#داستان #واجب_فراموش_شده 🔺️روزی حضرت عیسی (علیه‌السّلام) و حواریون در سیر و سیاحت خود به روستایی رسیدند، دیدند اهل آن روستا و پرندگان و حیوانات آن، همه به طور عمومی مرده‌اند. عیسی (علیه‌السّلام) به همراهان فرمود: «معلوم است که اینها به عذاب عمومی الهی کشته شده‌اند. اگر آنها به تدریج مرده بودند، همدیگر را به خاک می‌سپردند.» 🔺️حواریون: ‌ای روح خدا، از خداوند درخواست کن تا اینها را زنده کند تا علت عذابی را که به سراغ آنها آمده، برای ما بیان کنند، تا ما از کرداری که موجب عذاب الهی می‌شود، دوری کنیم. 🔺️حضرت عیسی (علیه‌السّلام) از درگاه خدا خواست تا آنها را زنده کند، از جانب آسمان به عیسی (علیه‌السّلام) ندا شد که: «آنان را صدا بزن.» 🔺️عیسی (علیه‌السّلام) شبانه بالای تپه‌ای از زمین رفت و فرمود: «ای مردم روستا! » یک نفر از آنها زنده شد و گفت: «بلی، ‌ای روح و کلمه خدا! » 🔺️عیسی: «وای به حال شما، کردار شما چه بوده؟» (که این گونه شما را دستخوش بلای عمومی نموده است) 🔺️مرد زنده شده: چهار چیز ما را مشمول عذاب الهی کرد: 🔸️۱. پرستش طاغوت 🔸️۲. دلبستگی به دنیا با ترس اندک از خدا 🔸️۳. آرزوی دور و دراز 🔸️۴. غفلت و سرگرمی به بازیهای دنیا 🔺️عیسی: دلبستگی شما به دنیا چه اندازه بود؟ مرد زنده شده: همانند علاقه کودک به مادرش. هنگامی که دنیا به ما رو می‌آورد شاد و خوشحالمی‌شدیم، و هنگامی که دنیا به ما پشت می‌کرد، گریه می‌کردیم و محزون می‌شدیم. 🔺️عیسی: طاغوت را چگونه می‌پرستیدید؟ مرد زنده شده: ما از گنهکاران پیروی می‌کردیم. 🔺️عیسی: عاقبت کارتان چگونه پایان یافت؟ مرد زنده شده: شبی با خوشی به سر بردیم، صبح آن در «هاویه» افتادیم. 🔺️عیسی: هاویه چیست؟ مرد زنده شده: هاویه، سجین است. 🔺️عیسی: سجین چیست؟ مرد زنده شده: سجین، کوههای گداخته به آتش است که تا روز قیامت، بر ما می‌افروزد. 🔺️عیسی: وقتی به هلاکت رسیدید، چه گفتید و ماموران الهی به شما چه گفتند؟ مرد زنده شده: گفتیم ما را به دنیا باز گردانید، تا کارهای نیک در آن انجام دهیم و زاهد و پارسا گردیم، به ما گفته شد: «دروغ می‌گویید.» 🔺️عیسی: وای به حال شما! چه شد که غیر از تو، شخص دیگر از این هلاک شدگان با من سخن نگفت؟ مرد زنده شده: ‌ای روح خدا! دهان همه آنها با دهنه آتشین بسته شده است، و آنها به دست فرشتگان خشن، گرفتار می‌باشند. 🔺️من در دنیا در میان آنها زندگی می‌کردم، ولی از آنها نبودم. (و مانند آنها گناه نمی‌کردم.) تا وقتی که عذاب عمومی فرا رسید و مرا نیز فرا گرفت. اکنون به تار مویی در لبه پرتگاه دوزخ آویزان می‌باشم، نمی‌دانم که از آن جا در میان دوزخ واژگون می‌شوم، یا نجات می‌یابم. ( به خاطر ترک امر به معروف و نهی از منکر است.). 🔺️عیسی (علیه‌السّلام) به حواریون رو کرد و فرمود: 💠 «یا اولیاء الله! اکل الخبز الیابس بالملح الجریش، و النوم علی المزابل خیر کثیر مع عافیه الدنیا و الآخره؛ ‌ ای دوستان خدا! خوردن نان خشک بانمک زبر و خشن، و خوابیدن بر روی خاشاک‌، بسیار بهتر است، اگر همراه #عافیت و سلامتی دنیا و آخرت باشد.» 📚اصول کافی، ج۲، ص۳۱۸. ✅کانال #پندنامه http://eitaa.com/joinchat/2054750225Cbba925a3ed