#درس ضبط شده اصول روز شنبه ۹۹/۱/۳۰ 🌼علم اجمالی 🌼انواع علم و شک 🌼علم اجمالی در حکم 🌼علم اجمالی در موضوع 🌼

#درس ضبط شده اصول روز دوشنبه ۹۹/۲/۱ 🌼علم اجمالی 🌼منجزیت علم اجمالی 🌼موافقت قطعیه 🌼مخالفت قطعیه 🌼موافقت و مخالفت احتمالیه 🌼عدم امکان جریان برائت در اطراف علم اجمالی

#درس ضبط شده اصول روز سه شنبه ۹۹/۲/۲ 🌼انحلال علم اجمالی

#درس ضبط شده اصول روز شنبه ۹۹/۲/۶ 🌼منجزیت علم اجمالی 🌼موارد تردد 🌼دوران امر بین اقل و اکثر

#درس ضبط شده اصول روز دوشنبه ۹۹/۲/۸ 🌼انواع شک 🌼اصل استصحاب

#درس ضبط شده اصول روز چهارشنبه ۹۹/۲/۱۰ 🌼استصحاب 🌼ارکان استصحاب 🌼یقین سابق

#درس ضبط شده اصول روز سه شنبه ۹۹/۲/۱۶ 🌼ارکان استصحاب 🌼 رکن دوم : شک در بقاء 🌼انواع شک

