🔸ترتیل صفحه 344 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست - بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۴۴ 🌷 مُترَفین؛ دشمنان درجه ی یک پیامبران: هر انسانی در زندگی خود، طعم نعمت های خدا را چشیده است؛ نعمت هایی مانند هستی و وجود، پدر و مادر، سلامت، ثروت، قدرت و ... که ما از آن ها یا بخشی از آن ها برخوردار بوده و هستیم. نعمت های خدا آن قدر زیاد هستند که به فرموده‏ی قرآن نمی توان تمامی آن ها را برشمرد . در حقیقت این نعمت ها، اسباب و وسایلی هستند که با به کارگیری صحیح شان می توانیم به هدفی که خدا برایمان مشخّص کرده، برسیم. در واقع همین به‏ کارگیری صحیح نعمت ها، شکر و سپاسگزاری واقعی آن ها است. البته نحوه‏ ی روبه رو شدنِ مردم با نعمت ها یکسان نیست. برخی از مردم، آن ها را از خدا می دانند و در راهی که خدا خواسته، صرف می کنند؛ ولی بعضی دیگر بی آن که بیندیشند که این نعمت ها از کجا و به چه منظوری به ایشان داده شده، عمرشان را به عیش و نوش و خوشگذرانی می گذرانند. از این رو مهم ترین هدف چنین افرادی، لذّت جویی در زندگی می شود که برای رسیدن بدان، به هر راه درست و نادرستی متوسّل می شوند و با هر کس و هر چیزی که در برابر این هدف قرار گیرد، مبارزه می کنند. قرآن چنین افرادی را «مُترَفین» (جمع مُترَف) نامیده است. مترف، کسی است که به خوش گذرانی و لذّت‏جویی عادت کرده و نعمت های زندگی، او را به طغیان و سرکشی واداشته است . از نظر قرآن، مترفین، بزرگ ترین دشمنان پیامبران بوده و هستند که به سبب همین طغیان و سرمستی که نتیجه ی نعمت های فراوانی الهی ست، دوزخی خواهند شد . آری، دعوت پیامبران، به خودخواهی های این افراد پایان می داد و منافع نامشروعشان را به خطر می انداخت و اقشار ضعیف جامعه را از چنگال آنان نجات می داد؛ از این رو آنان از ابتدا در صف نخست دشمنی با پیامبران قرار داشتند و با انواع حیله ها تلاش می کردند توده‏ ی مردم را بر ضد پیامبران بشورانند. امروزه نیز فساد جوامع بشری از همین مترفینِ مست و مغرور سرچشمه می گیرد که عامل گمراهی دیگران نیز هستند. بررسی تاریخ گذشتگان و وضعیت فعلی جهان به خوبی نشان می دهد که سرنخ تمام جنگ ها و خونریزی ها و جنایات و مراکز فساد و فحشا و انحرافات به دست همین گروه بوده و هست و به ‏همين ‏سبب، قرآن پیش از هر چیز، بر این گروه انگشت گذاشته است . پیشوایان معصوم ما نیز علاوه بر توصیه‏ ی ما به شکر نعمت ها و غافل نشدن از خدا، سفارش کرده‏ اند که حتّی با مترفین نشست و برخاست هم نکنیم. در روایتی از پیامبر گرامی اسلام می خوانیم که آن حضـرت چند چیز را مایه‏ ی مرده دلی و از بین رفتن قدرت تشخیص حق و باطل دانسته که یکی از آن ها نشست و برخاست با «مردگان» است. برخی از اصحاب آن حضرت، پس از شنیدن این جمله تعجّب کردند و پرسیدند: «ای پیامبر خدا، منظور شما از مردگان چه کسانی هستند؟» پیامبر فرمود: «هر ثروتمندِ مترَفی [که ثروتش او را به طغیان و سرکشی واداشته است].»

صفحه ۳۴۵ مصحف شریف سوره مبارکه مومنون #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🔸ترتیل صفحه ۳۴۵ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : حجاز 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🔸ترتیل صفحه 345 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۴۵🌷 هر گروهی به آنچه نزد خود دارد، خوشحال است: یکی از صفات و ویژگی های ناپسند که می تواند مانع فهم حقیقت شود، «تعصّب جاهلانه» است؛ یعنی پافشاری بر عقیده‏ ی نادرستی که هیچ دلیل علمی و عقلی آن را تأیید نمی کند و تنها به‏ سبب خو گرفتن با آن و وجود آن در آیین و رسوم نیاکان یا علاقه‏ ی افراطی، از آن پیروی می شود. بر اساس آیات قرآن، تمام پیامبران با این خصلت بد در میانِ مردمِ زمانشان مواجه بودند؛ چنان که در آیه‏ ی 23 سوره‏ ی زخرف می خوانیم: «پیش از تو نیز در هیچ شهری، پیامبر هشدار دهنده ای را نفرستادیم مگر این که ثروتمندان مست و مغرور آن گفتند: ما پدران خود را بر آیینی یافتیم و راه آنان را پیش می گیریم.» آیه‏ ی مورد بحث نیز به همین حقیقت مهم روانی و اجتماعی اشاره می کند. آری، تعصّب جاهلانه ی احزاب و گروه ها باعث می شود که هر یک، راه و آیینی را برای خود برگزینند و دریچه های مغز خود را به روی هر سخن دیگر ببندند و اجازه ندهند شعاع تازه ای به مغزشان بتابد و حقیقتی را بر آنان روشن کند. این حالت که از خودخواهی و خودبینی و خودپسندی سرچشمه می گیرد، بزرگ ترین دشمن تبیین حقایق و رسیدن به اتحاد و وحدت امّت هاست. این خوشحال بودن به راه و رسم خویش و احساس تنفّر و بیگانگی از هر چه غیر آن است، گاه به جایی می رسد که اگر انسان سخنی برخلاف راه و رسم خویش بشنود، انگشت در گوش می گذارد و جامه بر سر می کشد و پا به فرار می گذارد تا مبادا بر خلاف آنچه با آن خو گرفته، حقیقتی برایش روشن شود. قرآن کریم از قول حضرت نوح بیان می کند: «خدایا، من هر زمان که آن ها را دعوت کردم که [ایمان بیاورند] و تو آن ها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوش هایشان قرار دادند و لباس هایشان را بر خود پیچیدند و بر مخالفتشان پافشاری کردند و به شدّت تکبر ورزیدند.» پیشوایان دین نیز ما را از این اخلاق زشت بازداشته اند و برای آن، آثار و عواقب بسیار بدی برشمرده اند. در حدیثی از پیامبر می خوانیم: «هر کس که در دلش به اندازه‏ ی ذرّه ای تعصّب جاهلانه داشته باشد، خداوند او را در روز قیامت همراه با بیابان نشین های [کافر و نادان] دوران جاهلیّت محشور می کند.» در روایت دیگری از همان حضرت نقل شده است: «هر کس تعصّب جاهلانه ورزد یا برایش تعصّب ورزند، پیوندش با ایمان قطع می شود.»

#سلام_امام_زمانم هرچه‌می‌خواهی‌بکش‌اما‌نکش‌دامن‌زمن ای‌حبیب ای‌آشنا ای‌حضرت یابن‌الحسن هرچه می‌گویی بگو اما نگو دیگر نیــــا منتقـم تعجیل کن با ذکـر یا زهـرا بیــــا #امام_زمان عج #العجل‌مولای‌غریبم 🌹 #اللَّهُمَّ_عَرِّفْنِےحُجَّتَڪ 🌹 💚اَلَّلهُمـّ؏جِّل‌لِوَلیِڪَ‌الفَرَج💚 "بحق فاطمه(س) "

صفحه ۳۴۶ مصحف شریف سوره مبارکه مومنون #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🔸ترتیل صفحه ۳۴۶ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور 🛑 فایل بدون ترجمه

