💠 نوزدهمین مطلب ؛ مروری بر محدودیت ها و اختیارات در مبارزه با فساد بسم الله الرحمن الرحیم ۱. اختیارات نهادهای قضایی و انتظامی در مبارزه با فساد، برخی اقدامات مانند : تجسس، استراق سمع، اعلام حکم قضایی، علنی کردن اتهام، توقیف اموال و وسایل نقلیه، دادگاهی کردن، نظارت بر اطلاعات دیجیتال مثل پیامک ها ، تفتیش مستندات، اجرای طرح های امنیتی، نفوذ به حریم خصوصی، بازجویی و سایر اقدامات اینچنینی، تنها در حیطه اختیارات نهادهای قضایی و انتظامی مجاز است. مردم حق ندارند به این کارها دست بزنند و در صورت انجام این اقدامات، مرتکب جرم و فساد شده و قابل پیگرد قانونی خواهند بود. پیش‌تر گفته شد که مرحله عملی مبارزه با فساد (مرحله سوم امر به معروف و نهی از منکر) در اختیار حکومت است فقط. به عنوان نمونه : محدودیت‌های افشاگری و حقایق قضایی افشاگری عمومی در مورد فساد مسئولین ممنوع است، مگر در مواردی که قوه قضائیه احکام قطعی را رسانه‌ای کند. انتشار حکم قطعی در رسانه‌ها از مجازات‌های تعزیری درجه ۶ به بعد محسوب می‌شود. مردم نمی‌توانند جای دادگاه و حاکمیت را بگیرند و نباید آبروی دیگران را با اقدامات خودسرانه زیر سؤال ببرند. ۲. نقش مردم در مبارزه با فساد مردم تنها مجاز به اظهار انزجار قلبی و امر و نهی زبانی هستند. دخالت عملی مردم، باید از طریق تلاش برای فعال کردن حاکمیت در مبارزه با فساد و تلاش برای به میدان آوردن حاکمیت باشد. مردم باید به جای دخالت عملی و مانع‌گذاری، حاکمیت را فعال کنند و به میدان بکشانند تا به وظایف انحصاری خود، مانند اعمال زور برای مبارزه با فساد و انجام اقدامات پلیسی و قضایی، بپردازد. 🌸 [این محتوا در لبیک به فرمان جهاد تبیین رهبر انقلاب تولید شده است.] 🌸