eitaa logo
میعادگاه شهدا | روشنگری
401 دنبال‌کننده
10.9هزار عکس
19هزار ویدیو
924 فایل
🕯میعادگاه شهدای وَرجُوی 📌شهید پرور ترین روستای ایران آذربایجان شرقی ؛ ۶ کیلومتری جنوب شهرستان مراغه پایگاه شهید رجائی صاحب امتیاز: 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْائوی Www.varjovi.ir @varjovi ۰۹۳۵۴۳۲۱۲۹۴ | ارتباط با مدیر مسئول
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️خداوند در قرآن چه پيامدهايی برای «دروغ گويی» ذکر می کند؟ 🔹در آيه ۷۷ سوره توبه، سخن از منافقانی است كه با تظاهر به ايمان و عمل صالح، همچون ثعلبة بن حاطب انصارى با خدا عهد و پيمان مى بستند كه اگر به روزى وسيعى دست يابند، نيازمندان را مورد حمايت و عنايت قرار دهند، ولى زندگى آن ها نشان داد كه آنچه مى گفتند دروغ بود. خداوند مى فرمايد: «فَاَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فى قُلُوبِهِمْ اِلى يَوْمِ يَلْقَونَهُ؛ اين عمل [پيمان شكنى] را در دل هايشان تا روزى كه خدا را ملاقات كنند برقرار ساخت». سپس مى افزايد: «بِما اَخْلَفُوا اللهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ؛ اين به خاطر آن است كه از پيمان الهى تخلف جستند و به خاطر آن است كه مى گفتند». گفتنى است كه تخلّف از عهد با خداوند، نوعى دروغ عملى است. به هر حال آيه فوق با صراحت مى گويد شكستن عهد و پيمان الهى و دروغ گفتن، روح نفاق را تا پايان عمر در دل انسان زنده نگه مى دارد، و چه كيفرى از اين بدتر. 🔹رابطه دو گناه پيمان شكنى و دروغ با نفاق روشن است، زيرا نفاق چيزى جز دوگانگى ظاهر و باطن نيست. پيمان شكنان دروغگو، به پايبندی به تعهدات و صداقت و راستى، تظاهر مى كنند، در حالى كه چهره باطنی آنها چيزى دیگر است. آرى بسياری همانند «ثعلبة بن حاطب انصارى»، در تنگناهاى زندگى، به درگاه خدا روى آورده و با تمام وجود حل مشكل خود را از او مى خواهند، و عهدها، پيمان ها و نذرها با خدا مى بندند، اما هنگامى كه گره از مشكلات گشوده و به مقصد می رسند، همه را فراموش می کنند، كه اين مصداق بارز پيمان شكنى و و كذب و نفاق و دورويى است (از خدا مى خواهيم كه همه ما را از اين گونه اعمال حفظ كند). در آيه ۱۰ سوره بقره، با اشاره به صفات و اعمال زشت منافقان، به خصوص مسأله ، مى فرمايد: «فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ اَلِيمٌ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ؛ در دل هاى آنها نوعى بيمارى است؛ خداوند بر بيمارى آنها مى افزايد و عذاب دردناكى به خاطر هايى كه مى گفتند خواهند داشت». 🔹در اين آيه دقيقاً ذكر نشده چه نوع دروغ هايى از آنها سر مى زد، اما ممكن است اشاره به دروغ هايى از جمله ادّعاى ايمان باشد، در حالى كه در دل ايمان نداشتند، و ديگر خدعه و نيرنگى است كه نسبت به مؤمنان داشتند، و با دروغ هاى خود آنها را فريب مى دادند، و از همه مهمتر، آنان از هر فرصتى براى تكذيب پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) استفاده مى كردند. اما آيه مى گويد: «عذاب اليم آنها به خاطر دروغ هاى آنها است»؛ و اين نشان مى دهد كه بدترين عمل منافقان، آنها بوده كه عذاب اليم مستند به آن شده، در حالى كه بسیاری از گناهان ديگرى نيز از آنان صادر شده بود. روشن است كه منظور از بيمارى در اين آیه، بيمارى است، كه يك بيمارى اخلاقى محسوب شده كه ناشى از دوگانگى شخص منافق است كه در ظاهر چيزى است و در باطن چيزى ديگر. 