eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
425 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
👆👆 🔷اما علل ديگري نيز در طول اراده ی خدا در زنده ماندن ياد و خاطره ی آن حضرت مؤثر بوده است كه از مهمترين آنها مي‌توان به توصيه‌هاي عليهم السّلام درباره‌ی ثواب عزاداري و گريه بر (ع) اشاره كرد كه حتي پيش از شهادت آن حضرت نيز اين توصيه‌ها وجود داشته است و هر كدام از به سهم خود مردم را به زنده نگهداشتن ياد (ع) و خاطره ی و ثواب گريستن بر آن حضرت توصيه مي‌كرده‌اند.[۲] عامل ديگر را نيز مي‌توان عليهم السّلام درباره ی عزاداري (ع) به شمار آورد كه اين اقدام در عصر (ع) و (ع) به خاطر شرايط زماني آن دو بزرگوار، نمود بيشتري داشته است، زيرا كه شرايط زماني ساير سخت بود و آنان به خاطر ، مانند اين دو امام قادر به توسعه شعائر شيعي نبودند، از اين رو (ع) براي بيان اهميت مي‌فرمود: «وقتي كه ماه فرا مي‌رسيد، پدرم شاد ديده نمي‌شد؛ پيوسته غمگين بود، تا اينكه ده روز مي‌گذشت و روز دهم محرم مي‌رسيد، اين روز، روزِ مصيبت و غم و اندوه او بود و مي‌فرمود: ‌اين روز، روزي است كه (ع) در آن شهيد شد.»[۳] ابن شهر آشوب نيز نقل كرده كه (ع) مي‌فرمود: ماهي است كه در جنگ را در آن ماه مي‌دانستند، ولي در ، در اين ماه ما را شمردند، ما را شكستند، در اين ماه و ما را اسير كرده و آتش در خيمه‌هايمان زدند و هر چه در آنها بود، به غارت بردند و حرمت رسول خدا را در مورد ما رعايت نكردند، روزي كه (ع) به رسيد، چشم‌هاي ما مجروح شد و اشك‌هاي ما سرازير گشت.»[۴] @tabyinchannel 👇👇
💥🌷💥🌷💥🌷💥🌷💥 🌷💥 💥 ✅پرسش 💠چرا مراجع تقلید، مانند امامان معصوم(ع) کار نمی‌کنند و دسترنج زحمات خود را نمی‌خورند و از خمس امرار معاش می‌کنند؟ آیا این موضوع اصل پرهیزگاری مراجع را کمرنگ نمی‌کند؟! 🔷پاسخ اجمالی 1⃣ (ع) هم سهمی از داشتند، و دلیلی وجود ندارد که آنان از این سهم خود استفاده نکرده باشند. البته با توجه به حکومت‌های ستم‌گری که در طول زندگی (ع) وجود داشت و امامان به صورت زندگی می‌کردند. این باعث می‌شد تا بسیاری از شیعیان از ترس حکام جرأت رساندن خمس به امامان را نداشتند باشند؛ لذا اندک افرادی هم که به امامان می‌رساند این کار را به طور پنهانی انجام می‌دادند. 2⃣بسیاری از نیز می‌کردند و الآن نیز برخی بزرگان به هیچ وجه از استفاده نمی‌کنند. 3⃣با توجه به این‌که به هر حال آنان نیز مانند دیگر مردم باید زندگی کنند، استفاده آنان به مقدار شئونات از ایرادی ندارد. آنچه می‌تواند را زیر سؤال ببرد و در استفاده از خمس است، و . 4⃣نظر به داشتن امامان، آن‌ حضرات نیاز به کسب علم و دانش و مطالعه و درس خواندن نداشتند؛  امّا مانند هستند که برای و ، نیاز به و دارند و هر چه بیشتر مطالعه کنند، در الهی قوی‌تر می‌شوند؛ لذا پرداختن به غیر علم موجب ضعف و سستی در استنباط خواهد شد؛ از این‌رو شایسته است زندگی‌ آنان به‌گونه‌ای تأمین شود که به جای کسب و کار، به مطالعه تعلیم و تعلّم بپردازند. 5⃣امروزه با توجه به تخصصی‌شدن دانش‌ها، استفاده از نه تنها برای ، بلکه برای بسیاری از توجیه‌پذیر است و تأسیس در تمام جهان که شاغلان در آنها جز پژوهش، کار دیگری ندارند، شاهدی بر این مدعاست.  ∆منبع: وبسایت اسلام کوئست @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️این سخن به چه معناست که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بعد از ظهور مانند حضرت داوود و حضرت سلیمان (عليهم السلام) «قضاوت» مى كند؟ 🔹درباره اين مسئله كه (عجل الله تعالى فرجه الشریف) بعد از ظهور مانند و (عليهم السلام) مى كند، حديثى را مرحوم كلينى به سندش از (عليه السلام) نقل كرده كه خطاب به ابوعبيده فرمود: « ... يَا أَبَا عُبَيْدَةَ إِنَّهُ إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ (صلى الله عليه و آله) حَكَمَ بِحُكْمِ آلِ دَاوُدَ وَ سُلَيْمَانَ لَا يَسْأَلُ النَّاسَ بَيِّنَةً» [۱] ( ... اى اباعبيده هر گاه كه (صلى الله عليه و آله) قيام كند، به حكم و (عليهم السلام) حكم خواهد كرد و لذا از دليل و شاهد سؤال نمى كند). 🔹نعمانى از ابان بن تغلب نقل كرده كه: «گفت: من با (عليه السلام) در مسجد كوفه بوديم كه او دست مرا گرفته بود و فرمود: اى ابان زود است كه خداوند را در اين مسجد شما حاضر كند ... آن گاه به منادى امر مى كند كه ندا دهد: اين (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است كه به حكم و (عليهم السلام) خواهد نمود كه در قضاوتش از «بينه» سؤال نمى كند ...». [۲] در پاسخ بايد گفت: 1⃣ظاهر روايات آن است كه (عجل الله تعالى فرجه الشریف) بعد از ظهور به «علم خود» در هر واقعه اى مى كند نه به «بينه»، بر خلاف آنچه كه امامان سابق بر او انجام مى دادند. شيخ مفيد (ره) در كتاب «المسائل» مى گويد: « (عليه السلام) مى تواند به «علم خود» حكم كند، همان طورى كه به ظاهر شهادت ها نيز مى تواند چنين كند، و هر گاه شهادت را باطل ببيند بر علم خود خواهد كرد ...». [۳] 🔹علامه مجلسى (ره) در «مرآة العقول» مى گويد: «و اين اختلاف در (عليهم السلام) از قبيل نسخ نيست تا كسى اشكال كند كه بعد از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) نسخى نيست؛ بلكه یا به اعتبار در برخى موارد است، و يا به جهت اختلاف اوضاع و احوال در زمان‌ها است...». [۴] 2⃣از آنجا كه وظيفه (عجل الله تعالى فرجه الشریف) بعد از ظهور پر كردن زمين از و است، لذا طبيعى است كه به واقع حكم نمايد تا اينكه به صاحبان اصلى‌اش باز گردد و مقتضاى آن اين است كه حضرت به كه از جانب خدا به او شده حكم نمايد و اين همان «حكم داوود» (عليه السلام) است. 3⃣ به علمش بدون اتكا بر بينه و قسم، نه تنها مورد اتفاق علماى شيعه است، بلكه برخى از علماى اهل سنت نيز آن را جايز شمرده اند. ابن قدامه مى گويد: «... از احمد بنابر نقلى شنيده شده كه حكم حاكم به علمش جايز است و اين قول ابويوسف و ابوثور و رأى دوم شافعى و اختيار مزنى است؛ زيرا (صلى الله عليه و آله) در موردى كه ذكر مى كند بدون بينه و اقرار و تنها با به گفتار مدعى حكم صادر كرد». آن گاه مى گويد: «حاكم كه به قول دو گواه حكم مى كند به جهت غلبه بر ظن اوست، پس در مورد علم و قطع، اولى جواز حكم است و ديگر اينكه حاكم مى تواند در تعديل و جرح شهود به علم خود عمل كند، پس در ثبوت حق به طريق اولى مى تواند به علم خود حكم نمايد». [۵] 🔹نتيجه اينكه: هيچ استبعادى ندارد كه (عجل الله تعالى فرجه) در قضايا به علمى كه از «جانب خداوند» به او شده حكم نمايد. پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ ۴، ج ‏۱، ص ۳۹۷. [۲] الغيبة (للنعمانی)، نشر صدوق‏، چ ۱، ص ۳۱۳، باب ۲۰. [۳] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ ۲، ج ‏۲۶، ص ۱۷۷، باب ۱۲. [۴] مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، دار الكتب الإسلامية، چ ۲، ج ‏۴، ص ۳۰۱، ح ۲. [۵] المغني في فقه الإمام أحمد بن حنبل الشيبانی، ابن قدامة المقدسی، چ ۱، ج ۱۱، ص ۴۰۱ 📕موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۹۰ش، چ ۷، ص ۶۳۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«تقیّه» بر چند قسم است؟ 🔹 بر دو قسم است: و . «تقیّه خوفی» کتمان کردن از برای و برای جلوگیری از انسان می باشد. بنابراین آنچه در داستان «مؤمن آل فرعون» و «عمّار ياسر» و «اصحاب كهف» نقل شده از قسم اوّل است؛ امّا منظور از «تقيّه مداراتى» آن است كه اطّلاع يافتن يا از واقعى انسان خطرى ايجاد نمى كند، امّا همراهى با آنها و عمل كردن به برخى از احكام شان باعث و اتّحاد و انسجام بيشتر مى شود. اين نوع تقيّه را مى نامند. 🔹اكنون مردم و وهّابى ها مى دانند زوّارى كه از ايران به و مشرف مى شوند غالباً هستند، و اين مطلب خطرى براى شيعيان ايجاد نمى كند؛ ولى در عين حال در نماز جماعت آنها شركت كرده، و همانند آنها بر فرش سجده نموده، و به همراه آنها بر اموات شان نماز ميّت مى خوانند، چون اين كار ـ همان گونه كه در روايات متعدّد آمده ـ باعث و انسجام بيشتر و رفع كدورت ها و سوء ظنّ ها مى شود. 🔹از جمله در روايتى از (عليه السلام) خطاب به يكى از يارانش به نام «زيد» مى خوانيم: «خالِقُوا النّاسَ بِاَخْلاقِهِمْ، صَلُّوا فى مَساجِدِهِمْ، وَ عُودُوا مَرْضاهُمْ، وَ اَشْهِدُوا جَنائِزِهِمْ، وَ اِن اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَكُونُوا الْأَئِمَّةَ وَ الْمُؤَذِّنِينَ فَافْعَلُوا؛ فَاِنَّكُمْ اِذا فَعَلْتُمْ ذلِكَ قالُوا: هؤُلاءِ الْجَعْفَرِيَّةُ، رَحِمَ اللهُ جَعْفَراً، ما كانَ اَحْسَنَ ما يُؤَدِّبُ اَصْحابَهُ، وَ اِذَا تَرَكْتُمْ ذلِكَ قالُوا: هؤُلاءِ الْجَعْفَرِيَّةُ فَعَلَ اللهُ بِجَعْفَرَ، ما كانَ اَسْوَأَ يُؤَدِّبُ اَصْحابَهُ» [۱]؛ 🔹[ترجمه روایت:] (با اهل سنّت مطابق آداب و اخلاق خودشان رفتار كنيد، در نماز جماعت شان شركت نماييد، و از بيمارانشان عيادت به عمل آوريد، و در مراسم تشييع جنازه آنها شركت كنيد، و اگر فرصتى جهت امامت جماعت يا گفتن اذان در مساجد آنها فراهم شد از انجام آن خوددارى نكنيد؛ زيرا اگر شما اين كارها را انجام دهيد، مى گويند: اينها پيروان (عليه السلام) هستند، خداوند او را رحمت كند كه و اصحابش را كرده است، و اگر اين كارها را ترك كنيد مى گويند: اينها پيروان (عليه السلام) هستند، خداوند هر كار كه مى خواهد با او انجام دهد كه اصحابش را بسيار بد تربيت كرده است!). 🔹بعضى از مقدّسين مى گويند: «ما نمازمان را در مسجد النبى و مسجد الحرام با آنها به جماعت مى خوانيم، سپس در هتل قضاى آن را بجا مى آوريم؛ در حالى كه نيازى به اعاده و قضاى اين نمازها نيست، و طبق فرمايش (عليه السلام) چنين نمازهايى با تمام اِشكالات آن مُجزی است. پی نوشت: [۱] من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسين‏، قم،‏ ۱۴۱۳ق، چ دوم‏، ج ‏۱، ص ۳۸۳ 📕داستان ياران، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: عليان نژادى، ابوالقاسم، ‏مدرسه امام على بن ابى طالب(ع)، قم‏، ۱۳۹۰ش، ‏چ اول‏، ص ۵۷. منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel