تنگ است دلم قُوّت فریاد کجایی؟ #أین_صاحبنا

❁ ﷽ ❁ يـادتـان خـاطره ای نيست ڪ از دل بـرود ... نـقش شـن نيست ڪ از بـاور ساحـل برود ... ·‌•°❁ #معرفی_شهدا ❁°•·˙ #شهیده_مرضیه_شیروانی 🔹محل تولد:آبادان 🔹تاریخ تولد: ۱۳۳۵ 🔹محل شهادت: دزفول 🔹تاریخ شهادت: ۱۳۶۰/۱۰/۲۶ 🌷 @taShadat 🌷

🌺🍃🌺 🌺بانو همیشه خیر شما میرسد به ما 🌺از شما چقدر بوى رضا(ع) میرسد به ما 🌺بانو جواب پرسش من را خودت بده 🌺 آیا برات کرب و بلا میرسد به ما؟ 💐سالروز ورود مبارک و با سعادت حضرت معصومه علیها السلام به شهر قم،برهمگی مبارک باد.🌸🌼

بسم رب #الشهدا.. قصه دست های #بسته😔را شنیده‌اید بگذارید تا سندی هم از #پاهای بسته😔 در عملیات خیبر را برایتان روایت کنم عكس منطقه #طلاییه #شهدا_شرمنده_ایم😔 #شهدا را یاد کنید🌷 🌷 @taShadat 🌷

شعر طنز «دوران مجردی» در محضر رهبر انقلاب که موجب تحسین ایشان شد همه را شکل یار می‌بینم پیرزن را نگار می‌بینم! عالیه شعرش 👌😂 🌷 @taShadat 🌷

#جمله_بزرگان🕊 جملہ‌ای ماندگار از شهید حججی برای ڪسی که نمیتونہ از دنیا بگذره...😇 《بعضی وقتـــــا دل ڪندن از چیــزای خوب، باعث میشہ چیزای بهتری بدست بیاری》✌️😍 #شهید_محسن_حججی

🔴تصویری پر معنا از فرزندان شهید مرتضی ابراهیمی در کنار تابوت پدر خواهرها کارشان این است گهگاهی بی خیال خودشان بشوند شانه را در مصیبت ها تکیه گاه بغض های دیگران کنند این تصویر را ببین شبیه روضه ی علی اکبر است آن وقت که زینب رسید و حسین را... شبیه روضه مادر است آن وقت که زینب رسید و حسن را... #من_به_فکر_زینبم 🌷 @taShadat 🌷

به وقت رمان😍

‍ ❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠قسمت :9⃣2⃣2⃣ #فصل_هفدهم صمد مجروح شده بود. اما نمی گذاشت کسی بفهمد. رفت و لباسش را عوض کرد. خواهرش می گفت: «کتفش پانسمان شده انگار جراحتش عمیق است و خونریزی دارد.» با این حال یک جا بند نمی شد. هر چه توان داشت، گذاشت تا مراسم ستار آبرومندانه برگزار شود. روز سوم بود. در این چند روز حتی یک بار هم نشده بود با صمد حرف بزنم. با هم روبه رو شده بودیم، اما من از صدیقه خجالت می کشیدم و سعی می کردم دور و بر صمد آفتابی نشوم تا یک بار دل صدیقه و بچه هایش نشکند. بچه ها را هم داده بودم خواهرهایم برده بودند. می ترسیدم یک بار صمد بچه ها را بغل بگیرد و به آن ها محبت کند. آن وقت بچه های صدیقه ببینند و غصه بخورند. عصر روز سوم، دختر خواهرشوهرم آمد و گفت: «دایی صمد باهات کار دارد.» انگار برای اولین بار بود می خواستم او را ببینم. نفسم بالا نمی آمد. قلبم تاپ تاپ می کرد؛ طوری که فکر می کردم الان است که از قفسه سینه ام بیرون بزند. ایستاده بود توی حیاط. سلام که داد، سرم را پایین انداختم. حالم را پرسید و گفت: «خوبی؟! بچه ها کجا هستند؟!» گفتم: «خوبم. بچه ها خانه خواهرم هستند. تو حالت خوب است؟!» سرش را بالا گرفت و گفت: «الهی شکر.» دیگر چیزی نگفتم. نمی دانستم چرا خجالت می کشم. احساس گناه می کردم. ادامه دارد...✒️ ❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠قسمت :0⃣3⃣2⃣ #فصل_هفدهم با خودم می گفتم: «حالا که ستار شهید شده و صدیقه عزادار است، من چطور دلم بیاید کنار شوهرم بایستم و جلوی این همه چشم با او حرف بزنم.» صمد هم دیگر چیزی نگفت. داشت می رفت اتاق مردانه، برگشت و گفت: «بعد از شام با هم برویم بچه ها را ببینیم. دلم برایشان تنگ شده.» بعد از شام صدایم کرد. طوری که صدیقه متوجه نشود، آماده شدم و آمدم توی حیاط و دور از چشم همه دویدم بیرون. دنبالم آمد توی کوچه و گفت: «چرا می دوی؟!» گفتم: «نمی خواهم صدیقه مرا با تو ببیند. غصه می خورد.» آهی کشید و زیر لب گفت: «آی ستار، ستار. کمرمان را شکستی به خدا.» با آنکه بغض گلویم را گرفته بود، گفتم: «مگر خودت نمی گویی شهادت لیاقت می خواهد. خوب ستار هم مزد اعمالش را گرفت. خوش به حالش.» صمد سری تکان داد و گفت: «راست می گویی. به ظاهر گریه می کنم؛ اما ته دلم آرام است. فکر می کنم ستار جایش خوب و راحت است. من باید غصه خودم را بخورم.» داشتم از درون می سوختم. برای بچه های صدیقه پرپر می زدم. اما دلم می خواست غصه صمد را کم کنم. گفتم: «خوش به حالش. کاشکی ما را هم شفاعت کند.» ادامه دارد...✒️