الان منم از کادوئه خوشم نمیاد چه برسه خودش.

میخوام برگردم به وقتی که داشتم اسنودراپ میدیدم

امیدوارم امشب اینجا به ۱۰۰ برسه.

راستییی واقعا کادوشو دوست داشت🥹

از طرفی حس خوبی دارم بهم اعتماد میکنه و میتونم انقدر باهاش رک حرف بزنم تا به خودش بیاد ولی از طرفی حس میکنم کارم اشتباهه و نباید انقدر خودم رو درگیر می‌کردم.

دارم سریال میبینم، حس میکنم زندم.

آخر هفته ی ناامید کننده ای بود، درواقع شاید پنجشنبه ی ناامید کننده ای.

هنوز به فردا باید امید داشت.

حس میکنم تو دوران طلایی زندگیمم؛ از یه طرف میخوام زودتر راحت بشم از این فشار و واقعا ذوق آینده رو دارم و منتظرم و از طرفی میدونم قراره حسرت این فوران احساسات رو بخورم. تو ایده آل ترین حالت خودمم بازم که فکر میکنم اینطوریم که خستم ولی داره خوش میگذره.

احساسات عجیبیه نمیدونم چجوری بیانش کنم.

شگفت زدم از تک تک اتفاقای دورم و وصف ناشدنیه، از طرفی بابت هرچیزی تا اعماق وجودم غمگین میشم.