در خفا با قصد ویرانی ، به سویم تاختید ، حال اما شاهدید ، از من چه کوهی ساختید ، آدمی در بردنش گاهی ضرر هم میکند ، کیف را بردید اما آبرو را باختید .. ؛

وقتی خداوند خواست آدم و فرزندانش را خلق کند ، فرشتگان فرمودند : خدایا ! زمین ، گنجایش این همه آدم را ندارد . فرمود : من ، مرگ را می‌آفرینم . فرشتگان پرسیدند : اگر مرگ آفریده شود ، زندگی برای انسان ناخوشایند نمیشود ؟ فرمود : من امید را می‌آفرینم ؛ [ اما امان از روزی که امید به زنده ماندن وجود نداشته باشد ] .

توی قم غریبم اما ، دستامو کسی نَبَسته ..

من کویرمو ملتمسه ، بارونه ابالفضلم ؛

یکی از بهترین تصمیماتی که می‌تونید توی زندگی بگیرید اینه که : [ دست از ستایش مردم بردارید ] . این لزوما به این معنا نیست که دیگران رو تحسین نکنیم ! بلکه به این معناست که [ شیفته‌ی دیگران و وجود شون نشیم ] . چون بیشتر مردم شایستگی ستایش رو ندارن ..

آدم باید توفیق داشته باشه ، بگه یا علی ؛

طاق زمستانی ؛

به شوق شهر نجف طی کنم جوانی را ، نجف نرفته نمی‌فهمد این معانی را .. ؛

و دست ِ باز تو یعنی ، بیا در آغوشم .. [ لافتی علی ] .

بر دم تیغت گذر کردند ، سرها بی شمار ، لافتی الا علی ، لا سیف الا ذوالفقار ..

چرا نام مولا علی در قرآن نیامد ؟ حتما ببینید ..