دلیل تصمیم جناب زهیر این بوده که اباعبدالله از بین دو انگشت فهرست شهدای کربلا رو به جناب زهیر نشون دادن که اسم ایشونم بین شهدا بوده:)

خلاصه اینارو گفتم که برسم به اینجا

از خودتون بپرسید

-اگر من در کربلا با ثروت و عزت و احترام خانوادگی بالایی برخوردار بودم بازم به یاری امام حسین(ع) میرفتم؟! جواب نمیخوام

-آیا من حاضرم برای امام زمانم کاری کنم؟!

اباعبدالله امام زمانِ،زمانِ خودشون بودن:) و کسانی به یاری ایشون رفتن که هیچ کس باورش نمیشد و کسانی در مقابل ایشون شمشیر به دست گرفتن که در رکاب پدرش امیرالمومنین جنگیده و جانباز شده بودن!

هر نسلی تو زمانِ خودش برای یاری امام زمانش باید سنجیده بشه! و طبق‌ اون امتحانی که ازش بیرون میاد رو دوشش تکلیفِ ظهور امام زمانشو میزارن به قولی هرکس اندازه ظرفیتش تکلیف به دوش داره

و الان ما نوجوان و جوانانِ نسلی هستیم که واقعا بقیه به این درک رسیدن که یکی باید برای نجات بشریت از دست بشر بیاد

لازم نیست شجره نامه‌ی امام زمانمونو براش توضیح بدیم:)

لازم نیست احساسی جوابشو بدیم

فقط کافیه ببینیم دنبال چیه:) آقای ما منبع صفات خوبه منبع حال خوب منبع آرامش ماها اینو همه مون میدونیم مهم اینه اون دختر و پسر اونور آبی که هیچی از اسلام و قرآن نمیدونه دنبال چه جوابیه؟!