🔺دنیا پنج کشور آمریکا، چین، روسیه، فرانسه و انگلیس را بعنوان ابرقدرت میشناسد که همگی در سازمان ملل دارای حق وتو هستند. امروز از این پنج کشور، انگلیس و فرانسه افول معناداری داشته و تقریبا در معادلات جهانی نقش چندانی ندارند. از سه کشور باقیمانده نیز آمریکا بدترین دوران تاریخ خود را سپری میکند که عامل حجم عظیمی از بدبختی هایش جمهوری اسلامی ایران است. ایرانی که در تحولات جهانی علیرغم همه تحریمها و کارشکنیها، و بدون حق وتو به مراتب موثر تر از فرانسه، انگلیس، آلمان و ایتالیایی است که بدون اجازه آمریکا آب هم نمیخورند! آیا ایرانی که بدون رضایتش هیچ طرحی در خاورمیانه و غرب آسیا به نتیجه نمیرسد و تهدیدهای جبهه غربی-عبری-عربی را مدیریت کرده و در آمریکای لاتین بیخ گوش آمریکا پایگاه دارد، به تنهایی ابرقدرت نیست؟! ✍عبدالرحیم انصاری @tahllilesiasi

✍حسن رحیم پور ازغدی ⭕️ چهارپاره ( شورای/ عالی/ انقلاب/ فرهنگی) و چهارگروه "ضدشورا" (بمناسبت ۱۹.۹.۹۹ چهلمین سالگشت تاسیس شورا) بسم الله المعلم این نوشتار، در چهلمین سالگرد تاسیس "شورای عالی انقلاب فرهنگی" ( ۱۹.۹.۹۹ ) به فرمان امام خمینی، پرده از مخالفان پنهان و آشکار قیود( شورا)، (عالی)، (انقلاب) و (فرهنگی) در داخل و خارج حاکمیت و علت سنگ‌اندازی‌ها در برابر پروژه تداوم و تعمیق ارزشهای فرهنگی انقلاب اسلامی در گام دوم انقلاب برداشته و راه برونرفت را به بحث گذارده است: ۱. "شورای عالی انقلاب فرهنگی"، چهار مانع در درون و بیرون حاکمیت داشته است: یک) خلط "شوری" با گروه مشاوران دو) جایگزینی تدریجی "شورای عادی" بجای "شورای عالی" سه ) نگاه لائیک به مسئولیت "دولت" در فرهنگ و آموزش چهار) رویکرد غیرفرهنگی به "انقلاب" و رویکرد غیرانقلابی به "فرهنگ" 🔻 یک) خلط "شورا" با گروه مشاوران: آنانکه این شورا را "شوری" نمی‌خواهند، نگاهشان به اعضای شورا گرچه همچون سران قوا منصوب رهبری در شورا هستند، همچون نگاه به اعضای "هیئت دولت" است، به آنان چون کارگزار خود دستور می‌دهند و از آنان اطاعت می‌طلبند، اعضای شورا را مشاور یدکی خود، بدون حق نقد و استیضاح دانسته، برای خود، حق وتوی مصوبات، تعریف کرده و اگر میل نکنند، مصوبات شورا را امضا یا ابلاغ نمی‌کنند. مواجهه‌ای تشریفاتی و بدون پاسخگویی بدان حد که بخود اجازه دهند در ملی‌ترین سیاست‌های فرهنگی، به اراده شخصی یا سلیقه جناحی و گاه حتی از سر انفعال محض در برابر تحمیل بیگانگان بدون تصویب یا حتی طرح در شورا و گاه بدون اطلاع‌رسانی به نهادهای قانونی، بی سروصدا پروژه‌ای کشوری را به اجرا گذارده، بودجه بیت المال،خرج اجرای فرمان دیگران کرده و قانون را دور زنند، مواردی چون ۲۰۳۰ و بعضی دیگر از کنوانسیون های تحمیلی آمریکا و اروپا 🔻 دو) تبدیل تدریجی "شورای عالی" به "شورای عادی": آنانکه تفاوت "شورای عالی" را با "شورای غیرعالی" نمی‌دانند یا مصلحت است که ندانند، این عالی‌ترین "شورای فرا قوه" در سیاستگزاری علمی و فرهنگی کشور را در عرض شوراهای عادی تحت فرمان قوا، نشانده و گمان یا تظاهر می‌کنند که حضور سران سه قوه و همه نهادهای علمی و آموزشی و فرهنگی و رسانه‌ای کشور در این شورا از باب "دید و بازدید" است و سران سه قوه و سایر مدیران و شوراهای پایین‌تر درحوزه‌های فرهنگی و علمی، همه از پاسخگویی معافند. گردنهای کلفت آموخته اند که چگونه با صدای کلفت، مدیریت کنند، بدون عذاب وجدان، خود را ببخشند و بدون ترس از پیگرد قانون، تصمیم‌ها را بگیرند. می‌دانند که در ایران، سیستم نظارت، دنبال دردسر نمی‌گردد، خجالتی و اهل تعارف است، "آمد نیامد" دارد و در برابر ارباب قدرت، جا می‌زند. دیدید چگونه در این سالها دزدی و اختلاسها به هزار میلیارد رسید و رسیدگی نمی‌شد. ضعیفان عرصه فرهنگ و اقتصاد، البته وضع دیگری دارند و اگر صدی صد، قانونمند نباشند قاطعانه و عادلانه مجازات خواهندشد! 🔻سه) نگاه غیر دینی به "مسئولیت دولت" در فرهنگ و آموزش: آنانکه حتی با لفظ "انقلاب فرهنگی"، مشکل دارند، "شورای عالی انقلاب فرهنگی" را با "شورای عالی فرهنگی" در سایر کشورها اشتباه گرفته‌ و کلمه "انقلاب" را در این میان، زائد، تشریفاتی و محصول جوزدگی دهه ۶۰ دانسته و معتقدند فرهنگ، مقوله‌ای اصولا غیر انقلابی است و جایی برای انقلاب و رویکرد انقلابی در "فرهنگ" نیست، نه "ارزش"های انقلابی و توحیدی و نه "روش"های انقلابی و کارآمد ، هیچ نسبت فامیلی با فرهنگ ندارند. پچ‌پچ‌هایی هم شد که کلمه "انقلاب"، کم کم باید از عنوان شورا، حذف و به یک "شورای عالی فرهنگی" ازنوع عادی با رویکردی بی ربط با انقلاب اسلامی و صرفاً در حد یک دبیرخانه برای هماهنگی‌های روتین تبدیل شود. این جماعت در دولتهای گوناگون در این ۴۰ سال، انقلاب را مقوله‌ای اورژانسی و اضطراری و بنابراین، مقطعی، دفاعی و دفعی می‌دانند نه یک فرهنگ فراگیر و پروژه‌ای ملی و تاریخی (بلکه فراملی و فراتاریخی) در جهت برداشتن گام دوم تمدن سازی. ادامه در پست بعدی

🔻چهار) عدول از "انقلاب فرهنگی" به "فرهنگ غیر انقلابی" و انقلاب غیر فرهنگی": آنان که نه تنها انقلاب فرهنگی و فرهنگ انقلابی را بلکه اساساً جنس "فرهنگ" را امری بی‌ربط با حکومت و حکومت را عاری از هر گونه مسئولیت نسبت به شعور اجتماعی و فرهنگ عمومی و خرده فرهنگ‌ها در سبک زندگی اجتماعی می‌دانند، گرایش لائیک دارند و صدایش را فعلا درنمی‌آورند، "لائیسیته" را با "مسلمانی" در یک ماهیتابه، به مقدار کافی حرارت داده و ترکیب کرده‌اند، فرهنگ را "کالایی اقتصادی" و صرفاً تابع "قانون عرضه و تقاضا" می‌دانند که باید چون سایر بازیچگان، وارد بازی بازیگران حرفه‌ای شود. "دولت بی‌مسئولیت و بلاتکلیف" را با پوشش شعار "دولت بی‌طرف"، تئوریزه می‌کنند و عملاً حتی بیطرف نیستند و بودجه بیت‌المال را به جای گسترش فرهنگ اسلامی و ملی و حتی مصرف کارگزاران داخلی غربیان یا فرهنگ‌نمایی جناحی و حتی تبلیغ شخصی می‌کنند. چه باید کرد که کاسبان فرهنگ، وقتی کاتولیک‌تر از "پاپ" و لیبرال‌تر از "لاک" شدند که حتی دولتهای قبله غربی نیز علیرغم این شعار "عوام رنگ کن"، بی‌کم و کاست درخدمت فرهنگ "سرمایه‌داری" و کارگزار "ایدئولوژی لیبرال" و حتی مفتش لامذهبی وبی اخلاقی شده و درهیچ قلمرویی، بی طرف نیستند. 🔺 تا اینجا عنوان چهار کلمه ای "شورای عالی انقلاب فرهنگی" با چهار دسته مانع‌تراش در بیرون و درون حاکمیت مواجه است که از اثرگذاری شورا با صفت "عالی"، "انقلابی" و "فرهنگی" به اشکال گوناگون تا توانسته‌اند جلوگیری کرده‌اند.

✍حسن رحیم پور ازغدی ‍ ⭕️ چهلمین سالگشت تاسیس شورای عالی ‌انقلاب ‌فرهنگی(۲) 🔰 در چهلمین سالگشت تاسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی به فرمان امام خمینی، حسن رحیم پور در دومین یادداشت به این مناسبت به برخی پرسش‌ها پاسخ گفته و برخی فرصت‌ها و تهدیدها که متوجه این شورای عالی استراتژیک در کشور است را بررسی و پیشنهاداتی ارائه نموده است: بسم الله (پاسخ به چند پرسش): 🔻س) فرمان شورای عالی انقلاب فرهنگی در دست کیست؟ چه کسی پاسخگوست و از چه کسی باید مطالبه کرد؟ ج) نمی‌دانم چه کسی پاسخگوست اما می‌دانم که رئیس شورا، در همه دوره‌ها روسای جمهورند. همه چیز در کنترل آنهاست، اجرا کنند یا نکنند و چگونه! گاه مصوباتی که به ریاست خودشان در شورا تصویب شده، ابلاغ یا اجرا نشده، بگذریم از صدور دستوراتی برخلاف مصوبات شورا به نهادهای اجرایی، دور زدن شورا و منع آن از ورود به برخی حوزه‌های مهم فرهنگی و آموزشی کشور، با آن که قانونا وظیفه شوراست. به گمانم تنها اختیار اجرایی باقیمانده در دست شورا، رای‌گیری برای رؤسای دانشگاه‌ها بود که گرچه بدون استثنا و چالش، رؤسای پیشنهادی دولت‌ها عینا تایید می‌شدند، اما این اختیار نیز در این دوره از صحن شورا سلب شد و باید گفت این یکی رئیس، رکورد زد. 🔻س) اعضای حقوقی شورا مگر تابع دولت‌ها هستند؟ ج) اکثریت اعضای شورا انقلاب فرهنگی، اعضای حقوقی‌اند و اکثراعضای حقوقی نیز تقریبا با هر انتخابات، تغییر می‌کنند و در نتیجه سازمان هم تغییر جهت می‌دهد و معمولا بله، تابع رئیس‌جمهور هر دوره‌اند و دست کم در برابر اظهارات رئیس، هرچه گفت، سکوت می‌کنند. شورا معمولا و عملا در چهارچوب اراده رؤسای جمهور پیش‌رفته و رویکرد جلسات و مصوبات غالبا منفعلانه و در حد تغییرات در جمله‌بندی و انشای عبارات است، به ویژه اعضا حقوقی که محذوریت آیین کارگزاری دارند. علاوه بر دست‌کم دوازده عضو شورا که منصوب مستقیم رئیس‌جمهور هر دوره و تابع دولت وقت هستند، تقریبا سایر اعضای حقوقی نیز به دلائلی چون وابستگی بودجه و سایر نیازمندی‌ها، اجازه یا انگیزه برای نقد یا ایستادگی در برابر اراده دولتی حاکم ندارند. دبیر شورا نیز منصوب رئیس‌جمهور و در همه چیز حتی اعلام دستور جلسات و تنظیم صورت‌جلسات، باید از رئیسی اجازه بگیرد که بدون الزام به مشورت، شخصا تصمیم می‌گیرد چه موضوعی در دستور کار شورا باشد یا نباشد. نمایندگان مجلس در شورا و رؤسای مجلس نیز در هر انتخابات تغییر می‌کنند و اینست که تقریبا ثبات تصمیم‌سازی در سیاستگزاری‌های شورا، ضمانتی ندارد به نحوی که روحیات شخصی رؤسای دولت‌ها در جهت‌گیری مصوبات شورا تاثیر دارد و مصوبه‌ای در دوره یک رئیس‌جمهور ممکن است در دوره دیگری رای نیاورد و یا اصلا در دستور کار قرار نگیرد. حتی بسته به اینکه رئیس جلسه درآن روز چه کسی باشد، جهت و سرعت شورا و مصوبات و خروجی آن متفاوت می‌شود و البته درهمه شوراها این وضع، تا حدی طبیعی است. این فقدان انسجام فکر و اراده در شورا باعث شده علیرغم فلسفه وجودیش، نتواند نقش یک قرارگاه برای اصلاحات بزرگ و تداوم انقلاب فرهنگی را ایفا کند گرچه این شورا به رغم همه سیاه‌نمایی‌ها، مصوبات عالی، کم نداشته است. بنیانگذار این نظام و انقلاب، امام خمینی است. ایشان سران قوا و همه نهادهای اصلی علمی و فرهنگی کشور را وارد شورا کرد تا کل ظرفیت اجرایی، قانون‌گذاری و قضایی کشور، منسجم و با اجماع حداکثری، بر هندسه فرهنگی کشور، نظارت و مدیریت کنند و پاسخگو نیز باشند اما کسانی در حاکمیت همواره خواسته‌اند این شورا و بلکه همه شوراها را تشریفاتی کنند و تا حدی موفق شده‌اند. ادامه در پست بعد

🔻س) آیا کمرنگ شدن قدرت اثرگذاری شورای انقلاب فرهنگی، منشا ساختاری دارد یا عوامل انسانی؟ ج) بنده مسائل را شخصی نمی‌کنم، این یک تحلیل و آسیب‌شناسی نوعی است اما ساختارها معمولا خمیر دست حاکمان بوده‌اند. نقد بنده البته هرگز به منزله نادیدن خدمات هیچیک از آقایان روسای شورا نیست اما برای درک ملموس‌تر شما مجبورم مثال بزنم. در دوره رئیس اسبق، جهت‌گیری اصلی، همکاری با غرب و فاصله‌گیری از رویکرد انقلابی و اسلام‌گرای امام بود و از همین شورا مصوبه‌ در جهت راضی کردن اتحادیه اروپا به نفع بهائیت در دانشگاههای ایران گرفتند. البته ایشان علاقمند به شخص امام و منتقد به افکار امام بود. رئیس بعدی از کاراکتر ۱ و ۲ برخوردار بود. شخصیت متقدم او، انقلابی و ارزشی سخن می‌گفت و سپس نمی‌دانم در چه روز و چه ساعتی، ایشان ناگهان اومانیست و ترمینولوژی ارزشی‌شان، لرزشی شد، بویژه پس از انتخابات ۸۸ که بالاترین رای تا سال ۹۹ را بدست آورد، ادبیات ایشان در شورا هم تغییر کرد و این یک چرخش فرهنگی بزرگ بود. و اما رئیس کنونی شورا تا پیش از ریاست جمهوری، اصولا چهره‌ای علمی در دانشگاه و حوزه نبودند. از قضا سوابق امنیتی و اطلاعاتی ایشان که البته محترم و به جای خود، مفید بوده است، باعث شد شیوه مدیریت او در موارد متعددی چون ماجرای بنزین در آبان ۹۸ همه را شوکه کند، با میلیاردها خسارت و دهها کشته که بی‌سابقه بود و تنها از یک مدیر غیرامنیتی و تازه‌کار برمی‌آمد. در عین حال امیدوار بودیم ایشان با سوابق اداره شورای عالی امنیت بتواند شورای عالی انقلاب فرهنگی را هم مدیریت کند و کرد اما ظاهرا این شورا را با شورای امنیت، اشتباه گرفت و به تدریج تحکم، جای گفتگو را گرفت. به گمانم دست کم یک‌بار به ایشان گفتم شما که بیشتر عمر سیاسی خود را در مذاکره گذرانده و به قدری حوصله دارید که حاضرید بدون هیچ حاصلی، با آمریکا و انگلیس و فرانسه سالهای سال با خنده‌هایی از عمق جان، "مذاکره برای مذاکره" را ادامه دهید چرا با دوستان شورا، مذاکره نمی‌توانید. ایشان از مذاکرات سال ۸۴ تا مذاکرات ۹۹، تکرار مکررات را بارها با غرب، تجربه کرده و علیرغم آنکه پس از هر مذاکره، تحریمها و تهدیدها و توهین‌ها بیشتر شده اما هنوز میل به تکرار همان مکررات و شوق یک مذاکرات ابدی با همان طرفها بر سر همان مسائل و با همان نتایج پس از ۱۵ سال مذاکره دارد. در واقع صادقانه از وی پرسیدم این سعه صدر و گشودگی و گشادگی، چرا مطلقا در مذاکرات درون شورا دیده نشد؟

حمله سایبری به سازمان ناظر بر زرادخانه تسلیحات هسته‌‌ای آمریکا ♦️منابع آگاه می‌گویند وزارت انرژی و سازمان ملی امنیت هسته‌ای آمریکا جزو نهادهای فدرال هستند که هکرها موفق به نفوذ به آنها شده‌اند. ♦️سازمان امنیت ملی هسته‌ای آمریکا یکی از سازمان‌های فدرال آمریکا است که نظارت بر زرادخانه‌های تسلیحات هسته‌ای ایالات متحده را بر عهده دارد. ♦️این دو نهاد آمریکایی بدون اشاره به جزئیات بیشتر گفته‌اند فعالیت‌های مشکوکی را در شبکه‌های متعلق به «کمیسیون فدرال تنظیم مقررات انرژی»، آزمایشگاه‌های هسته‌ای «سندیا» و «لس‌آموس» و چند نهاد دیگر شناسایی کرده‌اند. @tahllilesiasi

🔰چه بلایی سر آمریکا آمده است ♦️روزنامه انگلیسی گاردین نوشت عاملان حمله سایبری به نهادهای مختلف آمریکا در طول چند ماه اطلاعات را با فرصت و دقت استخراج کرده و ردپای خود را به شکل پیچیده‌ای پاک کرده‌اند. ♦️احتمال می‌رود اطلاعات محرمانه و اسرار هسته‌ای و واکسن کرونا هم لو رفته باشد. @tahllilesiasi

🔵 رهبر انقلاب: سیلی سخت‌تر [به قاتلین شهید سلیمانی] عبارت است از غلبه نرم‌افزاری بر هیمنه پوچ استکبار که نیازمند همت جوانان انقلابی و نخبگان مؤمن ما است. ➖ ۲۶ آذر ۹۹ @tahllilesiasi

🔺باید زیر میز ناکارآمدی، اشرافی‌گری، تبارسالاری و پنهان‌کاری زد 🔹عزت الله ضرغامی عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی در ارتباط زنده با اساتید و دانشجویان استان فارس با اشاره به بیانیه گام دوم انقلاب گفت: شکستن ساختارهای ناکارآمد و کهنه و برهم زدن رویه‌ها و روش‌های نادرست لازمه‌ی گام دوم انقلاب است. 🔹میزها را طوری چیده‌اند که برای بقیه جا نیست! صاحبان تعارض منافع، امکان خلق فرصت‌های جدید را از شایستگان گرفته‌اند. 🔹نگرانم که دانشگاه‌ها از رویکرد انقلابی و سازنده به ورطه توجیه و ابتذال بیفتند. لازمه‌ی پیشرفت کشور، استقلال فکری و آزادی بیان در محیط‌های دانشگاهی و نخبگانی است. برهم زدن ساختارهای امتحان پس داده نیاز به شجاعت و حمایت دارد. @tahllilesiasi

نیویورک تایمز / «توماس فریدمن» تحلیلگر مشهور امریکایی: در جریان درگیری‌های سال ۲۰۰۶ میان لبنان و اسرائیل، حزب‌الله ۲۰ موشک معمولی و سرگردان را به سوی اسرائیل شلیک کرد تا بلکه یکی به نقاط مهم اصابت کند. اما حالا به مدد موشک‌های نقطه‌زن ساخت ایران، این گروه تنها لازم است یک موشک به سوی تاسیسات هسته‌ای، فردوگاه، بنادر، نیروگاه‌های برق و پایگاه‌های نظامی و کارخانجات اسرائیل شلیک کند که به احتمال زیاد به هدف خواهد زد؛ آنهم موشک‌هایی که بسیار کارا و ویرانگر هستند./جام نيوز @tahllilesiasi