تا امام رضا رو داری غصه نخور... :) ای حرمت مرجع درماندگان...

شبتون شهدایی

آرزومندم غبار غربت از حرم ماه بنی هاشم برگیرم و از عمق جانم بوسه بر ضریح ۶ گوشه و تربت شفا بخش خامس آل عبا بزنم🌸 سلام علیکم ان شاالله امروز عازم سفر کربلا هستم. خاضعانه و ملتمسانه از دوستان عزیز طلب دعای خیر و حلالیت دارم و اگر لایق باشم نائب الزیاره و دعا گوی تک تک شما در این سفر خواهم بود . ان شا الله.🌹 یاعلی مدد✋🏻

شهدا زنده‌اند. "مهم دخترش بود که باورش شد ..." شعر بسیار زیبا درباره اتفاقی واقعی برای دختر شهید سید مجتبی صالحی خوانساری #امام_زمان #حجاب

همیشه لباس کهنه می‌پوشید. سرآخر اسمش پای لیست دانش‌آموزان کم بضاعت رفت. مدیر مدرسه دایی‌اش بود. همان روز عصبانی به خانه خواهرش رفت‌. مادر عباس بابایی، برادرش را پای کمد برد و ردیف لباس‌ها و کفش‌های نو را نشانش داد. گفت عباس می‌گوید دلش را ندارد پیش دوستان نیازمندش اینها را بپوشد امیر سرافراز #شھیدعباس_بابایۍ♥:) دسته گلی ازجنس صلوات نثارشان #الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ‌فَرَجَهُمْ

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 مسیحای عشق قسمت ۱۲۸ و ۱۲۹ یکی تو راه سختی پیش رو داري ولی یاور داشته باش که این راه،سعادتمندت میکنه. باشه عزیزدلمـ؟ :+چشم،هرچی شما بگید. هم قول میدم قضاوت نکنم،هم به مامان و بابا،بی احترامی نکنم. عمو لبخندي از سر رضایت میزند و دوبازه مشغول خوردن میشوم. صداي کسی میآید،سرم را بلند میکنم. پسري هم سن و سال عمو،با قد و هیکل متوسط بالاي سر عمو ایستاده و دستش را روي شانه عمو گذاشته،میگوید: خیلی بی معرفت شدي وحید.. حالا من باید از فرد بشنوم تو برگشتی؟ عمو به طرفش برمیگردد و با ذوق می گوید:سیاوش؟! بلند میشود و همدیگر را در آغوش میگیرند. سیاوش به طرف من برمیگردد:سلام خانم بلند میشوم و سلام میدهم. عمو میگوید:سیاوش جان،ایشون نیکی هستن. برادرزاده ام. رو به من میکند:خیلی خوشبختم. وحید خیلی از شما تعریف میکرد. خوشحالم که اومدین و آرزوي وحید برآورده شده. :+منم همینطور،اتفاقا از شما هم براي من گفتن. سیاوش با مشت به شانه عمو میزند:پشت سرم چی گفتی نارفیق؟! هر دو میخندند. سیاوش میگوید:بفرمایید بشینید خواهش میکنم،من مزاحمتون نمیشم مینشینم. سیاوش میگوید:وحید جان،به مهمونت رسیدي سري هم به ما بزن. با هم دست می دهند،یاعلی میگوید و میرود. چقدر جنس نگاهش را دوست داشتم،همان که وقتی رو به من بود،زمین را نشانه میرفت. عمو دستش را جلوي صورتم تکان میدهد:کجایی فرمانده؟ به خودم میآیم،من واقعا کجا بودم؟؟؟ ******** سه روزي از هم خانه شدنم با عمو میگذرد. قرار است امروز به خانه ي آقاسیاوش و به دیدن مادرش برویم،براي نهار. اذان ظهر را گفته اند،مانتو و روسري میپوشم و میخواهم با،تربتی که عمو،روز اول داد،نماز را شروع کنم. عمو از دستشویی خارج میشود،قطرات آب وضو ،صورت مهربانش را زیبا کرده،نگاهی میاندازد و میگوید:باید زودتر چادر نماز بخریم نیکی. در جواب محبتش،لبخند میزنم. تربت را روي زمین میگذارم و راز و نیاز را با یگانه ام آغاز میکنم. ادامه دارد... نویسنده فاطمه نظری 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