🔴بعد از فتح شهرک «نوی» حال نوبت شهرک های(داعل و ابطع) با فعال شدن سه محور این دو شهرک به راحتی دور می خورند و راه برای حمله به شهرک «طفس» بهتر شده و دو محور به شهرک های (الیادوده ومزیرب) آماج حملات قرار می گیرند و سقوط می کنند مسلحین دو راه بیشتر ندارد 1.به ریف شرقی درعا بروند 2. بمانند و بجنگند و همسایه داعش بشوند ◀️پیش بینی می‌شود این ارازل و اوباش راه اول که کار همیشگیشان است را انجام دهند. A.Z @syriankhabar

⭕️همزمان با ریف غربی عملیات در ریف شرقی درعا در مرحله دوم پیگیری می شود.

🔴 تصور می‌شود عملیات در محور شرقی در سه محور به سمت شهرک«الحراک» و در دو محور به سمت شهرک «المسیفره» پیگیری می‌شود ◀️با پاک سازی سه شهرک(الکرک / ام ولد /جبیب) محیط اطراف فرودگاه الثعله امن شده و راه به سمت المسیفره باز می شود ◀️با فتح الحراک و المسیفره مرحله سوم عملیات اغاز میشود از سمت السهوه به سمت سه شهرک(المعربه/ غصم/الجیزه) یک محور باز می‌شود و از سمت استان سویدا یک محور به سمت «بصری الشام» باز خواهد شد تا نیرو ها به مرز اردن برسند ◀️اما از سمت النعیمه به سمت الجیزه یه محور باز می شود یگان های عمل کننده به هم می رسند و محاصره جدیدی حاصل میشه که با باز کردن سه محور در داخل به سرعت پاکسازی خواهد شد ◀️ارتش احتمالا چهار شهرک(المتاعیه/الطیبه/ام المیاذن/ نصیب)را در اخر برای مسلحین بگذارد و دو پیشنهاد به ان ها بدهد. ◀️عقب نشینی به اردن یا اتوبوس های سبز و رفتن به ادلب که گزینه دوم محتمل تر است چون بعیده بنظر میرسه اردن در این مقطع حساس بخواد به مسلحین کمک کنه ◀️و در اخر هم ارتش کار داعش را در حوض الیرموک تمام خواهد کرد 🌹برای سلامتی رزمندگان اسلام صلوات🌹 A.Z @syriankhabar

🔴آیا ایران و روسیه با هم اختلاف دارند/ بخش نخست 🔻در طول روزهای گذشته گزارش‌های متعددی مبنی بر اختلاف‌نظرهای ایران، روسیه و سوریه در رسانه‌های متعدد خبری به خصوص رسانه‌های مخالف حضور ایران در سوریه منتشر شده و متاسفانه این اخبار به سرعت توسط رسانه‌های ایرانی که همیشه از کمبود محتوا و اخبار دقیق رنج می برند به شدت با نشر، و از آنجایی که یک نگاه خیلی بد نسبت به روابط با روسیه در کشور ما وجود دارد با تأکید بسیار زیاد منتشر و مورد توجه قرار می‌گیرد. 🔻اصل ماجرا اما چگونه است؟ آیا ایران و روسیه در سوریه دچار اختلاف شده‌اند؟ یا اینکه یک اتاق فکر در پشت این رفتارها و کنش ها قرار دارد؟ چرا در تمام طول روزها و هفته هایی که مقامات روس از ضرورت خروج نیروهای آمریکایی از منطقه مرزی التنف در مقابل خروج نیروهای ایرانی از جنوب سوریه می گفتند، هیچ یک از مقامات تهران در این مورد حاضر به واکنش نشده و این موضوع را تایید یا رد نکردند؟ متاسفانه یک نوع بی‌دقتی رسانه‌ای به دلیل نبود یک اتاق عملیات واحد در حوزه جنگ روانی در کشور وجود دارد که بیشترین آسیب را از این بابت می‌خوریم و این موضوع هم یکی از آنها است. 🔻در طول روزها و هفته های گذشته تلاش داشتیم تا نسبت به این موضوع موضع گیری نکرده و تا جایی که امکان دارد منتظر حوادث و رویدادهای آینده باشیم. کانال اخبار سوریه نخستین رسانه ای بود که در مورد معامله التنف با جنوب سوریه خبر داد، با این حال در طول روزهای بعد از آن بنا به ملاحظاتی در این مورد سکوت کردیم تا شرایط را طبق قواعد تعریف شده شاهد باشیم. اما متاسفانه رویکرد‌های رسانه‌ای و انتشار اخبار گوناگون و خلاف واقع در رسانه‌های فارسی زبان داخلی که مدعی حرفه ای بودن هستند، به گونه‌ای بود که ناچار شدیم در این مورد حداقل توضیحی کوتاه داده تا برای همگان مشخص شود که واقعیت امر چیست. 🔻ایران و روسیه از همان روزی که تصمیم گرفتند نبرد مشترک را علیه تروریسم در سوریه شکل داده و بانه از هم پاشیدن تمامیت ارضی این کشور شوند توافقی را امضا کردند که مبنای این توافق حفظ استقلال تمامیت ارضی و سیادت سوریه به گونه ای که بتواند بار دیگر قدرت سابق خود را بازیابد، بود. بر اساس این سیاست هر اتفاقی که در سوریه در حوزه نظامی سیاسی و حتی اقتصادی می بایست روی دهد با توافق طرفین بوده و روزها هیچ گاه سیاست تک بعدی را در سوریه بدون مشورت با طرف ایرانی انجام نداده و نخواهند داد. 🔻بگذارید یک واقعیت تاریخی را اینجا خدمت شما عرض کنم. در سال ۲۰۱۳ در حالی که هنوز عملیات بزرگ القصیر در غرب استان حمص شروع نشده بود میخائیل بگدانف معاون وزیر امور خارجه روسیه در دیدارهایی که با مقامات سوری داشت به صراحت به آنها می‌گفت که ما شاید بتوانیم به لحاظ سیاسی از شما بر اساس منافعمان حمایت کنیم، اما با توجه به آنکه ده ها کشور از گروه‌های تروریستی حمایت می‌کنند و آنها بیشتر خاک کشور را در اشغال خود دارند مقاومت کردن در برابر آنها عاقلانه نیست و بهتر است که خودتان بدون اینکه ما از شما بخواهیم تسلیم شوید. هرچند بگدانف که نماینده غربگراها در دستگاه دیپلماسی روسیه است شاید از طرف خود چنین حرفهایی را در محافل خصوصی به دیپلمات های سوری زده باشد، اما سوری ها در دیدارهایی که با مقامات ایرانی داشتند این موارد را جز به جز به طرف ایرانی یادآور می‌شدند. K.J @syriankhabar

🔴 آیا ایران و روسیه با هم اختلاف دارند / بخش دوم 🔻مواضع اولیه روسیه در قبال سوریه که با ناامیدی سران دمشق همراه شده بود هرچند موضع اصلی رییس جمهور پوتین نبود و برگرفته از سیاست‌های کلی باقی مانده از دوران مدودف ارزیابی می‌شود، اما خود عاملی بود تا ایران برای باقی‌ماندن متحد قدیمی اش در عرصه سیاست و قدرت در سوریه دست به کار شود. اما با روی کار آمدن پوتین سیاست‌های کلی تغییر کرد. آن دوره در ایران سعید جلیلی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی مسئولیت پرونده سوریه را هم به عنوان بخشی از مجموعه کارهایی که همراه با مذاکرات هسته ای در دست داشت، مدیریت می کرد. او در سفر های مختلفی که به روسیه داشت به خصوص در دوره انتخابات ریاست جمهوری که منجر به پیروزی مجدد پوتین شد با ارائه اطلاعات دقیق از نقش آفرینی و سیاست های تخریبی سفیر جدید آمریکا در مسکو باعث شده تا اعتماد روسها را نسبت به ایران بیش از پیش جلب کند. 