می‌اندیشی... چرا امامان پس از اباعبدالله (ع) قیام نمی‌کردند؟ حتی گاهی که مقدمه‌های ظاهری فراهم بود، از قیام پرهیز می‌کردند. می‌اندیشی... چرا مختار، زید و... قیام کردند و امامان با دعای خیر آنها را بدرقه کردند، اما خود وارد قیام نشدند؟ مگر چه واقعیتی را می‌دیدند که همه این مقدمه‌های ظاهری هم آنها را به قیام مجاب نمی‌کرد؟ می‌اندیشی... شاید با حسین (ع) قیام هم کشته شده است. حسین (ع) نماد قیام بود و کشتن او این واقعیت را شکست. سال‌های زیادی خواهد گذشت تا دوباره انسان کامل مکملی پرچم قیام را برافرازد. شاید از این رو است که ظهور حضرت قائم (ع) به درازا کشیده است. زمان و حرکت‌های پی‌درپی می‌گذرند تا آرام آرام، دوباره پرچم قیام به دستی که باید، افراشته گردد. این قاعده‌ای تکوینی است: هنگامی‌که جریانی به‌سبب سستی پی‌روانش، در اوج می‌شکند، از باطن عالم محو خواهد شد. و زمان زیادی می‌خواهد تا حرکت‌های عالم طبیعت، دوباره حقیقت آنرا از تکوین عالم احضار کند. مراقب باش... آنگاه که به اوج رسیدی، گام پایانی را محکم بردار. اگر تردید و ترس تو را از حرکت باز داشت، بدان که واقعیتی را به محاق برده‌ای که شاید هرگز به ساحل هستی باز نگردد. دریغ از تو... دریغ... با این سخنان که شنیدی مرا با گمان‌های ناروا و بازی‌های سیاسی متهم مسازی. باید بدانی که خروش مختار و زید و همه انقلاب‌های آزادی‌خواهان جهان، بخشی از حرکت‌های بسیاری است که باید در عالم طبیعت روی دهد تا حقیقت تکوینی قیام را پدیدار سازد. ازاین‌رو انتظار ظهور نیز به‌معنای ایجاد امواجی در عالم است که بستر آن حقیقت تکوینی را فراهم می‌کند. اکنون ای دل عزیزم... که با کوتاهی‌ها حقیقتی را شکستی، بر ساحل ناآرام هستی بنشین. شاید روزی آن حقیقت والا از لجه به ساحل باز آید. شاید... #ر_س @sooyesama

امام رضا (ع): اول عبادة الله معرفته و اصل معرفته توحیده آغاز بندگی خداوند شناخت اوست و پایه شناختش توحید اوست (صدوق، التوحید، ص۳۵) @sooyesama

کانال رسمی بارگذاری دروس فلسفه و عرفان و تفسیر آیت الله حسینی آملی عضویت🔽 @Ershad_Algholoob

سید هاشم رضوی نقل می‌کند که من بارها در مسجد کوفه و سهله او [مرحوم قاضی] را دنبال کردم و مواردی از تهجد و تلاوت قرآن و سجده‌های طولانی و تفکر و تأمل عمیق و خیره شدن‌ها و بهت زدگی‌های او (و برگشت دوباره او به حالت اولی، بعد از انتظار و تأمل دراز) را که شگفت انگیز و دهشت آور بود، مشاهده کردم. (آیت‌الحق، ج۱، ص۴۳۲) @sooyesama

این ندا آید مدام از آسمان «إستجیبوا» ای گروه مومنان زنده می‌دارم به فرمانم جهان نزد من آیید تا گیرید جان #ر_س @sooyesama

دیدگاه رهبر انقلاب و شهید مطهری درباره مثنوی مولوی: «اصول اصول اصول دین» @sooyesama

#آقامجتبی_تهرانی #اذیت_مومن @sooyesama

من نمی‌گویم که آن عالی‌جناب هست پیغمبر، ولی دارد کتاب مثنویِ او چو قرآنِ مُدِلّ هادیِ بعضی و بعضی را مُضِلّ مثنویِ معنویِ مولوی هست قرآنی به لفظِ پهلوی #شیخ_بهایی @sooyesama

