📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
◉ هیچوقت یک پولدارِ بد باعث نمیشود از پول بدتان بیاید، پس چرا دیندارِ بد باعث میشود از دین بدتان بیاید؟!
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
◉ ملاکِ در راهِ درست بودن؛ ملاکِ رشد کردن
🔹ملاکِ در راه بودن - و ایضاً رشد کردن - در هر مکتبِ فکری فرق میکند، و اصولاً تفاوتِ مکتبها به همین ملاکاتِ رشد و کمال است.
🔹تصوّف - که نوعی گرایشِ عرفانی در اسلام بوده، ملاکِ رشد را سه چیز میداند: مکاشفات، کرامات، مقامات؛ یعنی دلیلِ رشدِ مرید، و حجّتِ بر حق بودنِ مراد، این است که مکاشفاتِ بسیار داشته باشد و نیز گاهگاه از او خوارقِ عادات و کراماتی صادر شود و نیز اینکه مدّعیِ مقامی در معنویّت باشد.
🔹آنها معنویّت را به مراحل و منازل و مقاماتی تقسیم میکنند. صرفِنظر از اینکه اصلِ این تقسیمبندیها، ذهنی و لحاظی و خیالی - و نوعی بدعت - است، به خودشان مدال میدهند و میگویند به من گفتند تو الان به فلان مقام رسیدی! به شاگردانِ مطیع! هم مقام میدهند، فیالمثل میگویند از نظرِ من فلان شاگرد کامل شده یا به تجرّد رسیده، و قِسعَلَیهَذا. (تلقین و خیال و حبّ نفس، خیلی از این سه ملاک را متٲثّر میکنند).
🔹غور در کتاب و سنّت، ما را به یقین میرسانَد که ملاکِ رشد یکی توفیقِ تقوی است (یعنی چقدر در عمل به قرآن موفّق بودهایم)، دوم و سوم هم در دلِ این اوّلی هست امّا چون مهم بودهاند - منبابِ ذکرِ خاص - جداگانه آورده میشود؛ آنها عبارتند از: جذبهٔ ذکر و لذّتِ تسلیم. (مقصود از تسلیم، تسلیم در برابرِ تشریع و تکوین است؛ یعنی رضای محض).
🔹پس کسیکه در راه است، چیزی نمیطلبد، خاموش است و میشنود، و عمل میکند. برای همین است که عرفانِ مکتبِ انبیاء - که امثالِ آقای بهجت (ره) پرچمدارش بودهاند - با تصوّفِ تاریخیِ مصطلح و سلوکِ صناعیِ درویشی، فرسنگها فاصله دارد.
@sulookmanavi
♦در این نیمهٔ #ماه_رمضان که نیمی از #ماه_مهمانی_خدا را طی کردیم ـ و درست اینجا ـ وقتِ یک امدادِ الهی است؛ دست بزنیم به دامانِ #سبط_اکبر، حسن بن علی علیهالسّلام.
♦آقا! عنایتی کن؛ ای گلِ زهرا! به حقّ مادرت زهرا عنایتی کن!
🎈میلادِ موفورالسّرورِ صادرِ اوّل حقیقتِ فاطمی، وارث و میوهٔ قلبِ امیرالمؤمنین، سبطالمصطفی، صاحبِ ولایتِ کلّی، کریمِ آلالله، حضرتِ امام حسن مجتبی ـ علیهالسّلام ـ مبارکباد.
@sulookmanavi
🌻 طنزِ رمضانی ...
🎈خدایا کمی پول بده حالِ اغنیا را هم درک کنیم!
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🔹بعضیها محکومیّتی دارند - این محکومیّت را آدمها با خودشان به دنیا میآورند - که تا مدّتِ آن تمام نشده کاری از پیش نمیرود و دست به طلا بزنند خاکستر میشود و تا پاک نشدهاند، باید بکشند.
