✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️فلسفه وجود «امام» چیست؟ (بخش دوم و پایانی) 🔸بطور کلی بسيارى از امور كه به عنوان اهداف بعثت پيامبران يا فلسفه وجودى آنان گفته مى شود، در مورد «وجود امام» نيز صادق است. تقويت و تایید شناخت عقلى به وسيله بيان پیشوای معصوم، معرفت به اموری که عقل از درک آنها عاجز است، تشخیص و اجرای صحیح ترین قوانین مورد نیاز انسان، پرورش مراتب اخلاق و... از اهداف پیامبران و امامان است. 🔹آرى رهبران معمولى دنيا اولا در فكر حفظ موقعيت خويش و منافع شخصى و يا گروهى خود هستند، و به همين دليل منافع جوامع انسانى را هميشه فداى منافع خويش مى كنند. تنها «رهبران پاك و معصومين الهى و رهروان راه آنها» هستند كه مى توانند حقوق بشر و منافع كل جوامع انسانى را آنچنان كه لازم است حفظ كنند. ثانياً به فرض اينكه رهبران غير الهى بخواهند حافظ عدل و داد باشند و جوامع بشرى را به سوى كمال مطلوب پيش برند، تشخيص اين امور براى آنها در بسيارى از موارد غير ممكن است. آنها فقط مى توانند تشخيص ناقصى در اين امور داشته باشند كه هرگز كارساز نيست؛ و تنها براى پيشوايان الهى كه متكى به درياى بى پايان علم پروردگار هستند، اين امر ممكن است. اين سخن را با حديثى از امام على بن موسى الرضا (عليه السلام) كه از جامع ترين بيانها درباره #فلسفه_امامت است و حديثى از نهج البلاغه اميرالمؤمنين امام على (عليه السلام) ادامه مى دهيم؛ حديث اول در مرو در مسجد جامع و روز جمعه در حضور جمعى از مردم از سوى آن حضرت ايراد شد. امام مسائل زيادى را بازگو مى كند که در اينجا تنها به يك بخشى از آن اشاره مى شود. 🔹حضرت فرمود: «اِنَّ الاِمامَةَ هِىَ مَنْزِلَةُ الاَنْبِياءِ، وَ اِرْثُ الاَوصِياءِ، اِنَّ الاِمامَةَ خِلافَةُ اللهِ وَ خِلافَةُ الرَّسُولِ ... اَلاِمامُ الْبَدْرُ الْمُنيرُ، وَ السِراجُ الزاهِرُ، وَ النُّورُ السّاطِعُ، و النَّجْمُ الْهادِى فى غَياهِبِ الدُّجُى ... اَلاِمامُ اَلْماءُ الْعَذْبُ عَلَى الظَّمّاءِ وَ الدالُّ عَلَى الْهُدى، وَ المُنْجِى مِنَ الرَّدى ... اَلاِمامُ السَّحابُ الْماطِرُ، وَ الْغيْثُ الْهاطِلُ، و الشَّمسُ الْمُضِيئَةُ ... اَلاِمامُ اَمينُ اللهِ فى خَلْقِهِ، وَ حُّجَتُهُ عَلَى عِبادِهِ، وَ خَلِيفَتُه فى بِلادِهِ... اَلاِمامُ اَمينُ اللهِ فى خَلْقِهِ، وَ حُّجَتُهُ عَلَى عِبادِهِ، وَ خَليفَتُه فى بِلادِهِ... نِظامُ الّدِيْنِ، وَ عِزُّ الْمُسْلِمينَ، وَ غَيْضُ الْمُنافِقينَ، وَ بَوارُ الْكافِرينَ؛ [۱] #امامت، مقام انبياء، و ارث اوصياء است؛ «امامت» نمايندگى و جانشينى خدا و جانشينى پيامبر (ص) است؛ ... #امام ماه درخشان و چراغ پرفروغ و نور تابان و ستاره هدايت در ظلمت و تاريكى است و رهايى بخش از سقوط و مرگ ... «امام» ابر بارنده و پر بركت و باران پى در پى [و حياتبخش] و خورشيد درخشان است ... «امام» امين خدا در ميان خلق، و حجت او بر بندگان، و جانشين او در سرزمين هاى الهى و دعوت كننده به سوى او و دفاع كننده از حریمش مى باشد ... مايه نظام دين و عزت مسلمين و خشم منافقين و هلاك كافران است». 🔹امام على (عليه السلام) در يك جمله كوتاه، روح امامت را مجسم فرموده، مى فرمايد: «وَ مَكانُ الْقَيِّمِ بِالاَمْرِ مَكانُ النِّظامِ مِنَ الْخَرْزِ، يَجْمَعُهُ و يَضُمُّهُ، فَاِذا اِنْقَطَعَ النِّظامُ، تَفَرَّقَ الخَرْزُ وَ ذَهَب، ثُمَّ لَمْ‌ يَجْتَمِعْ بِحَذافيرِهِ اَبَداً؛ [۲] «موقعيت امام» عهده دار امور مسلمين، موقعيت ريسمانى است كه مهره ها را به نظم مى كشد، و آنها را جمع كرده و در كنار يكديگر قرار می‌دهد؛ اگر ريسمان از هم بگسلد مهره ها پراكنده مى شوند و هر كدام به جايى خواهد افتاد. سپس هرگز نمى توان آنها را جمع آورى كرد و نظام بخشيد». آری اگر #امام در ميان مردم نباشد، شيرازه جامعه از هم می پاشد. پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، كلينى، دار الكتب الإسلامية، چ چهارم، ج ۱، ص ۲۰۰ (باب نادر جامع فی فضل الإمام و صفاته). [۱] نهج البلاغه، شريف الرضى، فيض الإسلام‏، هجرت‏، قم‏، چ اول، ص ۲۰۳، خطبه ۱۴۶ 📕پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، با همکاری جمعی از فضلا و دانشمندان، دارالکتب الاسلامیه، چاپ ۶، ج ۹، ص ۳۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام #امام_شناسی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد