امام حسین (ع): إنِّى لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَ لَا بَطِرًا وَ لَا مُفْسِدًا وَ لَا ظَالِمًا وَ إنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإصْلَاحِ فِى أُمَّة جَدِّى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ؛ أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّى وَ سِيرَةِ أَبِى عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ عليه السَّلامُ هرگز برای تفریح، خودبرتر نمایی، خرابی و بی‌داد خروج نکردم. تنها برای اصلاح امت جدم محمد (ص) قیام کردم. می‌خواهم به نیکی امر کنم، از بدی پرهیز دهم و به روش جدم و آیین پدرم علی بن ابی‌طالب (ع) رفتار کنم. #اهداف_قیام_حسینی (لمعات الحسین، ص۱۷) @sooyesama

غلامتان به‌من آموخت در میانه خون که روسیاهی ما نیز راه حل دارد #سید_حمیدرضا_برقعی @sooyesama

#شگفتی‌های_آفرینش #کهکشان_راه_شیری @sooyesama

#محمدحسین_پویانفر #رحم‌الله_من_نادا_یاحسین @sooyesama

امام باقر (ع) فرمود: حسین بن علی از کربلا به محمدبن حنفیه چنین نوشت: «بسم الله الرحمن الرحیم. مِن الحسین بن علی إلی محمد بن علی و مَن قِبَله مِن بنی‌هاشم: امّا بعدُ فکأنَّ الدنیا لم تکنْ و کأنَّ الآخرةَ لم تزلْ، والسلام». به‌نام خداوند مهرگستر مِهروَرز. از حسين بن علی به محمد بن علی [حنفیه] و ديگرِ بنی‌هاشم در نزد وی: اما بعد، گویا که دنيا هرگز تحقق نیافته و آخرت هميشگی بوده است، بدرود. (كامل الزيارات، ص۷۵) @sooyesama

#دکتر_الهی_قمشه‌ای #کربلا #قمار_عشق @sooyesama

#امام_خمینی #کمال_بی‌کران_الهی #غایت_همه_ستایش‌ها @sooyesama

#محمدحسین_پویانفر #عشق_یعنی @sooyesama

ماه در کسوت سقا به‌میان آمده است رود برخواست که موسی به‌میان آمده است رود از بس‌که شعف داشت تلاطم می‌کرد رود با خاک کف پاش تیمم می‌کرد #حمیدرضا_برقعه‌ای @sooyesama

ما سینه زدیم، بی‌صدا باریدند از هرچه که دم زدیم، آنها دیدند ما مدعیان صف اول بودیم از آخر مجلس، شهدا را چیدند @sooyesama

از امام جعفر صادق (ع) مروی است: در هر کربی (گرفتاری) توسل به صاحب لوای سیدالشهدا (ع) (حضرت عباس) به عدد شریف آن جناب (۱۳۳): یا کاشفَ الکربِ عَن وَجهِ الحسینِ إکشف کَربی بحقِّ اخیکَ الحسینِ #علامه_حسن‌زاده_آملی (هزار و یک کلمه، کلمه ۸۷۳) @sooyesama

شب عاشورا، برخی افراد به جهت ترس و تردید، حسین (ع) را تنها گذاشتند‌. اما برخی که شیدای این حقیقت زیبا بودند، ایستادگی کردند. پس زهیر گفت: اگر هزار بار در راه تو کشته شویم باز هم فدایی تو خواهیم بود. آنگاه امام حسین (ع)، به یاران صدیق خود فرمود: «فان کنتم قد وطنتم انفسکم علي ما وطنت نفسي عليه، فاعلموا أن الله انما يهب المنازل الشريفة لعباده لصبرهم باحتمال المکاره... و اعلموا ان الدنيا حلوها و مرها حلم، و الانتباه في الاخرة...» «اگر جان‌های خود را در جایگاهی که من در آن وطن گزیده‌ام، متوطن کرده‌اید پس بدانید که خداوند منازل شریف را بواسطه تحمل سختی‌ها به بندگانش می‌دهد... و بدانید که تلخ و شیرین دنیا، خوابی است، که بیداری از آن در جهان دیگر روی می‌دهد...» (بحارالانوار، ج۱۱، ص۱۴۹) @sooyesama