#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 فارین افرز نوشت: جنگ روسیه و اوکراین یک دلیل مهم برای نزدیک شدن فزاینده تهران و مسکو به یکدیگر بود. علی رغم روابط پرفراز و نشیب ایران و روسیه در یک فاصله تاریخی طولانی، که بعضاً با خشم و ترس و خصومت نیز همراه بود، اکنون دو کشور در حوزه های مختلف به همکاری با یکدیگر روی آورده اند. از رونق مبادلات تجاری و اقتصادی گرفته تا همکاری های سیاسی و تا تبادلات نظامی سطح بالا و استراتژیک نشان از پیوندهای عمیق ایران و روسیه در عصر جدید دارد. فروش پهپادهای ایرانی شاهد 136 و مهاجر 6 در مقابل آماده شدن روسیه برای تأمین جنگنده های سوخو 35 به تهران، اهمیت همکاری های تنگاتنگ نظامی دو کشور را یادآوری می کند. این مشارکت فشرده البته محصول شرایطی است که در جنگ اوکراین و بن بست در مذاکرات برجام رقم خورده و هم تهران و هم مسکو با مجموعه ای از فشارهای بین المللی روبرو شده اند. همکاری در دور زدن تحریم ها، تبادلات تسلیحاتی، حمایت های سیاسی در مجامع بین المللی، و ... با وجود برخی اختلافات در حوزه هایی نظیر موقعیت رژیم صهیونیستی و یا تأمین انرژی جهانی، رویکرد عملگرایانه ایران و روسیه را برای تأمین نیازهای خود در وضعیت کنونی نشان می دهد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 فارین پالیسی در مطلبی به قلم استفن والت، نظریه پرداز شهیر روابط بین الملل نوشت: تجربه شرکت در نشست اخیر امنیتی مونیخ برای من این نکته را نشان می داد که سیاستمداران غربی در اجلاس عمومی یک دیدگاه را تبلیغ می کردند و در محاورات خصوصی سخنان متفاوتی را به زبان می آوردند. این مقامات در ملأ عام با امیدواری و خوش بینی از روند جنگ اوکراین سخن گفته و اتحاد کشورهای غربی علیه روسیه را یادآوری می کردند. آنها با افتخار از پیروزی حتمی نیروهای اوکراینی بر روس ها، ولو در درازمدت، خبر داده و به امیدواری درباره آینده بحران منطقه اروپای شرقی مشغول بودند. در مقابل، مقامات غربی در محاورات خصوصی نه امیدی به پایان جنگ اوکراین در کوتاه مدت داشتند و نه آنکه کسی از بین آنها فکر می کرد که اوکراین بتواند تمامی اراضی از دست رفته خود (نظیر کریمه) را حتی با وجود کمک های شایان غرب باز پس گیرد. این مقامات پیش بینی می کردند که این بن بست سخت ادامه یابد. شاید زمانی لازم باشد تا اوکراین بین غرب و روسیه مورد معامله قرار گرفته و بازیچه بازی بزرگان شود. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 دیلی تلگراف در مطلبی به بررسی چهار سناریوی محتمل برای پایان جنگ روسیه و اوکراین پرداخته است. این چهار سناریو عبارتند از: 1) تداوم جنگ تا سال های آینده و تا دورانی که پذیرش هزینه جنگ غیر قابل تحمل شود. با توجه به مواضع طرفین جنگ (در مسکو و کی اف) احتمال تداوم جنگ فرسایشی وجود دارد. 2) سناریوی دوم، برگزاری مذاکرات دشوار برای برقراری آتش بس میان طرفین است که منجر به کاهش درد و رنج انسانی از هر دو سو خواهد شد و البته درگیری کلی میان طرفین در سایر زمینه ها ادامه خواهد داشت. 3) سناریوی سوم تثبیت دستاوردهای نظامی روسیه و افول گزینه های مورد نظر اوکراین است که البته نتیجه آن بسیار نامشخص می باشد. این سناریو از این جهت اهمیت می یابد که روس ها بزرگترین ذخایر تجهیزات تولید شده در دوره شوروی را دارا هستند و هزینه های بسیاری نیز صرف توان راهبردی مسکو می شود. 4) اما سناریوی بعید و بسیار ضعیف، پیروزی کامل اوکراینی هاست که دور از امکان تحقق