🎥دیدن این کلیپ برای همه به ویژه اون دسته از بچه مذهبی ها و انقلابیونی که حوادث چند سال اخیر باعث شده نا امیدی بر آنها غلبه کنه واجب و ضروریست. چقدر دیدن این فیلم پنج دقیقه ای به انسان آرامش میده. اثراتش از هزاران قرص آرامش بخش و دیدن هزاران ساعت فیلم و کلیپ امیدوار کننده و انگیزشی بیشتر هست😁😁 حتما و با دقت تا اخر ببینید و تا می تونید منتشر کنید تا همه ببینند. اینها وعده الهی هست که از لسان نائب امام زمان (عچ) بیان میشه.👌👌 ┈••✾•🌿🥀🌿•✾••┈ فریاد_قهرمان/🇮🇷 " @faryade_ghahraman

#انسان_شناسی ۹۴ #استاد_شجاعی #استاد_انصاریان ⚡️ما فقـــط یک کار مهم در زندگی داریم! اگر مراقب همین یک وظیفه باشیم؛ بقیه‌ی امور ۱ـ دنیا ۲ـ ابدیت مان به زیباترین نحو ممکن، پیش خواهد رفت! ما فقـــــط یک وظیفه‌ی مهم، در مسیرِ عاشقی‌مان داریم ❗️ ┈••✾•🌿🥀🌿•✾••┈ فریاد_قهرمان/🇮🇷 " @faryade_ghahraman

قحطی بزرگ....

🎯*حسین کمیل/زاویه متفاوت از آنچه زیر پوست جامعه می‌گذرد؛* تلقی عمومی از «حجاب» در سی سال گذشته این است که نظام سیاسی با اجبار قصد محجبه کردن عموم را داشته و بی‌حجابی حاصل «مقاومت عرف» و در سالهای اخیر حتی «نافرمانی مدنی»در برابر اجبار حاکمیت است. نگارنده برداشت فوق را سطحی میداند و معتقد است حجاب و مسائل فرهنگی اجتماعی مشابه دانسته یا نادانسته در سی سال گذشته، به زمینی برای تخلیه منازعات اقتصادی تبدیل شده تا سیاستهای آزادسازی اقتصادی بدون معارض انجام شود و نارضایتی حاصل از آن در زمین مسائلی مانند حجاب ریخته شود. حدود سی سال پیش همزمان با آغاز برنامه‌های آزادسازی و شورش‌های اجتماعی اوایل دهه ۱۳۷۰ در شهرهایی چون مشهد و قزوین، در حالیکه سرجمع ده فریم عکس از این شورش‌ها در بایگانی خبرگزاری ها و مطبوعات وجود ندارد؛ فائزه هاشمی بازی «دوچرخه سواری زنان» را راه انداخت که در دوره خود یک تابو محسوب میشد. تابوشکنی فائزه هاشمی تبدیل به عنوان نخست جراید اوایل دهه ۱۳۷۰ شد و روزنامه همشهری نیز این امر را برجسته میکرد درحالیکه اعتراضات قزوین دارای کمترین بازتاب در نشریات بود.ورود زنان به ورزشگاه و کشمکش بین دولت و قم در دوره احمدی‌نژاد پس از هدفمندی یارانه‌ها،رایتل و تماس تصویری‌اش و تبدیل کردن آن به دغدغه اول مملکت در آستانه رشد صددرصدی قیمت دلار پس موج اول تحریمهای غرب در پایان دولت احمدی‌نژاد،جنجال کنسرت در شهرهای مذهبی پس از موج دوم آزادسازی قیمت‌ها و دلار جهانگیری،جنجال مجدد ورود زنان به ورزشگاهها و بست‌نشینی برخی نمایندگان زن مجلس قبل، دقیقا پس از ماجرای بنزینی ۹۸ و نهایتا اتفاقات شهریور ۱۴۰۱ و شهرآشوب ژینا آنهم دقیقا پس از آزادسازی کامل اقتصادی و حذف ارز حمایتی دولت،از نمونه‌های بارز این امر است.این وجه که چه جریانی تدبیرگر و محرک چنین حرکاتی باشد موضوع بحث نگارنده نیست اما وجه دیگر و چیزی که قطعی است آن است که بخشی از جامعه ایران(متوسط به بالا) اندک فشار بر رفاهش(نه معیشتش) را به وسیله امتیازگیری فرهنگی از حاکمیت تسویه حساب می‌کند و این امر به یک رویه ثابت تبدیل شده تا جایی که حتی قوانین مسلم کشور هم در همین راستا و در جهت راضی‌سازی این طیف از جامعه که معمولا در گردش چرخ اقتصاد بازار موثر هستند،از مجرای دستگاههای متولی همواره در حال تحول بوده است.در این بین قشری از مردم نیز که فشار پی‌درپی بر معیشت خود را نتیجه آزادسازی‌ها تلقی می‌کنند،در ابتدا با موج اولیه اعتراضات شبیه فرهنگی(بخوانید امتیازگیری طبقه مرفه)بعنوان بستر فراهم برای اعتراض همراه و سپس سرخورده از مصادره و حذف دغدغه‌هایش از اعتراضات جدا می‌شود که دو نتیجه بیشتر برای آن متصور نیست: اول؛سکون،کرختی،سرخوردگی و گوشه‌نشینی دوم؛انباشت عقده‌ها و انفجاری اجتماعی شبیه اتفاقات پس از گران‌سازی بنزین در ۱۳۹۸

