🔘امیر محبوس(۳)
همگي حول همين كوير سخن مي گويند. ما از ضرورت تلاش براي خلاصي از اين كوير و كشف كليد گره گشا سخن نمي گوييم يا در جست وجوي مردي راهبر كه در بند و حبس غيبت گرفتار آمده، برنمي خيزيم؛
▫️در حالي كه خودمان نيز سهمي در اين واقعة شوم داشته ايم و با شيوة عملمان هم بر زمان آن مي افزاييم. اگر گاهي هم از او سخن مي رانيم، دربارة خلاصي او از اين بند و حصر سخني بر زبان نمي آوريم.
▫️به عكس، از يادگارهاي مانده از او، از خاطرات گذشته و سخنان پيشين بر جاي مانده اش براي زينت بخشيدن به زندگي كويري استفاده مي كنيم،
▫️به عبارت ديگر، به جاي آنكه از او براي رهايي بگوييم و در جست وجوي او بر آييم، او را در خدمت زيست كويري خويش وارد مي سازيم و اين ظالمانه ترين معامله اي است كه قومي با امير خود مي كند.
▫️از همين جاست كه رهايي بخش در محبس مي ماند و كويري در كوير، لاجرم اين وضع كويري تداوم مي يابد تا ...! به واقع ما، با برداشتي انحرافي، زندگي و بودن خود را تعريف كرده ايم.
▫️اين عبارت را در جايي ديگر نوشته ام: هر آنچه آدمي تكرار كند، بدان خو كرده و معتاد بدان مي شود و هر آنچه را عادت خويش ساخت، در آن استقرار مي يابد، گويي كه بدل به اخلاق و فرهنگ او شده است.
▫️اخلاق او و آنچه كه بدان معتاد است، سرنوشت او را معلوم مي سازد.
▫️سرنوشت اقوام را آنچه بدان خو كرده و بدان معتاد و مبتلا شده اند، معلوم مي سازد. از آنجا كه به زيست كويري خو كرده اند، سرنوشت محتوم آنها ماندگاري در كوير شده است.
▫️در خانة جان تكرار كرده ايم كه: همين كه هست، محتوم است و همة حركات، سكنات، معاملات و مناسبات را هم بر آن اساس تنظيم كرده ايم.
▫️اگر اتّفاقي در سينة ما نيافتد و شكست در اين برداشتِ جعلي حادث نشود، عادت معتاد شدة نهايت و سرانجام ما را رقم خواهد زد.
▫️گفت وگوي مهدوي، تلاش براي درك اين معني است كه وضع موجود كه انسان و جهان بدان مبتلايند و در آن سير مي كنند، وضعي مطلوب، محتوم و مقبول نيست؛
▫️بلكه مجموعه اي بر ساخته بر پايه هاي «ظلم» و «پندار» خودمان است كه با جلوه دادن شيطان، آدمي آن را زيبا و سكناي هميشة خويش فرض كرده و در پي تبديل كردن آن به بهشتي مطلوب، دست به تغيير و تبديل اجزاء منتشر آن زده و دربارة بر هم زدن كلّياتش نمي انديشد.
▫️بر پاية اين ترديد است كه آدمي براي كشف معبر رهايي برپا مي ايستد؛ براي دست يابي به راهي كه بتوان از اين وضع خارج شد و بالأخره دست يازيدن به دامان بلد و راهنمايي كه شناساي راز و راه است و مي توان بازو در بازوي او از همة گرداب ها و گردبادهاي پيش رو گذشت.
▫️بسيارند مرداني كه نامطلوب و نامقبول بودن وضع موجود را درك كرده اند؛ ليكن از روي گمان، از سويي دريافت خويش را براي بيرون رفتن از اضطرار كوير كافي شناخته و بي اعتنا به رهايي بخشي مانده در محبس ـ در غفلت از اركان و بنيادهاي تباه شده در وضع موجود ـ در انديشة تغيير صورت ها به راه افتاده اند.
▫️تجربة هزار باره اي كه بشر در طول تاريخ پشت سر نهاده و بر كميّت و كيفيّت بحران هاي چند لاية حيات خويش افزوده است.
▫️مي بايست متذكّر شد كه به رغم گمان ما، ديگرگوني و تحوّل در وضع ما و خلاصي محبوس از زندان جهل و ندانم كاري ما، از طريق اعجاز و واقعه اي خارق العادّه اتّفاق نمي افتد.
