🔘رحمت واسعه
امام حسین(ع)، از دستان مبارک حضرت رحمة للعالمین سیراب شد، در دامنش پرورش یافت و میراث‌بر جود و رحمت خاصّ حضرت نبیّ اکرم(ص) شد.
شیخ شوشتری در کتاب گران‌سنگ «خصائص الحسینیّه» می‌نویسد:
خداوند امام حسین(ع) را سبب کلّی رحمت خود بر بندگانش قرار داد و بندگانش را برای رحمتش آفرید، پس آن حضرت را از پیامبر و پیامبر را از حسین قرار داد؛ لذا پیامبر فرمودند: «حسین از من است و من از حسینم.» بنابراین حسین(ع) جایگاه قرار گرفتن دست رحمت است و رحمت از اوست. حسین از دست رحمت تغذیه کرد و در دامن رحمت پرورش یافت؛ او از زبان رحمت نوشید و گوشت و خونش از رحمت رویید و نور چشم رحمت است. او ریحانة رحمت است و جایگاهش سینة رحمت و مرکبش دوش رحمت و مسیرش به سوی رحمت و معدن خاصّ رحمت است و مجمع اسباب رحمت؛ حسین(ع) جامع وسایل رحمت، منبع سرچشمه‌های رحمت، سیراب‌کنندة روندگان به سوی سرچشمه‌های رحمت و محلّ غرس درختان باغ‌های رحمت و مظهر ثمرات رحمت و محلّ رویش شاخه‌های رحمت و محرّّک موادّ رحمت و ابرهای برکات رحمت است و به واسطة او عالم در جایگاه عفو و رحمت قرار می‌گیرد و ورود به دایرة وسیع رحمت خداوند به واسطة او محقّق می‌شود. با رحمت بر او، رحمت واسعة خداوند محقّق و مکتوب می‌گردد و حسین(ع) حلقة وصل رحمت است. آیا در قلب تو نسبت به حسین(ع) رحم و شفقتی است که از جملة گریه‌کنندگان بر او باشی، تا پروردگار رحمت بر تو درود بفرستد و به تو گفته شود: «درود خدا بر تو ای صاحب رحمت و درود خدا بر تو ای راحم رحمت!»
📚#پدران‌مهربان‌ما/#اسماعیل_شفیعی_سروستانی
🔘رحمت پروردگار
جملة بخشش، داد و دهش و دستگيري، در هر مرتبه‌اي، چنان‌كه غرضي سوء در پي آن نباشد، از رحمت برمي‌خيزد. رحمت را مهرباني و رأفت و شفقت معنا كرده‌اند.
▫️رحمت آوردن، پيش و بيش از آنكه محتاج به شفقت و رأفت باشد؛ به صاحب رحمت برمي‌گردد. نور و موجي است آسماني كه از قلب آسماني صاحب رأفت و مهر به سوي محتاج رحمت روانه گشته و او را در هالة خود مي‌گيرد و مصونيّت و برخورداري‌اش مي‌بخشد.
▫️وجه ديگر آنكه، رحمت و رحمت‌آورنده، به دليل نسبتش با منبع شفقت، پيراسته از طلب ما به ازاء و مبرّا از غرض و به نحوي برخاسته از بي‌نيازي و استغناء رحمت‌آورنده دربارة محتاج رحمت است؛ وگرنه اين صفت تعالي از حيثيّت و شأن نوراني‌اش تنزّل‌يافته و بر فرش كثيف غرض‌ورزي درمي‌غلطد
رحمت در مقابل لعنت است، لعنت عين روي‌گرداني و پشت‌كردن و دوري است و رحمت، عين روي‌آوردن و اقبال به كسي است كه به دليل فقر و ناداري و كاستي، استحقاق رحمت‌يافته است.
همة زيبايي و هنر رحمت آوردن هم به همين بی‌غرض بودن و عدم مطالبة مابه‌ازاء برمي‌گردد؛ وگرنه صورت و سيرت كاسب‌كارانه بر عمل رحماني غالب مي‌شود و آن را فاسد می‌سازد.
خداوند تبارك و تعالي، مستغني مطلق از ماسوي‌الله، از در رحمت بر جملة آفريده‌ها روي آورد و به جملگي ممكنات افاضة فيض وجود نمود؛ وگرنه هیچ موجودی، استحقاق این لطف افاضة رحمانی را نداشت.
هستي و وجود، جمله برخاسته از رحمت حضرت حق دربارة جميع ممكنات آشكار و نهان بود؛ وگرنه مجالي براي حضور موجودي از ميان ساكنان همة آسمان‌ها و زمين‌ها فراهم نمي‌آمد. واسپس واقعة هستي‌بخش و آفرينندگي، تداوم حيات جميع موجودات نيز بستة رحمت عام و خاص و پرورش آنها با آب حيات‌بخش رحمانيّت و رحيميّت بود؛ وگرنه در برابر ذات مستغني و بي‌نياز، موجودي ضعيف و بي‌مقدار، استعداد و استحقاقي نداشت تا بخواهد بماند و به برگ و بار بنشيند.
