نگاهی کوتاه به هشت کتاب غیر داستانی درباره فلسطین 🇵🇸🇵🇸🇵🇸 با چی‌کتاب همراه باشید 🍂 @cheeketab

علی علیه السلام فرمود: سخن بگویید تا شناخته شوید. اکثر ما این حدیث را این گونه معنا می‌کنیم که ما با جملات و کلمات و عباراتی که در گفتگوهای مان به کار می‌بریم، هویت درونی خود را آشکار می‌سازیم و خویشتن خویش را به نمایش می‌گذاریم. این تلقی از حدیث امیر مومنان علی علیه السلام نادرست نیست؛ اما کامل هم نیست. آدم‌ها را صرفاً از آنچه می‌گویند نمی‌توان شناخت؛ بلکه برای شناخت آنها باید به آنچه نمی‌گویند هم توجه کرد. یعنی همان قدر که گفته های ما ما را نشان می‌دهند و باعث معرفی ما می‌ شوند، نگفته‌های ما نیز همین اندازه و البته گاه بیش از این در معرفی ما تاثیر دارند و باعث ظهور آب و هوای افکار و اندیشه‌ها و آمال و آرزوهایمان می‌گردند. وقتی کسی چیزهایی را نمی‌گوید، یعنی به آنها بها نمی‌دهد و آن موضوعات در اولویت‌های زندگی او جایی ندارند، یا اصلاً آن موضوعات را دارای واقعیت و حقیقت نمی‌داند، یا اصلاً در زندگی چندان موثر نمی‌شمارد. یعنی در نگفته‌های آدمیان نیز گفتنی‌های بسیاری نهفته است. از این رو برای درک قرآن و فهم این کتاب آسمانی تنها نباید به آنچه خدا گفته، توجه کنیم؛ بلکه برای بهره‌بندی از هدایت و نورانیت این کتاب عزیز ، درباره چیزهایی که خدا نگفته نیز باید بیندیشیم و از این رهگذر اولویت‌های حقیقی خویش را بشناسیم. به عبارت دیگر خدا با گفته‌هایش اولویت‌ها را به ما نشان داده و با نگفته هایش اولویت بندی‌های نادرست ذهن ما را به چالش کشیده است. مثلاً قرآن از قومیت، نژاد ، زبان و میزان دارایی آدم‌ها چندان سخن نمی‌گوید و حتی از مقدار استعدادهای هوشی آنها به عنوان یک امتیاز یاد نمی‌کند و به جغرافیا و محل زندگی انبیا نیز کاری ندارد؛ در حالی که جزئی‌ترین رفتارهای اخلاقی و غیر اخلاقی آدمیان را گزارش می‌کند. انگار به ما می‌گوید آن ویژگی‌های ناگفته در رتبه اهمیت اخلاق و ایمان آدمی نیستند و نباید در اولویت‌های ارتباطی شما قرار گیرند. به عبارت دیگر گرچه برای فهم قرآن درک زاویه دید خدا بسیار اهمیت دارد؛ ولی هر زاویه دیدی به معنای یک زاویه ندید هم هست. دیدن این زاویه ندید هم بسیار ضروری است. ***با الهام از بیانات استاد توسرکانی غلامرضا حیدری ابهری https://eitaa.com/sibbook