💠 عظمت نهضت علمی امام باقر (علیه السلام) 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت شهادت آن حضرت 📝 همچنان که مکرر گفته شد، هر یک از خاندان پیامبر علیهم الصلات و السلام با توجه به اوضاع عصر و زمانه و مردم و مخاطبان و مانند آن به یکی از صفات‌شان شناخته شدند، به‌خاطر این‌که یکی از صفات‌شان برای دیگران اظهر از سایر صفاتشان بود. 📝 درباره این‌که حضرت امام محمد باقر علیه الصلات و السلام به عنوان باقر العلوم بعد از پیامبران شناخته شده، قدری توضیح می‌دهم که اولاً اگر امام باقر علیه الصلات و السلام در عصر خود حضور نداشت ـ به نحو شرطیه امتناعیه ـ هرگز امام رضا صلوات الله علیهم اجمعین عالم آل محمد نبود. به این خاطر که اگر پیشتر، امام باقر صلوات الله و سلامه علیه نبودند، اکثریت قریب به اتفاق انسان‌ها در حوزه معارف الهی جاهل حقیقی و جاهل مرکب بودند. در نتیجه در حضور امام رضا صلوات الله و سلامه علیه که می‌آمدند، برتری امام رضا بر دیگران، برتری عالم بر جهالی بود که هیچی نمی‌دانستند. 📝 ولی کار امام باقر صلوات الله و سلامه علیه که علم را شکافت نه‌تنها برای شیعیان، شیعیان خالص و نه اهل سنت، [بلکه] برای تمام انسان‌هایی که با واسطه یا بی‌واسطه به آن حضرت دسترسی داشتند، سبب شد که از دریای بیکرانه علم نبوی و ولوی حداکثر استفاده را ببرند و به درجاتی از علم رسیدند که وقتی امام رضا علیه الصلات و السلام در عصر خود در میان انسان‌هایی قرار گرفت که از امام باقر علیه الصلات و السلام با واسطه و بی‌واسطه استفاده کرده بودند، در واقع در میان علما ظهور کرد. 📝 به همین سبب چنان شکوک، تردیدها و مانند آن در زمان امام رضا صلوات الله و سلامه علیه برطرف شد که گویی کسی در حقانیت اهل بیت علیهم الصلات و السلام و حقانیت روایاتی که از پیامبر و امیرالمؤمنین علیهما السلام تا امام دوازدهم آمده است، دیگر کسی شک و تردید نکرد. 📝 این‌ها از برکات امام باقر علیه الصلات و السلام است که در حوزه علمی و درسی که داشت همگان استفاده می‌کردند، چه آن کسانی که بی واسطه استفاده می‌کردند و چه کسانی که با واسطه. یعنی بعد از ظهور برخی از انبیا که به توسعه و گسترش علمی چنان اقدام کردند که بی سابقه بوده، حضرت امام باقر علیه الصلات و السلام در کشف دقایق و لطایف معارف الهی که عامه مردم بفهمند و به درجاتی از علم و اجتهاد برسند، چنان موفق بود که در هیچ یک از انبیا و و اولیا چنین زمینه عصری و نسبی و مخاطب را نداریم که به این درجه از موفقیت رسیده باشند. 📝 انسان‌ها با مشاهده انبیا علوم لدنی و غیبی، علومی که از کتاب و دفتر و مدرسه و مانند این‌ها نمی‌توان دریافت را در انبیا مشاهده کردند، از جمله از پیامبر اسلام. بعد از پیامبران زمانی فراهم نشد تا امام معصومی بر منبر بنشیند و حقایق و لطایف علوم و معارف الهی که پیامبران بیان می‌کردند، بیان کرده باشد. بهترین زمان، زمان امام محمد باقر علیه الصلات و السلام است و تثبیت زمان امام باقر مربوط به زمان امام صادق است صلوات الله و سلامه علیهما که در جای دیگری عرض می‌کنم. کانال طهور

📩 پایگاه اطلاع‌رسانی طهور منتشر می‌کند: 📖 شرح حکمت متعالیه 1 شرح مختصر جلد اول اسفار اربعه ملاصدرا قدس سره 🗂 تألیف استاد سیدمرتضی حسینی شاهرودی 🔗 فایل PDF در ادامه 🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

📖 شرح حکمت متعالیه 1 شرح مختصر جلد اول اسفار اربعه ملاصدرا قدس سره 🗂 تألیف استاد سیدمرتضی حسینی شاهرودی