هم او بود كه از آب و خاك، جسم موجودات و حقيقت آب و خاك، جان موجودات را پرورد. چنان‌كه به برگزيده‌ترين معلّم مرسل خود فرمود:
🔹«اي محمّد! ما تو را نفرستاديم؛ مگر آنكه رحمتي براي [ساكنان] دو عالم باشي.»
▫️رحمت خداوند، در وسعتي خارج از درك و تصوّر ما، چون چتري جملة خلايق را دربرمي‌گيرد و هيچ موجودي از آن خارج نمي‌ماند؛
چنان‌كه فرمودند:
🔹«رحمت من وسعت‌يافته و دربرگيرندة هر شي‌ئي است.»
شگفت‌تر آنكه، رحمت‌آوردن را بر خودش نيز واجب فرمود:
پروردگار شما رحمت را برخودش واجب گردانيده است.»
📚#جان‌جهان/#پدران‌مهربان‌ما
@tarikh_farda
🔘رحمت پروردگار
جملة بخشش، داد و دهش و دستگيري، در هر مرتبه‌اي، چنان‌كه غرضي سوء در پي آن نباشد، از رحمت برمي‌خيزد. رحمت را مهرباني و رأفت و شفقت معنا كرده‌اند.
▫️رحمت آوردن، پيش و بيش از آنكه محتاج به شفقت و رأفت باشد؛ به صاحب رحمت برمي‌گردد. نور و موجي است آسماني كه از قلب آسماني صاحب رأفت و مهر به سوي محتاج رحمت روانه گشته و او را در هالة خود مي‌گيرد و مصونيّت و برخورداري‌اش مي‌بخشد.
▫️وجه ديگر آنكه، رحمت و رحمت‌آورنده، به دليل نسبتش با منبع شفقت، پيراسته از طلب ما به ازاء و مبرّا از غرض و به نحوي برخاسته از بي‌نيازي و استغناء رحمت‌آورنده دربارة محتاج رحمت است؛ وگرنه اين صفت تعالي از حيثيّت و شأن نوراني‌اش تنزّل‌يافته و بر فرش كثيف غرض‌ورزي درمي‌غلطد.
▫️رحمت در مقابل لعنت است، لعنت عين روي‌گرداني و پشت‌كردن و دوري است و رحمت، عين روي‌آوردن و اقبال به كسي است كه به دليل فقر و ناداري و كاستي، استحقاق رحمت‌يافته است.
▫️همة زيبايي و هنر رحمت آوردن هم به همين بی‌غرض بودن و عدم مطالبة مابه‌ازاء برمي‌گردد؛ وگرنه صورت و سيرت كاسب‌كارانه بر عمل رحماني غالب مي‌شود و آن را فاسد می‌سازد.
▫️خداوند تبارك و تعالي، مستغني مطلق از ماسوي‌الله، از در رحمت بر جملة آفريده‌ها روي آورد و به جملگي ممكنات افاضة فيض وجود نمود؛ وگرنه هیچ موجودی، استحقاق این لطف افاضة رحمانی را نداشت.
▫️هستي و وجود، جمله برخاسته از رحمت حضرت حق دربارة جميع ممكنات آشكار و نهان بود؛ وگرنه مجالي براي حضور موجودي از ميان ساكنان همة آسمان‌ها و زمين‌ها فراهم نمي‌آمد.
▫️واسپس واقعة هستي‌بخش و آفرينندگي، تداوم حيات جميع موجودات نيز بستة رحمت عام و خاص و پرورش آنها با آب حيات‌بخش رحمانيّت و رحيميّت بود؛
▫️ وگرنه در برابر ذات مستغني و بي‌نياز، موجودي ضعيف و بي‌مقدار، استعداد و استحقاقي نداشت تا بخواهد بماند و به برگ و بار بنشيند.
▫️هم او بود كه از آب و خاك، جسم موجودات و حقيقت آب و خاك، جان موجودات را پرورد. چنان‌كه به برگزيده‌ترين معلّم مرسل خود فرمود:
🔹«اي محمّد! ما تو را نفرستاديم؛ مگر آنكه رحمتي براي[ساكنان] دو عالم باشي.»
▫️رحمت خداوند، در وسعتي خارج از درك و تصوّر ما، چون چتري جملة خلايق را دربرمي‌گيرد و هيچ موجودي از آن خارج نمي‌ماند؛
▫️چنان‌كه فرمودند:
🔹«رحمت من وسعت‌يافته و دربرگيرندة هر شي‌ئي است.»
شگفت‌تر آنكه، رحمت‌آوردن را بر خودش نيز واجب فرمود:
«پروردگار شما رحمت را برخودش واجب گردانيده است.»
📚#جان‌جهان/#پدران‌مهربان‌ما
@tarikh_farda
🔘پدران مهربان ما(۸)
▫️مقامات کفیل یتیمان آل محمّد (ص)
📚#کلام‌استاد/#پدران‌مهربان‌ما
🔘پدران مهربان ما(۱۰و آخر)
▫️پدران حقیقی، سفینه‌های نجات!
📚#کلام‌استاد/#پدران‌مهربان‌ما