قطار می‌رود ؛ تو می‌روی ؛ تمام ایستگاه می‌رود ؛ و من چقدر ساده ام ! که سال های سال در انتظار تو کنار این قطار رفته ایستاده‌ام... و همچنان و همچنان ؛ به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده ام :) @Moqlgh

عه قبلا خودم هم فرستادمش..

نمیدونم شاید تو هم نه.

شاید هیچکس نه.

امروز ، خب بد هم نبود همچین. خیلیارو بعد از مدت ها دیدم؛ از دیدن یکسری واقعا خوشحال شدم و به طبع از انزجار نسبت به بعضی ها دلم میخواست فقط ناپدید بشم. نمیدونم شاید اگر امروز رو کاملا با احساسات خودم تعریف کنم میدونم مورد تمسخر واقع میشم یا شما دوتایی که الان دارید به خودتون میگیرید زندم نمیذارید . پس همینقدر کافیه. یا شاید سر شب رو باید بگم که به طرز عجیبی واقعا انرژی گرفتم از همونی که خودش میدونه.

یه چیزایی فقط باید با یه شخص یا سری خاص از آدما تجربه بشه. هنوز که بهش فکر میکنم برام جالبه؛ من اون موضوع رو با هر سه تاشون در میون گذاشتم ولی به قدری اون فقط درگیرش شد که الان هرجایی اسمش بیاد یاد همدیگه میفتیم و شاید بعد اون دوستیمون حتی قشنگ تر شد. یه چیز بی ربط و فاقد اهمیت.

امشب هم کلی حرف و گزیده های گوهر بار برای گفتن دارم اما حیف نمیشه و باید برم. بی نصیب(؟) موندین.

احساس همونطور که از اسمش پیداست چیزی نیست که دلیل منطقی ای پشتش داشته باشه ولی به این معنی هم نیست که چون بر پایه عقل نیست،بی ارزش باشه.اگر دست خود آدم بود شکل گیریشون(تنفر خشم شکست عشق)هیچوقت اونجوری که باید بروز پیدا نمیکردن.

ساحل اگر میفهمید چقدر از حرفش داریم استفاده میکنیم و چقدر چیزای مفیدی میگه همیشه دست به تایپ بود.

عه اینجا

یه وقتایی فقط میخوای گریه کنی حتی اگر چیزی نشده باشه . اینجور مواقع آدما میگن کلی چیز رو ریختی تو خودت و تلنبار شده و یهو میخوای گریه کنی ولی راستش دیروز واقعا هیچی نشده بود. هیچ چیزی رو تلنبار نکرده بودم اما فقط گریه میکردم نمیدونم چرا.