🔸ترتیل صفحه 346 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۴۶🌷 غرور، ممنوع!: خداوند در آیات 57 تا 61 این سوره، برخی از ویژگی های نیکو و پسندیده‏ ی دوستان خود را بیان فرموده است. این آیه به یکی از آن صفات خوب اشاره می کند؛ صفتی‏ که انسان های بزرگ با داشتن آن، هیچ گاه در چاه خودپسندی و غرور نمی افتند و همیشه تلاش می کنند وضعیت خود را همواره بهبود بخشند. بر اساس این آیه و سه آیه‏ ی پیش، افراد خداترس، باایمان و یکتاپرست، نهایت سعی و تلاش خود را برای انجام کارهای خوب و نیکو به کار می برند؛ نماز می خوانند، روزه می گیرند، واجبات مالی شان را ادا می کنند، حج می روند، جهاد می کنند و ... ؛ ولی هیچ گاه به کارهایشان مغرور نمی شوند و همیشه نگران این هستند که سرانجام به پیشگاه پروردگارشان باز می گردند و باید در برابر فرمانروای مطلق هستی بایستند و در مورد رفتارشان پاسخ گو باشند. آنان نگرانند که مبادا اخلاص کافی در کارهایشان نداشته باشند؛ مبادا کارهایشان به علت ریا و خودنمایی مقبول واقع نشود؛ مبادا گناهانی از آنان سر زده باشد که تأثیر کارهای خوبشان را از بین برده باشد؛ از همه بالاتر این که آنان هر قدر هم کار خوب انجام داده باشند، آن را در برابر عظمت خدا، هیچ می دانند و کارهای خود را در برابر خدای نامحدود، چیزی نمی شمارند. رفتار و گفتارِ برترین انسان هایی که بر زمین گام نهاده اند، به خوبی نشان می دهد که آن افراد نیکوکار ـ که در لحظه لحظه‏ ی زندگی شان، خوبی و نیکی ثبت شده ـ چگونه کارهای خود را کوچک می شمردند و خویشتن را در برابر خدا، ناچیز و دست خالی می‏ پنداشتند. در روایتی از پیامبر گرامی اسلام می خوانیم که به خدا عرضه داشت: «آنطور که شایسته ی توست، تو را نپرستیدیم.» یا از پیشوای پرهیزکاران علی(ع) نقل شده که با گریه و زاری می فرمود: «آه و افسوس از کم بودن توشه و طولانی بودن سفر(آخرت).» آری، مغرور شدن به کارهای خوب، یکی از بزرگ ترین دام های شیطان است؛ زیرا آن دشمن درجه ی یک انسان ها، با بزرگ جلوه دادن کارهای خوب و کوچک نشان دادن گناهان در چشم آدمی، او را از خدا طلبکار می کند و از اصلاح خویش و رشد و پیشرفت باز می دارد. در حدیثی از پیامبر می خوانیم که زمانی حضرت موسی با ابلیس روبه رو شد و سخنانی بین آن دو ردّ و بدل گشت؛ از جمله این که موسی از او پرسید: «مرا از گناهی آگاه کن که اگر آدمی زاد دچار آن شود، تو بر او مسلّط می شوی؟» او گفت: هنگامی که به خود مغرور شود و کارهای خوبش را زیاد شمارد و گناهانش در چشمش کوچک به نظر رسد [، بر او مسلّط می شوم].» در حدیثی از امام صادق نقل شده است: «دو مرد وارد مسجد شدند: یکی عابد و دیگری نافرمان؛ امّا در حالی از مسجد بیرون آمدند که مرد نافرمان، بسیار راست گو، و مرد عابد، نافرمان شده بود؛ بدین سبب که فرد عابد در حال غرور و خودپسندی وارد مسجد شد و به کارهایش می نازید و فکر و خیالش در این باره بود؛ ولی آن مرد نافرمان به پشیمانی از گناهانش می اندیشید و برای گناهانی که مرتکب شده بود، از خدا آمرزش می طلبید.»

۰ ✅ نماز شب نخوانده بود، گریه می‌کرد... ✍️ حجت الاسلام علی محدّث زاده درباره پدرش مرحوم حاج شیخ عبّاس قمی رحمت الله علیه می‌گوید: یک روز صبح پدرم برخاست و شروع به گریه کردن نمود، از او پرسیدم: چرا اشک می‌ریزید؟ ❗️فرمود: برای این که دیشب #نماز‌شب نخواندم! گفتم: پدر جان! نماز شب که مستحب است و واجب نیست، شما که ترک واجب نکرده‌اید و حرامی مرتکب نشده‌اید، چرا این طور نگرانید؟ 👈 فرمود: فرزندم! نگرانی من از این است که من چه کرده‌ام که باید توفیق نماز شب خواندن از من سلب شود. 📔 اصحاب امام صادق علیه السلام، ص ۱۶ 🛎قابل توجه عزیزان، بهترین فرصت برای تمرین نماز شب و بیداری سحر، و استمرار آن در طول سال، همین ماه مبارک است‌... ❌ الفرصه تمر مر السحاب فرصت ها مانند ابر می گذرند 💚الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌بحق‌ حضࢪٺ‌زینب‌ڪبرۍ‌سلام‌الله‌علیها‌💚 🍃🌺🌸🍃

صفحه ۳۴۷ مصحف شریف سوره مبارکه مومنون #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🔸ترتیل صفحه ۳۴۷ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : سه گاه - عراق 🛑 فایل بدون ترجمه

🔸ترتیل صفحه 347 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام سه گاه - عراق 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه

نکته تفسیری صفحه ۳۴۷: سه نعمت بزرگ: اگر برای چند دقیقه چشمان خود را ببندیم و گوش هایمان را بگیریم و در حالی که نه چیزی را می بینیم و نه می شنویم، به کارهای روزانه مان ادامه دهیم، ما در این لحظات، دنیای تاریک و ساکتی را تجربه می کنیم، از اتّفاقات اطرافمان ناآگاه می مانیم، از اخبار و حوادث جدید بی اطّلاع می شویم، تغییرات محیط اطرافمان را نمی بینیم، و خلاصه، در جهانِ بی خبری به سر می بریم! به‏ راستی یکی از تفاوت های مهم ما با گیاهان و جمادات، داشتن گوش و چشم است. ما با چشم هایمان، جهان را می بینیم و از مناظر زیبای آن لذّت می بریم. چهره های متفاوت را از یکدیگر تشخیص می دهیم و می توانیم اشکال گوناگون را از هم بشناسیم. همچنین با گوش هایمان صداهای متفاوت را می شنویم؛ از بسیاری از خطرات آگاه می شویم، و از همه مهم تر، می-توانیم سخنان انسان های دیگر را بشنویم و با آنان سخن بگوییم. امّا فراتر از این ها، ما قدرتی داریم که دیگر جانداران از آن بی بهرهاند؛ آن نیروی ارزشمند، قدرت اندیشه است که به انسان ها کمک می کند مسائل را تجزیه و تحلیل کنند، از چند مطلب به هم پیوسته نتیجه بگیرند، رازها و رمزهای جهان را کشف کنند و به اختراعات مهم دست یابند. در واقع، قدرت شنوایی و بینایی، ابزار ما برای شناخت جهان مادّی اند، و قدرت عقل و اندیشه، ابزار ما برای تجزیه و تحلیلِ یافته هایمان از راه چشم و گوش. همچنین مسائل ذهنی محض نیز با عقل بررسی می شود؛ مسائلی مانند ریاضیات و فلسفه. به هر حال، این سه نیرو، یعنی دیدن، شنیدن و اندیشیدن، سه نعمت بسیار بزرگ خدا به ما انسان هاست که به زندگیِ انسانیِ ما معنا و مفهوم بخشیده است. خدای مهربان در این آیات به بندگانش این سه نعمت مهم را یادآوری فرموده، از آنان گله می کند که چرا شکر این نعمت ها را بسیار اندک به جا می آورند. البتّه شکر، مراحل متعددی دارد که آسان ترین آن ها، مرحله‏ی زبانی، و والاترین آن ها، مرحله‏ی عملی است؛ یعنی انسان در عمل، نعمت های خدا را در مسیری به کار بندد که خدا می پسندد و برای آن، چنین نعمتی را به انسان بخشیده است. به‏ راستی، شکر نعمت گوش و چشم و دل چیست و این نعمت ها چه حقّی بر انسان دارند؟ آیا اگر ما پنجره‏ی چشم را به هر صحنه ای بگشاییم و دریچه‏ی گوش را به هر صدایی باز کنیم و هر دزد و راهزنی را به خانه‏ی قلبمان راه دهیم، به این نعمت های مهم کم لطفی نکرده ایم؟ پیشوای چهارم ما فرموده است: «حق گوش این است که آن را پاک نگاه داری و راهی به دل و جانت قرار دهی که فقط سخنان خوب از آن عبور کند تا بدین ‏وسیله در قلبت خوبی ایجاد کنی یا خلق وخوی پسندیده ای به‏ دست آوری؛ زیرا گوش، دریچه ای است که سخن از راه آن به دل می رسد و با آن، انواع و اقسام معانی خوب و بد به آن راه می یابد ... امّا حق چشم این است که از آنچه بر تو حلال نیست، آن را بپوشانی و آن را از این سو و آن سو نگریستن بازداری؛ مگر اینکه به جایی باشد که عبرتی در آن وجود داشته باشد که باید با چشم به آن بنگری و از روی علم و آگاهی از آن بهره گیری؛ زیرا چشم، دریچه‏ی عبرت آموزی است.»

🔳 #ایام_فاطمیه 🌴یکمی حرف بزن علی نمیره 🌴حرف رفتن نزن علی میمیره 🎙 #مهدی_رسولی