دل عزیزم! آواز پر جبرئیل، اکنون در عالم پیچیده است. پس روزی با جماعت صوفیان بنشین و عقل سرخ را شکوفا کن. عقلی که از سُکر باده وصل گریبان دریده و از خود بیرون جهیده است. و حالا سرخی عشق برجبین پرچینش نقش بسته است. دل عزیزم! اکنون که فضا آکنده از طیران است، تلاش کن اندکی به منطق والای طیر مفتخر گردی. اندکی سکوت کن تا مرغ داعی در گوش هوشت جذبه لاهوت سر دهد. دل عزیزم! بنیان آسمان بهم ریخته و آسمان به زمین سرازیر شده است. سینه بگشا که این بهترین نقشی است که در لوح جانت نقش خواهد بست. اکنون نیازمند آنی که هیچ نکنی. هرچه لازم بود او کرده است. بنشین گوشه‌ای آرام و به آن‌چه در شراشر هستی در جریان است خیره شو. تنها عبادت امشب تو سکوت و سکون است. آرام باش و ببین نغمه‌سرای ساحت عشق چگونه با مغناطیس سرود خویش، ذرات هستی را به تسخیر خویش آورده است. خوب بنگر شاید تو نیز مجذوب این مغناطیس بی‌پایان شده‌ای. شاید... #ر_س #شب_قدر۲ @sooyesama

بیرون جهید از خود کین خود نماد نار است بیرون ز خود چو آیید در انتظار، یار است از آتش آی بیرون ای ذره جگر خون بیرون از این حرارت هستی پر از قرار است آتش تعلق توست ای داده دل، نگهدار دامن ز نار سوزان، کین خانه نگار است خود را برابر حق دیدی به دیده وهم این آتش است ای دوست، این عقرب است و مار است با این گمان باطل، خود را مساز عاطل خود را بریز و برخیز عالم همه قبار است دامن تکان از این خاک، راهی بجو به افلاک ای مرغ حق، حقیقت، در جستجوی یار است با ما مگوی دیگر اسرار عشق حافظ اینک حقیقت اینجاست، آیینه بی‌قرار است #ر_س @sooyesama

بسم الله الرحمن الرحیم با ستایش پرورگار جهان، و درود بر خاتم پیامبران و خاندان پاکیزه ایشان. و با سلام محضر مخاطبان بزرگوار کانال «به سوی سماء». این کانال دارای مطالب معرفتی، اخلاقی و گاهی هنری است. مطالب کانال در دو قالب ارائه می‌گردد: ۱. مطالبی که از بزرگان اهل معنا و اندیش‌مندان وادی معرفت نقل می‌شود. بیش‌تر این مطالب از کانال‌های دیگر گلچین شده و تقدیم می‌گردد. اما دست‌چین و تنظیم آنها از بنده کمترین می‌باشد. از این رو یک روح کلی بر این بخش حاکم است و مطالب با انسجام ویژه‌ای تنظیم می‌شود. ۲. مطالبی که به قلم این بنده فقیر، ارائه می‌گردد که معمولا بی‌نام، یا با نام استعاری «ر_س» تقدیم می‌شود. این‌ها عرفان ادبی است؛ یعنی توصیف زیبای معارف الهیه، در قالب نثر، شعر، داستان و... . حکمای الهی، چنین روشی داشتند که حقایق سنگین معرفتی را در قالب‌های ادبی تنزل داده و به‌گونه‌ای قابل فهم برای عموم، ارائه می‌کردند. شیرینی شعر و نثر ایشان، چنان بود که دل‌ها را به خود جذب می‌نمود و حقایق الهی را (و لو به صورت رمزی و راز آلود) در قلب‌ها تعبیه می‌نمود. اشعار حافظ، مولوی، و شاهنامه فردوسی از این ‌گونه اند. همچنین داستان‌های حِکمی و عرفانی که توسط ابن سینا (سلامان و ابسال) و شیخ اشراق (آواز پر جبرئیل، روزی با جماعت صوفیان) و دیگر حکیمان ارائه شده، در همین راستا قرار می‌گیرد. در حقیقت این روش متخذ از کتاب آسمانی است که با پرداختن به داستان پیامبران، نکات سیر الی الله را بیان می‌دارد؛ «لقد کان فی قصصهم عبرة لاولی الالباب». (یوسف/۱۱۱). بر این اساس، اهل معرفت معتقدند: سرگذشت انبیاء سرنوشت ماست. و هر انسانی که در مسیر الی الله قرار گیرد، با مشکلاتی مانند مشکلات آدم، ابراهیم، عیسی و... علیهم السلام، رویارو خواهد شد. که درمان نسخه او در قصص قرآنی تعبیه شده است. در عرفان ادبی، حقایق معرفتی و سلوکی، به بهترین شکل متصور می‌شود و فطرت انسان را برای تحقیق و تحقّق بدین معارف، ترقیب می‌کند. عرفان ادبی در گرو دانستن حقایق الهیه است، و لزوماً به معنای داشتن آن‌ها نیست. نگارندهٔ عرفان ادبی می‌‌تواند به صرف تحقیق (دانایی) معارف الهی به نگارش ادبی آنها اقدام نماید. شاید جانی منقلب شود و بدین واسطه، توفیق تحقق این معارف به ما نیز دست دهد. البته تحقق (دارایی) این حقایق (چنان‌چه در سعدی و مولوی و... مشاهده می‌شود) طعم و تاثیر دیگری دارد. باتشکر #ر_س #کانال_به_سوی_سما #عرفان_ادبی @sooyesama