🔴جلسه آمریکا و رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی و پیشنهاد ترور دانشمندان هسته‌ای ایران 🔸 آمریکا و رژیم صهیونیستی، طی هفته‌ها و روزهای اخیر، تحرکات و دیدارهایی را برای ناامن‌سازی مجدد منطقه غرب آسیا و نیز بی‌ثبات‌سازی ایران از طریق ایجاد اغتشاش و ترور دانشمندان در دستور کار قرار داده‌اند. 🔸در همین راستا، «رونالد مولتری» معاون وزیر دفاع آمریکا در امور اطلاعاتی و امنیتی، ریاست یک هیئت آمریکایی از جمله ژنرال «اسکات بریر» مدیر سازمان اطلاعات نظامی آمریکا و دیگر مقامات ارشد وزارت دفاع آمریکا را در سفر رسمی این هفته به فلسطین اشغالی برعهده داشت. 🔸مولتری و هیئت وزارت دفاع آمریکا در جریان این سفر چهار روزه، با «درور شالوم» مدیر سیاسی-نظامی وزارت جنگ رژیم موقت صهیونیستی و دیگر سران کلیدی ارشد وزارت جنگ و نیز مسؤولان لشکر اطلاعات نیروهای جنگ این رژیم برای بحث در خصوص تقویت همکاری دوجانبه برای امنیت منطقه‌ای بیشتر و دستیابی به بینش کلیدی دسته اول در خصوص چالش‌هایی که تل‌آویو با آن‌ها مواجه است، دیدار کردند. 🔸نمایندگان دو طرف، همچنین در خصوص تهدید حزب‌الله لبنان و تلاش برای مقابله با فعالیت‌های ایران در منطقه گفت‌وگو و راه‌های تقویت بیشتر همکاری‌های اطلاعاتی و دفاعی دوجانبه را بررسی کردند. 🔸بر اساس این گزارش، مولتری و هیئت دفاعی آمریکا همچنین با «ایال زمیر» مدیرکل وزارت جنگ رژیم موقت صهیونیستی دیدار کردند و بار دیگر بر مشارکت دفاعی و اطلاعاتی مستحکم و آهنین بین واشنگتن و تل‌آویو تأکید کردند. 🔸سفر هیئت آمریکایی شامل بازدید‌های میدانی و بحث و گفت‌وگو در چندین پایگاههای لشکر اطلاعاتی ارتش رژیم صهیونیستی، بازدید از تالار ملی کشته‌شدگان وزارت جنگ رژیم صهیونیستی و بازدید از موزه یادبود هولوکاست موسوم به «یدوشم» بود. 🔸همچنین بر اساس اطلاعاتی که از طریق دفتر نخست‌وزیر این رژیم درز پیدا کرده، به‌تازگی جلسه‌ای سرّی در سرزمین‌های اشغالی با حضور ژنرال‌های آمریکایی و رژیم صهیونیستی تشکیل شده که در این جلسه، ژنرال «فرانک مکنزی» فرمانده سابق نیروهای تروریستی سنتکام که یکی از حاضران این جلسه بود، پیشنهاد ترور دانشمندان هسته‌ای ایران را برای تضعیف اقتدار ایرانیان، مطرح کرد. 🔸به گفته منبع دفتر «بنیامین نتانیاهو»، محورهای مطرح‌شده در این جلسه عبارت بود از قدرت نظامی و منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران، بازدارندگی رژیم صهیونیستی در برابر ایران، اوضاع نابسامان داخلی رژیم صهیونیستی وحمایت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی 🔸مقامات صهیونیست در جلسات خود با این هیئت آمریکایی در سرزمین‌های اشغالی، تأکید کرده‌اند که اوضاع داخلی رژیم بسیار نگران‌کننده، بحرانی و رو به زوال است که ژنرال مکنزی، ضمن تأیید این اذعان، گفته است: «اگر حمایت‌های نظامی ایالات متحده نبود، اوضاع اسرائیل خیلی بدتر از امروز بود.» 🔸محور مهم و اصلی که در این جلسات مطرح شده، پیدا کردن «راهکاری برای تضعیف اقتدار جمهوری اسلامی ایران» بود که مکنزی در این خصوص، پیشنهاد ترور مجدد دانشمندان هسته‌ای را مطرح کرد. 🔸یکی از حاضران در جلسه گفته که آقای مکنزی گمان می‌کند که این راهبرد، به اقتدار ایران، آسیب می‌زند و از پیشبرد برنامه هسته‌ای ایران، جلوگیری خواهد کرد اما تجارب سال‌های گذشته، خلاف این ادعا را اثبات می‌کند. 🔸این اظهارات از سوی مکنزی درحالی مطرح شد که خود در حاشیه جلسه مذکور گفته است: «چالش خنثی‌سازی تأسیسات هسته‌ای ایران به روش نظامی، نسبت به سال ۲۰۱۲ میلادی، بسیار دشوارتر شده و یک حمله، می‌تواند سرعت حرکت ایران به سمت تسلیحات هسته‌ای را افزایش دهد.» 🔸به عبارت دیگر، آمریکا که در برخی از برهه‌ها، گزینه نظامی را از گزینه‌های روی میز می‌دانست، به خوبی می‌داند که این گزینه در قبال ایران عملیاتی نیست و به همین دلیل مکنزی، روش ترور را مطرح کرده است. 🔸یکی دیگر از ژنرال‌های ارشد آمریکایی در این جلسه، در خصوص چاره‌جویی برای مقابله با ایران هسته‌ای، ادعا کرده که «آمریکا با کره شمالی هسته‌ای کنار آمده چون در قبال آن، بازدارندگی ایجاد کرده است.» 🔸این ژنرال آمریکایی همچنین به مقامات اسرائیلی پیشنهاد داده که با ایران هسته‌ای کنار بیایند اما یک ژنرال اسرائیلی در مقابل، نظرات ایرانیان را یادآور شده که می‌گویند «برای نابود اسرائیل، تنها یک بمب کافی است.» اما مکنزی در پاسخ او با اشاره به نگرانی آمریکا و این ملاحظه که واشنگتن، برآورد خاصی از حجم واکنش احتمالی ایران ندارد، گفته است: «به نظرم عبور از مرز غنی‌سازی ۹۰ درصدی هم خیلی جدی تلقی نخواهد شد و آمریکا فقط در صورتی که ایران تاکنون به سلاح هسته‌ای مسلح شده باشد و به اسرائیل حمله کند، اقدام به حمایت بیشتر خواهد کرد.»

