ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﭼﺴﺒﺎﻧﻴﺪ . ) ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪﻡ ، ﻫﺎﺗﻔﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ : ﻳﺎ ﺍﺑﺎ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﺍﺭﻓﻌﻬﻤﺎ ﻋﻨﻬﺎ ﻓﻠﻘﺪ ﺍﺑﻜﻴﺎ ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻠﺎﺋﻜﺔ ﺍﻟﺴّﻤﺎﺀ . . . ( ﺍﻯ ﻋﻠﻰ ! ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ( ﻉ ) ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﻧﻬﺎ ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ) . ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد. ﺑﺪﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻧهﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ( ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ، ﺍﻭ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ دیگریارانش ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﻧﻤﺎﺯ ﺣﻤﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺑﺮ ﺑﺪﻥ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻳﻚ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ، ﺟﺒﺮﻳﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﻘﺮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ( ﻉ ) ﭘﻨﺞ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﮔﻔﺖ ﻭﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ( ﻉ ) ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪ ، ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ! ﺍﻳﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺗﻮﺳﺖ ، ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻧﻮﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺒﺮ ، ﻭ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺷﺎﺩﻯ ﺳﺮﻭﺭ . ﭘﺲ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻳﻚ ﻣﻴﻞ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻴﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ . ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻛﻨﻨﺪ ، ﺍﺯ ﺑﻘﻌﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻘﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻘﻴﻊ ﺻﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ، ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺮﺑﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩ ، ﻗﺒﺮ ﻛﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﺪ ، ﭘﺲ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺒﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ . : ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻙ ﻧﻬﺎﺩ ، ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻙ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﺑﺮﻳﺰﺩ ﺍﺯ ﻗﺒﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ، ﻛﻨﺎﺭﻯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺩ ، ﺳﭙﺲ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺻﺒﺮﻯ ﻋﻄﺎ ﻛﻦ ﺗﺎﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﭘﻴﻜﺮ ﺯﻫﺮﺍ ﺭﺍ ﺗﺪﻓﻴﻦ ﻛﻨﻢ . ﭘﺲﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ( ﻉ ) ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﻧﺪﺍ ﻛﺮﺩ : ﺍﻯ ﺯﻣﻴﻦ ! ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﭙﺮﺩﻡ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺻﺪﺍﻳﻰ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ : ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ! ﻣﻦ به اوﻣﻬﺮﺑﺎﻥ هستم ، ﺑﺮﮔﺮﺩ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎﺵ . ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ، ﻗﺒﺮ ﭘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻭ ﺻﺎﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪ ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮمردمان ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ. ﺷﺒﻰ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﻬﻞ ﻗﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻬﻞ ﻗﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺒﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺿﺠﻪ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺖ ، ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﻤﺎ ﺟﺰ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ، ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ . ﺳﺮﺍﻥ ﻗﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﺶ ﻛﻨﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﻗﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﻨﻴﻢ . ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪ ، ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﮔﻬﺎﻯ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ؛ ﻭ ﻗﺒﺎﻯ ﺯﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﻳﻬﺎ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪ ، ﻭ ﺑﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭﺵ ﺗﻜﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺒﺶ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺗﺮﺳﺎﻧﻴﺪ . ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺳﻨﮓ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﻮﺩ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﺖ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ، ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ : ﺍﻯ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ! ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻯ ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﻄﻌﺎ ﻗﺒﺮ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﻧﺒﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ، ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ . ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ (ﻉ ) ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪ ، ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ، ﻋﻠﻰ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺳﻮﺩﺍﻯ ﺣﺒﺸﻴﻪ ! ﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺑﻴﻢ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﻧﺪ ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺒﺶ ﻗﺒﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻭﺳﺖ ، ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ . ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻤﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻳﺪ . ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ ) ﻭ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺍﺳﺖ ( ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍ ) ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﻦ ، ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﺳﭙﺲ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﻯ ﻋﻤﺮ ، ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ( ﺹ ) ﻗﺼﺪ ﻛﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﻢ ، ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭند ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺁﻳﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ( ﻓﻠﺎ ﺗﻌﺠﻞ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻧﻤﺎ ﻧﻌﺪ ﻟﻬﻢ ﻋﺪﺍ ) ﻳﻌﻨﻰ : ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻜﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ ، ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻜﺮ ﻧﺒﺶ ﻗﺒﺮ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .

ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﭼﺴﺒﺎﻧﻴﺪ . ) ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪﻡ ، ﻫﺎﺗﻔﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ : ﻳﺎ ﺍﺑﺎ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﺍﺭﻓﻌﻬﻤﺎ ﻋﻨﻬﺎ ﻓﻠﻘﺪ ﺍﺑﻜﻴﺎ ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻠﺎﺋﻜﺔ ﺍﻟﺴّﻤﺎﺀ . . . ( ﺍﻯ ﻋﻠﻰ ! ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ( ﻉ ) ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﻧﻬﺎ ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ) . ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد. ﺑﺪﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻧهﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ( ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ، ﺍﻭ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ دیگریارانش ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﻧﻤﺎﺯ ﺣﻤﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺑﺮ ﺑﺪﻥ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻳﻚ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ، ﺟﺒﺮﻳﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﻘﺮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ( ﻉ ) ﭘﻨﺞ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﮔﻔﺖ ﻭﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ( ﻉ ) ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪ ، ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ! ﺍﻳﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺗﻮﺳﺖ ، ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻧﻮﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺒﺮ ، ﻭ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺷﺎﺩﻯ ﺳﺮﻭﺭ . ﭘﺲ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻳﻚ ﻣﻴﻞ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻴﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ . ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻛﻨﻨﺪ ، ﺍﺯ ﺑﻘﻌﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻘﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻘﻴﻊ ﺻﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ، ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺮﺑﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩ ، ﻗﺒﺮ ﻛﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﺪ ، ﭘﺲ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺒﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ . : ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻙ ﻧﻬﺎﺩ ، ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻙ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﺑﺮﻳﺰﺩ ﺍﺯ ﻗﺒﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ، ﻛﻨﺎﺭﻯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻛﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺩ ، ﺳﭙﺲ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺻﺒﺮﻯ ﻋﻄﺎ ﻛﻦ ﺗﺎﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﭘﻴﻜﺮ ﺯﻫﺮﺍ ﺭﺍ ﺗﺪﻓﻴﻦ ﻛﻨﻢ . ﭘﺲﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ( ﻉ ) ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﻧﺪﺍ ﻛﺮﺩ : ﺍﻯ ﺯﻣﻴﻦ ! ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﭙﺮﺩﻡ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺻﺪﺍﻳﻰ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ : ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ! ﻣﻦ به اوﻣﻬﺮﺑﺎﻥ هستم ، ﺑﺮﮔﺮﺩ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎﺵ . ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ، ﻗﺒﺮ ﭘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻭ ﺻﺎﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪ ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮمردمان ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ. ﺷﺒﻰ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﻬﻞ ﻗﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻬﻞ ﻗﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺒﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺿﺠﻪ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺖ ، ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﻤﺎ ﺟﺰ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ، ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ . ﺳﺮﺍﻥ ﻗﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﺶ ﻛﻨﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﻗﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﻨﻴﻢ . ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪ ، ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﮔﻬﺎﻯ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ؛ ﻭ ﻗﺒﺎﻯ ﺯﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭﻳﻬﺎ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪ ، ﻭ ﺑﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭﺵ ﺗﻜﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺒﺶ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺗﺮﺳﺎﻧﻴﺪ . ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺳﻨﮓ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﻮﺩ ، ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﺖ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ، ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ : ﺍﻯ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ! ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻯ ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﻄﻌﺎ ﻗﺒﺮ ﺯﻫﺮﺍ ( ﺱ ) ﺭﺍ ﻧﺒﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ، ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ . ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ (ﻉ ) ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪ ، ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ، ﻋﻠﻰ (ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺳﻮﺩﺍﻯ ﺣﺒﺸﻴﻪ ! ﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺑﻴﻢ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﻧﺪ ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺒﺶ ﻗﺒﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ( ﺱ ) ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻭﺳﺖ ، ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ . ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻤﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻳﺪ . ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ ) ﻭ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻋﺮﺵ ﺍﺳﺖ ( ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍ ) ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﻦ ، ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﺳﭙﺲ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﻯ ﻋﻤﺮ ، ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ( ﺹ ) ﻗﺼﺪ ﻛﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﻢ ، ﻭﻟﻰ ﺧﺪﺍﻭند ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺁﻳﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ( ﻓﻠﺎ ﺗﻌﺠﻞ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻧﻤﺎ ﻧﻌﺪ ﻟﻬﻢ ﻋﺪﺍ ) ﻳﻌﻨﻰ : ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻜﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻋﻠﻰ ( ﻉ ) ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ ، ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻜﺮ ﻧﺒﺶ ﻗﺒﺮ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .

بحق ثامن الحجج اللهم عجل لولیک الفرج

#علی_علیه_السلام_و_شهادت_فاطمه_سلام_الله_علیها 🤔#پرسش ❔امام علی حتى يك بار در طول عمرش از قتل همسرش بدست خليفه ناراحت و نگران نبوده و آنرا به زبان نياورده است. باید از #روحانیون_شیعه و پيروان آنها مورد زیر را عرضه کرد که آن را بپذيرند: داستان قتل فاطمه به دست عمر دروغى بيش نبوده كه قرنها پس از صدر اسلام به آن دامن زده شده است و به مرور زمان پر و پا گرفته است ❗️❗️ 💠#پاسخ💠 👌امیرمؤمنان علیه السلام بارها و بارها از جریان شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها یاد کردند و اظهار تاسف و ناراحتی کردند . 🔸سليم بن قيس می گوید ؛ « عمر بن خطاب نصف اموال همه عمّال خود را از آنان گرفت‏ مگر قنفذ عدوى- او نيز يكى از كارمندان او بود- كه چيزى از او نگرفت و آنچه از او گرفته بود بيست هزار درهم مى ‏شد، به او بازگرداند، و نه از او عشر گرفت و نه نصب عشر. با على عليه السّلام ملاقات كردم و از اين كار عمر از او پرسيدم. فرمود: آيا مى‏ دانى چرا از قنفذ دست برداشت و چيزى از وى غرامت نگرفت؟ ❕گفتم. نه. فرمود: زيرا او بود كه وقتى فاطمه عليها السّلام آمد تا بين من و آنان قرار گيرد، با تازيانه‏ اش او را زد، چنان كه وقتى فاطمه عليها السّلام از دنيا رفت، جاى تازيانه همچون بازوبند روى بازويش مانده بود » 📚بحار الانوار، ج 30، ص 302- 303؛ كتاب سليم، ج 2، ص 674؛ عوالم العلوم، ج 11، ص 413. 🔸باز سلیم می گوید ؛ «در حلقه ‏اى در مسجد رسول خدا حاضر شدم كه جز سلمان، ابو ذر، مقداد، محمّد بن ابى بكر، عمر بن ابى سلمه، قيس بن سعد بن عباده، همه از بنى هاشم بودند. عباس به على عليه السّلام گفت: به نظر شما، چرا عمر، قنفذ را مانند ديگر كارمندانش وادار به پرداخت غرامت نكرد؟ ❕على عليه السّلام نگاهى به اطراف انداخت. چشمانش پر از اشك شد، پس فرمود: اين پاداش ضربه تازيانه ‏اى بود كه به فاطمه عليها السّلام زد. وقتى فاطمه عليها السّلام از دنيا رفت، اثر اين ضربه همچون بازوبندى روى بازوى او بود ... » 📚همان منابع 🔸ابن عباس گوید " «در ذی قار بر على عليه السّلام وارد شدم. صحيفه‏ اى برايم بيرون آورد و گفت: پسر عباس! اين صحيفه ‏اى است كه رسول خدا بر من املا فرمود و من، به خط خودم نوشتم. گفتم: يا امير المؤمنين! آن را برايم بخوان. على عليه السّلام آن را برايم خواند. همه حوادث پس از رسول خدا تا شهادت حسين عليه السّلام، و اينكه چگونه كشته مى‏ شود، چه كسى او را مى‏ كشد و چه كسانى با او به شهادت‏ مى‏ رسند، همه و همه در آن آمده بود. على عليه السّلام سخت گريست و مرا به گريه انداخت. از جمله مطالبى كه على عليه السّلام خواند، اين بود: چگونه با او رفتار مى‏ شود، و چگونه فاطمه به شهادت مى‏ رسد، و چگونه حسن شهيد مى‏ شود، و چگونه امّت با او مكر مى‏ ورزد ... » 📚كتاب سليم، ج 2، ص 915؛ فضائل ابن شاذان، ص 141؛ 🔸روايت شده امیرمؤمنان هنگام دفن زهرا عليها السلام خطاب به رسول خدا گفت ؛ ❕ «... دخترت به تو خبر خواهد داد كه چگونه امتت فراهم گرديدند، و بر او ستم ورزيدند. از او بپرس چنان كه شايد و خبر گير از آنچه بايد، چه اندوه هايى كه در سينه ‏اش نهفته است، و او راهى براى بيان آن نيافته است ...». 📚كافى، ج 1، ص 459؛ مرآة العقول، ج 5، ص 329؛ نهج البلاغه، خ 202. 🔸در نقل دیگری علیه السلام فرمود ؛ «من، فاطمه، حسن، و حسين نزد رسول خدا بوديم كه به ما التفات فرمود و گريست. گفتم. يا رسول اللّه! چرا گريه مى ‏كنيد؟ فرمود: از ضربه ‏اى كه بر فرق سر تو و سيلى‏ اى كه به صورت فاطمه عليها السّلام مى‏ زنند، گريه مى‏ كنم». 📚امالى صدوق، ص 118؛ بحار الانوار، ج 28، ص 51؛ ر. ك: ج 44، ص 149؛ اثبات الهداة، ج 1، ص 281؛ عوالم العلوم، ج 11، ص 397؛ ضياء العيون، ج 1، ص 189؛ وفاة الصديقة الزهراء عليها السّلام، ص 60، مناقب آل ابى طالب، ج 2، ص 209. 👌راوی گوید از ابو طفيل عامر بن واثله شنيدم كه اميرالمؤمنين در سخنى به عمر گفت: «... و اين آتشى است كه شما در خانه‏ ام برافروخته‏ ايد تا من، فاطمه دختر رسول خدا ، فرزندانم حسن و حسين و زينب و ام كلثوم را بسوزانيد» 📚ترجمه ماساه الزهراء ، عاملی ، ص 381 _ الهدایه الکبری ص 163 🔸در گذشته نصوص بیشتری در این رابطه از علی علیه السلام و سایر امامان آورده بودیم

