آخر شبیه یکم حرف در گوشی بزنیم 🙃

امروز توی بیمارستان داشتم به این تابلو فکر میکردم ( همون همه چیز از اینجا شروع شد خودمون )

بخش اورژانس!

وقتی یکی #جسمش وضعیت اورژانسی پیدا می‌کنه به اینجا منتقل میشه ...

داشتم با خودم فکر میکردم که خدا برای وضعیت بد و خوب جسمی ما نشونه گزاشته ...

یعنی چی ؟

یعنی همون وسط دلت تیر می‌کشه ( متخصصان خانوادگی هم همیشه میگن معده است و چای نبات و بساط ) بعد مراجعه می‌کنی دکتر میبینی مثلا‌فلان عضو آلارم خطرش روشن شده یا کلا نابود شده توی هپروت بودی ( همون مراقب خودت نبودی) اینا همون نشونه است

جسم یه طرف قضیه ماست ! قسمت مهم تر روح ماست...

الان گرفتید چی می‌خوام بگم ؟ (اگر نه مجبورید پای‌تایپ کند بنده همچنان منتظر باشید)

خدا واسه روح هم نشونه گزاشته ... اصلا مگه میشه نزاره!

مثل چی ؟ مثل اون موقع که توی روضه نشستیم و اون بچه با معرفته اون رفیق حسینیه داره دستمال پنجم و آغشته به اشکاش‌میکنه ( یعنی همون اشکش زیاده ) ولی من که روحم یحتمل نابود شده توی هپروت بودم دارم در دیوار و نگاه میکنم این همون نشونه هست همون آلارمس

نصف شبی علافتون کردم تفکراتم و که از در دیوار مطالعاتم داره شُره می‌کنه خدمتتون میگم که اهــــای بچه بسیجی گل مراقب آلارم های روحیمون باشیم