بسم الله الرحمن الرحیم مناجاتی و خراباتی ۱ جویندگان حقیقت مشرب‌های گوناگونی دارند که دسته‌بندی‌های متفاوتی را به‌دست می‌دهند. برای نمونه برخی مناجاتی و گروهی خراباتی هستند. مناجاتیان اهل زهد و ریاضت‌اند و توجه بیش‌تری به چارچوب‌های اخلاقی و شرعی دارند. آنها برای سیر به‌سوی خدا از قواعد عام پی‌روی می‌کنند و مراحل سلوکی را گام‌به‌گام، با دقت، می‌پیمایند. برای گذار از عالم‌های وجود، از روزنه‌های عامی که هست می‌گذرند و با رعایت آداب ویژه هر عالم، حقوق آنرا به‌جا آورده و آرام‌آرام از آن عبور می‌کنند. لازمه چنین سیری، دیدن کثرت و توجه تام به او، و رعایت آداب و احکام اوست. نماد کامل این گروه حضرت موسی (ع) است که نمونه کاملی از التفات به کثرت و رعایت احکام آن، می‌باشد. اعتراض‌های پی‌درپی او به خضر (ع) و یادآوری دستورات شرعی، و نیز نجوای او با پروردگار در کوه طور، مشرب مناجاتی او را نشان می‌دهد. التفات مناجاتیان به کثرت، به‌معنای فراموشی وحدت نیست، بل‌که نشانه غلبه کثرت بر وحدت است. مناجاتیان وحدت را از روزنه کثرت می‌بینند و برای رسیدن به وحدت، ناگزیر از دیدن کثرت و رعایت احکام آن هستند. اما خراباتیان اهل محبت‌اند و به وحدت متوجه‌اند و کثرت را از روزنه وحدت می‌بینند. ایشان برای گذار از عوالم، روزنه‌های ویژه‌ای دارند که معمولا از قواعد عام پی‌روی نمی‌کند و میان‌برهایی پرمخاطره، به لایه‌های درونی هستی است. تمرکز بر وحدت گاه کثرت را از چشم ایشان محو می‌کند و این سلب التفات به کثرت، مایه بی‌توجهی به برخی آداب و احکام کثرات می‌گردد. گرچه خراباتیان، تا جایی که به‌هوشند و توان دارند خود را به رعایت آداب اخلاقی و شرعی ملزم می‌دانند، اما گاه که سُکر برآمده از وحدت، خرد آنها را مقهور می‌سازد توان فهم کثرت و آداب شرعی ویژه آنرا ندارند. در این‌جا باید توجه داشت که سُکر برآمده از وحدت‌بینی، عقل خراباتیان را مدهوش کرده و آنها را از مدار تکلیف‌های شرعی بیرون رانده است. این به‌معنای نفی یا مخالفت آگاهانه با شرایع الهی نیست و نمی‌تواند مایه سواستفاده برخی صوفی‌نمایان باشد که شرع را بااختیار کنار نهند و شیوه دیگری درپیش گیرند. ازآن‌جا که مخاطب قرآن کریم عموم مردم هستند، بیش‌تر داستان‌های قرآن به مناجاتیان ویژه شده است، اما برای برخی خواص، اشارات کوتاهی به خراباتیان نیز دارد. آن‌چه در داستان خضر (ع) بیان می‌شود نمونه کامل و شگرفی از این ماجراست. بااین‌همه عارفان، حضرت عیسی (ع) را نماد خراباتیان می‌دانند. گرچه این پیامبر اولوالعزم نیز دارای شریعتی است که پولوس خیانت‌کار آنرا از میان برداشت، اما حالاتی که از ایشان نقل شده و آن‌چه از شریعتش به‌جا مانده، مشرب خراباتی او را نمودار می‌کند. به‌هرروی خراباتیان مجذوب وحدتند و در پیچ و تاب این جذبه، گاه پیچ و تاب‌های روحی و جسمی را تجربه می‌کنند. آن‌چه به‌نام «سماع» از برخی صوفیان حقیقی دیده شده، بدان معناست که غلبه وحدت و حقایق آن‌سویی تاب سالک را ربوده و او را از رعایت احکام کثرت ناتوان کرده است. همه مومنان، نمونه کوچک این معنا را در تلاوت‌های قرآن در ماه رمضان، تجربه کرده و حرکات پیوسته بدن به چپ و راست را که با صوت دلنشین ترتیل، هم‌آهنگ می‌شود، چشیده‌اند. اما سماعی که امروز برخی صوفی‌نمایان و درویشان، به‌گونه یک مراسم فرقه‌ای و در عین هشیاری انجام می‌دهند، به تمایلات نفسانی و فایده‌های عالم کثرت نزدیک‌تر است تا جذبه‌های رحمانی و غلبه وحدت. در این‌جا مشرب سومی نیز هست که جامع میان وحدت و کثرت است. مشرب پیامبر خاتم (ص) چنان دقیق و لطیف است که هیچ‌یک از وحدت و کثرت را مانع یک‌دیگر نمی‌بیند و در عین بهره‌مندی از واردات آن‌سویی و جذبه‌های ملکوتی، احکام و آداب کثرت را مراعات می‌کند. اما باید توجه داشت که بیش‌تر سالکان برای رسیدن به مشرب محمدی، ناگزیر از مشرب‌های موسوی و عیسوی می‌گذرند. ازاین‌رو ممکن است در میانه راه به حالاتی دچار شوند که براثر غلبه وحدت، برخی آداب را فراموش کنند. ادامه دارد... #مناجاتی_و_خراباتی_۱ #ر_س @sooyesama

امام کاظم (ع): اَفضَلُ ما یَتَقَرَّبُ به العَبدُ اِلی اللهِ بَعدِ المَعرِفَةِ به، الصَلوةُ بهترین چیزی‌که پس از معرفت، بنده به‌کمک آن به خدا نزدیک می‌شود، نماز است. (تحف العقول،ص۴۵۵) @sooyesama

مراقبات ماه صفر: ۱. ده بار دعای «یا شدید القوی...» ۲. صدقه موکد منبع: مفاتیح الجنان @sooyesama