🌷 نامه شهید علی خلیلی به رهبر انقلاب قبل از شهادت 🌷 متن زیر نامه شهید علی خلیلی می باشد که ۱۵ روز قبل از شهادتش خطاب به رهبر معظم انقلاب نوشته است. سلام آقا جان! امیدوارم حالتان خوب باشد. آن‌قدرخوب که دشمنانتان از حسودی بمیرند و از ترس خواب بر چشمانشان حرام باشد. اگر از احوالات این سرباز کوچکتان خواستار باشید؛ خوبم. دوستانم خیلی شلوغش می‌کنند، یعنی در برابر جانبازی‌هایی که مدافعان این آب و خاک کرده‌اند، شاهرگ و حنجره و روده و معده من عددی نیست که بخواهد ناز کند... هر چند که دکترها بگویند جراحی لازم دارد و خطرناک است و ممکن است چیزی از من نماند... من نگران مسائل خطرناک‌تر هستم... من می‌ترسم از ایمان چیزی نماند. آخر شنیده‌ام که پیامبر(ص) فرمودند: اگر امر به معروف و نهی از منکر ترک شود، خداوند دعاها را نمی‌شنود و بلا نازل می‌کند. من خواستم جلوی بلا را بگیرم. اما اینجا بعضی‌ها می‌گویند کار بدی کرده‌ام. بعضی‌ها برای اینکه زورشان می‌آمد برای خرج بیمارستان کمک کنند می‌گفتند به تو چه ربطی داشت؟!! مملکت قانون و نیروی انتظامی دارد! ولی آن شب اگر من جلو نمی‌رفتم، ناموس شیعه به تاراج می رفت و نیروی انتظامی خیلی دیر می‌رسید. شاید هم اصلا نمی‌رسید... یک آقای ریشوی تسبیح به‌دست وقتی فهمید من چکار کرده‌ام گفت: پسرم تو چرا دخالت کردی؟ قطعا رهبر مملکت هم راضی نبود خودت را به خطر بیندازی! من از دوستانم خواهش کردم که از او برای خرج بیمارستان کمک نگیرند، ولی این سوال در ذهنم بوجود آمد که آقاجان واقعا شما راضی نیستید؟؟ آخر خودتان فرمودید امر به معروف و نهی از منکر مثل نماز واجب است. آقاجان! به خدا دردهایی که می‌کشم به اندازه‌ی این درد که نکند کاری بر خلاف رضایت شما انجام داده باشم مرا اذیت نمی‌کند. مگر خودتان بارها علت قیام امام حسین(ع) را امر به معروف و نهی از منکر تشریح نفرمودید؟ مگر خودتان بارها نفرمودید که بهترین راه اصلاح جامعه تذکر لسانی است؟ یعنی تمام کسانی که مرا توبیخ کردند و ادعای انقلابی‌گری دارند حرف شما را نمی‌فهمند؟؟؟ یعنی شما این قدر بین ما غریب هستید؟؟؟ رهبرم! جان من و هزاران چون من فدای غربتت. به‌خدا که دردهای خودم در برابر دردهای شما فراموشم می‌شود که چگونه مرگ غیرت و جوانمردی را به سوگ می‌نشینید. آقا جان! من و هزاران من در برابر دردهای شما ساکت نمی‌شینیم و اگر بارها شاهرگمان را بزنند و هیچ ارگانی خرج مداوایمان را ندهد بازهم نمی‌گذاریم رگ غیرت و ایمان در کوچه‌های شهرمان بخشکد. بشکست اگر دل من بفدای چشم مستت سر خُمّ می سلامت، شکند اگر سبویی

#روزه_اولی ❤️عشق یعنی روزه اولی باشی😍 #ماه_مبارک_رمضان

📖 شاهنامه: روزه، کردار مردان خداست 🔻حکیم ابوالقاسم فردوسی در #شاهنامه می‌گوید: طهمورَث پادشاه ایران، یاری وفادار به نام شَهرَسپ داشت که هر روز را #روزه و هر شب را به نماز می‌ایستاد. طهمورث در اثر همنشینی با شهرسپ از بدی‌ها پیراسته شد. حکیم فردوسی در بیان این داستان می‌گوید: نماز شب و روزه، آیین کسی است که خداوند جهاندار، حبیب او باشد. یعنی #نماز_شب و روزه، نشانه‌ی دوستان خداوند است. خنيده بهر جاى شهرسپ نام نزد جز بنيكى بهر جاى گام همه روز بسته ز خوردن دو لب بپيش جهاندار بر پاى شب چنان بر دل هر كسى بود دوست نماز شب و روزه آيين اوست 🖨️ اسکن از نسخه خطی شاهنامه موجود در فلورانس ایتالیا می باشد. این نسخه قدیمی ترن نسخه شاهنامه است. گروه‌ پژوهشی آرتا

توئیت مجاهد یمنی

هشدار یونیسف: هر ۱۰ دقیقه یک کودک یمنی جان می‌دهد 🔹صندوق کودکان سازمان‌ملل متحد اعلام کرد که هر ده دقیقه یک کودک یمنی بر اثر مسائل قابل پیشگیری جان می‌دهد؛ این نهاد جهانی گفت در مجموع، 11 میلیون کودک یمنی نیازمند کمک‌های بشردوستانه هستند.