▫️اگر چنين بود، سال ها و قرن ها پيش از اين، اعجاز براي بسياري از اقوام شايسته تر و بحران زده حادث شده بود؛ چنان كه اگر بنا بوداعجازي شگرف و شگفت موجب رهايي ما از برهوت خود ساخته شود، سال هاي سرگشتگي و جدايي، اين همه به درازا كشيده نمي شد.
▫️اين ماجرا با نشستن و زانوي غم در بغل گرفتن، در كوچه هاي كويري نيز روي صلاح و اصلاح نخواهد ديد.
📚#سخن‌روز/#موعود144_145
@tarikh_farda
🔘پادشاهی بر زمین و آسمان(۴)
▫️اعمال ولایت تکوینی برماسوی الله
📚#کلام‌استاد/#پادشاهی‌برزمین‌وآسمان
@tarikh_farda
🔘امیر محبوس(۴)
خداوند براي همة آنچه در عرصة زمين و زمان است، مجموعه اي از سنّت ها، اسباب و مقدّراتي را تعريف كرده و مجاري ويژه اي نيز براي تحقّق آن همه از سنّت ها جعل و بيان نموده است.
▫️براي خالق هستي زحمتي و رنجي در پي نداشت، اگر اراده اش بر آن تعلّق مي گرفت كه با اعزام و ارسال فرشته اي، بساط زمين را در هم ريخته و آن همه ظلم و جور منتشر در لايه هاي حيات فرهنگي و تمدّني انسان ها را از ميان برمي داشت.
▫️چرا بيهوده در آوار ظلم و ستم بني اسرائيل و اعوان و انصارشان، لب به شكوه گشوده و انگشت اشارت به سوي آسمان دراز مي كنيم؟
▫️چگونه است كه براي مرتفع شدن جملة زنجير و يوغ آويخته شده بر دست و پاهايمان، چشم به معجزه اي از آسمان مي دوزيم؟ ياري آسماني، واسپس قيام زميني ما نازل مي شود.
▫️آن چنان همة علّت حبس و دوري را به محبوس غايب نسبت داده ايم كه از روي گزاف، آمدن را هم از او مي طلبيم.
▫️اين سخن رسول اكرم(ص) است كه خطاب به اميرمؤمنان(ع) فرمودند:
«إِنَّما مثلكَ كمثلِ الكعبَه تؤتي و لا تأتي؛
همانا مَثل تو مثل كعبه است كه مردم بايد نزد او بيايند، كعبه نزد كسي نمي آيد.»
▫️وليّ و امام، نعمتي است بي همتا بر جامعه اي مضطرّ و مانده در كوير ابتلاء و امتحان كه تا مردم او را مطالبه نكنند و براي گريز و خلاصي از اضطرار و اضطراب او را نخواهند و آمادگي براي اجراي حدود الهي نداشته باشند، عرضة آن جايز نيست؛
▫️ امّا اين خبر آورنده و نبيّ است كهدر كوچه و خيابان راه افتاده و با خواهش و تمنّا، مردم را به مرام و آيين خود فرا مي خواند و نور هدايت آسماني را به آنان مي تاباند و در اين مسير، سنگ و چوب و شماتت جاهلان را نيز تاب مي آورد.
▫️چنان كه، ناپرهيزگاران مبتلاي برهوت، نسل در نسل، مردان مرد از خانوادة امامت و ولايت را به مسلخ كشيده و آنگاه بي خبر از قهقهة ابليس، آرام در خانه هاي خويش خفتند.
▫️در كلام ديگري جناب ابوذر از رسول خدا(ص) نقل كرده كه حضرت فرمودند:
«مَثَلُ عَليٌّ فيكُم ـ فِي هذهِ الامَةُ ـ كَمَثَلُ الكَعْبَةِ المَسْتُوْرَةُ، النظّرُ اليها عِبادِهِ وَ الحَجُّ اِلَيْها فَريضَةُ؛3
مثل علي در ميان شما (در ميان اين امّت) مانند كعبه پوشيده است كه نگاه به آن عبادت و حجّ آن فريضه و تكليف است.»
