🔰 آیا توسل کردن و واسطه بردن در پیشگاه خدا «شِرْک» است؟ 🔺 پاسخ در تصویرهای بالا 🔺 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

بسم الله الرحمن الرحیم 💠 «شفاعت» 🔹یکی از اعتقادات مهم شیعیان، «شفاعت» است. 🔸شفاعت یکی از مسائلی است که برخی به آن استناد می‎کنند و شیعه را به‌خاطر اعتقاد به آن مشرک به شمار می‌آورند. ▫️مثلاً چون شیعیان، اهل‌بیت علیهم السلام را جهت قرب به خدای متعال، ورود به بهشت، شفای مریضان و... شفیع و واسطه قرار می‌دهند، ایشان را مشرک می‎خوانند! ▪️از جمله آیاتی که مخالفان به آن استناد می‎کنند آیات ۴۳ و۴۴ سوره زمر می‌باشد: «أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ * قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ». 🔺این آیات شریفه، دلیل باطل بودن اینکه غير خدا را شفیع قرار دهیم را این می‎داند که چون غیر خدای متعال مالک چيزی نیست و فقط خدای متعال است که فرمانروای کل آسمان‎ها وزمین است و مالک آن‎ها نیز می باشد، در نتیجه تمامِ شفاعت برای خدای متعال است. ♻️به عبارت دیگر: شفاعت از لوازم مالکیت است و کسی که بهره‎ای از مالکیت ندارد، در شفاعت نیز بهره‎ای ندارد. 🔺آیه دیگری که برخی به آن استناد می‎کنند و شفیع قرار دادن اهل‎بیت علیهم السلام را شرک به حساب می‎آورند آیه 18سوره یونس می‎باشد: «وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ» در این آیه شریفه نیز به باطل بودن شفاعت غیر خدا اشاره کرده است. 🔺🔺نکته‎ قابل تاملی که در بحث «شفاعت» هست این است که در این بحث هم، مخالفان به یک یا دو آیه استناد و بقیه آیات بحث شفاعت را رها می‎کنند؛ در صورتی که اگر مجموع آیاتِ مرتبط با یک موضوع دیده شود این اشکالات پیش نمی‎آید. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 💢 ‌اما پاسخ به شبهه‌ی مذکور؛ وقتی در کنار تعبیر «قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعاً» آیات مرتبط ديگر را بررسی می‎کنیم متوجه می‎شویم غیر از خدای متعال هم کسانی هستند که مالک شفاعت هستند. 🔹مثلاً در سوره مریم آیه ۸۷ می‎فرماید: «لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْداً» در این آیه شریفه کسانی را که نزد خدای متعال اتخاذ عهد کردند را صراحتاً مالک شفاعت معرفی می‎کند. پس تعبیر «أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا» در سوره زمر، شامل همه نمی‎شود و در سوره مریم توسط کسانی که «اتخاذ عهد» کردند استثناء خورده است. ↙️ اما «عهد» چیست و کسانی که نزد خدای متعال اتخاذ عهد کردند چه کسانی هستند؟ 🔻🔻🔻 🔸 در سوره بقره آیه ۱۲۴می‎فرماید: «وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» در این آیه شریفه بعد از اینکه خدای متعال به حضرت ابراهیم علیه السلام فرمود: «إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا» حضرت ابراهیم علیه السلام عرض می‎کند که آیا از ذریه من هم کسی به این مقام امامت می‎رسد؟ خداوند درپاسخ به جای اینکه بفرماید «امامت» به ستمگران از نسل تو نمی‎رسد فرمود: «عهد من» به ظالمان نمی‎رسد که نشان می‎دهد «امامت» همان عهد خدای متعال است. ▫️اکنون تعبير «إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا» روشن می‎شود؛ یعنی آنکه امامِ تعیین‎شده از جانب خدای متعال را قبول کرده باشد. ✔️ امام صادق علیه السلام ذیل آیه شریفه «إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا» فرمود: «من دان الله بولاية اميرالمؤمنين و الائمة من بعده فهو العهد عند الله».(الکافی/ج۱/ص۴۳۱) يعنى كسى كه با ولايت اميرالمؤمنين و ائمه‎ی بعد از او علیهم السلام ديندارى خدا كند، اينست پيمان و عهد نزد خدا. 🟢 بنابراین کسی که ولایت اهل‎بیت علیهم السلام را قبول کرده باشد، مالک «شفاعت» است و می‌تواند شفاعت کند. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 💠 جریان «شفاعت حق» و «شفاعت باطل» در قرآن 🔹 در سوره یونس آيه ۳ چنین می‎خوانیم: «إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مَا مِنْ شَفِيعٍ إِلَّا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ» ⬆️ در این آیه شریفه در مقام بیان یک قاعده کلی می‎فرماید درصورتی شفیع «حق» و شفاعتش نجات‎بخش است که خدای متعال اذن بدهد؛ و این منافاتی با توحید ندارد چون من الله است. ▫️در مقابل آن شفاعتی «شرک و باطل» است که اذن خدای متعال را نداشته باشد، چرا که «من دون الله» می‎باشد و هر چیزی که من دون الله باشد «شرک» است. ⬇️ در آیه ۱۸ همین سوره یونس نیز چنین می‎خوانیم: «وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ». 🔸طبق این آيه شریفه اشکال مشرکان آن است که «مِنْ دُونِ اللَّهِ» را عبادت کرده و همان را شفیع قرار می‎دهند؛ پس هم عبادتشان باطل است وهم شفیعی که برگزیدند شفاعتش به حال آنان سودی ندارد. ⏬ حال در کنار آیه ۳ سوره یونس، به آیه ۴ سوره‌ سجده نیز نگاهی می‎اندازیم که فرموده: «اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ». 🟢 جمع بین دو آیه مذکور به این صورت می‎شود: وقتی می‎فرماید «شفیع من دون الله ندارید» یعنی شفیع بدون اذن خدای متعال ندارید؛ پس هر شفاعتی که در آیات آمده و بیان فرموده که شرک و باطل است همگی قید «من دون الله» دارد، یعنی بدون اذن خدای متعال است. ولی شفاعتی که به اذن خدای متعال باشد هیچ منافاتی با توحید ندارد، چون من الله است. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 🟢 آیات دیگری که بیان می‎دارد شفاعت با اذن، صحیح و نافع است: ⚪️ در سوره سبأ آیه۲۳ می‎فرماید: «وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ...» 🔹طبق این آيه شریفه «شفاعت» زمانی که با اذن باشد، نافع است و زمانی که بدون اذن خدای متعال باشد، نافع نیست. ⚪️ همچنین در سوره بقره آیه ۲۵۵ می‎فرماید: «مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ...» 🔹این آیه شریفه هم تصریح دارد که شفاعت با اذن الهی داریم. ⚪️ در سوره طه آیه ۱۰۹ نیز می‎فرماید: «يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا» 🔹این آیه شریفه نیز بیان می‌دارد روز قیامت «شفاعت» به شرط اذن خدای رحمان «نافع» است. ⚪️ در سوره نجم آیه ۲۶ هم می‎فرماید: «وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَرْضَىٰ» 🔹طبق این آیه شریفه نیز «شفاعت» بعد از اذن خدای متعال نسبت به کسانی که مشیّت و خواست الهی تعلق گرفته باشد و از آن‎ها راضی باشد «نافع» خواهد بود. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 🟤 اما شفاعتی که نافع نیست: 🟠 در سوره بقره آیه ۱۲۳ چنین می‎خوانیم: «وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنْفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ» 🔸در این آیه شریفه می‎فرماید: از روزى پروا كنيد كه نه كسى از كسى عذابى را دفع مى‏كند، و نه از كسى (در برابر گناهانش‏) فديه و عوضى مى‏گيرند، و نه كسى را شفاعتى سود دهد، و نه (براى رهايى از آتش دوزخ‏) يارى مى‏شوند. 🔘 با توجه به آیات پیشین که گذشت، دانستیم شفاعتی که با اذن خدای متعال باشد «نافع» است؛ پس وقتی در این آیه فرموده «شفاعت» کسی را سود نمی‎رساند، می‎فهمیم منظور کسی است که خدای متعال نسبت به شفاعت او اذن صادر نمی‎فرماید. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran

🔺 🔻 🟣 اکنون ببینیم طبق آیات قرآن، چه کسانی هستند که خدای متعال برای آن‎ها اذن شفاعت صادر نمی‎کند؟ ⚪️ در سوره مدثر در آیات ۳۸ تا ۴۸ می‎فرماید: «كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ * إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ* في جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ* عَنِ الْمُجْرِمِينَ* مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ* قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ* وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ* وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ* وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ* حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ* فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ» 🔸طبق این آیات شریفه، در قیامت شفاعت‎کنندگانی هستند که هم شفاعت می‎کنند و هم شفاعتشان نافع است؛ ولی در مورد «مجرمین» شفاعتشان نافع نیست. ⚪️ همچنین در سوره بقره آیه ۲۵۴می‎فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ». 🔺اگر کسی به ظاهر این آیه شریفه -بدون در نظر گرفتن آیات ديگر- استناد کند، باید بگوید در قیامت شفاعتی در کار نخواهد بود. * نکته‌ای که در این آیه شریفه باید بِدان توجه کرد، آخر آیه است که می‎فرماید: «وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ» 🔺حال به سراغ آیه ۱۸ سوره غافر می‎رويم که می‎فرماید: «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ». 🔺این آیه شریفه با صراحت بیان فرموده که «ظالمین» در قیامت هیچ دوست و شفیعی ندارند. 🔺🔺 از کنار هم قرار دادن دو آیه اخیر معلوم می‎شود در قیامت شفیع و شفاعت وجود دارد، ولی برای «ظالمان» است که شفیعی وجود ندارد؛ چون شُفعائی که در دنیا انتخاب کردند «بإذن الله» نبوده، بلکه «مِن دون الله» بوده است؛ لذا در قیامت بهره‎ای از شفاعت نخواهند داشت. ☑️ ادامه دارد... 💯https://eitaa.com/tadaborydarquran