الإمامُ عليٌّ عليه السلام اِقرَؤوا القرآنَ و استَظهِرُوهُ، فإنّ اللّه َ تعالى لا يُعَذِّبُ قَلبا وِعاءَ القرآنِ .; امام على عليه السلام قرآن را بخوانيد و آن را حفظ كنيد؛ زيرا خداوند متعال دلى را كه ظرف قرآن است، عذاب نمى كند.; جامع الأخبار : 115/205، و في الأمالي للطوسي : «و لا يعذّبُ اللّه ُ قَلبا وعى القرآنَ» .

حتما حفظ کنید☺️

این بوده است سنت مادربزرگ من ، با ذکر [ یاعلی ] به عصا احتیاج نیست .. ؛

✅امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:اگر خدا خیر بنده ای را بخواهد و او گناهی کند،او را به بلائی مبتلا می‌کند که استغفار را یاد آورد و توبه کند،و کسی را که خیر در او نمی بیند، چون گناهی کرد استغفار را از خاطر او محو می‌نماید، و او را در نعمت می‌دارد، چنانچه می‌فرماید: ما ِاِستِدراج می‌کنیم ایشان را از جهتی که نمی دانند، سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ (اعراف ۱۸۲)یعنی در هنگام معاصی به ایشان نعمت می‌دهیم

🔷و حضرت صادق علیه السّلام فرمود: خدا دوست می‌دارد بنده ای را که در گناهان عظیم رو به درگاه او آورد، و از او طلب آمرزش نماید، و دشمن می‌دارد بنده ای را که اندک گناهی کرده باشد، و آن را حقیر و خفیف شُمارد فرمود: بپرهیزید از گناهان حقیر شمرده شده که آنها آمرزیده نمی شود، پرسیدند کدام گناهان است؟ فرمود: کسی گناهی کند و گوید: خوشا حال من اگر غیر این گناه نداشته باشم. ----------

دراویش کی هستند؟ به طور کلی دراویش متعلق به فرقه اهل حق هستند. اهل حق خودشان را یکی از فرقه‌های وابسته به شیعه به شمار می‌آورند. طوایف اهل حق نام‌های مختلفی دارند: اهل حق، اهل سر، یارسان، نصیری، علی اللهی.

نشانه‌های ظاهری دراویش از نشانه‏‌های ظاهری و خاص اهالی حق می‌توان به «شارب‏» بودن آن‌ها اشاره کرد. شارب به کسی گفته می‌شود که موی سبیل خود را نمی‏زنند، تا بلند شود و لب بالا را بپوشاند. آنان «شارب‏» را معرف مسلک حقیقت می‏دانند، و معتقدند که شاه ولایت علی (ع) نیز شارب خود را نمی‏زده است.

مذهب دراویش دین آن‌ها سرشار از اسرار است و عقایدشان آمیخته‏‌ای از اعتقادات مانوی‏، ادیان کهن ایرانی‏، مذهب اسماعیلی‏، تناسخ هندی‏ و افکار اسلامی، زردشتی و یهودی و مسیحی و مهرپرستی است.

سلسله نعمت اللهی از قرن سوم نام طریقت، همنام با قطب یا رهبر وقت بوده، چنان‌که در زمان معروف کرخی، به معروفیه و در زمان جنید بغدادی به جنیدیه مشهور بوده است و نسب سلسله به «جنید بغدادی» می‌رسد که از عرفای مشهور اسلامی است که در قرن سوم زیسته است. این سلسله در قرن نهم دارای یک نقطه عطف شد که آن را از سابقه خود و همینطور دیگر طریقت‌های عرفانی متمایز کرد. در قرن هشتم و نهم هجری (پانزدهم میلادی) دراویش گنابادی به شدت متاثر از شخصیت، منش و دانش «شاه نعمت‌الله ولی» شدند و بسیاری از ایشان، از آن پس خود را «نعمت‌اللهی» نامیدند و از وی از عقاید و روش صوفیانه وی تبعیت کردند. از این رو اصطلاح دراویش گنابادی نعمت‌اللهی، اصطلاحی است که به احترام شاه نعمت‌الله ولی، استفاده می‌شود هر چند قدمت این سلسله به قبل از وی بازمی‌گردد. نعمت اللهی‌ها خود به چند فرقه مثل کوثریه، شمسیه، حجت علیشاهی و ... تقسیم می‌شوند.

دراویش نعمت اللهی گنابادی در حال حاضر فرقه نعمت اللهی گنابادی فعال‌ترین و سیاسی‌ترین شاخه‌ی سلسله‌ی نعمت اللهی و گروه صوفی در ایران هستند. سلسله دراویش نعمت اللهی یکی از معروف‌ترین و با نفوذترین فرقه‌های درویشی در ایران است که در حال حاضر فرقه «نعمت اللهی گنابادی» در میان سایر انشعاب‌های این سلسله، مدعی جانشینی اقطاب این سلسله هستند. گنابادی‌ها خود را فرقه ناجیه می‌دانند و داعیه این را دارند که تنها راهی که از اسلام واقعی مانده آن‌ها هستند. سیر سلوک حقیقی را مختص خود دانسته و بقیه مسلمانان همه راه را به خطا رفته اند. آن‌ها خود را جانشین و نائب حضرات معصومین دانسته و به صورت کنایه وار در برخی از کتب و سخنانشان حتی خود را تا حد ائمه معصومین رسانده اند. آن‌ها لفظ صوفیه را وارد شیعیان کرده اند و به همین ترتیب از لفظ تصوف، صوفی و مولی تفسیر به خود کردند. گنابادی‌ها اقطاب خود را از راه معروف کرخی به امام رضا رسانده و با این کار منکر امامت چهار امام پس از امام رضا شده است. ولی برای این که کسی آنان را منکر امامت چهار امام پس از امام رضا نداند، مجدد این شجره نامه را اصلاح نموده و دوازده امام را ریشه‌ی سلسله خود قرار داده و جنید بغدادی را واسطه‌ی خرقه‌ی خود از امام زمان (عجل‌الله‌تعالی) معرفی کرده‌اند؛ در حالی که شخص شاه نعمت الله، ولی که این فرقه به نام اوست، امامت را کنار زده و سلسله‌ی خود را از راه حسن بصری به حضرت علی (علیه‌السلام) رسانده است.