▫️رسول خداوند(ص)، تكليف مردم را رفتن به سوي كعبة مستور اعلام مي كنند و نه رفتن كعبه به سوي مردم و اين حركت و رفتن به سوي امام مبين را چونان حجّ بيت الله، فريضه و تكليف مي شناسند.
▫️در تكليفِ واجبِ دورماندگان از حرم امن الهي است كه براي بار يافتن و نيل به بارگاه قدسي و خلاصي از آفت هاي كوير و برهوت جهان به پا خيزند تا خلاصي بيابند؛ چنان كه رسول رحمت(ص)، به اميرمؤمنان(ع) اعلام كردند:
🔹 «اگر به سوي تو نيامدند، در خانه بمان.»
امام كاظم(ع) از قول پدر بزرگوارشان نقل مي كنند كه رسول خدا(ص) هنگام وصيّت خطاب به علي(ع) فرمودند:
🔹«فانّما مَثلكَ فِي الأمّةِ مَثَلُ الكعبه ...؛ به درستي همانا مَثل تو در ميان امّت، مَثل كعبه است كه خداوند به عنوان علم و پرچم، آن را نصب كرد و معيّن فرمود و از هر درّة عميق و ناحية دوردستي به سوي او ميشتابند و او به سوي آنان نمي رود (و لا تأتي). تو (اي علي) پرچم هدايتي و نور و روشنايي ديني و آن نور خداست.»
▫️از ابتداي سال تا به انتها، در سراسر جهان اسلام و در ميان مسلمانان، هزاران كنگره و نشست علمي و فرهنگي و ديني برگزار مي شود كه متأسّفانه در هيچ كدام از آنها، سخني در اين باره به ميان نمي آيد كه چگونه مي توان امام و منجي را يافت و چگونه مي توان به سراغ ايشان رفت تا تحت توجّه و ارشاد ايشان بتوان از اين كوير برهوت خلاصي يافت.
▫️از آنجا كه جملگي تلاش ها مصروف توضيح و توصيف و تشريح نحوة زندگي و ماندگاري در كوير و آسان سازي زيست كويري است، به قدر روزنه اي، نور از عالم نوراني رهايي و خلاصي بر افتادگان و زمين خوردگان مانده در كوير نمي تابد.
▫️چگونه است كه در عين تجربة اضطرار از راه رهايي نمي پرسيم؟ چگونه است كه تنها نام و ياد رهايي بخش را زيور زيست كويري مي سازيم؟
▫️از اينجاست كه اين گونه سير و سلوك، فرصت را از واماندگان در كوير باز مي ستاند، در عوض همة فرصت ها را به خصم وا مي گذارد و موجب بروز انفعال روزافزون مردم و لاجرم مغلوب شدن آنها در مصاف با خصم كين جو و دشمن انسان و اديان مي شود.
▫️مگر جز اين است كه طيّ همة قرون ماضي، مستكبران بر مستضعفان حكم رانده و تسمه بر گردة آنان كشيدند؟
▫️نتيجة غايي سير و سلوك انفعالي، مغلوب شدن است. در حركت انفعالي، همواره نتيجة ماجرا، غلبة خصم بي رحم است.
▫️ طغيانگران از همين مسير هماره بر جهان مستضعفان غالب آمدند و حكم راندند.
لاجرم بايد، حركت در مسير طلب منجي و كليد قفل گشا اتّفاق بيافتد.
📚#سخن‌روز/#موعود144_145
@tarikh_farda
🔘امیر محبوس(۵)
در وقت رويارويي با خوارج، ابن عبّاس به نمايندگي از سوي اميرمؤمنان(ع) با آنان به گفت وگو نشست و سخنان خوارج را به امام منتقل ساخت.
▫️خوارج در اعتراض به امام، ايشان را ضايع كنندة وصايت شناختند. امام علي(ع) در پاسخ فرمودند:
🔹«شما مرا تكفير كرديد و بر من شوريديد و زمام امور را از دست من خارج كرديد. اوصياي الهي وظيفه ندارند كه مردم را به سوي خود بخوانند، فقط پيامبران مبعوث شده اند كه مردم را به سوي خود بخوانند؛ امّا وصيّ كسي است كه مردم به سوي او مي روند و او نيازي ندارد كه آنان را به سوي خود دعوت كند.»
