یه چیزی استادم چند سال پیش میگفتن هر چی عمر میگذره بیشتر درکش میکنم میگفتن : زیارت و روضه و اعتکاف و دعا و این چیزا رو بخاطر درس و کار و خستگی و ... به بعدا موکول نکنین کی میدونه سال بعد ، ماه بعد، شب جمعه بعد، محرم و ماه رمضان و اربعین بعد چی قسمتش میشه ؟ کی میدونه توفیق خدمت و اشک و آه در خونه این خانواده چقدر و کِی نصیبش میشه؟

ای عهده دار مردم بی دست و پا آغوش تو پناه دل خسته ها...

این روزها توی هیئت چشمم به صورت دوستام که می‌خوره، توی دلم خدا رو هزار بار شکر می‌کنم که دارمشون .. ♥️ که همه زیر خیمه اش یک خانواده ایم .. 🏴

میگفت؛ یکی از درس‌های عاشورا ، دل کَندنه...

زخمِ قلبِ پدر از جسمِ پسر بَدتَر بود اِرباً اِربا......دلِ  بابای علی‌اکبر بود..

غمِ پاک کردن اشک با آستین...

به یاد شهید ظهر تاسوعا... خوشبحالت آقا سیدمصطفی... خوشبحالت.

سلام بر آن لحظات که خیام آل الله از شیون کردن و فریاد عطش ساکت شده، سلام بر لحظاتی که؛ «صبر الأطفال لا ینوحون ساعة والعباس یرجع بالسلامة» کودکان صبر کردند و نوحه‌ای سر ندادند تا عباس به سلامت به خیمه‌ها بازگردد.

پناه‌دل‌تنگی‌های‌من...

پناه عالمیان ، زینب‌ت پناه ندارد...

آجَرَکَ الله یا بَقیَّهَ الله فی مُصیبَتِ جَدِّکَ الحُسین علیه السلام...

میخوام بگم اربابم نباشم تو دنیا روزی که چشام برای غم تو گریه نکنه میخوام بگم ممنون که اجازه دادی وسط روضه‌هات ، برات اشک بریزم... میخوام بگم؛ میان این همه نوکر به فکر من هم باش منی که از همه جز " تو" عجیب خسته شدم‌.‌..