البته این صفحه 👆توسط یکی از دوستان آماده شده بود که از همینجا ازشون تشکر میکنم و از خداوند براشون طلب خیر و برکت میکنم

منابع دینى نیز قرنها قبل از روانشناسان، چشم چرانى را نوعى انحراف و بیمارى دانسته است رسول خدا(ص) فرمود: «لکلّ عضوٍ من ابن آدم حظٌّ من الزّنا العین زناها النّظر؛(جامع الاخبار،ص ۴۰۸،ح۱۱۲۹،به نقل از منتخب میزان الحکمه ج۱،ص۵۰۴،ح۶۱۴۱) هر عضوى از بنى آدم بهره‏اى از زنا دارد، و زناى چشم نگاه کردن (به بدن نامحرم) است. » امام صادق(ع) فرمود: «النّظرة سهمٌ من سهام ابلیس مسمومٌ من ترکها للّه لالغیره اعقبه اللّه ایماناً یجد طعمه؛ نگاه (به نامحرم) تیر زهرآلوده‏اى از تیرهاى شیطان است. هر کس آن را براى خدا ترک کند نه بخاطر غیر او، خدا ایمانى به او مى‏دهد که مزّه آن را مى‏چشد. » یقیناً مراد از مسمومیّت نگاه، مسمومیت جسمى و بدنى نیست بلکه مقصود مسمومیّت روحى و روانى است در واقع نگاه نوعى بیمارى است که ویروس نگاه را پخش مى‏کند و به دیگران سرایت مى‏دهد.

و از طرف دیگر اگر چشم را از حرام بپوشاند از نظر روحى، راحت و آسوده خواهد بود، على(ع) فرمود: «من غضّ طرفه اراح قلبه؛(میزان الحکمه ج۱۰ ص۳۷۸و۳۸۶) کسى که چشمش را فرو بندد دل و روحش راحت خواهد بود.

پایان محفل

دوستان اگه سوالی هست درخدمتم

بزرگواران سوالاتتون رو میتونید از حاج آقا گرمابی از طریق این لینک بپرسید