چفيه ام را دوست دارم... چرا که هنوز زخمهای روزگار بر تنش مانده... هنوز هم گاهی از روزنه ی زخم هايش  ميتوانم وصل شوم به خاکريز.. به سنگر... به شبهای عمليات... به هق هق های شبانه.. به العفوِ قنوت ها... به بچه ها ... هنوز برايم قداست دارد چفيه ام... و قداستش بدان خاطر است که هنوز از تک تک خانه هايش، نوای : "هر که دارد هوسِ کرب و بلا بسم الله" می آيد... @stikersaze