راحت گفتند من اطلاعی درباره آن ندارم! نکته دیگر تواضع علمی مرحوم آیت الله محمدی ری شهری او بود البته نه از جنس الاحقرهایی که الاعظم است؛ در برنامه‌ریزی برای دانشکده، مرحوم [استاد دکتر] شهیدی به ایشان فرمودند: خوب است برای فلان موضوع هم دو واحد بگذاریم. آیت‌الله ری شهری پرسیدند: این چی هست؟ و بعد خیلی راحت هم گفتند: من اطلاعی درباره آن ندارم! در صورتی که ما اگر چیزی را ندانیم، به راحتی ابراز نمی‌کنیم. سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: خبرگزاری ایکنا، استاد محمد علی مهدوی راد، ۱۴۰۱/۱۲/۱۱ https://eitaa.com/sirefarzanegan

حتی ثانیه‌ها را هم حساب می‌کردند! موضوع دیگر نظم مرحوم آیت الله ری شهری بود، بنده در کاری با ایشان همراهی داشتم، بسیار منظم بودند و اگر ساعتی را برای ملاقات قرار می‌گذاشتیم، دقیق و منظم تشریف می‌آوردند. نظم عجیبی داشتند و ثانیه‌ها را هم محاسبه می‌کردند.  سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: خبرگزاری ایکنا، استاد محمد علی مهدوی راد، ۱۴۰۱/۱۲/۱۱ https://eitaa.com/sirefarzanegan

من ایشان را هر روز با این عبارت، دعا می‌کنم! آیت الله العظمی کریمی جهرمی می‌فرمودند: من هر روز رهبری را با این عبارت دعا می‌کنم: اَلّلهُمَّ اَرشِدهُ وَ اَلهِمهُ الخیرَ سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: کانال تلگرامی آیت الله العظمی کریمی جهرمی، در دیدار معظم له با حجت الاسلام محمدی عراقی. https://eitaa.com/sirefarzanegan

احکام را به وجوب و حرمت تقسیم کرده بودند! مرحوم آيةالله بهجت رضوان الله تعالی علیه می‌فرمودند: یکی از علما خواب آقا رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلم را دیده و پرسیده بود: آقا! چرا یک زمانی علما اهل کشف و کرامات بودند ولی حالا نیستند؟ فرموده بودند: چون آنها دو حکم بیشتر نداشتند: یکی وجوب و دیگری حرمت؛ همه‌ مستحبات را بر خودشان واجب می‌دانستند و همه‌ مکروهات را هم بر خودشان حرام می‌دانستند. مباح را هم اصلا انجام نمی‌دادند. این‌ها این جور بودند که این همه توفیق داشتند. سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: کانال رسمی آيةالله کاظم ضرّابی در ایتا، ۱۴۰۱/۱۲/۱۴ https://eitaa.com/sirefarzanegan

شما ذوالریاستین هستید! یکی از داستان‌هایی که مرحوم والد- آیت الله العظمی علوی گرگانی- بیان می‌کردند این بود که می‌فرمودند: ما با پدر بزرگوارمان خدمت مرحوم آیت‌الله العظمی سید محسن حکیم رفته بودیم و من جوانی بودم. آقا به من رو کردند و فرمودند: در قم مشغول چه کاری هستید؟ گفتم: هم تدریس می‌کنم و هم تبلیغ می‌روم. ایشان فرمودند: پس ذوالریاستین هستید! مرحوم آیت‌الله العظمی حکیم این لفظ را برای حاج‌آقا دادند که شما ذو الریاستین هستید، هم مدرّس و هم مبلّغ هستید. سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: خبرگزاری حوزه، گفتگو با سید محسن و سید مهدی علوی گرگانی- فرزندان مرحوم آیت الله العظمی علوی گرگانی، ۱۴۰۱/۱۲/۱۴ https://eitaa.com/sirefarzanegan

ما باید طوری رفتار کنیم که شما الگوی درست را از ما بیاموزید! یکی از نکات مهمی که در رفتار مرحوم والد- آیت الله العظمی علوی گرگانی- وجود داشت، احترامی بود که به فرزندان می‌گذاشتند. ایشان مقید بودند در جلوی ما حتی پایشان را دراز نکنند، در حالی که خیلی از پدر و مادرها می‌گویند: این بچه‌ ماست، اشکالی ندارد که جلوی آنها و دراز بکشیم و پایمان را دراز کنیم. این خاطره برای من هیچ‌گاه فراموش نمی‌شود، من معمولا برای درس خواندن به اتاق بالای منزل حاج آقا می‌رفتم که محل مطالعه‌ ایشان بود و در آنجا درس می‌خواندم. یک بار وارد اتاق که شدم، دیدم ایشان پایشان را برای رفع خستگی دراز کرده و مشغول مطالعه بودند؛ اما وقتی من وارد شدم، دیدم که حاج آقا پاهایشان را جمع کردند. گفتم: حاج‌آقا! اذیت هستید، پاهایتان را دراز کنید، راحت باشید، خودتان را اذیت نکنید! فرمودند: نه محسن! من باید الگوی شما باشم. اگر من جلوی شما پا را دراز کنم، فردا هم شما ناخودآگاه یاد می‌گیرید و جلوی بچه‌هایتان پا را دراز می‌کنید. لذا ما باید کاری کنیم که شما از ما الگوی درست را یاد بگیرید. سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: خبرگزاری حوزه، گفتگو با سید محسن علوی گرگانی- فرزند مرحوم آیت الله العظمی علوی گرگانی، ۱۴۰۱/۱۲/۱۴ https://eitaa.com/sirefarzanegan

همیشه خودشان در سلام بر کودکان پیشقدم بودند! مرحوم والد- آیت الله العظمی علوی کرگانی- مقید بودند وقتی بچه‌ها می‌آمدند ابتدا به بچه‌ها سلام می‌کردند، یعنی این‌طور نبود که بی‌اعتنایی کنند تا بچه‌ها جلو بروند و به پدربزرگ سلام کنند. نه، خود ایشان سلام می‌کردند، همیشه لبخند بر لبانشان داشتند. گاهی اوقات احوالپرسی می‌کردند. گاهی اوقات شوخی‌های سنگین می‌کردند، شوخی‌های سبک نداشتند، شوخی‌های سنگین و مناسب می‌کردند که بچه‌ها را شاد کنند و بخندانند. البته از آن دسته افرادی نبودند که با بچه‌ها زیاد بازی کنند ولی نوع برخورد ایشان در هنگام مواجهه با نوه‌ها برای همه‌ی نوه‌ها خاطره‌انگیز است و ذهنیت خوبی را برای آن‌ها به خاطر گذاشته است. سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از: خبرگزاری حوزه، گفتگو با سید محسن و سید مهدی علوی گرگانی- فرزندان مرحوم آیت الله العظمی علوی گرگانی، ۱۴۰۱/۱۲/۱۴ https://eitaa.com/sirefarzanegan