#درس ضبط شده اصول 🌼رکن سوم استصحاب 🌼وحدت موضوع در مشکوک و متیقن

#درس ضبط شده اصول 🌼تعارض ادله 🌼انواع تعارض 🌼تعارض بین ادله لفظیه

#درس ضبط شده اصول جلسه آخر ۹۹/۳/۶ 🌼تعارض بین دو اصل 🌼تعارض بین اصل و دلیل

✅یادداشتهایی در تفسیر موضوعی ❇️پیامبرانِ مهربان ✍سید رضی مرتضوی بسیارند کسانی که گمان می کنند، اقوام مختلف گذشته ، با نفرین انبیاء از بین رفته اند،چراکه آنان دعوت پیامبران را نپذیرفته اند، و آنقدر لجبازی کرده اند تا اینکه بالاخره مستحق نفرین شده اند، مانند قوم نوح، لوط، هود و صالح... و گل سرسبد یونس، که چون نفرین کرد و خدا عذاب نکرد قهر کرد، اما پیامبر اسلام چون رحمتش از همه بیشتر بود قوم خود را در عین اذیتهایشان نفرین نکرد. اما بیایید اینگونه نیاندیشیم، این خود توهینی بزرگ به عباد مخلص خداست، باید همیشه در نظر داشت که پیامبران «خود» برایشان معنا ندارد، آنان به مقام فنای فی الله رسیده اند و هرگز در برابر خداوند متعال اراده ای ندارند، بلکه این مقام ، یعنی مقام رضا، اولین پله عبودیت است و بدون آن هرگز سیر الی الله معنا ندارد. یک پیامبر، هرگز قوم خود را نفرین نمی کند، مگر آنکه خدا قبل از او بر آنان نفرین کرده باشد، یک پیامبر هرگز از کسی متنفر نیست، مگر اینکه خدا به او دستور داده باشد، یک پیامبر اراده ای غیر از اراده خدا ندارد، و اصولا «فنا شدن در اراده خدا» یعنی همین. یعنی همین که فقط خدا. و دیگر هیچ، یک پیامبر هرگز آرزوی عذاب شدن قومش را ندارد مگر اینکه خدا بخواهد. مانند حضرت نوح که حتی وقتی دستور ساختن کشتی از خداوند به او رسید، نگران از وضعیت امتی که نهصد و پنجاه سال آنان را به خدا دعوت کرده بود و نپذیرفته بودند، از خدا درباره آنان پرسید و خداوند پاسخ داد هرگز در خصوص این ظالمان دلسوزی نکن، چرا که آنان از غرق شدگان خواهند بود و نوح مطیع بود: «واصنع الفلك باعيننا ووحينا ولا تخاطبني في الذين ظلموا انهم مغرقون» (سوره هود. آیه 37). «فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا ...وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ» (مومنون. 27)  پیامبران همیشه مهربانند و مهربان بوده اند. درست مانند خدا. آنان آینه مهربانی خدایند و منعکس کننده رحمت بی پایان او؛چنانکه خدا بندگان را دوست دارد، پیامبران نیز، و همانقدر که خدا دلش به حال بندگانش می سوزد، پیامبران نیز. پیامبران بر اساس دستور اولیه رحمت، و طبیعت پاک و سرشت لطیفشان، دوستدار همه اند، و بر همین اساس است که برای هدایت بندگان اینقدر تلاش می کنند، سنگ می خورند، آزار می بینند، سالها سختی می کشند. و حتی ذره ای ، و کمتر از ذره ای خسته نمی شوند. مگر اینکه دستور دومی برسد، مگر اینکه بدانند طرفشان مورد غضب خدا قرار گرفته است، آنگاه  از او متنفر می شوند، ولی نه متنفر شخصی، بلکه متنفری از عمق وجود الهیشان. تنفری الهی. مانند حضرت ابراهیم که برای عمویش چقدر دعا کرد و برای هدایتش چقدر زحمت کشید، ولی عمویش او را تهدید به سنگسار می کرد، اما وقتی فهمید که خدا دوستش ندارد و با او دشمن است از او برائت جست: «وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلاَّ عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ» (سوره توبه . آیه 114) . حتی، وقتی گروهی بر اثر عملکرد بدشان ، خود را در معرض غضب الهی قرار می دهند، پیامبران سعی بر نجات آنان دارند، ولی اگر بدانند که امر خداوند حتمی است، دیگر دست از شفاعت نیز خواهند کشید، مانند حضرت ابراهیم، که برای عذاب نشدن قوم لوط دعا می کرد و قصد شفاعت آنان را داشت، چرا که ابراهیم بسیار بردبار و نرمدل و توبه کننده بود، تا اینکه خدا به او فرمود: ای ابراهیم، از شفاعت بگذر چرا که امر پرودگارت آمده است و برای آنان عذابی بی بازگشت آورده است: «فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءتْهُ الْبُشْرَى يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ * انَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ * يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ»   (هود آیات 74 تا 76) و پیامبر اکرم، که خاتم پیامبران و سرآمد آنهاست، و خداوند چه زیبا در قرآن رحمت بی پایان او را که متصل به رحمت خداست وصف می کند: «و إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ» (قلم.4) تو دارای اخلاق برجسته  و باعظمتی هستی. «لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ».(توبه . 128) ای مردم به سوی شما پیامبری آمده است که تحمل سختی کشیدن شما را ندارد، و نسبت به هدایت شما دلسوز است، و نسبت به مومنان بسیار مهربان است. «فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَى آثَارِهِمْ إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا» (کهف . 6) ای پیامبر، گوئی از اندوه اینکه مردم ایمان نمی آورند نزدیک است جان بدهی.

«لعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ» (شعراء. 3) ای پیامبر، گوئی از اندوه اینکه مردم ایمان نمی آورند می خواهی جان بدهی. «...فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ...» (فاطر. 8) ای پیامبر ، مبادا به جهت اندوه کارهای بد مردم جانت را از دست بدهی. و انسان می ماند و می سوزد، و قلبش فشرده می شود از اینهمه دلسوزی و اندوه آنان، چقدر ناراحت بودند پیامبران، چقدر تمام عمرشان را به حسرت و ناراحتی سپری کردند؛ و ذکر لبشان این بود: خدایا ، چرا اینان ایمان نمی آورند؟ چرا؟ چرا؟ آه ، بر اندوه دلهایتان، ای پیامبران مهربان.