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، مدرسه الامام على بن ابى طالب (ع)، قم‏، ۱۳۷۷ ش،‏ چ اول‏، ج ۳، ص ۲۲۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) منبع/ تبیین 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا راستگویی و امانتداری می تواند ملاکی برای سنجش ایمان محسوب شود؟ 🔹 به عنوان يكى از بارزترين نشانه هاى شخصيت انسانى، هرگاه با همراه شود، به عنوان راستى و درستى مطرح گردد و مجموعه شخصيت انسان را نشان مى دهد، به گونه اى كه نمى توان نام انسان واقعى را بر افرادی كه از اين دو ویژگی بى بهره اند گذارد. اين دو دارای ريشه مشتركى هستند، زيرا چيزى جز امانت در گفتار، و امانت چيزى جز صداقت در عمل نيست، از این رو در كلمات پيشوايان اسلام صدق الحديث و اداء الامانة با هم ذكر شده، همان گونه كه در گفتگو هاى عادى نيز، همواره راستى و درستى را در کنار یکدیگر می آورند. 🔹در كنار اين صفت، صفات ممتاز ديگرى قرار دارد كه در واقع لازم و ملزوم يكديگرند، چه اينكه غالباً افرادى شجاع، صريح اللّهجه، كم طمع، با اخلاص و دور از حب و بغض هاى افراطى و تعصبند، در حالى كه معمولا افرادى ترسو، رياكار، متعصب، لجوج، طمّاع و يا گرفتار حب و بغض هاى غلط مى باشند. افراد راستگو در زندگى خود پايبند به اصولى هستند، در حالى كه دروغگويان ابن الوقت و منافقند. در يك كلمه مى توان گفت: و دو كليد براى كشف باطن اشخاص در جنبه هاى مختلف است. در كلمات معصومين (عليهم السلام)، اين دو ویژگی، دو ابزار در شناسایی باطن اشخاص دانسته شده كه اگر مى خواهيد خوبى و بدى كسى را بشناسيد او را در و آزمايش کنید. 🔹پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) در حديثی می فرمایند: «لا اِيْمانَ لِمَنْ لا اَمانَةَ لَهُ؛ [۱] كسى كه را رعايت نمى كند ايمان ندارد». در حديث ديگرى از امام صادق (عليه السلام) آمده است: «اِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً اِلاّ بِصِدْقِ الْحِدِيثِ وَ اَداءِ الاْمانَةِ اِلَى الْبَرِّ وَ الْفاجِرِ؛ [۲] خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اين كه و نسبت به نيكوكار و بدكار جزء تعليمات او بود». اين تعبير نشان مى دهد كه در تمام اديان آسمانى راستى و امانت جزء مهم‌ترين تعليمات بوده و از اصول ثابت اديان الهى شمرده مى شود. 