جز صبوری هم کاری نمیشود کرد. اگر صبر را با تسلیم و رضایت همراه کنند و نِق نزنند و با خدا قهر نکنند، راحتتر طی میشود و حتّی میشود در آن تخفیف گرفت و زودتر مشمولِ عفوِ خدا قرار گیرند.
🔹گاهی هم کلافی سردرگُم از ندانمکاریهای انسان و دلشکستنهایش و زخمزبانهایش و غفلتهایش و خودخواهیها و حسادتهایش تشکیل میشود. این کلاف طیّ سالها شکل گرفته و بعد از اینکه خودش را در زندگیِ انسان نشان داد، سالها زندگیِ درست و جبرانِ مافات میخواهد تا برطرف شود؛ یکشبه نمیشود! به این نکته توجّه داشته باشید.
🔹پس یکسری چیزهایی را با خود آوردهایم و یکسری غلطهایی هم کردهایم؛ حالا در این نقطه هستیم! یک راه بیشتر نیست و آن اینکه بندهٔ خدا شویم. (اگر فکر میکنید با حذف کردنِ خدا از زندگیتان میتوانید نجات پیدا کنید، اینکار را بکنید؛ ولی بدانید بارتان سنگینتر میشود و بیشتر در بدبختی فرو میروید).
♦برای سالکِ راهِ خدا شدن (سالکِ راهِ خدا یعنی کسیکه میرود به خدا برسد و هیچ چیزِ دیگر نمیخواهد) به این کارها عمل کنید:
۱. صبحها که از خواب بیدار میشوید به خدا با صدای بلند سلام کنید و بگویید خدایا کمکم کن به یادِ تو باشم و به دیگران خوبی کنم.
۲. به والدینِ خود اگر زنده هستند خوبی کنید و اگر مُردهاند در حقّشان خوبی کنید؛ دورشان بگردید و شادشان کنید. (این راهِ میانبُر است).
۳. راجع به دیگران اصلاً صحبت نکنید، و حتّی قضاوت نکنید. (حرفها، ذخیرهٔ معنویِ ما را خالی میکنند. بدبختیها اکثراً ریشهاش زبان است؛ بلا به زبان موکول است).
۴. خروجی داشته باشید؛ ثمر داشته باشید؛ بَر داشته باشید؛ آبی از شما گرم شود؛ بهدرد بخورید.
هر روز لااقل یک کارِ خوب انجام دهید و آن کار را بگویید (با زبان) که "خدایا برای تو میکنم".
۵. موقعِ خواب با خدا حرف بزنید و خود را به خدا بسپارید، و با توجّه به خدا بخوابید.
۶. دورِ دوستانِ بیایمان و بیهدف و تاریک را خط بکشید و از خدا دوستانی بخواهید مۇمن و متّقی.
۷. ذکرها را با عشق بگویید بدونِ اینکه چیزی بخواهید. (به زور نمیتوانید چیزی از هستی بگیرید؛ با عشقِ به خداست که همه چیز حاصل میشود. عرفان یعنی نخواستن، مِنجمله نخواستنِ عرفان! و فقط خواستنِ خدا).
🔸اصلِ راه دو کلمه است: توجّه به حق، محبّت به خلق. در پیاده کردنِ این دو کلمه در لحظهلحظهٔ زندگیِ خود بکوشید.
@sulookmanavi
🖌جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ ... (بیّنه، ٨)؛ جزای مۇمنان پیشِ خداست.
🔹اصولاً انتظارِ جزاء از مردم نابجاست، چون مردم اعمالِ صالحِ ما را نمیبینند و اگر ببینند نمیفهمند و اگر بفهمند حاضر نیستند مُقرّ به آن شوند و اگر هم اقرار کردند چیزی جز بَهبَه! کردن ندارند که نثارِ ما کنند، و بَهبَهِ ایشان هم گذرا و بیعمق و بیاثر است و آبی از آن گرم نمیشود و چند روزِ بعد هم از یادشان میرود.
🔹چه خوب که جزای مۇمنینِ متّقی نزدِ خداست و سر و کارشان با خدا.
🌙#ماه_رمضان
🌙#ماه_مهمانی_خدا
🌙#بهار_قرآن
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
◉ کلید:
♦هیچ چیز مثلِ از خدا کمک خواستن و با زبانِ خود با او حرف زدن، در رفعِ مشکلات مۇثّر نیست.
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🗨 فلانی بدکاره است ...
🔹او گوهری نورانی دارد امّا لباسِ سیاهی پوشیده، و بودنش در میانِ ما و اینکه سرِ راهِ ما قرار گرفته بیحکمت نیست. اگر سیاهی نبود، چگونه ستارهها را میدیدیم؟
🔹سیاهی جزئی از خلقتِ خداست و ما باید وظیفهٔ خود را نسبت به آن انجام دهیم؛ همین! کمکش کنیم، نصیحتش کنیم، دعایش کنیم، امّا زیاد نزدیکش نشویم. سیاهی مُسری است. خداوند فرموده از سیاهی اِعراض کنید و فاصله بگیرید.
🔹فلاسفه میگویند: "سیاهی، نبودِ نور است و خودش حقیقتِ وجودی ندارد". اینهم ایدهٔ بدی نیست! چیزی که نیست، جنگیدن ندارد؛ ولش کن برو سمتِ نور.
@sulookmanavi
🖌فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (زلزال، ۷)؛ هرکس ولو بهقدرِ ذرّهای خوبی کرده باشد، آنرا میبیند.
🔹خوبی پنج ثواب - یا پاداش - دارد:
✦یکی خودِ فعل که در دل موجود است،
✦دوم برکتِ دنیویِ آن،
✦سوم خرّمیِ برزخیِ آن،
✦چهارم جنّاتِ عدن پس از قیامت،
✦پنجم عِندیّت با خدا و رضای الهی که از همینجا شروع میشود.
🌙#ماه_رمضان
🌙#ماه_مهمانی_خدا
🌙#بهار_قرآن
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🎈برای آباد کردنِ زندگیِ خانوادگی:
۱. از خدمت کردن لذّت ببرید، نه از خدمت شدن!
۲. نسبت به همسر و بچّه، عفو و صَفح و غفران را در پیش بگیرید.
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🗨 یک مسٲله دائم در زندگی تکرار میشود!
🔸هر سرنوشتی یک آزمون است. وقتی سرنوشتی برای کسی تکرار میشود، به معنیِ آن است که درسی را که باید، از آن نگرفته و بصیرتی را که باید، کسب نکرده.
🔸از خدا کمک بخواهید تا به شما بفهماند که از شما میخواهد چه چیزی یاد بگیرید یا چه کاری بکنید. شاید شما اخلاقِ بدی دارید و این باعثِ فرار کردنِ دیگران میشود؛ دراینصورت، باید خود را اصلاح کنید. شاید بیش از حد به آدمها دلبسته میشوید و خدا را فراموش میکنید. شاید باید برای آدمها کاری کنید و نمیکنید. شاید هیچکدام! فقط خدا میخواهد بگوید دلت یکسان شود؛ هرکس آمد تو عشق نثارش کن، اگر رفت هم عشق نثارش کن: لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ (حدید، ۲۳).
🔸خلاصه ببینید چقدر آموزش در یک آزمون میتواند باشد. وقتی فهمیدید خدا از شما چه میخواهد و نتیجهٔ دنیاییِ ماجرا برای شما فرق نکرد، همه چیز تمام میشود و نیازی به تکرارش نیست. البتّه در آنوقت شما از تکرارش هم ناراحت نیستید، پس موضوع منتفی میشود نه اینکه حل شود.
🔸وقتی همهٔ موضوعات - جز بندگی - برای کسی لغو محسوب شد و منتفی گردید، از هزارتوی پیچپیچِ جهان، رسته و به آرامش میرسد.
@sulookmanavi