دستور آیت‌الله سیدعلی قاضی برای شب ۲۳ رمضان: در نیمه شب دو رکعت نماز گزارده و سپس ۲۲۵ بار در سجده بگوید: «یا طُهرُ یا طاهِرُ یا طَهورُ یا طَیهورُ یا طَیهار». آن‌گاه فرشتگان بر او فرود آیند و او را از وابستگی‌های نابجا و آلودگی‌ها پاکیزه کنند ان شا الله. #علامه_حسن‌زاده_آملی (هزار و یک نکته، نکته ۷۹۲) #علامه_طهرانی (مطلع انوار، ج۲، ص۱۱۴) @sooyesama

لَقَد كَتَبْنَا فىِ الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّلِحُون (انبیاء: ۱۰۵) در زبور پس از یاد خدا نوشتیم: همانا زمین را بندگان شایسته ما ارث می‌برند @sooyesama

فرشتگان از خدا پرسیدند: با این محبتی که به انسان داری، چرا غم را آفریدی؟ خداوند فرمود: غم را برای خودم آفریدم؛ زیرا انسان تا غمگین نشود مرا یاد نمی‌کند. «أنا عند المُنکسرةِ قلوبُهم». @sooyesama

من داستان آن گل سرخم که عاقبت دلسوزی نسیم سرش را به باد داد... #فاضل_نظری @sooyesama

#استاد_فروغی #درد_و_درمان @sooyesama

امام سجاد (ع) در شب بیست و هفتم ماه رمضان، از آغاز تا انجام شب می‌فرمود: اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي التَّجَافِيَ عَنْ دَارِ الْغُرُورِ وَ الْإِنَابَةَ إِلَى دَارِ الْخُلُودِ وَ الِاسْتِعْدَادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْت (الإقبال بالأعمال الحسنة، ج۱، ص۴۰۲) @sooyesama

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم راحت جان طلبم و از پی جانان بروم... دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم... به هواداری او ذره صفت رقص کنان تا لب چشمه خورشید درخشان بروم... #حافظ @sooyesama

دل عزیزم فرشته پایین می‌آید که تو را بالا برد. هستی، قوای خود را می‌فرستد تا تو را پیدا کنند، بیارایند و به آغوش بی‌نهایت او فرا خوانند. سلطان خواهان توست و تو ای فریده برگزیده، بی‌خبر در خرابات دنیا پرسه می‌زنی. اکنون شب معراج توست. از سرای فریب بگذر و به جایگاه جاوید باز گرد. مرگ را بپذیر که هستی دویی بر نمی‌تابد. #ر_س #تجافی_از_دار_غرور @sooyesama

در تاریخ عرفان اسلامی، یکی از عناوینی که به عرفان می‌دادند تصوّف بود. به عارف نیز صوفی می‌گفتند. صوفی به معنای پشمینه‌پوش است. گاهی در تعبیرهای فارسی، عنوان پشمینه‌پوش آمده است که به همین معنا است. در رسالۀ قشیریّه آمده است که صوفی از صوف می‌آید. صوف یعنی پشم. از قرن سوّم به بعد لفظ صوفی برای عارف مستقرّ شد. بعدها در قرنِ هفتم به بعد کم‌کم این عرفان گاهی با چیزهایی آمیخته شد و آلودگی‌هایی به میان آمد. تا جایی که به این افراد، در خانقاه‌ها با نذرهایی که برایشان می‌کردند، بسیار خوش می‌گذشت. بعدها به دلیل این نقایص، از تعابیر دیگری استفاده شد. مثلاً تعبیرِ عرفان از قرن هفتم در برابرِ تصوّف و عارف در برابر صوفی قرار گرفت. برای این‌که عارف‌نماها از عارفان جدا شوند. لفظِ صوفی در عبارت فوق یعنی همان عارف، نه یعنی دراویشی که در کارشان، أنانیّت هست‌؛ خداخواهی که نیست، دنیاخواهی هست، دُکّان‌داری هست، برخی موقع‌ها شریعت را زیرِ پا می‌گذارند! این‌ها نه. این اصلاً عرفان نیست... #استاد_یزدان‌پناه (لغت_موران) #صوفی #عارف @sooyesama @madresehbagherain