🕊 تفسیر آیه ۲ سوره اخلاص 🕊
🍃 اللَّهُ الصَّمَدُ🍃
ترجمه :
🍃 خداوندى كه مقصود همگان است.🍃
«صَمد» به معناى قصد كردن است. خداوند صمد است، يعنى همه موجودات در امورشان او را قصد مى كنند و او مقصود همگان است. چنانكه امام جوادعليه السلام در معناى «صمد» فرمود: «سيّدٌ مصمودٌ اليه: او بزرگى است كه موجودات به او رجوع مى كنند و محتاج اويند.» نظير آيه «انّ الى ربّك المنتهى».
امام حسين عليه السلام در پاسخ اهل بصره كه از معناى صمد سؤال كرده بودند، فرمود: معناى صَمد همان جملات پس از آن يعنى «لم يلد و لم يولد» است.
حضرت على عليه السلام در تفسير صَمد فرمود: «هو اللّه الصمد الّذى لا من شى ء و لا فى شى ء و لا على شى ء، مبدع الأشياء و خالقها و منشئ الأشياء بقدرته، يتلاشى ما خلق للفناء بمشيّته و يبقى ما خلق للبقاء بعلمه» خداوند صمد است، يعنى از چيزى به وجود نيامده، در چيزى فرو نرفته، و بر چيزى قرار نگرفته است، آفريننده اشياء و خالق آنها است، همه چيز را به قدرتش پديد آورده، آنچه براى فنا آفريده به اراده اش از هم متلاشى مى شود و آنچه براى بقاء خلق كرده به علمش باقى مى ماند.
امام صادق عليه السلام فرمود: اگر اهلش را پيدا مى كردم از همين كلمه «صمد» توحيد و اسلام و ايمان را استخراج مى كردم.
📌 پیام ها
🌿 توجّه تمام موجودات، خواسته يا ناخواسته به سوى اوست. «اللّه الصمد»
🌿 تنها او غنى است و همه به او محتاجند. «اللّه الصمد»
🌿 تنها خداوند است كه سزاوار قصد كردن است. «اللّه الصمد» (حرف الف و لام در الصمد براى حصر است.)
🌿 موجودات، در همه امورشان محتاج اويند. «اللّه الصمد» (كلمه صمد مطلق است و شامل تمام احتياجات مادى و معنوى مخلوقات مى شود.)
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۳ سوره اخلاص 🕊
🍃 لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ🍃
ترجمه :
🍃 فرزند نياورده و فرزند كسى نيست.🍃
رابطه خداوند با موجودات، رابطه آفرينش است نه زايش. او موجودات را مى آفريند، يعنى از نيستى به هستى مى آورد، نه آنكه خود بزايد. زيرا نوزاد از جنس والدين و در واقع جزئى از آنهاست، در حالى كه هيچ چيز از جنس خداوند و يا جزئى از او نيست.
چون بيشتر مشركان و اهل كتاب براى خداوند فرزند قائل بودند، لذا «لم يلد» كه به معناى نداشتن فرزند است، مقدّم بر «لم يولد» آمده است.
موجودات، نه فقط از او زاده نشوند، بلكه حتى از او خارج نشوند، آن گونه كه ميوه از گل، درخت از هسته، آب از ابر و چشمه، آتش از چوب، كلام از دهان، نوشته از قلم، بو از گل، مزه از غذا، فكر از عقل، گرما از آتش، سرما از يخ، خواب و خيال از ذهن، اندوه و شادى و بيم و اميد از دل، صادر و خارج مى شوند.(بخشى از مطالب فوق برخاسته از سخن امام حسين عليه السلام در پاسخ مردم بصره است كه از آن حضرت معناى صمد را پرسيده بودند.)
اين آيه، هم عقيده مسيحيّت كه عيسى را فرزند خدا مى دانند و هم عقيده يهود كه عُزير را فرزند خدا مى دانستند و هم عقيده مشركان جاهلى كه فرشتگان را دختران خدا مى پنداشتند، رد مى كند.
📌 پیام ها
🌿 صَمَديّت و بى نيازى خداوند از همه چيز، دليل آن است كه او نياز به فرزند و والدين ندارد. «اللّه الصمد. لم يلد و لم يولد»
🌿 خداوند علّتى ندارد و از چيزى به وجود نيامده است. «و لم يولد»
🌿 مولود، معلول است و نمى تواند خدا باشد. «و لم يولد» (چگونه مسيحيان عيسى را مولود مريم، ولى باز هم او را خدا مى دانند؟)
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۴ سوره اخلاص 🕊
🍃 وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُواً أَحَدٌ🍃
ترجمه :
🍃 و هيچ همتايى براى او نباشد.🍃
«كُفْو» به معناى شبيه و نظير و مانند است. چنانكه در بحث ازدواج، توصيه شده همسرى انتخاب كنيد كه «كفو» شما باشد. يعنى در دين و اخلاق شبيه و مانند شما باشد.
خدا صمد است، يعنى او از ديگران بى نياز و همه به او نيازمندند. بنابراين نمى تواند همتايى داشته باشد، زيرا همتاى او بايد بى نياز از او باشد كه اين با صمد بودن خدا سازگار نيست.
آيه قبل، فرزند بودن و فرزند داشتن را از خدا نفى كرد، اين آيه وجود هرگونه همسر را از او نفى مى كند. چنانكه در آيه اى ديگر مى فرمايد: «ما اتّخذ صاحبةً و لا ولداً» او نه همسرى انتخاب كرده و نه فرزندى دارد.
📌 پیام ها
🌿 نه در ذات، نه در صفات و نه در افعال، هيچ كس و هيچ چيز شبيه و مانند خداوند نيست. «و لم يكن له كفوا احد»
🌿 خداوند شبيه ندارد تا بتواند شريك او در امور هستى گردد. «و لم يكن له كفوا احد» «والحمد للّه ربّ العالمين»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر سوره اخلاص به صورت متن 🕊
🕊️ کتاب تفسیر نور 🕊️
🕊 حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی🕊
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊
قرآن بخوان تمام جهان گوش می شود، غیر از تو هر چه هست فراموش می شود
صوت دلنشین قرآن روح انسان را غرق آرامش می کند و آیات نورانی اش برای انسان همانند چراغی مسیر تاریک زندگی را روشن می کند.
🍃 سلام
و عرض ادب و احترام🍃
مسروریم از اینکه فرصتی دست داده تا با شنیدن آیات الهی و الهام گرفتن از رهنمودهای گران قدر این کتاب آسمانی ، مطمئن و استوار در مسیر رسیدن به سعادت قدم برداریم.
از همه ی شما بزرگواران به خاطر همراهیتون سپاسگزاریم 🌹 به یاری خدا از امشب تفسیر سوره ی فلق رو شروع می کنیم🕊️
🌿ان شاءالله که خداوند توفیق درک کردن و عمل کردن به قرآن رو روزی ما کنه ، و در قیامت شفیع ما قرار بده.
🍃 الهی آمین🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊
https://chat.whatsapp.com/JsqdoTxx550JzAlyNubcpU
https://eitaa.com/joinchat/3047358578C7d3b1074c0
🕊 تفسیر آیه ۱ تا ۵ سوره فلق 🕊
🍃 قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (۱)🍃
🍃مِن شَرِّ مَا خَلَقَ (۲)🍃
🍃وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (۳)🍃
🍃وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (۴)🍃
🍃وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (۵)🍃
ترجمه :
🍃 بگو: پناه مى برم به پروردگار سپيده دم.
از شرّ آفريده هايش.🍃
🍃و از شرّ تاريكى شب، آنگاه كه همه جا را فراگيرد.🍃
🍃و از شرّ افسون گرانى كه در گره ها مى دمند.🍃
🍃و از شرّ هر حسود آنگاه كه حسد ورزد.🍃
كلمه «فلق» مثل «فجر» به معناى شكافتن است، شكافتن سياهى شب يا سپيده صبح: «فالق الاصباح»؛ شكافتن دانه درون خاك. «فالق الحبّ و النَّوى »
مراد از «غاسق» آغاز شب است كه تاريكى را به همراه مى آورد. چنانكه در آيه اى ديگر مى فرمايد: «اقم الصّلاة لدلوك الشمس الى غسق الّيل»
شايد مراد از «غاسق» هر موجود ظلمت آور باشد كه تاريكى هاى معنوى را به همراه خود مى آورد و گسترش مى دهد.
از آنجا كه افراد شرور، براى حمله و هجوم و يا توطئه چينى از تاريكى شب استفاده مى كنند، لذا به خدا پناه مى بريم از شرورى كه در شب واقع مى شود.