🔻این جلب و جذب اعتماد در ماه‌ها و هفته‌های بعد بسیار کارساز بود چرا که میخائیل بوگدانف که تا پیش از این مسئولیت پرونده سوریه را در اختیار داشت از این پرونده برکنار و پوتین یک فرد ملی گرای معتمد خود را مسئول این پرونده کرد، در ایران نیز یک مسئول خاص برای پرونده سوریه انتخاب شد تا ارتباطات و رایزنی ها برای پیگیری امور بیشتر شود. آن روزی که ایران و روسیه تصمیم گرفتند تا مانع از سقوط نهایی بشار اسد در دمشق شوند، عملا یکی از مهمترین و بی نظیرترین ائتلاف های ضدتروریستی در منطقه و جهان شکل گرفت. اما همانگونه که در گزارش های پیشین مورد تاکید قرار دادیم نگاه ایران و روسیه در سوریه همواره متفاوت بود نه تنها در سه موضوع با هم اشتراک دیدگاه داشتند. 🔻 حفظ حاکمیت سوریه با ممانعت از سقوط آن، مبارزه با تروریسم تکفیری داعش و القاعده که خطری بالقوه برای هر دو کشور به شمار می‌رفت و در نهایت نیز مقابله با طرح ها و برنامه های آمریکا در سوریه که در صدد بود تعریف دیگری در حوزه مبارزه با تروریسم با ائتلاف سازی مد نظر خود ارائه دهد، سه مساله محور اصلی مورد توافق دو کشور در کوتاه مدت و میان مدت بود. در سایر محورها نمی شد هماهنگی کامل میان تهران و مسکو مشاهده کرد. سران کرملین به این فکر می‌کردند که شاید سوریه میدانی برای معامله با غرب در اوکراین باشد و همچنین آنها بر این باور بودند که در صورت نزدیکی بیشتر به ایران می توانند مانع از افتادن تهران در آغوش غرب گردند. مجموعه این نگاه‌ها اما در حوزه منافع راهبردی کلان مانند حوزه های اقتصادی و سیاسی دراز مدت نمی‌توانست هماهنگ باشد. 🔻همانگونه که اشاره کردیم که روابط ایران و روسیه در سوریه مبنی بر دفاع از منافع مشترک جهت سرکوب تروریسم مورد حمایت دشمن مشترک در خاک یک دوست راهبردی در این منطقه بسیار مهم در غرب آسیا است، حتی اگر روس‌ها در بی وفایی، نامردی و منفعت طلبی دست بلندی داشته باشند اما به خوبی به این نکته واقف هستند که بدون حمایت و حضور ایران و نیروهای رزمی عمل کننده آنها که عموماً از فرزندان سوریه و سایر نیروهای عقیدتی حاضر در شام هستند نمی‌تواند اهداف و منافع خود را تامین کنند. از این رو بنده به شدت مخالف این مسئله هستم که روس‌ها در سوریه ایران را دور زده و بدون مشورت تهران در حال پیگیری مسائل و مواضع خود باشند. K.J @syriankhabar

🔴 آیا ایران و روسیه با هم اختلاف دارند / بخش سوم 🔻در دو پست پیشین به مساله همکاری ایران و روسیه اشارتی داشتیم، برخی از دوستان ایراد گرفتند که مشکل ویرایشی و املایی دارد، که باید عرض کنم آخر و عاقبت با گوشی تایپ کردن از این هم بهتر نمی‌شود. اما در سومین و آخرین بخش از موضوع اختلاف‌نظر ایران و روسیه در سوریه نتیجه‌گیری نهایی را انجام خواهیم داد. برای همگان پیش از این هم روشن کردیم که روس‌ها بیش از آنکه دنبال یک شریک راهبردی و درازمدت باشند، دنبال منافع آنی و فوری خود هستند، تجربه سخت و سنگین هند به‌عنوان متحد شوروی سابق، در برابر پاکستان که عضو سنتو و هم‌پیمان نزدیک واشنگتن بود، به آنها ثابت کرد که حتی اگر بیشترین و بهترین امتیازات و همکاری‌ها را هم داشته باشند، در دنیای امروز، همه به فکر منافع خود بوده و آنها نیز باید چنین کنند. در این میان روابط پکن-مسکو که در طول نیم‌قرن گذشته فراز و فرود بسیاری داشته، خود یک مساله دیگر است. 