ابوالفضل ملک محمدی:
این هفده معنی عبارتند از:
🔻 ۱ آزمودن؛
🔻 ۲ گداختن سیم و زر در آتش؛
🔻۳ گمراه کردن؛
🔻 ۴ اختلاف کردن مردم در رأی و تدبیر؛
🔻 ۵ آزمایش؛
🔻۶ اختلاف در آرا؛
🔻 ۷ گناه ورزی؛
🔻۸ گناه؛
🔻 ۹ عذاب؛
🔻۱۰ جنگ و ستیزه؛
🔻 ۱۱ آشوب؛
🔻۱۲ عبرت و شگفتی؛
🔻۱۳ فریفته؛
🔻۱۴ دلداده؛
🔻 ۱۵ معشوقی که موجب آشوب شود؛
🔻 ۱۶ و ۱۷ دو نوع درخت متفاوت.
📒فرهنگ معین، جلد ۲، صفحات ۲۴۸۵ و۲۴۸۶؛
📒 لسان العرب، جلد ۱۰، صفحات ۱۷۸و ۱۸۱.
ابوالفضل ملک محمدی:
📘برخی لغت دانان، معناهای دیگری برای #فتنه ذکر کرده اند که میتوان بدین الفاظ اشاره کرد:
🔻 ناسپاسی،
🔻رسوایی،
🔻دیوانگی،
🔻جادویی،
🔻 بی دینی،
🔻نادانی،
🔻مصیبت،
🔻پریشانی،
🔻 تجربه،
🔻 ننگ،
🔻خفّت،
🔻 سخن چینی،
🔻مال و فرزند.
👈👈 از فتنه به عنوان یکی از اصطلاحات عرفا نیز نام میبرند.
📘 فرهنگ بزرگ جامع نوین ترجمه ی المنجد بااضافات، جلد ۲، صفحه ۱۱۹۶.
📒فرهنگ معارف اسلامی، جلد ۳، صفحه ۴۲۵.
📋از دیدگاه قرآن، اگر #فتنهها دقیق شناخته نشوند و دانایان به مقابله با آن برنخیزند، فراگیر خواهد شد
و هر آن چه را نیک و بد است، خواهد سوزاند.
سوره انفال، آیه۲۵.
🔷هنگام پدیدار شدن آثار #فتنه، هر یک از قشرها و طبقات جامعه، به تناسب موقعیت خود، در برابر آن موضع میگیرد،
🔶🔶 که این موضوع از منظر #فتنه_شناسی و جامعه شناختی، بسیار اهمیت دارد.
دوستان گلم!!
در این قسمت به تحلیل رفتاری این طبقات و ارزیابی نقش آنها میپردازیم:👇👇👇👇
1⃣ طبقه اول« روشن فکـــران» هستند
🔷جامعه ای که میخواهد به سوی پیشرفت و تکامل گام بردارد، باید افرادی را پرورش دهد که با بینشی عمیق و اندیشه ای دقیق و تعهد به آرمانها و ساختار اصیل آن جامعه، آگاهانه مسیر پیش رو را بازشناسند
🔵 و با برشمردن #حقایق تازه برای مردمان، آنان را از رکود و واپس گرایی برهانند.
✅اینان که اندیشوران، روشن بینان و روشن فکران آن اجتماع اند،(مانند شما دوستان ولایی)
👈👈 با کاوش در عوامل پویایی جامعه، به پویش و رویش همیشگی اجتماع میاندیشند
👈👈و کج رویهای تباه کننده ی آن را با فریادی برخاسته از عمق جان، پژواک میدهند.
✅اینان در هنگام بروز #فتنه نیز با احساس تعهدی دو چندان، برای نجات مردم میکوشند و با پرتوافکنی بر زوایای مخوف #فتنه،
👈👈مردم را از درافتادن به #گرداب آن، بر حذر میدارند.
🔻🔸اما در برابر این #روشن_فکران، کسانی هستند که به گفته ی مرحوم علامه محمدتقی جعفری رحمه الله،
«نمایش گران روشن فکری اند. و با به خودبستن روشنایی، تاریکیهای شان را به عرصه ی اجتماع میآورند».
📘شرح نهج البلاغه، علامه جعفری، جلد ۳، صفحه ۸۲.