«نفّاثات» از «نَفث» به معناى دميدن و «عُقَد» جمع «عَقْد» به معناى گره است.
در هر چيزى احتمال بروز شرّ وجود دارد، حتى كمالاتى مثل علم و احسان، شجاعت و عبادت نيز آفاتى دارند. آفت علم، غرور؛ آفت احسان، منّت گذاردن؛ آفت عبادت، عُجب و آفت شجاعت، ظلم و تهوّر است.
در آسيب پذيرى سه اصل وجود دارد آمادگى هجوم از سوى دشمن فرصت هاى مناسب براى هجوم نظير تاريكى ها وجود حفره ها و نقطه ضعف ها آرى دشمن به دنبال تاريكى ها و حفره ها و نقاط ضعف است.
تبليغات سوء، جوسازى ها، سخن چينى ها، جاسوسى ها و شايعه پراكنى ها، نمونه هايى از «نفّاثات فى العقد» است، يعنى مى دمند تا محكمات را سست كنند. چنانكه كسانى با وسوسه و شك ميان همسران فتنه گرى مى كنند «ما يفرّقون بين المرء و زوجه»
با اينكه هرچه خدا آفريده، خير است: «الّذى احسن كلّ شى ء خلقه» ليكن هر چيزى اگر در مسير صحيح خود قرار نگيرد، شرّ مى شود. چنانكه آهن خير است ولى اگر چاقو شد، امكانِ سوء استفاده از آن وجود دارد. «مِن شر ما خلق»
«شرّ ما خلق» يعنى شرّ از سوى مخلوقات است، نه از سوى خالق و نه ناشى از خلقت.
پناه بردن به خدا از خطرات، تنها با گفتن «اَعوذ» حاصل نمى شود، بلكه علاوه بر گفتن، عمل نيز لازم است. چنانكه اهل بيت پيامبرعليهم السلام وقتى مسكين و يتيم و اسير، اطعام را كردند، گفتند: «انّا نخاف من ربّنا يوماً عبوساً قمطريرا» ما از روز قيامت مى ترسيم كه اطعام كرديم. قرآن مى فرمايد: «فوقاهم اللّه شرّ ذلك اليوم» خداوند نيز آنان را از شرّ آن روز نجات داد. پس گفتن «انّا نخاف» به تنهايى كارساز نيست، بلكه بايد همراه با عمل باشد.
زشت صورتى نزد رسول خدا از زشتى چهره خود شكايت كرد كه جبرئيل نازل شد و سلام خداوند را به آن مرد زشت رساند و گفت كه خدا مى فرمايد: «اما ترضى ان احشرت على جمال جبرييل» آيا دوست دارى كه در قيامت تو به زيبايى جبرئيل باشى؟
مرد شادمان شد و تصميم گرفت تمام عبادات و مستحبّات را انجام دهد.
شرّ مطلق وجود ندارد و خداوند نيافريده است، بلكه چه بسيار امورى كه از يك زاويه، شرّ ديده مى شوند و زاويه اى ديگر خير. چنانكه مولوى مى گويد:
زهر مار، آن مار را باشد حيات
ليك آن، آدمى را شد ممات
پس بَد مطلق نباشد در جهان
بَد به نسبت باشد، اين را هم بدان
بعضى از سختى ها و فشارها، شرّ نيست، بلكه رمز تكامل است. مولوى مى گويد:
گندمى را زير خاك انداختند
پس ز خاكش خوشه ها برساختند
بار ديگر كوفتندش ز آسيا
قيمتش افزون و نان شد جان فزا
باز نان را زير دندان كوفتند
گشت عقل و جان و فهم سودمند
باز آن جان، چون كه محو عشق گشت
يُعجب الزّراع آمد بعد كشت
قرآن سفارش مى كند كه با همسرانتان خوب رفتار كنيد و اگر نسبت به آنان كراهت داريد، چه بسا در كنار آن الطافى نهفته باشد. «و عاشروهنّ بالمعروف فان كرهتموهنّ فعسى ان تكرهوا شيئاً و يجعل اللّه فيه خيراً كثيراً» چنانكه گاهى زن زيبا نيست، ولى مادر فرزندانى بزرگ و برجسته مى شود.
