📝 حسینیه طهور 💠 اشک مقبول مایه آمرزش است، نه مطلق اشک 🗂 گزیده درس‌های #تحریفات_عاشورا 🔹 در مورد نهضت امام حسین علیه السلام یکی از تفسیرها و تحلیل‌هایی که متأسفانه در میان شیعیان رواج دارد، این است که امام حسین علیه الصلات و السلام همراه اهل بیتش قیام کردند و به شهادت رسیدند برای این که کفاره گناهان امت اسلام باشد؛ یک: کفاره گناهان محبان و شیعیان‌شان. دو: کفاره گناهان غیرشیعیان از جمله کسانی که او را به شهادت رساندند. یعنی در واقع آن کسانی که آمدند امام حسین را به شهادت رساندند، مقدمات یک کار بزرگ و ظهور یکی از تجلیات بی حدّ و اندازه خدای متعال را فراهم کردند. 🔹 آن وقت کسی که چنین اعتقادی داشته باشد، در سال 365 روز انواع و اقسام گناهان انجام می‌دهد امّا با طیب خاطر و خیال راحت هم در روضه‌ها و مجالس شرکت می‌کند، اشکی هم می‌ریزد، اعتقادش هم این است ـ که از بس بدون تبیین و تحلیل درست گفته و گفته شده، تقریباً همه ما قبول کردیم ـ که اشکی از چشم روان شد ولو به اندازه بال مگس ـ چنان که در روایات هست ـ همه گناهان بخشیده شده است. 🔹 باز خدا بیامرزد پدر و مادر آن کسانی که گفتند البته حق الناس استثناء است و باید آدم خودش بپردازد؛ حال اگر کسی حق الناس را هم نپرداخت و ادا نکرد، چه اتفاقی می‌افتد؟ در روز قیامت خدای متعال سر دو راهی قرار دارد که یا این را به خاطر حق الناس به جهنم ببرد یا به‌خاطر آن قطره اشک به بهشت ببرد! کدام یکی است؟ 🔹 ظواهر دینی را نگاه کنید که در برخی از ادعیه و اوراد است که شکی در استناد و مستند بودن آن نیست و همین‌ها هم سبب شده که بدون تفسیر و بدون تحلیل این گسترش و رواج پیدا کند که امام علیه الصلات و السلام بر حسب نقل می‌فرماید خدایا تو وقتی مرددی که من جهنم بروم یا بهشت، من مطمئنم که اگر به جهنم بروم دشمنان تو خوشحال می‌شوند، دوستان تو و اولیای خدا و پیامبر و اهل بیت پیامبر ناراحت می‌شوند. 🔹 حالا به نظر بنده و شما، خوشحالی خاندان پیامبر برای خدا مهّم است یا ناراحت بودن آن‌ها؟! همین (خوشحال بودن آن‌ها) را متوجه می‌شوند! یعنی هر کسی هر کاری کرد، آخر خدای متعال شاید دلِ خوشی هم از ما نداشته باشد ولی مانده که پیامبر را ناراحت کند یا نه! کسی که شهادتین بر زبانش جاری است، اگر به جهنم برود پیامبر و امام حسین ناراحت می‌شود. خوب خدا تاب تحمّل ناراحتی پیامبر را دارد؟ تاب و تحمّل ناراحتی امام حسین و اهل بیت امام حسین را دارد؟ نه، بنابراین هر که هر کاری کرد خیالتان راحت باشد. دقیقاً این اعتقاد مسیحیت است. 🔹 این‌که ما در این زمینه روایات بسیار زیادی داریم که اگر کسی به اندازه بال مگسی اشک بریزد، در این تردید نیست. در این که رضایت اولیای خدا برای خدا از هر امر دیگری مهّم‌تر است، در این‌ها تردید نیست. امّا این‌که آیا این آمرزش بی قید و شرط است؟ آمرزش مطلق است؟ در جای دیگری مجموع روایات را خواهم خواند که اگر فرمود اشک بریزید و این اشک ریختن هم قطعاً و قطعاً سبب آمرزش می‌شود، این مشروط بر این است که اشک بنده و شما را خدا بپذیرد و اگر نپذیرد، در میان حیوانات یا در ضرب المثل‌ها می‌گویند که اشک تمساح؛ تمساح وقتی که غذا می‌خورد آب از چشمهایش می‌پاشد. این هم اشک می‌ریزد، این گریه است؟ نه. 🔹 آن اشکی را خدای متعال ترتیب اثر می‌دهد و مایه آمرزش و مغفرت قرار می‌دهد که اشک مقبول باشد، «انما یتقبل الله من المتقین». حال از که می‌پذیرد و از که نمی پذیرد، شرح آن برای بعد بماند. فعلاً برای نمونه تحریف می‌خواهم عرض کنم که این یکی از تحریف‌هایی است که اتفاق افتاده. کانال طهور @sharabetahour