🔻روس‌ها بر این اساس تلاش داشته و دارند تا سهم خود را از همه جوانب روابط جهانی بگیرند. روابط روسیه و ایران نیز خالی از این موضوع نیست. نگاه سران کرملین به ایران، مانند نگاه آنها به ایران دوره قاجار است. فقط باید حفظ شود، نه آن اندازه قدرت بگیرد که در حیات خلوت آنها در آسیای مرکزی و قفقاز دستکاری کند و یک رقیب بزرگ برای گاز آنها شود، و نه آن اندازه ضعیف شود که توسط امریکا مورد حمله قرار گرفته و روسیه به شکل نهایی در محاصره نظامی و اقتصادی واشنگتن قرار بگیرد. این اصل در سیاست خارجی روسیه نزدیک به دو دهه است که جریان دارد و اگر کسی بتواند خلاف آن را ثابت کند، که خیلی خوب است. یک ایران قدرتمند می‌تواند خطراتی را برای روس‌ها در پی داشته باشد، کما اینکه ایران ضعیف هم می‌تواند امنیت ملی آنها را به خطر بیندازد. اگر ایران دوره قاجار واسطی میان روسیه تزاری با هندِ انگلیس و قلمرو بریتانیا در اقیانوس هند و دریاهای متصالح بود، ایران نیز امروز میان روسیه و قلمروی امریکا در همان محدوده، عنوان واسطه را دارد. 🔻روس‌ها حتی حاضر نبوده و نیستند که قدرت ایران را در سوریه هم برتابند، تنها عاملی که باعث شده تا آنها ایران را در کنار خود نگه دارند، قدرت نرم ایران در میان مردم سوریه به‌عنوان کشوری مسلمان است که توانسته ده‌ها هزار نفر گوشت دم توپ را برای پاکسازی خاک این کشور از تروریست‌های تکفیری مورد حمایت اعراب، ترکیه و غرب فراهم کند، روسیه به‌خوبی به این نکته واقف است که نظامیان این کشور به تنهایی نمی‌توانند در سوریه نقش‌آفرینی کنند، درست همان دلیلی که امریکا ناچار شد بابت آن ائتلاف ضدتروریسم را تشکیل دهد که کشورهای عربی هم عضو آن بودند، اما بیش از 95درصد عملیات‌ها را نیروی هوایی ایالات متحده امریکا انجام می‌داد. هدف از گفتن این مسائل و موارد، در واقع پاسخ به برخی سوالات و انتقادات دوستانی بود که معتقد بودند که این پست‌های متوالی در مورد روابط تهران مسکو در در سوریه، دچار نوعی تعارض شده‌ایم، در حالی که برای ما دستکم واقعیت، فرق نمی‌کند. اما آنچه هدف از نوشتن این چند پست است، نگاه ایران و روسیه در مورد و موضوع تخلیه مناطق جنوبی توسط ایران است. 🔻یک اصل اساسی که شاید ما کمتر به آن توجه داریم، موضوع ارتباط نداشتن ایران با رژیم صهیونیستی و امریکا است. برای ارتباط به این دشمن متخاصم، همواره باید پل‌ها و رابط‌هایی باشند که در مورد عملیات در جنوب سوریه، هیچ واسطه‌ای مناسب‌تر از روس‌ها وجود نداشت. در مورد پاسخ موشکی مقاومت به تجاوزات رژیم صهیونیستی، اگر خاطرتان باشد نوشتیم که روسای برخی از سازمان‌های اطلاعاتی اروپایی واسطه شدند اما در تهران اجابت نگرفتند، به همین دلیل نتانیاهو شخصا راهی مسکو شد تا از پوتین استمداد بطلبد، شاید او بتواند مانع از این حمله شود که نشد. پاسخ موشکی مقاومت به رژیم صهیونیستی یک نکته را ثابت کرد که برای پاسخ به تجاوزات این رژیم نیازی به شلیک موشک‌های سنگین نیست، به همان اندازه که صهیونیست‌ها در حوزه اطلاعاتی و نظامی خبره و مسلط هستند، مغزهای متفکری نیز در این سمت خاکریز وجود دارند که بتوانند با کمترین هزینه، بیشترین ضربه را وارد کنند. شلیک موشک‌ها از فاصله شش تا 10 کیلومتری مرزهای جولان اشغالی، باعث شد تا رژیم صهیونیستی به شدت غافلگیر شود، از این‌رو، تلاش دارد که این منطقه را از وجود نیروهای پاسخگو خالی کند. ✔️ادامه را در پست بعد بخوانید K.J @syriankhabar