🗣 سید یاسر جبراییلی ✨همان تفکری که هر سال برای تعیین دستمزد کارگر جلسه می‌گذارد و روی انسان، روی ارزش کار انسان، قیمت می‌گذارد، می‌گوید قیمت فولاد و پتروشیمی و... نباید دستوری تعیین شود، بلکه باید به نرخ جهانی ضربدر قیمت دلار باشد. @syjebraily

🔰 رای دادن پیرمرد ۱۰۲ ساله در قطر @Hasanabbasi_students

🔻فهم اجتماعی از حاصل انتخابات: واقعیّات اجتماعی در برابر حدسیّات نخبگانی 🖊 مهدی جمشیدی [یکم]. دربارۀ پزشکیان. همچنان که پیش‌بینی می‌شد، تمام جریان اصلاحات و اعتدال به حمایت از او پرداختند و از مصرفِ هیچ امکان و بضاعتی فروگذار نکردند، اما نتوانستند «موج اجتماعیِ عظیم» ایجاد کنند و تجربۀ انتخاب خاتمی و روحانی را تکرار نمایند. حتی حمایت «خاتمی» و «ظریف» نیز نتواست به او کمک تعیین‌کننده‌ای نماید و ورق را به نفع پزشکیان برگرداند. این بدان است معنی که بدنۀ اجتماعیِ این جریان، هم دچار «ریزش» و «گسست» و «جدایی» شده، و هم دچار «سرخوردگی» و «انفعال» و «حاشیه‌گزینی». اینان، تمام اهرم‌‌های تحریکی و استعدادهای انگیزشی خود را به کار گرفتند اما از «بسیج اجتماعیِ بزرگ»، عاجز ماندند. در ساعات پایانیِ رأی‌گیری، شاخۀ جنگ روانیِ اصلاحات به کار افتاد و گفتند اگر در انتخابات مشارکت نکنید، جلیلی به قدرت خواهد رسید و کار شما را خواهد ساخت، اما این حربه و خدعه نیز مؤثّر نیفتاد و تغییر چشمگیری ایجاد نکرد. پزشکیان، همۀ «توانمندی‌های ساختارشکنانه» و «قابلیت‌های هنجارستیزانۀ» خود را در دور اوّل، مصرف کرده و برای دور دوّم، سخن و عمل تازه‌ای ندارد که بتواند با تکیه بر آن، «تغییر بزرگ» ایجاد کند. روشن شد که «هراس‌افکنی» عدّه‌ای نسبت به پزشکیان، تحلیل واقعی نبوده و بیشتر برای صحنه‌سازیِ معطوف به نامزدِ مطلوب‌شان بوده است. بااین‌حال، هرگز نباید از شگردها و حیله‌های اصلاحات در دور دوّم، غفلت کرد. ما در «لبۀ مرز» قرار داریم و چه‌بسا با بی‌تدبیری، سرنوشت انتخابات را به این رقیب خطرناک واگذار کنیم. [دوّم]. دربارۀ قالیباف. نوشته بودم که «شیب اجتماعی» در میان انقلابی‌ها و تودۀ مردم، همراه او نیست و تجربۀ انتخابات مجلس نشان داده که وارد دورۀ «افول سیاسی»‌اش شده و دیگر هیچ امکانی برای احیای خویش ندارد. او از نظر سیاسی، تمام‌شده و غیرقابل‌سرمایه‌گذاری است و حتی در انتخابات مجلس نیز این ناتوانی و عجز، ظهور یافت، چه رسد به ریاست‌جمهوری که عرصۀ انتخاباتیِ بسیار دشوارتری است. خطای او، خطای مشاورانش بود و او هرچه می‌کِشد، از نظرات وارونه و معوج اینان است. شخصیّت سیاسی‌اش را مچاله و منهدم کردند و اینک باید نتیجۀ راهبردپردازی‌های غلطِ خود را به نظاره بنشینند. هم «حضور» قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری، خطا بود و جبهۀ انقلاب را دچار تردید و فرصت‌سوزی کرد، و هم «کناره‌نگرفتن» وی، او را از نظر اخلاقی و انقلابی بر موضع اتهام و مؤاخذه نشانید. برخلاف بازنمایی‌های شاخۀ رسانه‌ای قالیباف، او در میان «خاکستری‌ها»، اقبال بسیار اندکی دارد و عمدۀ سبدِ رأی او، بخشی از «انقلابی‌ها» بودند، اما تصریح به این واقعیّت، تمایز میان او و جلیلی را بی‌معنی می‌کرد؛ چون حضور قالیباف و ترجیح او، همیشه به این امر استناد داده می‌شد که وی قادر است رأی خاکستری‌ها را به سبد خویش بریزد. اینک به عیان و در بُعد ملّی دیدیم که چنین نشد. فراتر از این، حتی هواداریِ آنچنانیِ اصحاب منبر و مداحی و خرج‌کردن از سرمایه‌های فراانتخاباتی و فراجناحیِ جبهۀ انقلاب نیز نتوانست گره از کار فروبستۀ او بگشاید، بلکه اینک با شگفتی باید «نهِ انتخاباتیِ» بخش عمدۀ بدنۀ جبهۀ انقلاب را به همۀ این شهرگان دینی و اخلاقی و نظامی و ... مشاهده کنیم. «انتخاب بدنه»، همان «انتخاب رأس» نبود و در اینجاست که شکاف میان لایۀ نخبگانی این بخش از جبهۀ انقلاب با بدنه و کف مشخص شد. [سوّم]. دربارۀ جلیلی. هیچ‌کس مانند او نمی‌توانست در این انتخابات، رأی‌ساز و کارساز باشد و جبهۀ انقلاب را همسو و هم‌داستان نماید. او یک «سیاست‌مدار سفید» است و با «برنامه» و «عمل» به میدان آمده است و سنجیده سخن می‌گوید و حکیمانه، میدان را می‌شناسد. از این گذشته، ما در «دورۀ پسارئیسی» قرار داریم و خواه‌ناخواه، «منطقِ انتخاب‌کردن» در جامعه، تا حد زیادی، متأثّر از کارنامه و خُلقیّات رئیسی است. جامعه، زیر سایۀ اوصاف و حال‌وهوای رئیسی، انتخاب می‌کند و نه مستقل از آن. ازاین‌رو، به عرصه می‌نگرد و «شبیه‌ترین» گزینه به رئیسی را برمی‌گزیند. روشن است که از نظر عقل اجتماعی، آنکه می‌تواند «امتداد» و «دنبالۀ» رئیسی باشد، جلیلی است و نه قالیباف. کسانی‌که تحلیلی غیر از این داشتند، در فضای سیاسیِ پیشارئیسی می‌اندیشیدند و به این نقطۀ عطف، اعتنا نمی‌کردند. حسِ جامعه، دست‌کم در بخش انقلابی و تودۀ محتاج عدالت، کسی همچون جلیلی را می‌طلبد و انتخاب او، یک انتخاب «طبیعی» و «اقتضایی» است. اینک جلیلی، یک آزمون دشوار در پیشِ رو دارد؛ او باید با تمامیّتِ جریان اعتدال و اصلاحات روبرو بشود و آنها را درهم‌بشکند. کار ساده‌ای نیست؛ به خصوص از این جهت که شاخۀ عملیات روانیِ اصلاحات‌، دست به کار خواهد شد و هرچه در آستین دارد را به کار خواهد گرفت. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🗳 نتایج جدید شمارش آراء 🔸کل آرای شمارش‌شده: ۱۴۰۷۰۴۶۲ رأی 🔻مسعود پزشکیان: ۵۹۵۵۷۸۱ 🔻سعید جلیلی: ۵۵۶۰۳۲۱ 🔻محمدباقر قالیباف: ۱۸۹۱۳۸۵ 🔻مصطفی پورمحمدی: ۱۱۹۶۷ @Kayhan_online