💠 وصیت امام باقر (علیه السلام) 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت شهادت آن حضرت 📝 عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ لِي أَبِي يَا جَعْفَرُ: أَوْقِفْ لِي مِنْ مَالِي كَذَا وَ كَذَا لِنَوَادِبَ تَنْدُبُنِي عَشْرَ سِنِينَ بِمِنًى أَيَّامَ مِنًى‏ 📝 حضرت صادق (علیه السلام) فرمود پدرم به من سفارش کرد که از مالم فلان مبلغ را وقف کن تا نوحه سرايان به مدت ده سال در ايام حج در مني برايم نوحه‌سرایي کنند. (بحار الأنوار، ج‏46، ص220) 📝 با توجه به این‌که زمان امام باقر و امام صادق صلوات الله و سلامه علیهما، اواخر زمان بنی امیه و اوایل زمان بنی عباس است، البته از جهتی درست است که زمینه برای انتقال و نشر معارف الهی فراهم شده ولی بسیاری گمان‌شان بر این بود که این دو امام بزرگوار به مرگ طبیعی از دنیا رفتند. به مرگ طبیعی از دنیا رفتن نقص نیست ولی اگر لازمه‌اش این باشد که حکام و سلاطین و امرای وقت با امام باقر و امام صادق صلوات الله و سلامه علیهما درگیر نبودند و اختلاف و تعارض نداشتند و در نتیجه آن‌ها تبرئه بشوند، این باید دخل مقدر بشود. به همین خاطر است که حضرت حسب نقل با این وصیتی که فرمودند یعنی من هم کشته شدم و در مصیبت من هم اشک بریزید. یعنی خیال نکنید چون بنی امیه نفرات آخرشان هستند، مانند گذشتگان خود نیستند و آن ظلم و جور معاویه و یزید را ندارند یا بنی عباس که اولین نفرات‌شان هستند، هنوز مثلاً مانند هارون نیستند. این‌گونه نیست. 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 وصیت امام باقر (علیه السلام)

💠 پرونده ویژه روز عرفه 🔹 در پایگاه طهور به نشانی زیر 🔽🔽 https://b2n.ir/y25644 کانال طهور @sharabetahour

💠 تجلي توحيد در صورت ولي خدا 🗂 برخي از ويژگي‌هاي دعاي عرفه امام حسين (عليه السلام) 💠 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🗂 متن کامل در: https://b2n.ir/m97120 کانال طهور @sharabetahour