سفر هیئت ۱۱نفره از ایران به کابل برای مذاکره برای حقابه هیرمند

بررسی اجمالی کشورهای شمال آفریقا (قسمت ١) - آشنایی با کشور اریتره #تحلیل_اختصاصی میلادرضایی اریتره یکی از کشورهای شاخ آفریقا محسوب می شود، دارای ساحل وسیعی در دریای سرخ و گذرگاه باب المندب بین اقیانوس هند و دریای سرخ است - که به کانال با اهمیت سوئز اجازه می دهد اروپا را به آسیا متصل کند. این کشور عمر سیاسی کمی دارد و در سال 1993 اعلام استقلال کرده است، البته کشور کم سن تر هم در جهان داریم. درواقع سودان جنوبی در سال 2011 مستقل شد که یکی از پروژه های جهان غرب جهت تجزیه کشور سودان و استعمار این منطقه بود. اریتره هرگز انتخاباتی برگزار نکرده است و یک جمهوری با نظام سیاسی تک حزبی است که اعتقادی به ایدولوژی های افراطی ندارد، یعنی رسماً عضو هیچ مکتب سیاسی مثل فاشیست یا کمونیست نیست، بلکه فقط یک جمهوری است. این کشور در سطح جهانی به عنوان یک دیکتاتوری سرکوبگر و دومین کشور کنترلگر رسانه و روزنامه نگاری شناخته می شود که فقط کره شمالی از آن پیشی گرفته است(البته همه می‌دانیم اگر کشورهای غربی احساس خطر کنند براحتی،کره شمالی را در جیب خود می‌گذارند) اریتره کشوری است که عضو اتحادیه آفریقا و سازمان ملل است و به طور کلی سرش در کار خودش است، حالا بعد از این مقدمه ساده، اجازه بدهید در مورد سه حوزه مهم این کشور صحبت کنیم. حوزه نظامی: توجه به این نکته مهم است که ارتش نقش اساسی در عملکرد کشور اریتره ایفا می کند، تا آنجا که من اطلاع دارم حداقل بیش از 700000 نفر در خدمت ارتش و نیروهای نظامی اریتره هستند. به خاطر داشته باشید که جمعیت نظامی اریتره بیش از 23 درصد از کل جمعیت این کشور را تشکیل می دهد زیرا اریتره کمی بیش از 3 میلیون نفر جمعیت دارد. نسبت سربازان به کل شهروندان اریتره شگفت‌انگیز است و اینجا هم تنها رقیب اصلی آن کره شمالی است. تجهیزات ارتش اریتره چندان پیشرفته، قدرتمند و یا مجهز نیست، بیشتر سربازان وظیفه با سلاح های سبک هستند و بخش توپخانه، نیروی دریایی و نیروی هوایی را نمی توان به عنوان تهدید جدی برای همسایگانش در نظر گرفت.(البته به جز جیبوتی) در واقع، معروفیت ارتش اریتره به سربازان وظیفه این است که در سال‌های گذشته به عنوان سرباز مزدور توسط کشورهایی مانند عربستان و امارات به کار گرفته شده اند. پدیده خدمت سربازی یا همان سرباز اجباری در اریتره به عنوان یک "قرارداد بی پایان" شناخته می شود، بسیاری از سازمان ها آن را برده داری نامیده اند. زیرا سربازان وظیفه ارتش در پروژه های اریتره صرفاً به عنوان نیروی کار رایگان استفاده می شود سربازان باید از 1 تا 6 سال خدمت سربازی رسمی یا خدمت ضرورت داشته باشند، بعد از آن از 6 سال تا 20 سال نیز به عنوان آماده به خدمت یا همان معادل دوره احتیاط ما وجود دارد که باید با اولین فراخوان دولت، سریعا به خدمت سربازی برگردند ضمن اینکه حتی بعد از 20 سال هم هنوز رسماً یک سرباز ذخیره محسوب می شوند. اتیوپی دشمن سنتی اریتره است و این دو کشور تاکنون به صورت رسمی باهم دوبار وارد جنگ شده اند(جنگ استقلال اریتره و جنگ 1998-2001 با اتیوپی‌ها) و یک درگیری گسترده مرزی هم از سال 2016 تا سال 2018 باهم داشته اند که در این جنگ ها تلفات بسیاری داشته اند. البته ارتش اریتره با دشمن دیرینه خود یعنی اتیوپی فعالیت های نظامی مشترک هم داشته است. مدت زیادی است که در اتیوپی شمالی یک منطقه بحرانی وجود دارد؛ اما احتمالا شما هرگز چیزی درباره آن و دولت ملی منطقه‌ای تیگرای نشنیده باشید. تیگرایان‌ها بارها از سوی نیروهای اتیوپی و اریتره محاصره و قتل و عام شده اند. در آنجا سربازان اریتره بابت تسویه حساب قدیمی با تیگرایان‌ها بابت دهه ها درگیری قومی و قبیله ای وارد جنگ شده اند. این سربازان در آن منطقه خانه ها، طویله ها و سیلوها را سوزانده و با حوصله و آرامش کافی روستا به روستا، قتل‌عام کرده و به زنان و دختران و کودکان تجاوز کردند. شواهد ویدئویی، صوتی و عکس های ماهواره ای زیادی این اتفاقات را مستند کرده اند اما از آنجایی که برای منافع قدرت های دنیا مشکلی ایجاد نکرده اند، از سوی کشورهای بزرگ دنیا برای مقابله با آن اقدام جدی و اساسی صورت نگرفت. اقتصاد اریتره کشاورزی بزرگترین فعالیت اقتصادی کشور اریتره است و بیش از 70 درصد نیروی کار را در این حوزه مشغول به کار نگه داشته است. این کشور دارای مقادیر کافی زمین قابل کشت است و می تواند محصولات زیادی را پرورش دهد. در سال‌های گذشته بخش معدن اریتره نیز به طور فزاینده ای رشد داشته است و رتبه بزرگتری از اقتصاد این کشور را بدست آورده است. (ادامه تحلیل در پست بعدی👇)