🔹همچنين در راستای آزمايش ايمان مردم، امام صادق (عليه السلام) می فرمایند: «لا تَنْظُرُوا اِلَى طُوْلِ رُكُوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ، فَاِنَّ ذلِكَ شَئْىٌ اِعْتادَهُ فَلَو تَرَكَهُ اِسْتَوْحَشَ لِذلِكَ وَلكِنْ اُنْظُرُوا اِلى صِدْقِ حَدِيثِهِ وَ اَداءِ اَمانَتِهِ؛ [۳] نگاه به ركوع و سجود طولانى افراد نكنيد [و تنها آن را نشانه ديانت آنها ندانيد] چرا كه اين چيزى است كه ممكن است به آن عادت كرده باشد و هرگاه آن را ترك كند نگران مى شود، ولى نگاه به و آنها كنيد». هدف از اين تعبير اين نيست كه نماز و روزه و حج و انفاق سبك شمرده شود، بلكه هدف آن است كه اينها تنها نشانه ديندارى افراد معرفى نگردد، بلكه به دو ركن اساسى دين يعنى راستى و امانت بيشتر توجه شود. پی نوشت‌ها؛ [۱] عيون الحكم و المواعظ، ليثى واسطى، دار الحديث‏، قم‏، ‏چ اول‏، ص ۵۳۹؛ بحار الأنوار، مجلسى، دار إحياء التراث العربی، بيروت‏، چ دوم، ج ‏۷۲، ص ۱۱۶، باب ۵۰ [۲] الكافی، كلينی، دار الكتب الإسلامية، تهران، چ چهارم، ج ‏۲، ص ۱۰۴، باب؛ وسائل الشيعة، عاملى، شيخ حر، مؤسسة آل البيت (ع)، قم، چ اول، ج ‏۱۹، ص ۷۳ [۳] الكافی، همان، ج ‏۲، ص ۱۰۵، ح ۱۲؛ وسائل الشيعة، همان، ج ‏۱۹، ص ۶۸؛ بحار الأنوار، همان، ج ‏۶۸ ص ۸، باب ۶۰ 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسة الامام على بن ابى طالب (ع)، قم‏،‏ چ اول‏، ج ۳، ص ۱۹۹ و ۱۸۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) منبع/تبیین 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اعتراف رضا بهروز متخصص مغز و اعصاب بعد از یک سال!!!🤨 📝 پاورقی 👇 (علیه السلام) فرمودند👇 جُعِلتِ الخَبائِثُ فی بَیت وَ جُعِل مِفتاحُهُ الکَذِبَ؛ در خانه ای قرار داده شده و آن است.. خلاصه شعار 👈 ارادتمند: منبع/جهادتبیین 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«راستگویی» و «دروغگویی» چه تاثيراتی بر جامعه انسانی دارد؟ 🔹تأثير و در زندگى بشر، بر كسى پوشيده نيست، و بحث پيرامون آن، توضيح مطالب واضح است، لکن در تفاصيل آن، به آثار معجزه آسای صدق و راستى در تمام بخش هاى زندگى بشر برخورد ميكنيم، که توجه به آن مى تواند، انگيزه نيرومندى براى گرايش به اين فضيلت بزرگ اخلاقى باشد. نخستين تأثيرى كه صدق و راستى از خود به يادگار مى گذارد، مسأله جلب اطمينان و اعتماد در همكارى هاى دسته جمعى است. زندگى انسان براساس كار گروهى شکل گرفته و بدون آن، كارهای مهم به سرانجام نمیرسد. و كار گروهى زمانی امكان پذير است كه افراد گروه، نسبت به يكديگر اطمينان كامل داشته باشند. اعتماد و اطمينان نیز در صورتى حاصل میشود كه صداقت و امانت در ميان آنها حاكم باشد. 🔹در حقیقت و مؤثرترين ابزار جلب اعتماد است، و خطرناكترين دشمن آن میباشد، و در این میان تفاوتى بين فعاليت هاى علمى، فرهنگى، اقتصادى و سياسى نيست. يك سياستمدار پر نفوذ اگر يك يا چند بار به مردم دروغ بگويد به سرعت نفوذ خود را از دست میدهد. اگر تحقيقات يك دانشمند آلوده به دروغ شود، اعتماد تمام محافل علمى از ابتكارات و تحقيقات او سلب میشود، و ديگر به گفته هاى او اعتمادى نيست. يك مؤسسه اقتصادى اگر فقط در معرفى يك نوع از كالاهايش دروغ بگويد مردم نسبت به تمام فرآورده هاى او بدبين میشوند، و به سرعت مشتريان خود را از دست مى دهد. اگر مديری در مديريتها، در گفتار و رفتار خود صادق نباشد، نظام و انضباط مديريت او از هم متلاشى میشود. از آنچه گفته شد آشکار میشود كه پايه و اساس هرگونه پيشرفت معنوى و مادى در اجتماع، اعتماد متقابلی است که برخاسته از صدق و راستى است. 🔹اميرالمؤمنين (ع) در روايتى میفرماید:  «راستگويى سبب اصلاح هر چيز و دروغ سبب فساد همه چيز می شود». آن حضرت در حديث ديگرى میفرماید: «دروغگو و مرده يكسان اند، زيرا برترى انسان زنده بر مرده همان اعتماد به او است، هنگامى كه به گفتار او اعتمادى نباشد زنده بودن او بى اثر است». [۲] ديگر اينكه و راستى به انسان آبرو و شخصيت میدهد، در حالى كه دروغ مايه رسوايى و بى آبرويى است. هميشه سربلند و آبرومندند، در حالی که همواره سرافکنده و بى آبرو هستند. از این رو امام على (ع) در حديثى میفرماید: «هميشه راستگويى را پيشه كن چرا كه آن كس كه در سخنان خود باشد، قدر و مقام او در جامعه بالا مى رود». [۳] از سوى دیگر، صدق، راستى و امانت به انسان شجاعت و شهامت مى بخشد، در حالى كه دروغ و خيانت، هميشه انسان را در هاله اى از خوف و ترس فرو مى برد، مبادا خلاف گويى و خيانت او آشکار شود، و تمام نقشه هاى او نقش بر آب شود. 🔹از سویی، انسان را از بسيارى از گناهان نجات میدهد، چرا كه میداند اگر خلافى كند و از او سؤال كنند، نمیتواند به گناه خويش اعتراف نمايد، پس بهتر است كه گرد گناه نگردد. در حديث معروفى، مردی خدمت پيامبر اكرم (ص) آمده و عرض كرد: «من گرفتار چهار گناه پنهانى هستم: زنا، شرب خمر، سرقت و دروغ؛ هر يك از اينها را بفرماييد به خاطر شما ترك مى كنم». پيامبر (ص) فرمود: «دروغ را رها كن». آن مرد از خدمت پيامبر (ص) بازگشت. هنگامى كه تصميم به عمل منافى عفت گرفت با خود گفت فردا پيامبر (ص) از من سؤال میكند، اگر دروغ بگويم پيمان خود را شكستم، و اگر راست بگويم حد شرعى بر من جارى میشود. هنگامى كه تصميم به سرقت و نوشيدن شراب گرفت، باز هم این فكر در ذهن او پيدا شد. به خدمت پيامبر (ص) آمد عرض كرد: «يا رسول الله! تمام راه هاى گناه را بر من بستى، و من همه آنها را ترك نمودم». [۴] 🔹از سوى دیگر، و راستى بسيارى از مشكلات جامعه را حل مى كند، راه وصول به مقصد را آسان ساخته و از هزينه هاى كمرشكن بازرسى مى كاهد، حجم پرونده هاى حقوقى را به حداقل میرساند و با بخشش، آرامش خاطر به مردم، و نگرانى هايى را كه به سبب احتمال دروغگويى براى افراد مختلف پيدا میشود از ميان برمیدارد، و رشته هاى محبت و دوستى را در ميان افراد محكم میكند و به انسان شخصيت و ابهّت مى بخشد. امام صادق (ع) در حدیثی می فرماید: «بهتر از راستگويى گوينده آن است، و بهتر از نيكى ها انجام دهنده آن است». [۵] (اشاره به اين كه شخصيت ذاتى و والاى انسان سبب صدق و راستگويى و انگيزه كارهاى خير می شود). پی نوشت‌ها؛ [۱] غررالحكم و دررالكلم‏، ص ۵۹، قصار ۱۱۵۸ و ۱۱۵۹ [۲] تصنيف غررالحكم و دررالكلم‏، ص ۲۲۰ [۳] غررالحكم و دررالكلم‏، ص ۴۴۶، قصار ۵۹ [۴] شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، ج ‏۶، ص ۳۵۷ [۵] الأمالی، طوسى، ص ۵۹۶ 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابیطالب(ع) قم‏ چ۱ ج۳ ص۲۱۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) منبع/تبیین @shohadayevarjovi