🕊 تفسیر آیه ۱ تا ۷ سوره مرسلات 🕊
🍃 وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفاً (۱)🍃
🍃فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفاً (۲)🍃
🍃وَالنَّاشِرَاتِ نَشْراً (۳)🍃
🍃فَالْفَارِقَاتِ فَرْقاً (۴)🍃
🍃فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْراً (۵)🍃
🍃عُذْراً أَوْ نُذْراً (۶)🍃
🍃إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (۷)🍃
ترجمه :
🍃 به فرستاده هاى پى در پى سوگند.🍃
🍃پس به طوفان هاى سهمگين (سوگند).🍃
🍃به نشردهندگانى (كه حق را به نيكويى) نشر مى دهند سوگند.🍃
🍃پس آنان كه به طور كامل (بين حق و باطل) فرق مى گذارند.🍃
🍃پس به القا كنندگان ذكر (و وحى به پيامبران).🍃
🍃براى (رفع) عذر يا هشدار و انذار.🍃
🍃همانا آنچه وعده داده مى شويد، واقع شدنى است.🍃
كلمه «عُرف» به معناى پى در پى است و به يال اسب كه موهاى رديف دارد، عُرْف گويند. اين واژه به معناى نيك و پسنديده نيز آمده و كلمه ى «معروف» از آن است.
براى امورى كه در پنج آيه اول اين سوره به آنها سوگند ياد شده، يعنى «المرسلات، العاصفات، الناشرات، الفارقات و الملقيات»، سه تفسير بيان شده است:
الف: برخى از مفسران عقيده دارند مراد از آنها انواع بادها و طوفان ها است؛
ب: برخى عقيده دارند كه مراد از آنها انواع فرشتگان است؛
ج: برخى عقيده دارند كه آيات اول و دوم مربوط به باد و طوفان و آيات سوم تا پنجم مربوط به فرشتگان است و اين تفكيك به خاطر نوع حرف عطف است، زيرا حرف «واو» در اول آيه نشانه جدايى و حرف «فاء» در اول آيه نشانه اتصال است.
«العاصفات» جمع «عاصف» به معناى باد شكننده و سخت است، چنانكه در آيه ۱۲ سوره يونس مى خوانيم: «ريح عاصف» و كلمه «عصف» به معناى تندباد است، مانند: «كعصفٍ مأكول» ، «والحبّ ذو العصف»
اگر مراد از «عاصفات» را فرشتگان بدانيم، معناى آيه چنين است كه فرشتگان، فرمان الهى را با شدّت و سرعت انجام مى دهند. نظير آياتى كه مى فرمايد: «يفعلون ما يؤمرون» و يا «هم بامره يعملون» .
در كنار هم آمدن سوگند به بادها و فرشتگان، شايد به خاطر شباهت ميان باد و فرشته باشد، از اين نظر كه هر دو لطيف و سريع اند و در آفرينش و تدبير امور نقش دارند.
كلمه «ملقيات» به صورت جمع آمده است، شايد به خاطر آن كه گاهى فرشتگان ديگرى همراه فرشته وحى يعنى جبرئيل نازل مى شوند و شايد به خاطر آن باشد كه گاهى فرشته و گاهى افراد و امور ديگر وسيله تذكر انسان شده و مسايلى را به انسان القا مى كنند.
خداوند متعال بايد حجّت را بر مردم تمام كند و جلوى بهانه ها و عذرتراشى ها را بگيرد. «عذراً». در آيه ۱۳۴ سوره طه نيز مى خوانيم: اگر قبل از آمدن انبيا مردم را هلاك كنيم، عذر خواهند آورد و مى گويند: چراپيش از اين پيامبرى نفرستاد تا ما از او پيروى كنيم و گرفتار نشويم.
در صفات سه گانه ناشرات، فارقات و ملقيات يك سير طبيعى وجود دارد. يعنى ابتدا بايد فرشتگانى معارف را گسترش دهند: «الناشرات»، سپس در سايه آن، حق و باطل و حلال و حرام از هم جدا شوند: «الفارقات» و به دنبال آن، ذكر القا شود. «فالملقيات ذكراً»
📌 پیام ها
🌿 آنچه از جانب خداوند فرستاده مى شود، مقدّس و قابل سوگند خوردن است. «والمرسلات»
🌿 الطاف خداوند، دائمى و مستمر است. «والمرسلات عرفا».(اين معنا در صورتى استفاده مى شود كه كلمه «عُرف» را به معناى پى در پى بدانيم.)
🌿 آنچه از جانب خداوند نازل مى شود، خير است. «والمرسلات عرفا»(در صورتى كه كلمه «عُرف» را به معناى خير و نيكى بدانيم، نظير آيه «وأمر بالعرف».)
🌿 در نظام آفرينش، حتّى وزش باد به طور تصادفى نيست، بلكه آفريدگار جهان، آن را مى فرستد. «المرسلات»
🌿 مأموريّت هاى مهم، بايد به سرعت انجام شود. «عصفاً»
🌿 در جهان بينى الهى، نرمى و سختى هر كدام به جاى خود ارزشمند است. «عرفاً... عصفاً»
🌿 توسعه و گسترش به معناى ناديده گرفتن اصول و چارچوب نيست. «والناشرات نشراً فالفارقات فرقاً»
🌿 در نظام هستى كارها تقسيم شده و هر كارى به فرد يا گروهى سپرده شده و اين رمز مديريّت موفق است. «المرسلات، الناشرات، الفارقات»
🌿 در نظام الهى، تكوين و تشريع در كنار يكديگرند. «والمرسلات... فالملقيات ذكراً»
🌿 در مأموريّت هاى ارشادى بايد مطلب به مخاطبان تفهيم شود. «فالملقيات ذكراً»
🌿 هرگونه ذكر، الهام، علم و خطور حق از سوى خداوند است. «فالملقيات ذكراً»
🌿 خداوند با تفاوت هايى كه ميان حق و باطل قرار داده، هم اتمام حجّت كرده است: «عذراً» و هم هشدار مى دهد. «نُذراً»
🌿 در مأموريّت هاى ارشادى، بايد راه بهانه جويى مسدود شود. «عذراً او نذراً»
🌿 براى امور مهم همچون وقوع قيامت، سوگندهاى متعدّد مفيد و راهگشا است. «والمرسلات، فالعاصفات، والناشرات، فالفارقات، فالملقيات، انّما توعدون لواقع»
🌿 انسان در مورد قيامت، دائماً نياز به تذكّر و يادآورى دارد. «فالملقيات ذكراً... انّما توعدون لواقع»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۸ تا ۱۴ سوره مرسلات 🕊
🍃 فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (۸)🍃
🍃وَإِذَا السَّمَاء فُرِجَتْ (۹)🍃
🍃وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (۱۰)🍃
🍃وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (۱۱)🍃
🍃لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ (۱۲)🍃
🍃لِيَوْمِ الْفَصْلِ (۱۳)🍃
🍃وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ (۱۴)🍃
ترجمه :
🍃 پس آنگاه كه ستگارگان محو شوند.🍃
🍃و آنگاه كه آسمان شكافته شود.🍃
🍃و آنگاه كه كوهها از ريشه كنده شود.🍃
🍃و آنگاه كه براى رسولان (براى اداى شهادت) وقت تعيين شود.🍃
🍃براى چه روزى، اجل تعيين شده؟🍃
🍃براى روز داورى.🍃
🍃و تو چه دانى كه روز داورى چيست؟🍃
«طَمس» به معناى از بين رفتن و محو شدن است و شايد مراد از بين رفتن نور آنها باشد.
«فرج» به معناى شكاف است و «و اذا السماء فرجت» به معناى شكاف برداشتن و پاره پاره شدن آسمان است.
«اقّتت» از «وقت» به معناى تعيين وقت براى گواهى دادن انبيا در قيامت است كه بارها در قرآن به آن اشاره شده است. چنانكه در سوره مائده مى خوانيم: «يوم يجمع اللّه الرسل فيقول ماذا اجتبم» روزى كه خداوند همه انبيا را جمع گرداند، پس گويد: چگونه امّتتان دعوت شما را اجابت كردند.
يكى از اسامى قيامت «يوم الفصل» يعنى روز جدايى است. در قرآن مى خوانيم: «انّ اللّه يفصل بينهم يوم القيامة» خداوند متعال در روز قيامت بين آنها (و آنچه بدان دلبسته اند) جدايى مى افكند.
در اين آيات با سه تعبير از عظمت قيامت ياد شده است: «لاىّ يوم اجّلت ليوم الفصل و ما ادراك يوم الفصل» و تكرار كلمه «يوم» نشانه عظمت آن روز است.
مشابه اين چند آيه در سوره هاى ديگر قرآن نيز ديده مى شود:
«فاذا النجوم طمست» در جاى ديگر مى فرمايد: «و اذا النّجوم انكدرت»
«واذا السماء فرجت» در جاى ديگر مى فرمايد: «اذا السّماء انشقت»
«واذا الجبال نسفت» در جاى ديگر مى فرمايد: «ويسئلونك عن الجبال فقل ينسفها ربّى نسفا»
«واذا الرّسل اقّتت» در جاى ديگر مى فرمايد: «يوم يجمع اللّه الرّسل»
📌 پیام ها
🌿 نظام كنونى آفرينش در قيامت دگرگون مى شود؛ ستارگان محو و آسمان شكافته مى شود و اين دگرگونى بارها در قرآن يادآورى شده است: «فاذا النجوم طمست و اذا السماء فرجت»
🌿 حقيقت قيامت تنها از راه وحى قابل شناخت است. «و ما ادراك ما يوم الفصل»
🌿 در قيامت، براى گواهى پيامبران بر امّت هاى خويش، وقتى معيّن قرار داده شده است. «و اذا الرّسل اقّتت، لاىّ يوم اجّلت»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402