eitaa logo
🇵🇸رِسـانـه طَـریـقُ الْـحَـقْ🇮🇷
2.8هزار دنبال‌کننده
13.9هزار عکس
8.8هزار ویدیو
169 فایل
✨﷽✨ كانالي مملوّ از تكان دهنده‌ترين سخنان علمای اخلاق و عرفان (روشنگری) #جهاد_تبیین رفیق ظهور نزدیک است، برای ظهور آماده ای؟؟؟ (کپی آزاد) تأسیس : ۲۷ / ۱ / ۱۳۹۷ ارتباط با ادمین کانال @Adel_khalatbari تبادل نداریم🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
✨﷽✨ ✅باید زمینه را فراهم ڪنید برای آمدن امام زمان(عج) ✍امام خمینی (ره) : من نمی‌گویم به ما خسارت وارد نشد، اما ارزش ندارد ڪه انسان ارزش انسانی خودش را، ارزش اسلام را حفظ بڪند و لو اینڪه شهید هم می‌داد؟ البته پیغمبر هم شهید داد، انبیا هم همین طور. سیره انبیا بر این معنا بوده است، سیره بزرگان بر این معنا بوده است ڪه معارضه می‌ڪردند با طاغوت و لو اینڪه زمین بخورند، و لو اینڪه ڪشته بشوند و لو ڪشته بدهند. ارزش دارد ڪه انسان در مقابل ظلم بایستد، در مقابل ظالم بایستد و مشتش را گره ڪند و توی دهنش بزند، و نگذارد ڪه این قدر ظلم زیاد بشود، این ارزش دارد. 💥ما تڪلیف داریم آقا! این طور نیست ڪه حالا ڪه ما منتظر ظهور امام زمان- سلام الله علیه- هستیم پس دیگر بنشینیم تو خانه‌هایمان، تسبیح را دست بگیریم و بگوییم «عَجّلْ عَلی‌ فَرَجِهِ». عجّل، با ڪار شما باید تعجیل بشود، شما باید زمینه را فراهم ڪنید برای آمدن او. و فراهم ڪردن اینڪه مسلمین را با هم مجتمع ڪنید. همه با هم بشوید. ان شاء الله ظهور می‌ڪند ایشان. 📚 صحیفه امام، ج18، ص269
💎 آیت‌الله جعفر سبحانی تبریزی: ☀ لازم است در هر کاری، از جمله عبادات و مستحبات،‌ تعادل و حد وسط را رعایت کرد. ☀ اما در میان مستحبات، آن‌که می‌تواند واقعا رحمت حق را بر انسان نازل کند، است. ☀ نماز شب چیزی نیست که ما به آسانی آن را ترک کنیم. یعنی واقعا کسی که می‌خواهد درهای رحمت به رویش باز بشود، در میان نوافل، نافله شب مقدم است.
🍃 آیت الله بهجت رحمه الله علیه: ✍🏼 هر کدام از ما تا هدف و مقصد اعلی، مسافتی داریم، باید سعی کنیم این مسافت را زیاد و بار خود را سنگین‌تر نکنیم... 🚫 ، موجب ازدیاد بار و بُعد مسافت ما تا مقصد است!
آیت الله بهجت رحمت الله علیه: غرض از خلق،عبودیت است و حقیقت عبودیت،ترک معصیت است.
5.51M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 منطق بی‌حجاب‌ها!! به خودشون که میرسه میگن مگه میشه!!
💠🔷🔸 🔷🔸 🔸 امام سجاد علیه السلام می فرمایند : شخصی محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله رسیده و عرضه داشت هر عمل زشتی که بوده را انجام داده ام، آیا می توانم توبه کنم؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: از پدر مادرت کدامشان زنده است؟ عرض کرد : پدرم. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: برو و به پدرت محبت کن (تا توفیق توبه پیدا کنی) امام سجاد علیه السلام می فرمایند : همین که آن شخص از محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله مرخص شد، حضرت فرمودند : 🌷 ای کاش 🌷مادرش 🌷زنده بود. ✅بحار الأنوار ج 71ص82
💠 یکی از نشانه‌های خاص و اصلی (قتل نفس زکیه) 🔻توضیح (مربوط به روایت ۴۹) : این مورد به کشته شدن فردی از (ع) (بعضی اون را محمد بن حسن ملقب به سید حسنی و از نسل امام حسین(ع) می‌دانند) در کنار خانه کعبه و بنابر روایتی از امام محمدباقر مابین و ، روز قبل از ظهور حضرت به شهادت می‌رسد. (شیخ صدوق، کمال‌الدین، ج۲، ص۶۴۹، ح۱و۲) 🔻نفس زکیه را امام مهدی(ع) برای هدایت مردم مکه می‌فرستد. امام مهدی خطاب به یارانش می‌گوید: اهل مکه مرا نمی‌خواهند، اما من کسی را به سوی آن‌ها می‌فرستم تا حجت بر آنان تمام شود. هنگامی که نفس زکیه خود را معرفی می‌کند که نماینده حضرت مهدی است، مردم بر او هجوم آورده و بین رکن و مقام سرش را می‌برند و برای می‌فرستند. 🔆تعجیل در ظهور:
داستان بسیار زیبا و خواندنی برخورد ملّاحسینقلی همدانی با عبد فرّار از اشرار معروف نجف❗️ 🔰شخصی به نام عبد فرّار (یعنی عبد بسیار گریزان) از اراذل و اوباش نجف اشرف بود كه مردم او را در ظاهر، احترام می‌كردند تا از آزار و اذیت او در امان بمانند. این فرد شرور اگر میل به چیزی پیدا می‌كرد یا دوستدار مالی می‌شد، كسی نمی‌توانست او را از دست‌یابی به خواسته‌اش بازدارد. مردم نجف از دست او در آزار بودند. در یكی از شب ها كه آخوند ملا حسینقلی همدانی از زیارت امیرالمومنین (ع) بازمی‌گشت، وی در مسیر راه او ایستاده بود. عارف همدانی بدون هیچ توجهی از كنار او گذشت. این بی‌توجهی آخوند بر ایشان سخت گران آمد. از جای خود حركت كرد تا این شیخ پیر را تنبیه كند. دوید و راه را بر او بست و با لحنی بی‌ادبانه گفت: هی! آشیخ! چرا به من سلام نكردی؟! عارف همدانی ایستاد و گفت: مگر تو كیستی كه من باید حتماً به تو سلام می‌كردم؟ گفت: من عبد فرّارم. آخوند ملاحسینقلی به او گفت: عبد فرّار! أفررتَ مِنَ اللّهِ أم مِنْ رسولهِ؟ یعنی تو از خدا فرار كرده‌ای یا از رسول خدا؟ و سپس راهش را گرفت و رفت. فردا صبح، آخوند ملا حسینقلی همدانی درس را تمام كرده، رو به شاگردان نمود و گفت: ‌امروز یكی از بندگان خدا فوت كرده هر كس مایل باشد به تشییع جنازه او برویم. عده‌ای از شاگردان آخوند به همراه ایشان برای تشییع حركت كردند ولی با كمال تعجب دیدند آخوند به خانه عبد فرار رفت. آری او از دنیا رفته بود. عجبا! این همان یاغی معروف است كه آخوند از او به عنوان بنده خدا یاد كرد و در تشییع جنازه او حاضر شد؟! به هر حال تشییع جنازه تمام شد. یكی از شاگردان آخوند به نزد همسر عبد فرّار رفته و از او سؤال كرد: چطور شد كه او فوت كرد؟ همسرش گفت: نمی‌دانم چه می‌شد؟ او هر شب دیروقت با حال غیرعادی و از خود بی‌خود منزل می‌آمد، ولی دیشب حدود یك ساعت بعد از اذان مغرب و عشا به منزل آمد و در فكر فرورفته بود و تا صبح نخوابید و در حیاط قدم می‌زند و با خود تكرار می‌كرد: عبد فرّار تو از خدا فرار كرده‌ای یا از رسول خدا؟! و سحر نیز جان سپرد. عده‌ای از شاگردان آخوند فهمیدند این جمله را آخوند ملا حسینقلی همدانی به او گفته است. چون از او سؤال كردند، ایشان فرمودند: من می‌خواستم او را آدم كنم و این كار را نیز كردم، ولی نتوانستم او را در این دنیا نگه دارم.! 📚منبع: شرح حال حکیم فرزانه حاج علی محمد نجف آبادی، ص 27
☘آیت الله بهجت (ره): 💕با کسی نشست و برخاست کنید که همین که او را دیدید به یاد خدا بیفتید ❌نه اینکه با کسی که گناهکار است و در فکر گناه
❌ میگن محمدرضاشاه ۳۵ میلیارد$ اختلاس کرد! - اما منبع؟🤔 + گزارش ccfd terresolidaire به نقل از دفتر مبارزه با جرائم سازمان ملل
آیت الله حائری شیرازی ره: وقتی شما امر به معروف می کنی، اول اثری که در وجود خودت می گذارد این است خودت بیمه می شوی. یعنی منکر در نظر تو زشت‌تر می شود. اما اگر سکوت کردی،منکر در نظرت عادی می‌شود.
🔴 ثابت قدمان پیامبر فرمودند: « پروردگارا برادرانم را به من نشان بده! اصحاب گفتند مگر ما برادران تان نیستیم؟! حضرت فرمود: نه! شما اصحاب من هستید. برادرانِ من، مردمی در آخرالزمان هستند که به من ایمان می آورند با اینکه مرا ندیده اند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنکه از صُلب پدران و از رحم مادرانشان بیرون بیایند، به من شناسانده است. ثابت ماندن یکی از آنها بر دینش... مانند کسی است که پاره ای از آتش چوبِ درختِ «غَضا» را در دست نگه دارد! » پی نوشت:«غَضا» نام درختیست بسیار محکم که آتش آن سوزان و ذغالش خیلی با دوام است 📚 بحار الانوار، ج۲، ص۱۲۴