«یارخوب تمام ماجراست» فقط آنجا که حبیب‌بن مظاهر وقتی نامه حسین-علیه‌السلام- را دریافت کرد اما چون که میخواست امر و تصمیمش را پنهان کند، نزد همسرش وانمود کرد که به یاری حسین-علیه‌السلام- نمی‌رود. پس زوجه اش گفت: ای حبیب گویا نصرت حسین را ناخوش داری! حبیب گفت بلی! پس زوجه‌اش گریه کرد و روسری بر سر حبیب گذاشت و گفت در این هنگام لایق است سرت را این مقنعه. تو بنشین در خانه، من به نصرت او میروم که فراموش نکردم در مورد او صحبت رسول خدا را. حبیب که دید یارش کجای ماجرا ایستاده لبخندی زد و حقیقت امر را اشکار کرد و گفت: البته میترسم بعد از من خار و ذلیل شوی. پس زوجه‌اش شادمان گشت و گفت: مرا بگذار خاک بخورم ترک مکن نصرت حسین-علیه‌السلام-را. تو را بخدا خدمتش که رسیدی دست و پاهایش را ببوس. حبیب گفت: حبّا و کرامتاً.
حقیقتا برای یار خوب که تمام ماجراست؛ «حبّاً و کرامتاً»
از حُر پرسیدند:
اباعبدالله‌الحسین‌علیه‌السلام
برای تو چگونه مولایی است؟!
فرمود:
امام‌حسین‌علیه‌السلام، تفسیر آیه‌ی
"لا تقنطوا من رحمه الله" است...
#ا‌اباعبدالله‌الحسین‌علیه‌السلام