بسيار از تلخى ها، استعدادهاى ما را شكوفا مى كند، حالت صبر و مقاومت را در ما رشد مى دهد و دل انسان را خاضع و خاشع مى سازد. «لعلّهم يتضرّعون»
شب براى مردان خدا، زمان بندگى و عبادت است: «يتلون آيات اللّه آناء الّيل» ولى براى نامردمان، زمان توطئه و تهديد و هجوم است. «من شرّ غاسق»
سخن و يا حركتى كه روابط و دوستى هاى محكم را متزلزل كند، نفّاثات است و بايد از آن به خدا پناه برد.
پناه بردن انسان به خدا، مستلزم پناه دادن خداوند است وگرنه فرمان پناه بردن لغو بود.
در ميان تمام شرور نام سه شرّ در اين سوره آمده است:
⬅️ شرور پنهان و در تاريكى ها. «من شرّ غاسق اذا وقب»
⬅️ شرور زبان هاى ناپاك. «من شرّ النفّاثات فى العقد»
⬅️ شرور حسادت ها و رقابت هاى منفى. «و من شرّ حاسد اذا حسد»
برخى زنان به خاطر زيبايى و لطافت در گفتار، مى توانند مردان را در تصميمات خود سست كنند و مصداق نفّاثات باشند.
يكى از مصاديق نفّاثات، سحر و جادو است و لذا آموزش و عمل آن حرام است.
با اينكه «شر ما خلق» شامل تمام شرور مى شود، ولى نام سه شرّ را به خاطر اهميّتى كه دارد، جداگانه آورده است. «غاسق اذا وقب - النفّاثات فى العقد - حاسد اذا حسد»
پناه بردن در هر حال لازم است، خواه آنجا كه خطر باشد: «شرّ ما خلق» خواه دريافت كمال باشد: «فاذا قرأت القرآن فاستعذ باللّه من الشيطان الرجيم» هرگاه قرآن تلاوت مى كنى از شرّ شيطان به خداوند پناه ببر.
در سوره فلق، در برابر سه شرّ بيرونى، به يك صفتِ الهى پناه مى بريم. (از شرّ غاسق و نفّاثات و حاسد، به صفتِ «ربّ الفلق» پناه برديم.) اما در سوره ناس به عكس است. در برابر يك خطر درونى، به سه صفت الهى پناهنده مى شويم. (از شرّ وسوسه قلب، به صفاتِ «ربّ النّاس»، «ملك النّاس» و «اله النّاس» پناه مى بريم.)
بحثى درباره حسادت
تلاش براى به دست آوردن كمالاتى كه ديگران دارند، غبطه و ارزش است، ولى تلاش براى نابود كردن كمالات ديگران حسادت است. حسادت نشانه كم ظرفيّتى و تنگ نظرى است. اولين قتلى كه در زمين واقع شد به خاطر حسادت ميان فرزندان آدم بود و اولين گناهى كه در آسمان واقع شد، حسادت ابليس به آدم بود. در حديث مى خوانيم: حسادت ايمان را مى خورد آن گونه كه آتش هيزم را.
آنچه بر سر اهل بيت پيامبرعليهم السلام آمد كه آنان را كنار زدند، ناشى از حسادت بود و قرآن در آيه ۵۴ سوره نساء مى فرمايد: چرا به خاطر الطاف و تفضّل خداوند، بر افراد لايق حسادت مى ورزند، مگر نمى دانند ما به آل ابراهيم كتاب و حكمت و ملك عظيم داديم.
حسادت در ميان تمام شرور، برجسته ترين شرّ است. زيرا حسود نقشه ها مى كشد و حيله ها مى كند و مرتكب انواع شرور مى شود تا به هدف برسد.
حضرت على عليه السلام مى فرمايد: «الحسد داء عياء لايزال الا بهلك الحاسد او بموت المحسود» حسادت مرض خطرناكى است كه جز با مرگ محسود يا هلاكت حسود از بين نمى رود.
حسود در واقع به خدا اعتراض دارد و در برابر اراده و حكمت او جهت مى گيرد كه چرا به او عطا كرده و به من نداده است.
حسود هرگز خيرخواهى و نصيحت نمى كند و به خاطر خوى حسادت، از رسيدن خير خودش به ديگران جلوگيرى مى كند.
قرآن، ريشه بسيارى از گناهان را «بغياً» به معناى حسادت دانسته است و امام صادق عليه السلام مى فرمايد: «انّ الكفر اصله الحسد» ريشه كفر حسادت است. چنانكه در برابر پيامبران مى گفتند: «أبشر يهدوننا» آيا انسانى مثل ما پيامبر شود و ما را هدايت كند؟
حسود، اهل تواضع و تشكر نيست و هرگز به كمالات ديگران گواهى نمى دهد و قهراً مرتكب گناه كتمان حق مى شود.