اغلب شرکت های چینی، استرالیایی و کانادایی در این بخش فعال هستند. با این حال، اریتره هنوز بسیار فقیر است، صندوق بین المللی پول تولید ناخالص داخلی این کشور را در حدود 2.1 میلیارد دلار آمریکا تخمین می زند، و فقط وجوه ارسالی از خارج از کشور بین 20 تا 50 درصد تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد. سیاسی به طور خیلی ساده عرض کنم که اریتره هیچ وزنی در حوزه بین الملل ندارد. این کشور به دلیل نیروی دریایی کوچک خود نمی تواند تاثیر خاصی در آب‌های اطراف خود بگذارد و یا نقش مهمی را در جامعه بین المللی اعمال کند، و با وجود اینکه موقعیت استراتژیک خوبی در دریای سرخ دارد بیشتر دنباله رو بقیه قدرت های منطقه و دنیا است. درواقع جیبوتی از موقعیت استراتژیک خود بسیار بهتر از اریتره استفاده کرده است. اریتره بیشتر در امور آفریقا، به ویژه شاخ آفریقا و سرزمین های شرق آفریقا، تنش ها و مناقشات مربوط به سرزمین های آفریقایی بازیگری می‌کند. به دلیل مجاورت مرزهای آبی این کشور در دریای سرخ و اتصال به کانال سوئز، کشورهای زیادی خواهان ساخت پایگاه نظامی در این کشور هستند. اما همانطور که عرض کردم که جیبوتی کوچک در این رابطه بهتر عمل کرده و توانسته منابع خوبی را از این طریق بدست بیاورد. روسیه، مصر و امارات جزو خواهان ساخت پایگاه‌ در اریتره هستند. به طور خلاصه پس از استقلال اریتره در سال ١٩٩١ ،این کشور به یکی از بسته ترین کشورهای جهان و همچنین به یکی از سختگیرترین دیکتاتوری های حزبی آفریقا و دنیا تبدیل شد. با این حال ، از زمان امضای توافق نامه صلح با اتیوپی در ژوئن ٢٠١٨ و لغو تحریم های سازمان ملل در نوامبر ٢٠١٨ ، اریتره به دنبال فرصت هایی برای خارج شدن از انزوا و جذب سرمایه گذاری خارجی است. یاعلی مرداد ١۴٠٢ م.رضایی

طرح حمله به لبنان با  چراغ سبز آمریکا سورنا چگینی

سفارتخانه های ایران و موضوع سفارت ما در نیوزیلند سورنا چگینی

این کلیپ یک نماینده ترکیه ای رو نشون میده که بخشی از لیست زیرساخت های ترکیه که توسط اردوغان واگذار شده رو نام میبره. دوستان دقت کنید اردوغان تا 100 درصد سهام دولتی اینا رو فروخته و عملا ترکیه دیگر مالکیتی روی این شرکت ها نداره بلکه مانند یک شرکت سرمایه گذاری خارجیه و معمولا کشورهای خریدار بعد از جابجایی صنعت یا تکنولوژی لازم به دلایل مختلف این شرکت ها را تعطیل می‌کنن. چون انرژی و نیروی کار در ترکیه گرونه و کشورهای خریدار مانند عربستان این شرکت ها و صنایع را در خاک خودشون راه اندازی می‌کنن. درواقع ترکیه زحمات 30 ساله خودش رو بر باد داده.

 حزب عدالت و توسعه که در سال 2002 به قدرت رسید، یک رویه خصوصی سازی بی سابقه در تاریخ ترکیه را آغاز کرد و هر آنچه را که این کشور در سال‌های متمادی به دست آورده و انباشته کرده بود، برای فروش گذاشت. روند فروش با کمال اوناکیتان، اولین وزیر دارایی دولت حزب عدالت و توسعه آغاز شد. سیاستی که باید دنبال میشد این بود: «ما همه چیز را می فروشیم. ما شرکت های سودده و زیان ده را می فروشیم. دولت را تا رهایی از فعالیت های اقتصادی میفروشیم.» همین  اتفاق هم افتاد. بزرگترین شرکت های ترکیه، کارخانه ها، هتل ها، بنادر، تاسیسات تولید برق، شبکه های توزیع برق و گاز طبیعی، زمین ها... تمام انباشت تاریخ ترکیه به شرکت های خصوصی داخلی و خارجی داده شد. از سال 2002، زمانی که حزب عدالت و توسعه به قدرت رسید، معاملات فروش و انتقال دارایی یا سهام در 273 سازمان انجام شد. در 268 مورد از این سازمان ها دیگر هیچ سهمی برای دولت وجود ندارد. در حالی که از سال 1986 تا زمان روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه 8 میلیارد دلار خصوصی سازی در کل محقق شد، از سال 2002 تا کنون در مجموع 63 میلیارد دلار فروش دارایی عمومی انجام شده است. دولت این حزب در سال‌های بعد بر فروش امکانات و دارایی‌های عمومی شامل زمین‌های عمومی، کارخانه‌ها، نیروگاه‌های تولید برق و شبکه‌های توزیع برق متمرکز بود. دولت حزب عدالت و توسعه که تا به امروز بیش از 4 هزار املاک عمومی را فروخته است. با افزودن بزرگراه ها و پل ها به لیست فروش، دولت قصد دارد نزدیک به 30 دارایی عمومی دیگر را نیز بفروشد.