🌹🌷فتوای محمد مجتهد شبستری استاد برجسته دانشڪده الهیات دانشگاه تهران: من بر این باورم ڪه در عبادات هم باید تجدیدنظرهایی بشود. به نظر من در عبادات باید مفهوم «وجوب» را ڪنار گذاشت و به‌جای آن، مفهوم «توصیه» را باید قرار داد. مفهوم وجوب ڪه واجب است ظهر چنین نماز بخوانید و واجب است ڪه روزه بگیرید. این مفهوم به باور من اعتبار خود را از دست داده است. عبادات را به‌عنوان یڪ سلسله اعمال بدنی، روحی و روانی ڪه به منظور تعالی روحی مفیدند، می‌توان «توصیه» ڪرد. این عبادات (اگر) با مراعات اصول اخلاقی و زیستن اخلاقی باشد، برای عدّه‌ی زیادی بهداشت روانی به‌ دنبال داشته و آنان را تعالی می‌بخشد. به نطر من : آنچه اصل و اساس تقرّب انسان به خداست، فضیلت‌های اخلاقی و اعمال متناسب با آنها است، «خُلق» شریف است نه دولا راست شدن. باید توصیه ڪرد ڪه خُلق عوض شود و ساختار فضیلتی تغییر یابد. اگر آن ساختار فضیلتی تغییر نڪند هزار بار هم آدمی عبادت ڪند، به هیچ جایی نمی‌رسد. یعنی درست برعڪس آنچه اڪنون رایج است ڪه به عبادات اصالت داده می‌شود. من با این رویّه ڪاملاً مخالفم. توصیه باید به ڪسب فضایل اخلاقی و مزیّن شدن به خلق‌های انسانی باشد. آیا احڪام روزه صرفا معطوف به جسم است؟ "فقه"، عموما ناظر به جسم و بدن مومنان است. اگر فتوا و حڪمی صادر می‌ڪند، و اگر چیزی را حلال ویا حرام می‌داند، نیز معطوف به مدیریت و مهندسیِ بدن است. در هر چه امر و یا نهی می‌ڪند، در واقع بدن را امر و یا نهی می‌ڪند. هم‌چنان ڪه در دینداری عارفان، دل مومن و آن چه امروزیان از آن به ساحت عواطف، احساسات و یا بعد وجودی آدمی یاد می‌ڪنند، محل اعتنا و توجه است. عارف می‌خواهد مومن با وجود و قلب خویش با هستی رابطه برقرار ڪند. از این رو ایمان نزد عارف، توجه قلبی و وجودیِ تمام عیار به امر متعال است. اما ایمان نزد فقیه، مجموعه‌ای از حرڪات بدنی در آستانه‌ی هستی است. به عنوان مثال، نمازِ فقیه پسند، مجموعه‌ آدابی است ڪه تنها جسم آدمی را درگیر می‌ڪند. مانند وضوی دست و صورت، ایستادن و خم و راست شدن و حرڪات زبانی و تلفظ صحیح الفاظ. روزه، امساڪ از خوردن و آشامیدن بدن و ڪشیدن بار گرسنگی است. حج ، حرڪت بدنی، انتقال و چرخیدن و دویدن و موی سر را تراشیدن است. این همه اصرار بر حجاب زنان به دلیل توجه بیش از حد فقه به تن زنان است.   در عموم احڪام فقهی، آن چه نادیده انگاشته می‌شود، ساحت روان و درون  آدمی است. همان ڪه مورد توجه عارفان و علمای اخلاق از یڪ سو و از سوی دیگر، روان‌شناسان و روان‌پزشڪان قرار می‌گیرد. بنابر این وقتی در حڪم فقهی می‌گویند: اگر احتمال عقلانی و ترس از ضرر می‌دهید، نباید روزه بگیرید. منظورشان به نحو اغلب، ترس از ضرر و آسیب به جسم است. به همین علت است ڪه برای تشخیصِ ضرر و زیان، پای پزشڪان را در میان می‌ڪشند. وقتی فقیه به این آیه می‌رسد ڪه "خدا هیچ ڪس را تڪلیف نڪند مگر به قدر توانایی او"(۲۷۶/بقره)، از توانایی مورد نظر در این آیه، توانایی جسمی و بدنی برداشت می‌ڪند. از این رو در هنگامی ڪه جواز فقهی برای تعدد زوجات مردان صادر می‌ڪند، اساسا به " تاب‌آوری روان‌شناختی" زنان بی توجه است. و یا هنگامی ڪه ازدواج زودهنگام دختران خردسال را مجاز می‌یابد و یا تڪالیف زنان را در قبال همسران معلوم می‌ڪند، توانایی روان‌شناختی‌شان را در میان نمی‌آورد. گویی وسع و ظرفیت و توانایی انسان به همان توانایی و وسع بدنی خلاصه می‌شود. همان گونه ڪه اشاره شد، منظور عموم فقیهان از ضرر احتمالی ناشی از روزه گرفتن (ڪه فرد را از این فریضه معاف می‌دارد)، آسیب و ضرر جسمی است. به سخن دیگر، گویا نزد ایشان اساسا سلامت و تعادل روان و ساحت درون چندان به رسمیت شناخته نشده است. در حالی ڪه بسیار ڪسانی هستند ڪه در وقت گرسنگی و تشنگی، شدیدا بی‌حوصله، زودرنج، ڪج خلق و ڪم طاقت می‌شوند و به همین علت، خشم و عصبانیت‌های زودهنگام، گاهی خمودی و افسردگی از خود بروز می‌دهند. وقتی تعادل درون ڪاهش می‌یابد، اخلاق نیز در آن‌ها ڪم‌رنگ شده و در نهایت، رفتار‌شان نیز به سمت غیراخلاقی شدن ڪشیده شده می‌شود. خلاصه آن ڪه فقیه نسبت به آثار و نتایج روان‌شناختی صدور فتوا و احڪام، ڪه نتایجش در ڪوتاه و بلندمدت نشان داده می‌شود، التفاتی نمی‌ڪند و تو گویی نزد فقیهان، آدمی، تڪ بعدی و تڪ ساحتی است و آن هم بعد جسمانی است. شاید همین بی‌توجهی به ساحت روان آدمی است ڪه فقیه را امروزه دچار چالشی بزرگ ڪرده است. اگر فقیهان به بعد دوم انسان عطف توجه می‌ڪردند و تڪلیف فقهی را متناسب با وسعِ تن و روان بر دوش مومنان می‌گذاشتند، بسیاری از احڪام فقهی این نبود ڪه امروزه شاهدش هستیم. به نظر می رسد توجه و اهتمام جدی فقیهان به ساحت روان، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است و اساسا لازمه‌ی ادامه‌ی حیات فقه، بازخوانی و بازسازی بر اساس توان و تحمل روان‌شناختی است.