حسود معمولاً منافق است. حضرت على عليه السلام مى فرمايد: «الحاسد يظهر وُدّه فى اقواله و يخفى بُغضه فى افعاله» در ظاهر اظهار علاقه مى كند ولى در باطن كينه و بغض دارد.
منشأحسادت چيست؟
گاهى تبعيض نابجا ميان افراد، حسادت آنان را بر مى انگيزد.
گاهى مردم توجيه نيستند و شرايط را يكسان مى پندارند و همينكه يك برترى و امتيازى ديدند حسادت مى ورزند. در حالى كه اگر حكمت و دليل تفاوت ها را بدانند آرام مى شوند.
حسادت در خاندان نبوت نيز پيدا مى شود، همان گونه كه در خانه حضرت يعقوب، حسادت فرزندان، آنان را به چاه افكندن برادر وادار كرد.
دامنه حسادت تنها نسبت به نعمت هاى مادى نيست، بلكه گاهى نسبت به ايمان افراد حسادت مى شود و مى خواهند آنان را به كفر برگردانند. «يردّونكم من بعد ايمانكم كفّاراً حسداً»
روشن است كه حسادت، آرزوى نابودى نعمت ديگران است، وگرنه درخواست نعمت از خداوند، حسادت نيست. چنانكه سليمان از خداوند حكومتى بى نظير خواست: «ملكاً لا ينبغى لاحد» و حضرت على عليه السلام در دعاى كميل از خداوند مى خواهد كه نصيب او بيشتر باشد و قرب او به خداوند نيز بيشتر باشد. «واجعلنى من احسن عبيدك نصيبا عندك و اقربهم منزلة منك...»
براى درمان حسادت بايد اينگونه فكر كرد:
دنيا، كوتاه و كوچك است و غصه براى آن ارزشى ندارد.
ما نيز نعمت هايى داريم كه ديگران ندارند.
نعمت ها بر اساس حكمت تقسيم شده است، گرچه ما حكمت آن را ندانيم.
آنكه نعمتش بيشتر است، مسئوليّتش بيشتر است.
بدانيم كه حسادت ما بى نتيجه است و خداوند به خاطر اينكه بنده ى چشم ديدن نعمتى را ندارد، لطف خود را قطع نمى كند و فقط خودمان را رنج مى دهيم.
📌 پیام ها
🌿 پناه بردن به خدا را بايد به زبان جارى كرد. «قل اعوذ»
🌿 به خاطر زيادى خطرات و اهميّت آن انبيا نيز بايد به خدا پناه برند. «قل اعوذ»
🌿 اصلاح خود و جامعه، بدون استمداد و پناهندگى به خداوند امكان ندارد. «قل اعوذ بربّ الفلق»
🌿 چون شرور بر قلب و فكر انسان قفل مى زنند، بايد به قدرتى پناه برد كه شكافنده و شكننده قفل ها و موانع باشد. «بربّ الفلق»
🌿 در دعا با ديد وسيع برخورد كنيد. «شرّ ما خلق» (همه مخلوقات را در برمى گيرد.)
🌿 در ميان همه شرور، شر حسادت، تفرقه افكنى، عهد شكنى و توطئه هاى پنهان اهميّت بيشترى دارد. «من شرّ غاسق... شرّ النفاثات... شرّ حاسد»
🌿 دشمن آنقدر مى دمد تا تبليغاتش مؤثّر واقع شود. («نفّاثات» جمع «نفّاثة»، صيغه مبالغه است.)
🌿 با وسوسه ها عقايد سست مى شود و حرف اثر مى كند. «من شرّ النفاثات فى العقد»
🌿 حسادت، دارويى جز پناه بردن به خدا ندارد. «قل اعوذ... اذا حسد»
🌿 زمينه ها زمانى خطرناك است كه به فعليّت در آيند. «حاسد اذا حسد»
🌿 حسادت، كم و بيش در افراد هست؛ اقدام عملى بر اساس آن گناه است. «اذا حسد»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر سوره فلق به صورت متن 🕊
🕊️ کتاب تفسیر نور 🕊️
🕊 حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی🕊