💠 تجلي توحيد در صورت ولي خدا 🗂 برخي از ويژگي‌هاي دعاي عرفه امام حسين (عليه السلام) 💠 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔹 اين دعا ويژگي‌های بسیاری دارد كه از هر کدام از آن‌ها مي‌توان نكاتي را استنباط كرد. 1ـ امام معصوم، امام حسين صلوات الله و سلامه عليه در اواخر عمر شريف و مبارك‌شان اين دعا را خواندند. 2ـ در آخرین زمان مانده به یوم النحر و رمی و قربانی ماسوی الله به‌جا آوردند. 3ـ آن را در روز عرفه که از مواقف سه‌گانه شبیه به قیامت است، قرائت نمودند. 4ـ خواندن این دعای شریف بیرون از منزل و مسکن و در وقت تنفس در سلوک الی الله انجام شد. 5ـ در دامنه کوه، نه در بالای قله و نه در دشت و کویر، انجام شد. 6ـ از ادعیه طولانی منحصر به‌فردی است که آن حضرت پیش از شهادت با حال ایستاده و صدای بلند، در حضور جمع بسیاری که از جهت کثرت بی‌مانند یا کم‌مانند بود، قرائت نمودند. 7ـ دقايق توحيدي را از آن‌چه كه براي همگان مشهود است، از مباحث طبيعي شروع كردند و به عالی‌ترین مضامین معرفتی توحیدی که اختصاص به اولیاء الله دارد و نه‌تنها دیگران آن را نمی‌یابند، بلکه بسا آن را انکار می‌کنند، ادامه دادند. 8ـ اين دعا را در روز روشن خواندند، جزء مناجات‌هاي شبانه نيست. 9ـ در جمع و حضور ديگران خواندند؛ در عين حال كه بي‌توجه به ديگران بودند، ولي در حضور ديگران خواندند. 10ـ در عین حال که برخی از مضامین این دعا فراتر از فهم و شهود مؤمنان و عالمان است، ولی با صدای رسا و راز و نیاز همراه با گریه‌ي شدید قرائت نمودند. 11ـ بر خلاف بسياري از دعاها كه غالباً ائمه‌ي معصومين يا در حال نشسته (دو زانو) مي‌خواندند يا در حال سجده مي‌خواندند يا حالاتی شبیه به آن، گفته شده كه اين دعا از دعاهاي منحصر به فردي است كه حضرت تمام آن را در حال ايستاده خوانده و حضرت دست‌هاي مبارکش را بلند كرده، به‌گونه‌ای که بر حسب نقل گودی زیر بغل آن حضرت قابل رؤیت بود. 🔹 از مجموع اين نكات مي‌شود فهميد كه اين دعا جنبه‌ي تعليمي هم دارد. غير از مناجات است كه جنبه‌ي تعليمي ندارد؛ هر كسي گوش شنوا و تيزي داشته باشد، مناجات را بگيرد، سهمي برده و نتيجه‌اي گرفته، ولي اگر كسي آن تيزي چشم و گوش را نداشته باشد، بهره‌اي ندارد. ولي اين دعا اين‌گونه نيست، يعني ضمن اين‌كه دعاست و گفتگوي با خداي متعال است، قصد بيان معارف الهي را به منظور انتقال به ديگران هم دارد. 🔹 پس مي‌شود گفت كه اين دعا، هم معارف قابل انتقال به ديگران را دارد، يعني ديگران مي‌توانند از آن استفاده كنند و بفهمند، مخصوصاً‌ بخش‌هاي طبيعي‌اش را كاملاً خلق مي‌تواند بفهمد و همين كه با توجه به اين‌كه امام معصوم است و در سفر آخر و قبل از شهادت و با توجه به سایر ويژگي‌ها، جنبه‌هاي ولايي اين دعا هم يعني لب توحيد و مغز توحيد هم در آنجا آشكار شده است و با توجه به اين نكته، آن بخش دوم يا قسمت آخر دعا هم جزء قطعي همين دعا هست، يعني اگر كسي بتواند ترديد كند، بايد در قسمت اول دعا ترديد كند كه البته ترديدپذير نيست، ولي در قسمت آخر دعا اصلاً ترديد نمي‌شود روا داشت. چون مغز توحيد را در آنجا بيان كرده. مغز توحيد را بيان كرده، تعبير ديگرش اين است كه تجلي توحيد را در صورت ولي خدا بيان كرده است. 🔹 پس هم اين دعا را چون جنبه‌ي تعليمي دارد، بايد شرحش را و نكات و لطايف و ظرائفش را براي ديگران منتقل كرد و چون اين دعا هم داراي مراتب مختلف است، همگان مي‌توانند استفاده كنند؛ برخي طبيعياتش را بفهمند، برخي نفسانياتش را بفهمند، برخي جنبه‌هاي عبوديتش را بفهمند، برخي جنبه‌هاي ولايي را و برخي هم جنبه‌هاي توحيدي. دعاي عام و تام است؛ هم عام يعني همه‌ي مراتب انسان‌ها را شامل مي‌شود و هم تام است، يعني هيچ مرتبه‌اي را ناقص يا با كاستي رها نمي‌كند. 🗂 متن کامل در: https://b2n.ir/m97120 کانال طهور

💠 معانی و مصادیق عرفه 🔹 اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ـ 28 تیرماه 1400 🔊 صوت و 🗂 متن کامل در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 معانی و مصادیق عرفه 🔹 اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ـ 28 تیرماه 1400

