه به معنای زمان و مکان است؛ اما عرفه به معنای فاعل و مخصوصاً عرفه به معنای فاعل مطلوب، نصیب کسانی می‌شود که همراه و ملازم و مصاحب با انبیا و اولیا به‌ویژه اولیای محمدی باشند. کانال طهور

💠 دعای عرفه، ظهور فنای تام تفصیلی در جهان طبیعت 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔊 صوت و 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 دعای عرفه، ظهور فنای تام تفصیلی در جهان طبیعت

💠 دعای عرفه، ظهور فنای تام تفصیلی در جهان طبیعت 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 1 اعمالی که در ماه ذی حجه و ایام حج انجام می‌شود، مخصوصاً کوچ کردن و از شهر خارج شدن، همگی مقدمات، ابزار و اهداف معرفتی دارد. اگرچه هدف تمام عبادات ـ چه عبادات فردی و چه عبادات جمعی از جمله حج ـ رسیدن به معرفت ویژه و خاص است، ولی آنچه در حج مخصوصاً خارج شدن از شهر، شهرنشینی و زندگی‌های عرفی و عادی و به بیابان رفتن انجام می‌شود، آثار و اهداف معرفتی ویژه دارد. در این اهداف معرفتی چند ابزار معرفی شده که یکی سکوت کردن و فکر کردن است که چند روزی که در مشعر، عرفات و منا می‌گذرانند عمدتاً به سکوت و فکر کردن می‌گذرد. بخش دیگر دعا خواندن است. هدف از دعا و به‌ویژه دعایی که در روز عرفه خوانده می‌شود، رسیدن به معرفت است که نوع آن را توضیح می‌دهم. ادعیه‌ای که مستند و از امام معصوم علیه الصلات و السلام آمده است که شاید بهترینِ آن دعای عرفه مشهور است، بهترین ابزار و وسیله و در عین حال بهترین مسیر و مقصد یا معرفتی است که به ثمر می‌نشیند. معرفتی که در اینجا مدّ نظر است، یک معرفت عام و جامع است. صرفاً معرفت خدا یا معرفت اسمی از اسماء یا وصفی از اوصاف خدای متعال یا معرفت نفس نیست، معرفت همه‌چیز است. معرفت جامع یعنی شناختن خدای متعال، اسماء و صفات او و ظهورات و کمالاتِ تفصیلی جزئی خدای متعال که انتهای آن جهان طبیعت است. بنابراین تعیبرهای خیلی دقیق و بسیار عمیقی که حضرت دارند، به استخوان بینی، چشم، استخوان سر، آفرینش و کیفیت آفرینش آن‌ها و تمام ریزه‌کاری‌هایی که اشاره می‌کنند، صرفاً این نیست که مثلاً می‌خواهد از خدای متعال تشکر کند، بلکه با توجه به این‌که ماه ذی الحجه ماه معرفت است، اعمالی که انجام می‌شود، اعمال معرفتی و به قصد رسیدن به معرفت است و این دعا نیز بهترین است. یعنی هم درباره اسماء کلی خدای متعال در این دعا صحبت فرمودند، هم درباره اسماء جزئی، ظهورات اسماء کلی و ظهورات اسماء جزئی تا جایی که چیزهایی را گفتند که در علوم جزئی مانند پزشکی و نیز فیزیک و شیمی وجود دارد. پس هدف از دعای عرفه، رسیدن به معرفت است که این دعا هم ابزار، هم مسیر و هم مقصد است، آن‌هم رسیدن به معرفت تفصیلی اسماء کلی، اسماء جزئی و هم مظاهر اسماء جزئی تفصیلی که در جهان طبیعت است و فروتر از جهان طبیعت هم معنا ندارد. 2 در این دعا اوج عبودیت و تحقق فنا برای انسان کامل، برای امام حسین و امثال امام حسین علیهم الصلات و السلام آشکار شده. برای دیگران و ما انسان‌های معمولی و انسان‌های بهتر از ما، ممکن است فنا اتفاق نیفتد و تشبه به فنا ممکن است که اتفاق بیفتد. آن‌چه اتفاق افتاده، آن است که این دعا طولانی است. امام علیه الصلات و السلام هم عجله‌ای برای خواندن دعا ندارد. دعا از پیش فکر، تدوین و محاسبه نشده، بلکه امام در شرایط عصر روز عرفه که قرار گرفته، شروع به راز و نیاز با خدای متعال کرده و در بخش‌هایی هم مناجات است. حقایق را از نقطه‌ای شروع می‌کند آن‌هم به‌گونه‌ای بسیار منظم و دقیق تا به آخر می‌رساند. قطع نظر از بخش آخر که ممکن است کمی اختلاف نظر هم وجود داشته باشد، خودِ این دعا برای کسی مانند امام حسین علیه الصلات و السلام که به لحاظ زمانی احتمالاً در مهرماه باشد، در عربستان و عرفات، هوای گرم، ایستاده و در روایات که هم مُسند و هم درست است، حضرت دست‌هایش را بالا گرفته است که ما می‌دانیم دست بالا گرفتن تا چند دقیقه ممکن است اما وقتی دوام پیدا می‌کند، از طبیعت انسان بیرون است. از اول تا آخر دعا جایی نقل نشده که حضرت خسته شده و دست خود را پایین آورده است و در بعضی از تعابیر هست که زیر بغل حضرت دیده می‌شد، چون مُحرِم بودند. وقتی کسی این‌گونه عبادت می‌کند و ساعات طولانی چنین دعایی را می‌خواند و اشک می‌ریزد، اگر ما بخواهیم ظهور فنای تام تفصیلی در جهان طبیعت را مشاهده کنیم، یک نمونه آن دعای عرفه‌ای است که امام حسین علیه الصلات و السلام می‌خواند. نه‌تنها برای همه بلکه برای اخص خواص هم ممکن است که این اتفاق نیفتد، اما اگر برای کسانی ممکن باشد که رو به قبله بایستند، دست‌ها را بالا بگیرند و دعا بخوانند، هر وقت خسته شدند، خستگی را برطرف کنند و دوباره همان‌گونه دعا بخوانند، در تشبه به امام حسین علیه الصلات و السلام مؤثر است. کانال طهور @sharabetahour