▫️سپس حضرت به آية وجوب حج، استناد جسته و افزودند:
🔹«اگر مردم حج را ترك كنند، خانة خدا به خاطر ترك آن از جانب مردم كافر نمي شود؛ ولي آنان به خاطر ترك خانة خدا كافر مي شوند؛ زيرا خداوند خانه اش را عَلَم و پرچم بر آنان قرار داده، مرا نيز عَلم و پرچم قرار داد؛ زيرا رسول خدا(ص) فرمودند: «يا علي انت بمنزلة الكعبة تؤتي و لا تأتي».
▫️ضرر و زيان حاصل از عدم مراجعه به امام و فرا نخواندن امام براي مردم، به بيان اميرمؤمنان(ع)، ابتلاي آنها به كفر است؛ چنان كه ترك كنندة حج بدان مبتلا مي شود.
▫️از فضل و شرف آن كعبة عالي مقام محبوس در زندان غيبت، چيزي كم نمي شود، آنگاه كه مردم او را ترك كرده، به زيست و خورد و خفت كويري مشغول مي آيند. اين از ستمكاري مردم است كه باعث بازداشتن امام از انجام تكليفش شده اند.
▫️تكليف امام، به شرط مراجعة مردم، خلاصي بخشيدن به آنهاست از كوير شرك و كفر و نفاق و جملة نجاسات ظاهري و باطني حاصل از ماندگاري در كويري لم يزرع.
به همان سان كه امام، به قول نبيّ اكرم(ص) به منزلة حقيقت حج و ظهور آن در ميان بندگان خدا در رفت و آمدند، حقيقت صوم و صلات و زكات نيز در وجود «امام حق» تجلّي پيدا مي كند.
▫️امام باقر(ع) از ولايت، به منزلة كليد نماز و روزه و حجّ و زكات ياد مي كنند. اين روايت مشهوري است كه فرموده اند:
🔹«بني الاسلام علي خمس: الصلوة و الزكوة و الصوم و الحج و الولاية و لم ينابشيء كما نودي بالولاية؛
اسلام بر پنج پايه بنا شده است، بر نماز، زكات، روزه، حج و ولايت و در اسلام هيچ چيز مانند ولايت مورد توجّه واقع نشده است.»
▫️در حقيقت، بدون ولايت، نماز و حج و صوم و زكات، نمود و ظهور پيدا نمي كند و تمامي بركات خود و اثراتش را نمودار نمي سازد.
▫️معنا بخشنده به چهار ركن ديگر و جهت دهنده به جملة اعمال، ولايت است.
امام معصوم(ع) مي فرمايند:
🔹«اگر مردي شب را به قيام و روز را به صيام بگذراند و همة دارايي خودش را انفاق كند و تمام عمر حج به جا بياورد؛ امّا وليّ خدا را نشناسد و تسليم آن نباشد و اعمال خود را با رهنمود او انجام ندهد، از خداي بزرگ حقّ مطالبة پاداش ندارد و اصولاً از اهل ايمان نيست.»
▫️تكليف كساني كه در كسوت مسلماني در نيامده اند، معلوم است. سخن دربارة مردمي است كه در بلاد اسلامي و در كسوت مسلماني روزگار مي گذرانند.
وقتي كه شناخت وليّ خدا اتّفاق نيافتاده و حركت به سوي ايشان آغاز نشده، اساساً نماز به پا داشته نشده و حج اتّفاق نيافتده است.
▫️معني بخشنده به نماز و روزه وليّ خداست. جلوة نماز و ظهور نماز با وليّ و در وليّ اتّفاق مي افتد؛ چنان كه باطن همة اين اعمال، امام است و مردم، تنها صورت نماز را به پا مي دارند.
▫️به همين دليل است كه امام مي فرمايد: «اين چنين شخصي حقّ مطالبة ثواب اعمال ندارد.» سهم آنكه صورت بي روح نماز را به جا مي آورد و در غفلت از حقيقت نماز، به ركوع و سجود در مي آيد، چه مي تواند باشد؟
▫️صلات آن چنان كه نزد حضرات معصومان(ع) اتّفاق مي افتد، اقامه و به پا داشته مي شود، نه آنكه خوانده مي شود. ما نماز را مي خوانيم؛ ولي اقامه نمي كنيم. اقامه و بر پا داشتن نماز و روزه در گرو رجوع به حقيقت آنهاست.
📚#سخن‌روز/#موعود144_145
@tarikh_farda