🖤 پیام فاطمیه چیست؟! ▪️این است که حتی اگر دستت را شکستند دست از یاری امام_زمانت برنداری.. ▪️منِ فاطمه، برای امام زمانم، امیرالمؤمنین جان دادم. 🖤🖤🖤 شما برای امام_زمانتان پسرم مهدی چه کردید؟! و چه خواهید کرد؟! 🖤🖤🖤

بحق ثامن الحجج اللهم عجل لولیک الفرج

. اللهم صل علی علی بن موسی الرضاالمرتضی الامام التقی النقی وحجتک علی من فوق الارض ومن تحت الثری الصدیق الشهیدصلوة کثیرةتامةزاکیةمتواصلةمتواترة مترادفةکافضل ماصلیت علی احدمن اولیائک

این الطالب بدم المقتول بکربلاء: ─┅═༅🕊🖤🕊༅═┅─ درد مادر را نمی فهمیم ما نور و کوثر نمی فهمیم ما قدر را آخر نمی فهمیم ما قدر زهرا را فقط حیدر شناخت یاس پرپر را نمی فهمیم ما ما فقط گریه بلد هستیم و بس روضه ی در را نمی فهمیم ما درد زهرا که فقط محسن نبود درد مادر را نمی فهمیم ما فضه می داند چه شد در آن میان حرف معجر را نمی فهمیم ما پیش چشم شوهرش او را زدند داغ حیدر را نمی فهمیم ما زخم ابرو را نمی دانیم ما درد آن سر را نمی فهمیم ما ناتوان در بین بستر نیمه جان زخم بستر را نمی فهمیم ما خانه ی بی مادر و بی تکیه گاه رنج دختر را نمی فهمیم ما دختری که می رود تا روی تل حال خواهر را نمی فهمیم ما زخم سرخ کندی آن تیغ را بر روی حنجر نمی فهمیم ما تا قیامت روضه اش سربسته ماند جسم بی سر را نمی فهمیم ما خیمه ها غارت شد اما روضه ی کشف معجر را نمی فهمیم ما 👤شاعر: وحید محمدی ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌‎

. اللهم صل علی علی بن موسی الرضاالمرتضی الامام التقی النقی وحجتک علی من فوق الارض ومن تحت الثری الصدیق الشهیدصلوة کثیرةتامةزاکیةمتواصلةمتواترة مترادفةکافضل ماصلیت علی احدمن اولیائک