💠 بین العیدین قربان تا غدیر؛ هنگامه بقای بعد از فنا 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 بین العیدین قربان تا غدیر؛ هنگامه بقای بعد از فنا

💠 بین العیدین قربان تا غدیر؛ هنگامه بقای بعد از فنا 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔹 سه ماه رجب، شعبان و رمضان که باید انسان به اوج عبودیت برسد و به توحید دست پیدا کند، همه در حکم یک چله طولانی هستند. اگرچه ماه رجب یک خاصیت دارد، ماه شعبان خاصیت دیگری و رمضان خاصیت دیگری که باید توحید اتفاق بیفتد. همه این‌ها که اتفاق افتاد، مقدمه‌ای هستند برای یک چله حقیقی که شوال، ذی‌قعده و ده روز اول ذی‌حجه است و باید در این دو ماه و ده روز تا عید قربان آن‌چه که در آن سه ماه قبلی اتفاق افتاده بود را ادراک و تکمیل کند. 🔹 گفته می‌شود که در آن سه ماه اول زمینه وصول به توحید را فراهم می‌کند، ولی این موحد است که به توحید دست پیدا می‌کند. در این دو ماه و ده روز باید زمینه وصول به عید قربان که عید فناست فراهم شود و اگر کسی آن مراتب قبلی را طی کرد و به مرتبه موحد بودن رسید، در این مراتب بعدی به مرتبه فنا دست پیدا کرد، آن وقت این مدت کوتاه بین العدین ـ عید قربان تا عید غدیر ـ مرتبه بقای بعد از فناست. 🔹 اگر این اتفاق نیفتاد، دوباره باید همین دور را شروع کند. شاید لازم باشد انسان صدها بار این حرکت دورانی را مکر و مکرر طی کند که به گونه‌ی ترتیبی به دست بیاورد. یعنی خواص، فضایل و نتایج آن سه ماه را به دست بیاورد تا مقدمه دو ماه بعدی باشد و تا مقدمه برای آخرین دهه باشد که بین دو عید قربان و غدیر اتفاق می‌افتد. 🔹 باید بارها و بارها تمرین و تکرار شود تا این اتفاق بیفتد. حال اگر کسی در این‌جا هم به دست نیاورد، در عوالم برزخ باید به‌دست بیاورد و اگر در عالم برزخ به‌دست نیاورد، در عالم برزخ برای همیشه می‌ماند و از آن عبور نمی‌کند. کانال طهور @sharabetahour