لعنت خدا بر حاکمان دو رنگِ دو دوزه‌ باز می‌یان زودتر اعلام می‌کنند فلان تاریخ قانون حجاب را ابلاغ می‌کنیم. وقتی قبل از ابلاغ قانون تنش‌ها به اوج رسید می‌گویند حالا از جهت امنیتی نمی‌شود قانون را ابلاغ کرد. طوری صحنه را می‌چینید که مذهبی‌ها هم ساکت شوند و بگویند مجلس خواست اما دولت نذاشت. #وفاق_علیه_حکم_خدا ✍حبیب اللهیان

▪️پس تذکر دادن فقط تو ایران ممنوعه از نظر من‌و‌تو ◾️پدرانه گفت!؟

🔺یک گرم طلا در آستانه ۵ میلیون شدن! 🔺دلار ۷۵ هزارتومان! 🔺سکه طلا ۵۳ میلیون رو رد کرد! 🔺دیگه مثل پزشکیان هیچکدوممون نمیتونیم زن بگیریم! ❤️وفاق یعنی همین ...

در ابتدای کتاب مسافر کربلا زندگینامه شهید بزرگوار علیرضا کریمی رامی خوانیم: بیست و دوم شهریور سال ۱۳۴۵ بود. مقارن با ایام ماه مبارک رمضان. در محله سیچان اصفهان به دنیا آمد. پزشکان گفته بودند که به خاطر بیماری شدید این مادر، بعید است بچه زنده بماند؛ اما خدا خواست که او بماند. چهار سال از عمرش گذشت. این پسر به‌قدری مریض و ضعیف است که تاکنون به‌جز شیر و دارو چیز دیگری نخورد. وقتی هم پزشک او را معالجه کرد گفت: به خاطر مصرف زیاد دارو، کبد بچه از بین رفته و امیدی به زنده ماندنش نیست. روز بعد سیدی سبزپوش به مغازه پدر مراجعه کرد. بی‌مقدمه گفت: مش باقر؛ کار خوبی کردی که علیرضا را نذر آقا اباالفضل کردی! همین امروز سفره ابا الفضل را پهن کن و به مردم غذا بده. سه مجلس روضه هم برای حضرت در حرمش نذر کرده‌ای که من انجام می‌دهم. بعد هم اسکناسی را به پدر شهید می‌دهد برای برکت کاسبی! آن روز، بچه (علیرضا) به طرز معجزه‌آسایی شفا می‌یابد. هر روز هم بزرگ‌تر می‌شود و قوی‌تر تا اینکه سال‌ها بعد قهرمان ورزش‌های رزمی می‌شود! علیرضا به نماز اول وقت و جماعت بسیار اهمیت می‌داد. حتی در دوران دبستان، صبح‌ها با مادر به مسجد می‌رفت. در ایام پیروزی انقلاب، با اینکه سن کمی داشت اما حماسه‌ها آفرید. سال اول جنگ، دوم راهنمایی بود. همان سال فعالیت فرهنگی را در مسجد محل آغاز کرد. برگزاری اردو برای بچه‌های دبستانی، تبلیغات، کلاس‌های قرآن و احکام و مثل خیلی از نوجوانان آن دوران، تاریخ تولد شناسنامه‌اش را تغییر داد تا توانست به جبهه اعزام شود. هم‌رزمانش حماسه او را در تپه‌های صلوات آباد کردستان به یاد دارند. در عملیات محرم درحالی‌که شجاعانه در مقابل پاتک دشمن مقاومت می‌کرد از ناحیه سر و دست‌وپا مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت. وقتی برای آخرین بار راهی جبهه می‌شد، در پاسخ مادرش که پرسید: کی برمی‌گردی؟ جواب داد: هر وقت که راه کربلا باز شد! در فروردین ماه سال ۱۳۶۲ برای شرکت در عملیات والفجر یک، راهی فکه شد. علی، آن‌قدر شجاعت و مدیریت داشت که مسئول یکی از دسته‌های گروهان اباالفضل (ع) شد. در جریان حمله نیروهای اسلام، مورد اصابت گلوله تیربار دشمن قرار گرفت و هر دو پایش را تقدیم نمود، اما شجاعانه مقاومت کرد و سرانجام مظلومانه به شهادت رسید. شانزده سالش تمام‌شده بود که پر کشید. پیکر مطهرش هم شانزده سال بعد برگشت. درست همان روزی که اولین کاروان به‌صورت رسمی عازم کربلا می‌شد! رفته بود به خواب مسئول گروه تفحص و به ایشان گفته بود پیکرش کجاست... نذر آقا اباالفضل (ع) شده بود. ارادت عجیبی هم به آقا داشت. نمی‌دانم چه شد و چه کسی هماهنگ کرد؛ اما علیرضا روز تاسوعا با فریاد یا اباالفضل (ع) تا گلزار شهدای اصفهان تشییع شد و کنار دوستانش آرام گرفت. شهدا شرمنده ایم 🥀

🔺شهید رئیسی خستگی نمی‌شناخت «سپهر خلجی» رئیس شورای اطلاع رسانی دولت سابق: 🔹سه سال تلاش کرد تا ناترازی‌ها و بحران قطعی آزاردهنده برق، آب و گاز به جا مانده از دهه‌ی از دست رفته‌ی ۹۰ را مدیریت کند. او به عنوان یک مدیر مسئولیت‌پذیر و بدون آه و ناله کردن یا به‌دست گرفتن کاسه چه‌کنم، بدون ربط دادن مشکلات به fatf و برجام نافرجام. 🔹مسئولانه پای مدیریت مشکلات بجا مانده ایستاد. از شهریور ۴۰۰ که دولت را تحویل گرفت، کشور دچار ناترازیهای شدید بود. مردم هنوز خاموشی‌های ۹۹ و ۴۰۰ را بخاطر دارند و متوجه مشابهت شرایط فعلی با اواخر دهه ۹۰ می‌شوند. 🔹‏شهید عزیزمان همیشه به مدیران دولت می‌گفت مردم با علم به وجود مشکلات به ما رأی داده‌اند که مشکل را حل کنیم نه اینکه فقط مشکلات را برای آنان بازگو‌ و یا دل آنها را خالی کنیم. بله، دولت سیزدهم هم با ناترازی‌ها مواجه بود اما ناترازیها مدیریت می‌شد. 🔹در عین اینکه تلاش می‌شد با توسعه زیرساختها بتوان در نهایت بر ناترازیها فائق آمد. در شرایط فعلی همه دلسوزان کشور وظیفه دارند با احساس مسئولیت، دولتمردان را برای صرفه‌جویی، مدیریت ناترازیها و رفع دغدغه‌های مردم یاری و مساعدت کنند تا انشاءالله با همدلی و همکاری موانع برطرف شود ┄┅═☫ جبران نمیشوی ☫═┅┄

,,