💠 معانی و مصادیق عرفه 🔹 اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ـ 28 تیرماه 1400 ✔️ عرفه معانی متعدد و مصادیق بی‌شماری دارد. عرفه هم به معنای «معرفت در زمان»، هم «معرفت در مکان»، هم «ملازمت و مصاحبت با فاعل معرفت و فاعل طالب» و همچنین آخرین و دقیق‌ترین معنای آن، «همراهی و ملازمت با فاعل مطلوب در معرفت» است. یعنی گاهی به معنی اسم زمان (نزدیک به اسم زمان)، گاهی به معنی اسم مکان و گاهی به معنای فاعل است و فاعل گاهی به معنای طالب است و گاهی فاعل مطلوب. ✔️ البته درجه بالاتر از این هم وجود دارد که فاعلی است که فاعلیت و طالبیت آن عین مطلوبیتش باشد. ✔️ فرد و مصداق مشخص عرفه به معنای کسب و تحقق معرفت در زمان، روز عرفه است که یک روز قبل از عید بزرگ اضحی و قربان است. اما این به این معنا نیست که این تنها مصداق است. مصداق منصوص و شناخته شده و تعریف شده‌اش، روز عرفه است که دعای مشهور امام حسین علیه الصلات و السلام در این روز قرائت می‌شود؛ اما در هر روزی که استعداد، قابلیت و معدات و زمینه‌های معرفت حقیقی فراهم بشود، آن روز، روز عرفه است. ✔️ همچنان‌که همه روزها می‌تواند روز عاشورا باشد، همه روزها می‌تواند روز عید باشد، همه روزها هم می‌تواند روز عرفه باشد. ولی آن مصداقی که تحقق یافته یا برای اکثریت تحقق پیدا کرده است و یا مأثور و منصوص از قِبَل معصوم علیه الصلات و السلام است، همین روز عرفه‌ای است که آداب و اعمال و عبادات مخصوصی دارد. ✔️ عرفه به معنای مکان و تحقق معرفت در مکان، همان عرفات است. در بخشی از اعمال حج که به صحرای عرفات می‌روند، مکان و مصداق شناخته شده و منصوص آن، آن‌جاست ولی مکان‌های دیگری هم می‌تواند باشد که استعداد و قابلیت و معدات تحقق و فعلیت معرفت در آن‌ها وجود داشته باشد؛ مانند اماکن مقدسه، عتبات مانند مدینه و حرم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و جاهای دیگر که این قابلیت را می‌توانند داشته باشند یا دارند ولی زمینه‌های برخورداری از آن برای کسانی که می‌خواهند عارف بشوند، ممکن است فراهم نباشد. ✔️ اما در عرفات و موقف‌هایی که اعمال حج در آن انجام می‌شود، قابلیت بیشتر برای عارف و کسی که می‌خواهد معرفت به‌دست بیاورد فراهم‌تر است. علت فراهم‌تر بودن آن است که کسی که در آن صحرا حاضر می‌شود، قبل از آن عمره و اعمال عمره را انجام داده، احرام بسته، کوچ کرده و عبادات خاص و معینی را انجام داده تا به آن‌جا رسیده. ✔️ اگر کسی در طول زندگی یا در مقاطع مختلف زندگی این‌گونه باشد که چنین اعمال و عبادات یا مشابه و جایگزین آن را بتواند در جاهای دیگر انجام بدهد، زمینه حضورش در عرفه حقیقتاً وجود خواهد داشت، ولو این‌که در صحرای عرفات حضور نداشته باشد. مثل این‌که در روایات وارد شده است که اگر کسی در دهه اول ذی‌حجه نمازی که در آن پس از حمد و سوره آیه «و واعدنا» (آیه 142 سوره اعراف) خوانده می‌شود، بخواند، این حاجی است؛ نه‌فقط خود حج می‌کند، بلکه در حج همه حاجیانی که در مکه در این ایام حج انجام می‌دهند، شریک است، بدون این‌که از کمال و تمامیت حج حجاج کاسته بشود. ✔️ چطور می‌شود با عملی انسان حاجی بشود ولو این‌که در اماکن و زمان حج حضور نداشته باشد؟ همچنین می‌تواند به کسب معرفت بپردازد و در عرفه حضور داشته باشد، بدون این‌که در روز عرفه در جاهای معین مثل عرفات حضور داشته باشد. ✔️ معنای دیگر عرفه، به معنای فاعل و طالب معرفت است؛ مثل طلبه که به معنای طالب، فعله که به معنای فاعل و عمله که به معنای عامل است. یعنی کسی عرفه هست که طالب و ایجاد کننده معرفت باشد و به‌سوی معرفت برود. حال این به‌سوی معرفت رفتن، ممکن است از طریق دقت، فکر، اندیشه و مانند آن باشد و ممکن است از طریق عمل صالح باشد. ممکن است از طریق اعمال ظاهر یا اعمال باطن یا اعمال جوارح یا اعمال جوانح باشد. ✔️ آخرین قسم از مصادیق عرفه، فاعل حقیقی معرفت است که او خود مطلوب این معرفت هست؛ یعنی کسی معرفت را ایجاد می‌کند که معروفش در این معرفت، خودش است. مصداق حقیقی چنین عرفه‌ای خودِ خدای متعال است. مصادیق ظلی آن انبیا و اولیا و در رأس آن نبی خاتم و اولیای خاتم محمدی صلی الله علیه و آله و سلم است. ✔️ به خاطر این‌که اصلاً عرفه به معنای ولی کاملی است که مقصود از عرفه شناختن اوست، در روایات متعدد داریم که در شب و روز عرفه با این‌که جمعی به صحرای عرفات رفته‌اند و در آن‌جا مشغول راز و نیاز هستند، خدای متعال اول توجه رحمت و نزول و هبوط رحمت تام و عامش را بر زائران حضرت اباعبدالله علیه الصلات و السلام معطوف می‌دارد و نازل می‌کند، آن‌گاه به کسانی که در صحرای عرفات مشغول عبادت هستند.

✔️ این به این خاطر است که کسانی که در آن‌جا [عرفات] هستند، در عرفه هستند ولی عرفه به معنای زمان و مکان است؛ اما عرفه به معنای فاعل و مخصوصاً عرفه به معنای فاعل مطلوب، نصیب کسانی می‌شود که همراه و ملازم و مصاحب با انبیا و اولیا به‌ویژه اولیای محمدی باشند. کانال طهور