eitaa logo
سیره علوی (ع)
213 دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
1.2هزار ویدیو
36 فایل
اُدعُ إلى سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنه (نحل.125) وابسته به مرکز احیاء موعظه حسنه mawezah.ir Ad1: @mahdimahdavi63 Ad2: @YaAliy Ad3: @Reza_shariati64 http://eitaa.com/joinchat/3049848832C0bd97c4343 🌸کــپـی از مــطـالــبـ کـانـال بــاذکر صـلـواتـ آزاد
مشاهده در ایتا
دانلود
حضرت امیرالمؤمنين علی علیه السلام در جنگ خیبر ،درهمان جنگی که ابوبکر و عمر به قول خودشان مثل بز کوهی فرار کردند، مقابل پهلوان قلعه خیبر اینگونه رجز میخواند: "فَقَالَ عَلِيٌّ:أَنَا الَّذِي سَمَّتْنِي أُمِّي حَيْدَرَهْ ... كَلَيْثِ غَابَاتٍ كَرِيهِ الْمَنْظَرَهْ...أُوفِيهِمُ بِالصَّاعِ كَيْلَ السَّنْدَرَهْ. قَالَ: فَضَرَبَ رَأْسَ مَرْحَبٍ فَقَتَلَهُ، ثُمَّ كَانَ الْفَتْحُ عَلَى يَدَيْهِ." من آنم که مادرم مرا حیدر نامید، بسانِ شیرِ قوی‌هیکل و هولناکِ بیشه، با شمشیر، مانند پیمانه‌ای بزرگ آنها را پیمانه می‌کنم.{و گروه گروه کفار را از زمین بر می‌چینم} راوی گفت: سپس سر مرحب را زد و اورا کشت و پیروزی به دستان او حاصل شد! 🌪 این رَجَز امیرالمؤمنین علیه السلام متواتر است و در مصادر زیادی از کتب اهل سنت آمده است. 📚صحيح مسلم، كتاب الجهاد والسير، باب غزوة ذي قرد وغيرها؛ همان، ص 684 من همانم که مرا نامیده حیدر مادرم کوری آن دو فراری ، ذوالفقار داورم گَلّه ی شیر است اخم ِ من به هنگام نبرد من همان مَرحَب کُش ِ پیکار خیبر،حیدرم (عبدالمحسن) اَللّٰــهُمـَ عَجِّـــل لِوَلیڪَ الْفَرَجـ
پیامبر اکرم صَلَّی‌الله‌ُعلیه‌ِ و آلهِ وَ سَلَّم: جز کریمان، زنان را تکریم نکنند و جز انسان‌های پست، زنان را تحقیر ننمایند. به نقل از کتاب نهج الفصاحه، ص ۳۱۸
امام علی علیه السلام: هرگز به دوستی با کسی که او را خوب نشناخته‌ای، رغبت مکن. به نقل از میزان‌الحکمه، ج۶، ص۲۰۹
امیرالمومنین امام علی _علیه‌السلام_: یاد خدا را آرامش می‌دهد، دل را روشن می‌کند و رحمت او را فرود می‌آورد.
امام علی _علیه‌السلام_: «طَاعَةُ الْهَوَى‏ تُفْسِدُ الْعَقْلَ»‏ پیروی از هوای نفس، را فاسد می‌کند.
به نقل از امام علی _علیه‌السلام_ هر چیزی به نیاز دارد و عقل، به ادب نیازمند است.
امیرالمؤمنین علی _علیه‌السلام_: حبّ دنيا را فاسد مى‌كند و گوش قلب را از شنيدن سخن حكمت، كَر مى‌سازد. به نقل از غررالحکم و دررالکلم، ج۱، ص۸۵
🔶 اثر با دستان 🔶 ۱۰- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: أَخْبَرْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع أَنِّي أُصِبْتُ بِابْنَيْنِ وَ بَقِيَ لِي بُنَيٌّ صَغِيرٌ فَقَالَ تَصَدَّقْ عَنْهُ ثُمَّ قَالَ حِينَ حَضَرَ قِيَامِي مُرِ الصَّبِيَّ فَلْيَتَصَدَّقْ بِيَدِهِ بِالْكِسْرَةِ وَ الْقَبْضَةِ وَ الشَّيْ‏ءِ وَ إِنْ قَلَّ فَإِنَّ كُلَّ شَيْ‏ءٍ يُرَادُ بِهِ اللَّهُ وَ إِنْ قَلَّ بَعْدَ أَنْ تَصْدُقَ النِّيَّةُ فِيهِ عَظِيمٌ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ وَ قَالَ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ فَكُّ رَقَبَةٍ أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ عَلِمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَّ كُلَّ أَحَدٍ لَا يَقْدِرُ عَلَى فَكِّ رَقَبَةٍ فَجَعَلَ إِطْعَامَ الْيَتِيمِ وَ الْمِسْكِينِ مِثْلَ ذَلِكَ تَصَدَّقْ عَنْهُ. از نقل شده که به علیه‌السلام عرض کرد: دو پسر (از سه پسری) که داشتم فوت کردند و یک پسر کوچک دیگر برایم باقی مانده است، علیه‌السلام فرمودند: از طرف او بده؛ راوی می‌گوید زمانی که خواستم بروم حضرت فرمودند: به فرزندت بگو به دست خودش صدقه بدهد با شکستن و در دست گرفتن (یک تکه نان یا یک مشت گندم) هرچند کم باشد زیرا هر چیزی در راه خدا، هرچند کم و با نیت صادق باشد، (در نزد خداوند) عظیم و بزرگ است؛ خدواند در قرآن می‌فرماید: «پس هرکه به اندازه ذره‌ای خوبی انجام دهد آن را می‌بیند؛ و هرکه به اندازه ذره‌ای بدی انجام دهد، آن را می‌بیند» ( سوره زلزال آیات۷ و ۸) و همچنین می‌فرماید: «پس به عبور از گردنه اقدام نکرد، و چه چیزی آگاهت کرد که گردنه چیست؟ گشودن گردنی [از یوق بندگی] ، یا طعام دادنی در روز قحطی، به یتیمی از خویشاوندان، یا مسکینی زمین‌گیر» (سوره بلد آیات ۱۱ تا ۱۶) خداوند عز و جل می‌دانست که هرکسی توانایی آزاد کردن برده را ندارد، پس اطعام به و را مثل آن قرار داد. 📚 كافی (ط - الإسلامية) ج‏۴ ص۴ .