به نظر می رسد. این امر منوط به حمایت تمام عیار غربی هاست که حتی خطر ظهور جنگ هسته ای را به همراه دارد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 یو اس ای تودی نوشت: هنوز زمان وحشت درباره عدول روسیه معاهده کنترل تسلیحات فرا نرسیده است. به نظر می رسد پوتین تنها شبح هسته ای را برای ترساندن متحدان اوکراین در غرب مطرح می کند. با این وجود خطر اصلی از ناحیه چین احساس می شود. مشارکت نظامی چین در جنگ روسیه و اوکراین و حمایت های تسلیحاتی پکن از مسکو روندهای جهانی را با مخاطرات قابل ملاحظه ای روبرو می کند. جنگ در اوکراین از جهات بسیاری برای چینی ها مطلوبیت داشته است. چرا که باعث وابستگی بیشتر مسکو به پکن شده و توجه امریکا را از رقیب اصلی خود در سطح جهانی (یعنی چین) منحرف کرده است. در عین حال چین تمایلی به ادامه وضعیت نامساعد روسیه، یعنی قدرتمندترین شریک و همکار خود در سطح جهانی، ندارد. چینی ها از سوی دیگر خواهان تزلزل موقعیت امریکا هستند و همین مسأله می تواند انگیزه مهمی برای آنان در حمایت از روسیه در خلال جنگ کنونی باشد. دخالت مستقیم چین در جنگ به معنای تغییری مهم در رویکرد سیاست خارجی این کشور است که می تواند جنگ سرد جدیدی را در صحنه بین المللی رقم بزند. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 دوویچه وله در گزارشی آورده: ماجرای ناپدید شدن ناگهانی میلیاردرهای چینی و صاحبان سرمایه این کشور در حال تبدیل شدن به یک رویه خطرناک است. این ناپدید شدن ها به سیاست های حزب کمونیست چین نسبت داده می شود. این حزب در تلاش است تا از این مسأله اطمینان حاصل کند که آیا شرکت ها و شیوه های تجاری آنها با اولویت ها و سیاست های حزب کمونیست و دولت چین مطابقت دارد یا خیر؟ به باور شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین، نباید شرکت های خصوصی و صاحبان سرمایه به حدی قدرتمند شوند که امکان به چالش کشیدن دولت چین و شرکت های دولتی را پیدا کنند. این مسأله یک خط قرمز برای رئیس جمهور قدرتمند چین محسوب می شود. باید جاه طلبی های این شرکت ها و افراد را مهار کرد و آنها را تحت هدایت کامل حزب کمونیست درآورد. البته باید توجه داشت که این مسأله نهایتاً به دلسردی صاحبان سرمایه از سرمایه گذاری در داخل چین منجر خواهد شد. به نظر می رسد با تشدید تمرکز قدرت در دستان شی جین پینگ، این روش سرکوب به صورتی فراگیر و گسترده دنبال شود. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 یو اس ای تودی نوشت: هنوز زمان وحشت درباره عدول روسیه معاهده کنترل تسلیحات فرا نرسیده است. به نظر می رسد پوتین تنها شبح هسته ای را برای ترساندن متحدان اوکراین در غرب مطرح می کند. با این وجود خطر اصلی از ناحیه چین احساس می شود. مشارکت نظامی چین در جنگ روسیه و اوکراین و حمایت های تسلیحاتی پکن از مسکو روندهای جهانی را با مخاطرات قابل ملاحظه ای روبرو می کند. جنگ در اوکراین از جهات بسیاری برای چینی ها مطلوبیت داشته است. چرا که باعث وابستگی بیشتر مسکو به پکن شده و توجه امریکا را از رقیب اصلی خود در سطح جهانی (یعنی چین) منحرف کرده است. در عین حال چین تمایلی به ادامه وضعیت نامساعد روسیه، یعنی قدرتمندترین شریک و همکار خود در سطح جهانی، ندارد. چینی ها از سوی دیگر خواهان تزلزل موقعیت امریکا هستند و همین مسأله می تواند انگیزه مهمی برای آنان در حمایت از روسیه در خلال جنگ کنونی باشد. دخالت مستقیم چین در جنگ به معنای تغییری مهم در رویکرد سیاست خارجی این کشور است که می تواند جنگ سرد جدیدی را در صحنه بین المللی رقم بزند. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 الجزیره به ارزیابی سیاست میانجی گرانه چین در قبال اختلافات میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی پرداخته است. در این گزارش آمده: توافق اخیر میان تهران و ریاض با میانجی گری پکن به معنای افزایش علاقه چین برای نقش آفرینی در منطقه غرب آسیا و حوزه خلیج فارس است. با توجه به روابط مطلوب چین با هر دو طرف منازعه، ایفای نقش میانجی گری از سوی آن موفقیت آمیز بوده؛ بر خلاف امریکا که همواره جانب یک سوی منازعه را گرفته و علیه ایران اقدام کرده است. توافق اخیر به کاهش تنش ها در سطح منطقه می انجامد که عواید بسیاری برای چینی ها خواهد داشت؛ چرا که خلیج فارس منبع حیاتی انرژی برای پکن است و این انرژی از طریق تهران و ریاض تأمین می شود. چینی ها عمیقاً نگران بی ثباتی در منطقه و تأثیرات آن بر تأمین انرژی و منافع اقتصادی خویش هستند. به طور کلی میانجی گری چین در توافق اخیر نشان می دهد که نظم جهانی به صورت گسترده در حال تغییر بوده و دوره امریکا به عنوان ابرقدرت جهانی بدون چالش پس از جنگ سرد به پایان خود نزدیک شده است. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 میدل ایست آی نوشت: چین برای پر کردن خلأ سیاسی امریکا در منطقه غرب آسیا به سرعت وارد عمل شده است. توافق اخیر میان تهران و ریاض به میزبانی چینی ها، نخستین موفقیت آشکار پکن در منطقه آشفته غرب آسیا محسوب می شود. چین اکنون قدرت نرمی را به نمایش گذاشته که نه ایالات متحده امریکا و نه اتحادیه اروپا برای چندین دهه هیچ گونه دستاوردی در این زمینه از خود بروز نداده اند. توافق اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی به همگان نشان داد که دنیای دیگری با گزینه های مختلف وجود دارد. چین به عنوان یک قدرت بزرگ رفتاری متفاوت با امریکا داشته و جایگزین هایی را در عرصه ژئوپلتیک ارائه می دهد. مدل جدید دیپلماسی چینی شامل دوری از جزمیات ایدئولوژیک، اجتناب از دیدگاه مائوئیستی درباره دیگران، و پرهیز از تحریم اقتصادی و سلاح ارزی و تهدید نظامی، و در مقابل، بهره بردن از رفتاری صبورانه و گفتگوی میانجی گرانه بر اساس واقعیت های میدانی و همراه با همدلی شناختی می باشد. غرب آسیا در حال تبدیل شدن به یک عرصه برای آزمودن روایت های سیاسی امریکایی و چینی می باشد و این خود وعده تغییر نظم جهانی را به همراه دارد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 واشنگتن پست نوشت: از دیدگاه هنری کسینجر (وزیر خارجه اسبق امریکا) توافق اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی یک تغییر اساسی در وضعیت استراتژیک منطقه غرب آسیا محسوب می شود. به عقیده وی تنش زدایی در خلیج فارس برای تمامی بازیگران منطقه ای و فرا منطقه ای مطلوب است، البته در کوتاه مدت. به باور کسینجر در این میان ظهور چین به عنوان یک بازیگر صلح طلب می تواند شرایط را در دیپلماسی بین المللی دچار تحول نماید. چرا که امریکا دیگر یک قدرت ضروری و بلا رقیب در منطقه قلمداد نمی شود و اکنون چین مدعی کسب این جایگاه شده است. حرکت اخیر چین در طراحی این توافق، یک گام قابل توجه در مسیر مشارکت پکن در ایجاد نظم جهانی نو محسوب می شود. باید اذعان داشت که نقش مسلط امریکا در منطقه غرب آسیا، به بی ثباتی در این حوزه دامن می زد. به زعم کسینجر اکنون در منطقه غرب آسیا یک بازی جدید با قوانین نوین به راه افتاده که چند قطبی گرایی در آن مشهود است. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 فارین پالیسی نوشت: سفر اخیر رئیس جمهور چین به مسکو بیانگر پیوندهای مهم میان این دو کشور می باشد. برخی معتقدند که روس ها دست پایین را در این مناسبات داشته و به نوعی به حلقه مطیع پکن تبدیل شده اند. با این وجود نباید وابستگی را معادل اطاعت دانست. روسیه در عرصه های مختلف نظامی، هسته ای، کشاورزی، اقتصادی و ... همچنان مهم است و چین به وجود آن به شدت نیاز دارد. مناسبات چین و روسیه خصوصاً پس از جنگ اوکراین وارد مرحله تازه و مهمی شد. چینی ها به خوبی متوجه این نکته هستند که شکست روسیه در جنگ اوکراین به معنای فرو رفتن این کشور در هرج و مرج و یا حتی تغییر رژیم است که شریک راهبردی پکن را با مشکل روبرو می کند. در عوض، چین کوشید با ارائه ابتکار صلح، وجهه مسالمت جویانه ای را از خود بروز دهد. باید اذعان داشت که برای روسیه تعمیق وابستگی به پکن در مقطع کنونی یک انتخاب اجباری است و در مقابل، این مسأله برای چین فرصتی است تا نقش خود را در بازار، تأمین منابع انرژی حیاتی و تثبیت روسیه به عنوان حیاط خلوت استراتژیک خود ایفا نماید. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

#رصد_رسانه_هاي_بيگانه 📡 نشنال اینترست نوشت: تلاش شی جین پینگ، رئیس جمهور چین برای ایجاد رشد اقتصادی و ثبات سیاسی فوق العاده در این کشور بیش از هر چیز ریشه در مبانی نظری کنفوسیوس دارد. بر این اساس تفکر کلاسیک چینی قائل به ضرورت استقرار نظمی جامع و عادلانه است. دغدغه اساسی حزب کمونیست چین از بدو تأسیس تا به امروز نیز، مشروعیت یابی برای ایجاد تغییر در این کشور بوده است. در شرایطی که غربی ها تلاش داشته اند تا نظام سیاسی تک حزبی چینی را به عنوان یک ساختار غیر قانونی به چالش کشیده و بنیان های مشروعیت آن را زیر سؤال ببرند، اما با این وجود چنین نظامی با چنین مختصاتی اساساً برای بخش بزرگی از مردم چین یک پدیده نامتعارف و غیر عادی محسوب نمی شود. از دیدگاه چینی ها نظام تک حزبی در این کشور متکی به سنت دراز شایسته سالاری پنداشته شده است. اندیشه چینی کنفوسیوسی، از استفاده از زور برای بازگرداندن نظم سیاسی و اخلاقی حمایت می کند و احتمالاً در آینده نمودهای این تفکر را در رفتار نظام سیاسی چین بیشتر شاهد خواهیم بود. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland

🌍 #رصد_رسانه_هاي_بيگانه ✅ ال پائیس نوشت: سفر اخیر رئیس جمهور چین به روسیه و مذاکرات وی با پوتین، نشان دهنده تداوم تقویت روابط دو کشور بوده که به طور ویژه نقش آفرینی مهم و اثرگذار در جریان تغییرات عظیم پیش روی جهانی را هدف می گیرد. چین به صورت آشکاری درصدد ایجاد نظم جدید جهانی است که در راستای منافع پکن قرار دارد و روسیه نیز شریک مهمی به این منظور محسوب می شود. احتمالاً هسته اصلی نیات چین و روسیه در تقویت همکاری ها و تبادلات در حوزه های مختلف را نیز باید در همین نکته سراغ گرفت که دو طرف درصدد تغییر توازن بین المللی و ایجاد یک نظم جهانی چند جانبه گرایانه هستند. همچنین چسب واقعی روابط پکن و مسکو، مخالفت مشترک آنها با هژمونی و یکجانبه گرایی ایالات متحده امریکا می باشد که در قالب بلوک غرب، در پی تشویق بی ثباتی در دولت های هدف، تحمیل ارزش های خود و ترویج اعتراضاتی نظیر انقلاب های رنگی است. از این رو توسعه روابط دو کشور به صورت جدی در دستور کار قرار دارد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland