ما در مدار ِتوییم قمرالله .

ساقی عطشان، قمر بنی هاشم، مه‌جبین، کفیل، باب‌الحسین(ع)، باب‌الحوائج، کبش‌الکتیبه، حامی‌الظعینه، ابوالفرجَه، عبدصالح، ضیغم، موثر، ظهرالولایة، مواسی، واقی، مستجار، فادی، ساعی، صدیق، اطلس، حامل اللوا، ناصر، صابر، ابوفاضل، ابوالقربة، ابوالقاسم، سقّا، طیار، بَطَل، البطل العلقمی، علمدار، عمید، باب‌الله، خاصة‌الله، کاشف‌الکروب، عمّ‌القبیله، ابن‌کرار، قمرالعشیره، یل‌‌قتال‌العرب، غیرت‌الله، شهنشاه علقمه، سپهسالار، أسد‌العرب،حلال مشاکل، مونس‌الله، شرف‌الله، کرار‌، رجل‌الحرب . [ یا‌عباس‌علیه‌السلام ]

مگر ابالفضلﷺ جز اینکه خون ها را از چشمانش کنار بزند، خواهشی دیگر داشت ؟ مگر این چشم پاک را جز برای دیدار دوست میخواست ؟ مگر از دوست جز دوست تمنایی داشت ؟ - علی‌صفائی‌حائری

؛

‌ ؛ ولی سیدالشهدا فقط امام خوبا نیست .

‌ ؛ حکومت ری در ازای سر ِحسین ؟

امروز، غم ِسنگین آل الله را صم ٌبكم ٌ نباشيد ! برای این خاندان باید شلوغ کرد ؛ هم فردا ً و هم جمعا ًامروز را دریابید .

از روی نیزه سایه‌ات افتاده بر سرم ممنونم ای‌حسین، که به فکر خواهری .

و آه از غم زینب سادات .

مریض ذکرت شدم حسین ؛

‌ ؛ تازه شروع ِماجراست .

مست ِچشمان سرمه کشیده‌ی عباسم .

پرسیدند : یاعلی ؛ مروت چیست ؟ فرمود : اين است كه در نهان كارى نكنى، كه از انجام آن در آشکار خجالت میکشی . - تحف‌العقول، صفحه۲۲۳

معرفت مبحث ِظاهری‌ای نیست، بلکه باید درونی شود ؛ درونی شدن هرچیزی اول در باطن و بعد در ظاهر دمیده میشود . . و اینگونه نیست که ظاهر نقل قول ِمعرفت باشد زیرا اصل این اصول، درون و باطن ِشخص است .

_

شد شد نشد میرم نجف عطرفروشی باز میکنم .

؛

درمان اهمیت ندارد، مهم با درد زندگی کردن است . - آلبرکامو

؛ مسلمان آسایش طلب، مسلمان واقعی نیست . #شهید_بهشتی ره

گاه برتر میشود یك نوکر از صد پادشاه ؛ این تناقض علتی دارد که از قنبر بپرس .

؛

اميرالمؤمنين عليه السلام : با سه چيز مسلمان به كمال مى‌رسد ؛ فهميدن دين و اندازه‌گيرى در معاش و زندگى، و صبر در مصيبتها . - المواعظ العددیة | #نهج_المؤمن

دستورهاى اسلام، در واقع پاسخى به همین پرسش است و تمامى ِ این دستورات ( دستورات ِاسلام ) چیزى جز نشان دادن راه ِپرستش نیست . حاصل همه این دستورات این است كه خود را تسلیم محض آن یگانه شایسته پرستش كنیم : الاسلام هو التسلیم ؛ اسلام همان تسلیم است . همه تلاش ها براى این است كه انسان به یك نقطه برسد، و آن نقطه این است كه : أَسْلَمْتُ وَجْهِیَ لِلّهِ ؛ من خود را تسیلم ِ خدا نمودم . انسان باید به آن جا برسد كه توجه خود را از هر چیز غیر خدا است ببُرد و تمام توجه خویش را معطوف به آن موجودى كند كه همه چیز را آفریده و هستى، قائم به او و تحت اراده و اختیار او است . - آیین ِپرواز، درس ۱۸ / آیت‌الله‌مصباح‌یزدی

‌ ؛ یهو وقت ِاذان شد . . [ شهید صدرزاده ]