احتمالا در ساعات آینده فیلمی از آقا دوباره وایرال بشه که مشارکت پایین در کشورهای غربی مایه ننگ است! و طعنه بزنند به جمهوری اسلامی بابت مشارکت پایین! دو نکته را دقت کنید: اولا بخشی از این پایین بودن مشارکت به خاطر نارضایتی مردم از عملکرد دولت هاست که حق هم دارند. ثانیا بخشی از این پایین بودن مشارکت به خاطر جنگ رسانه ای است که علیه ایران است. این جنگ رسانه ای عظیم اگر علیه هر کدام از کشورهای دنیا اعمال می شد مردم با سلاح وسط خیابان همدیگر را می کشتند! سی سال است ما تحت شدیدترین حملات تهاجم فرهنگی و رسانه ای هستیم و باید این مساله را تکرار کرد تا فراموش نشود! اما نکته بسیار مهم در هر دو مساله این است که علت عدم توفیق ما در جلب آراء مردم چیزی نیست به جز "راهکارهای تکراری" بدنه کارشناسی که عموما تحت "تعلیمات علوم انسانی غربی" قرار داشته اند. مردم می بینند که فرقی نمی کند کدام دولت بیاید! عمده نظرات کارشناسی مثلا در حوزه اقتصاد یکی است. از قاضی زاده هاشمی تا پزشکیان و پورمحمدی در زمینه اقتصاد حرفهای یکسان می زنند و هیچکدام ایده متفاوتی ندارند! خب این اعتراض مردم و این فهم مردم اعتراض و فهم درستی است! باید مردم معترض را به سمت راهکار درست برد نه اینکه اعتراضشان را نادیده گرفت! راهکار درست هم همان است که رهبری فرمودند! دست برداشتن از این شیوه حکمرانی عادی و ایجاد جهش و تحول در نظام حکمرانی کشور! مثلا حذف بانکهای خصوصی! مثلا جلوگیری از تمام سفته بازی ها! مثلا زیست شهر مولد! مثلا حذف حقوق های نجومی! مثلا آزادسازی تولید خودرو! مثلا اجرای اصل 43 قانون اساسی! مثلا اجرای بند ب سیاست های کلی اصل 44! این ایده هایی است که به شخصه با هر کدام از مردم ایران طرح کردم سر ذوق آمده و با ادبیات و رویکرد ما همراه شده! فلذا ما وظیفه بزرگی بر دوش داریم و آن هم کمک به پوست اندازی نظام در گام دوم انقلاب است! ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar

تجربه بنده در این چند روز از تماس با مردم مختلف ایده‌ای تو این صوت ارائه دادم خدمتتون که به نظر کاربردی و مفید و البته مهم باشه اگر صلاح دونستید بسم الله

اگر ۱۰۰ مورچه سیاه و ۱۰۰ مورچه قرمز را در یک شیشه بریزید، هیچ اتفاقی نمی‌‌افتد 🔹اما اگر شیشه را تکان دهید، مورچه‌ها شروع به کشتن یکدیگر می‌کنند. 🔹مورچه‌‌های قرمز معتقدند سیاه دشمن است، در حالی که سیاهان معتقدند قرمز دشمن است. 🔹اما دشمن واقعی کسی است که شیشه را تکان داده است. 🔹در جامعه ما هم همینطور است. قبل از شروع مبارزه با یکدیگر، باید از خود بپرسیم: چه کسی شیشه را تکان داد؟