ایشالا قسمت همه بشه😘❤️ @nikanfish

🔴🔴🔴 آب‌تنی جذاب جناب بچه رئیس 😁😂😂😂❤️ @nikanfish

🅰ذهن ما فریب میخوره یا این ادراک ما را به بازی گرفته؟ @nikanfish

📌 مادر شهیدی که ۳۶ سال یک بشقاب اضافه بر سر سفره گذاشت 🔹️ حاجیه خانم رباب پیشان ۳۶ سال بشقاب سر سفره گذاشت و منتظر بود تا سرانجام به فرزند شهیدش پیوست. ◇ حاجیه خانم رباب پیشان مادر شهید جاویدالاثرسید فضل‌الله خوید که ۳۶ سال چشم انتظار بازگشت پیکر مطهر فرزندش بود اردیبهشت سال گذشته به فرزند شهیدش پیوست ◇ شهید خوید در عملیات کربلای ۴ در سال ۱۳۶۵ در مبارزه با نیروهای بعثی عراق به شهادت رسید و سال ۱۳۷۱ بنیاد شهید کهگیلویه شهادت او را رسما اعلام کرد و پیکر مطهر شناسایی نشد. ◇ شهید سید فضل الله خوید در سال ۱۳۳۷ در روستای "ده چل" سادات مشهدی از توابع شهرستان کهگیلویه به دنیا آمد. ◇ پس از آن تاریخ یک مزار در گلزار شهدای شهر دهدشت برای این شهید مفقودالاثر ساختند و چند سال بعد در گلزار شهدا یاسوج نیز برای این شهید والامقام مزاری ساخته شد؛ اما آن مرد آسمانی و شیر جبهه‌های جنگ جایی در زمین ندارد. #شهید_فضل‌الله‌_خوید #مادر_شهید