هر دو اصل پارتی دارند ولی چون یک سری تغییراتی توشون به وجود اومده به زبان پهلوی هستند
یعنی این دو آثار به زبان پهلوی هستند ولی اصل پارتی دارند
آثار کمی در حوزه شعر پهلوی مونده که باقیمانده اشعار تعلیمی و اخلاقی اند و دچار تغییراتی شدند
و به خاطر اینکه نظم و آهنگ شعری اون دوره در حال حاضر قابل فهم نیست در زمره اندرزنامه های منثور قراردارند مثل درخت اسوریک و یادگار زریران
چرا به زبان فارسی نو، «فارسی دری» هم گفته می شود؟ – زیرا این زبان، زبان درباری ساسانیان، زبان محاوره و مکاتبه مقامات دولتی بوده است.
فارسی دری زبانی است که از اواخر دوره ساسانی تا امروز، زبان فرهیختگان ایرانی بوده و نه تنها درمدائن و سواحل اروند رود؛ بلکه در دور دستترین شهرهای خراسان و ماوراءالنهر بدان سخن میگفتهاند.
زبان فارسی نو یا فارسی نوین (همچنین با نامهای فارسی دری یا دَری در افغانستان و فارسی تاجیکی یا تاجیکی در تاجیکستان) گویش امروزینِ زبان فارسی است که از سَدههای دوم یا سوم میلادی تاکنون در ایران بزرگ و حوزههای فرهنگی-تمدنی آن صحبت میشود.
دری، زبان شهرهای مدائن، دادگاه سلطنتی ساسانیان و دربار تیسفون ساسانیان بودهاست