📝 نقش نهضت کربلا در وصول به توحید 🔹 استاد محترم در ماه صفر سال 1396 طی 5 جلسه به این موضوع پرداختند. صوت و فیلم این جلسات در #حسینیه_طهور منتشر شده است. اهم مباحث مطرح شده در این سلسله مباحث به شرح زیر است: این مجموعه در نشانی زیر قابل ملاحظه و دریافت است: https://b2n.ir/748787 کانال طهور @sharabetahour

📝 نقش نهضت کربلا در وصول به توحید 🔹 استاد محترم در ماه صفر سال 1396 طی 5 جلسه به این موضوع پرداختند. صوت و فیلم این جلسات در #حسینیه_طهور منتشر شده است. اهم مباحث مطرح شده در این سلسله مباحث به شرح زیر است: 🔹 نقش نهضت کربلا و شهادت امام حسین و یارانش و اسارت اهل بیت علیهم الصلات و السلام در وصول به توحید بی‌بدیل است. 🔹 آفرینش تمام موجودات در تمام مراتب عالم هستی هدف، غایت و پایان دارد؛ وصول به این هدف برای همه موجودات ضروری است و نرسیدن به هدف محال عقلی و تخلف‌ناپذیر است. البته در وصول به مقصد تفاوت‌هایی وجود دارد. 🔹 مهم‌ترین حرف در آفرینش، حب ذاتی الهی به تفصیل اسمائش و نیز ضرورت ذاتی است؛ آفرینش از ابهام، اجمال و عدم تعین آغاز می‌شود و آرام آرام در تنزلات در مراتب فروتر به تفصیل می‌رسد و در جهان طبیعت اوج جزئیت است ولی در عین حال آفرینش همچنان ادامه دارد؛ 🔹 به تعبیر دیگر، هدف از آفرینش تمام موجودات، بازگشت تفصیلی و اعتدالی موجودات به خدای متعال است که اسم دیگر آن رسیدن به مرتبه خلافت الهی است؛ خلافت الهی یعنی تمام اسماء، صفات و کمالات خدای متعال در موجودات اولاً ظهور پیدا کند و ثانیاً ظهور آن اعتدالی باشد و هیچ‌کدام بر دیگری برتری و غلبه نداشته باشد 🔹 حال؛ طرح‌ها و برنامه‌های خدای متعال برای رسیدن انسان به اعتدال وجودی یا خلافت الهی چیست؟ 1ـ بعثت انبیا 2ـ سختی‌ها و مشکلات فردی و جمعی که خواسته و ناخواسته در مسیر زندگی فردی و جمعی ما پیش می‌آید 3ـ غدیر خم؛ معرفی امام و امامت پس از پیامبر صلی الله علیه و آله 4ـ ظهور امام زمان علیه الصلات و السلام 5ـ نهضت کربلا 🔹 در نهضت کربلا هر دو عنصر توحید وجود دارد؛ عبادت و اجتناب از طاغوت 🔹 کربلا یک طرح و تدبیر همه‌جانبه است و تمام کارهای مخصوصی که پیامبر، امیرالمؤمنین، امام حسن علیهم السلام انجام داده و تا روز قیامت هر امام و ولی معصومی انجام می‌دهد، به اضعاف مضاعف و آن‌گونه که می‌شود و قابل تحقق است، در نهضت کربلا اتفاق افتاده است 🔹 بهترین صحنه‌ای که خدای متعال در عالم هستی ـ نه فقط در عالم طبیعت ـ لطف خود را صد درصد اظهار کرده، شب و روز عاشوراست کانال طهور @sharabetahour

📝 حسینیه طهور 💠 حکومت امام زمان علیه الصلات و السلام متافیزیکی نیست 🗂 گزیده نقش نهضت کربلا در وصول به توحید 🔹 حکومت امام زمان علیه الصلات و السلام متافیزیکی نیست، فیزیکی است و حضرت بر اساس چارچوب‌های این‌جهانی حکومت می‌کند، برخلاف حکومت حضرت سلیمان که متافیزیکی بود 🔹 جنگیدن، شهادت، مجاهده و مقاتله انبیا و اولیا، تمام از سر لطف، عنایت و رأفت است تا بلکه یک نفر هدایت شود 🔹 دنیا لطف الهی است، آخرت هم لطف الهی است؛ هر موقع تعارض داشتند، باید عاقلانه انتخاب کنیم 🔊 صوت و 📹 فیلم در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 حکومت امام زمان علیه الصلات و السلام متافیزیکی نیست 🗂 گزیده نقش نهضت کربلا در وصول به توحید

📹 #فیلم 💠 حکومت امام زمان علیه الصلات و السلام متافیزیکی نیست 🗂 گزیده نقش نهضت کربلا در وصول به توحید

📝 نگاهی دیگر به اهداف نهضت کربلا 🔹 استاد گرامی در دهه اول محرم سال 1399 (1442 ه.ق) طی پنج جلسه در جمع عزاداران حسینی در مسجد 14 معصوم ابرسج شاهرود به بیان و بررسی برخی از نکات پیرامون نهضت امام حسین علیه الصلات و السلام پرداختند که کمتر گفته شده است. 🔹 بدترین ویژگی انسان که شرک محض است، خودخواهی، خودشیفتگی و خود را بهتر از دیگران دانستن است؛ حتی اگر در ظاهر هم این‌گونه باشد. اگر کسی درباره خود تصور کند از دیگران برتر است، از مصادیق قطعی شرک است. گفتیم انبیا و اولیا آمدند این صفت را از بین ببرند و می‌برند؛ یا به اختیار یا به اضطرار. راه آن تعقل، عبادت و فداکاری است. 🔹 صوت این جلسات در #حسینیه_طهور منتشر شده است. اهم مباحث مطرح شده در این سلسله مباحث به شرح زیر است: 💠 نقش صفات و ملکات در سعادت و شقاوت انسان 💠 خودخواهی و دنیاطلبی، ریشه همه صفات ناپسند انسانی 💠 معجزه فداکاری در وصول به توحید افعالی 💠 شهادت، اوج همه‌ی فضیلت‌ها 💠 شرط عزاداری مقبول صوت، متن خلاصه این مجموعه در نشانی‌ زیر قابل ملاحظه و دریافت است. https://b2n.ir/x91007 کانال طهور @sharabetahour

📝 حسینیه طهور 📝 نگاهی دیگر به اهداف نهضت کربلا 🔹 گفتارهای دهه اول محرم 1399 ـ (1442 قمری) 🔹 مسجد 14 معصوم ـ ابرسج شاهرود ✔️ جلسه اول: نقش صفات و ملکات در سعادت و شقاوت انسان 📅 شب ششم محرم 1442 ـ 4/ 6/ 1399 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 📝 نگاهی دیگر به اهداف نهضت کربلا ✔️ جلسه اول: نقش صفات و ملکات در سعادت و شقاوت انسان 📅 شب ششم محرم 1442 ـ 4/ 6/ 1399

📝 نگاهی دیگر به اهداف نهضت کربلا 🔹 گفتارهای دهه اول محرم 1399 ـ (1442 قمری) 🔹 مسجد 14 معصوم ـ ابرسج شاهرود 💠 جلسه اول: نقش صفات و ملکات در سعادت و شقاوت انسان 📅 شب ششم محرم 1442 ـ 4/ 6/ 1399 به بیان و بررسی برخی از نکات پیرامون نهضت امام حسین علیه الصلات و السلام می‌پردازیم که کمتر گفته شده است. مقدمه: تفاوت انسان‌ها در سه جهت است. البته حیوانات، اجنه و تا اندازه‌ای ملائکه نیز همین‌گونه هستند که مورد بحث نیست. 1ـ تفاوت در ذات و وجود و به زبان عرفی و تا اندازه‌ای دینی تفاوت در روح آن‌ها ارواح انسان‌ها با همدیگر متفاوت است ولی یا اطلاعات ما برای شناخت تفاوت‌های ذاتی اندک است یا به این خاطر که فی الجمله خارج از حوزه انتخاب و اختیار است، مورد بحث قرار نمی‌گیرد. 2ـ تفاوت در صفات، مکات نفسانی و اخلاق که مهم است و به آن می‌پردازیم. منظور از اخلاق به معنای عرفی نیست، بلکه یعنی صفات و ویژگی‌هایی که انسان‌ها از طریق اعمال و رفتارهای مکرر و پی‌در پی به‌دست آوردند. مانند صفت جود، سخاوت، شجاعت، عفت و مانند آن امهات صفات اخلاقی 4-5 صفت و اصول آن 50-60 اصل است و جزئیات آن، صدها و هزاران است. با توجه به ضیق وقت، کلیاتی را بیان می‌کنم و به یک مورد جزئی می‌پردازم. انسان‌ها با توجه به علم، اشتیاق، تصمیم خود و البته شرایط پیرامونی (یعنی خانواده، اجتماع و شرایط عصری) کارهایی را می‌پسندند و پیوسته تکرار می‌کند و انجام می‌دهند. عمر دنیا برای همین است که صفات پسندیده را در وجود خود بکاریم، تقویت کنیم، به محصول و میوه برسانیم و شکوفا کنیم. چیزی که در آخرت خواهیم داشت، همین صفات است، نه افعال. کارهایی که ما انجام می‌دهیم، عبارت است از مجموعه حرکت‌ها و سکون‌ها که در همین جهان طبیعت خواهد ماند. چون حرکت و سکون از ویژگی‌های جهان طبیعت است، از آن خارج نخواهد شد. اما نتیجه این حرکت‌ها که صفات و خُلق‌هاست، ماندنی است، به وجود و روح ما شکل می‌دهد و در آینده‌ی پس از جهان طبیعت ظاهر می‌شود. یک عناوین کلی مانند کافر، مشرک، گنه‌کار و بخیل داریم اما در واقع آدم‌های بخیل هر کدام غیر از دیگری است. صفت بخل هر کدام از انسان‌ها با دیگری متفاوت است و در نتیجه محصول و نتیجه آن نیز در آخرت متفاوت است. یکی از اسرار این‌که در قیامت «یفرّ المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبته و بنیه» (سوره عبس، آیات 34-36)، برادر از برادر و پدر و مادر از فرزند و فرزند از پدر و مادر فرار می‌کنند، این است که هر عملی که یک شخص انجام می‌دهد و تکرار می‌کند، به یک صفتی می‌انجامد که ویژه همین شخص است که این کار را انجام داده است. در نتیجه، اگر فرض کنیم در قیامت هر کدام یک صفت بد داریم، یعنی یک خرمن آتش داریم که ویژه خودِ ماست؛ این خرمن آتش را دیگری نمی‌تواند تحمل کند. البته ما هم نمی‌توانیم تحمل کنیم ولی عینِ وجودِ ماست، بنابراین فرار کردن ما از خودمان امکان‌پذیر نیست، اما از دیگران چه؟ اگر بخواهیم تشبیه کنیم، این گناهان و صفاتی که انسان‌ها کسب می‌کنند و در قیامت در وجود آن‌ها ظاهر می‌شود، مثل ویروس کرونا است که سبب شده هر کدام دو متر با هم فاصله بگیریم. چون احتمال سرایت در این اندازه است، این‌قدر فاصله گرفتیم و اگر احتمال سرایت در فاصله 10 متری بود، 10 متر فاصله می‌گرفتیم. در این 6-7 ماه که از این بیماری گذشته، هیچ پدر و مادر و فرزند و خواهر و برادری همدیگر را بغل نکردند و حتی به همدیگر دست ندادند (آن‌هایی که روبوسی کردند و دست دادند، بی‌احتیاطی کردند، اما کسانی که اهل احتیاط و تعقل هستند و ظرافت‌های احکام دین را ملاحظه می‌کنند، رعایت می‌کنند)، یعنی احتیاط می‌کنیم و به هم نزدیک نمی‌شویم. در قیامت نیز صفت هر کسی، آتش ویژه‌ای دارد. همچنان‌که انوار و رحمت الهی متعدد و متنوع است، عذاب و آتش نیز متعدد و متنوع است. یکی از ذکرهایی که در تعقیبات مشترک می‌خوانیم، این است که: ای خدایی که بندگانت را به الوان عذاب نمی‌گیری و عذاب نمی‌کنی، یعنی عذاب رنگارنگ است. پس: انسان‌ها از طریق اعمال خود، صفاتی را به‌دست می‌آورند که این صفات هویت آن‌ها آشکار می‌کند و هم در این دنیا و هم در آخرت با همین صفات هستند، لکن در این دنیا ـ به خلاف آخرت ـ کسی نمی‌تواند این صفات را ببیند و خودمان هم نمی‌توانیم ببینیم، بنابراین آتش و تعفن آن را نمی‌توانیم درک کنیم. اما در آخرت چشم، گوش، شامه و زبان تیز است و درک می‌کند. نکته دیگر این است که تمام کسانی که سرنوشت آن‌ها به سعادت انجامیده و تمام کسانی که سرنوشت آن‌ها به شقاوت انجامیده، به‌خاطر داشتن یکی از همین صفاتِ ثابت پسندیده یا ناپسند اخلاقی است. یک نمونه را به اشاره نام می‌برم. صفتِ حاکم بر شریح قاضی چیست؟ خودشیفتگی، خودپسندی، خود را برتر از دیگران دانستن، برای خود حقی قائل شدن و برای دیگران قائل نشدن. ریشه این صفت حب دنیاست.

این آدم از زمان خلیفه دوم قاضی است. یعنی در زمان عمر و عثمان قاضی است. در زمان امیر المؤمنین علیه الصلات و السلام و سپس در زمان معاویه و یزید نیز قاضی هست؛ یعنی نزدیک پنجاه سال. حب دنیا و خودشیفتگی با او چه کرد؟ هفتاد نفر از بزرگان کوفه که از شیعیان بودند برای امام حسین علیه الصلات و السلام نامه نوشتند، که بیا، ما آماده‌ایم (غیر از 12 هزار نفری که زیر نامه‌ها را امضا کردند). یکی از آن هفتاد نفر شریح قاضی است. اما همین که عبیدالله ابن زیاد وارد شد، اولین کس یا از اولین کسانی که از او حمایت کرد، شریح قاضی است. اولین کسی نیز که در تاریخ ـ نه‌فقط در کوفه ـ قتل فرزند پیامبرش را واجب دانسته و به آن فتوا داده است، شریح قاضی است. این صفت کار را به این‌جا می‌رساند.

📝 حسینیه طهور 📝 نگاهی دیگر به اهداف نهضت کربلا 🔹 گفتارهای دهه اول محرم 1399 ـ (1442 قمری) 🔹 مسجد 14 معصوم ـ ابرسج شاهرود ✔️ جلسه دوم: خودخواهی و دنیاطلبی، ریشه همه صفات ناپسند انسانی 📅 شب هفتم محرم 1442 ـ 1399/6/5 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour