السلام علیک یا رسول الله❤️ السلام علیک یا حبیبی یا نبی الله❤️ عید بر همگان مباااااارک👏👏👏 عیدی ما فرج امام زمان علیه السلام انشاالله🙏🙏

🌸 #میلاد_پیامبر_اکرم(ص) 🌸 #میلاد_امام_جعفر_صادق(ع) 💐شب دلدادگی عاشق و شیدا 💐شب مجنون شدن هر دل رسوا 🎤 #مهدی_رسولی

#مولودی_زیبا 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد سالروز میلاد با سعادت رسول گرامی اسلام حضرت محمد(ص)وامام جعفر صادق (ع)بر همه عزیزان مبارک و فرخنده باد 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

💠 وحدت امت اسلامی (۱) 👈🏻 تاریخ اسلام در همۀ مسائل نظری خود، شاهد اختلاف آراء و عقاید بوده است. این اختلاف تا آنجا به اصولِ کلیِ مشترک اخلالی وارد نیاورده است، رایج و مورد استقبال بوده و بلکه به عنوان یک امر ضروری تلقی شده است. حتی در اصول کلی مشترک، مثل: توحید، نبوت، رهبری بعد از پیامبر (امامت)، معاد، صفات خداوندی و قرآن نیز مباحث نظری فراوانی مطرح شده و نه تنها اغلب موجب آن نشده است که متفکران اسلامی یکدیگر را تکفیر کنند، بلکه عامل گسترش و عمق معارف حِکمی و کلامی نیز شده است ... 🔹 اختلاف در امت اسلامی به دو نوع تقسیم می شود: الف) اختلاف معقول ب) اختلاف نامعقول 🔰 الف) اختلاف معقول، عبارت است از: اختلافی که ناشی از چگونگی اطلاعات مربوط به مسئله و استعدادها، خصوصاً نبوغ و عموم موضع گیری های طبیعی و قانونی است که اشخاص در ارتباط با حقایق دارند، مانند اختلاف نظر دربارۀ دریافت واقعیات عالم هستی از دیدگاه علوم نظری و فلسفه ها. این، همان «اختلاف معقول» است که نه تنها نباید مورد تردید و انکار قرار گیرد، بلکه موجب گسترش و عمق بیشتر در معارف نیز می شود ... اگر به تاریخ اسلام بنگریم، خواهیم دید بسیاری از دانشمندان اسلامی در حضور دانشمندانی دیگر که در مسائل نظری همرأی نبوده اند، شاگردی کرده و کتاب های یکدیگر را مورد شرح و تحقیق قرار داده اند. به عنوان نمونه: کتاب تجرید الاعتقاد خواجه نصیرالدین طوسی که یکی از علمای شیعه است، مورد شرح ملا علی قوشچی از علمای اهل سنت قرار گرفته است، و کتاب المحجة البیضاء ملا محسن فیض از علمای شیعه، در شرح و تحقیق احیاءالعلوم تألیف غزالی از معروف ترین علمای اهل سنت، تألیف شده است. 🔰 ب) اختلاف نامعقول، عبارت است از: اختلافی که از عوامل غیر قانونی و انحرافی ناشی می شود، مانند پیروی از هوا و هوس که از مهمترین نمودهای آن، «خودنمایی» و «شهرت پرستی» است. در طول تاریخ، همواره کسانی بوده اند که خواسته اند خود را مطرح کنند و با تظاهرهایی مثل آزادی فکری، آزادی اراده و آزادی بیان، اما در حقیقت، با عشق به قدرت مشهور شوند! عشقی که نهایتِ ناتوانیِ انسانها را اثبات می کند. همانگونه که در سازندگان و ترویج کنندگان مذاهب دروغین می بینیم، یکی از اساسی ترین عواملِ به دست آوردن قدرت در طول تاریخ، ایجاد اختلاف در عقیده یا عقاید مردم یک جامعه بوده است. این جریان، نه تنها موجب پراکندگی افکار و عقاید و ایده آل های متحدکنندۀ یک جامعه می گردد، بلکه گاه عامل شدیدترین خصومت ها و تضادها در میان مردمِ یک یا چند جامعه می شود که در اصل، افکار و عقایدِ مشترکِ بسیاری با یکدیگر داشته اند. از آن رو که عقاید و آرمانها، تفسیرکنندۀ هدف و فلسفۀ حیاتِ انسانهاست، بازی با آنها یا به وجود آوردن اختلاف های نامعقول میان انسانها برای نیل به قدرت، یکی از ضد انسانی ترین روش های قدرت طلبان محسوب می شود ... اختلاف های نامعقول که برای به دست آوردن سلطه و قدرت به وجود می آیند، سطحی و زودگذر و اغلب تکراری هستند، مانند کتابهایی که برای اختلاف افکندن میان شیعه و سنی در دوران ما نوشته می شوند. اینگونه آثار معمولاً برای صاحب نظران و متفکران، تنها اسباب تمسخر و تأسف خواهند بود، و در افکار ساده و بی اطلاع نیز اثری زودگذر و فراموش شدنی بجای خواهد گذاشت. از طرف دیگر، هر کجا آتشی از اختلاف برافروخته شده، اگرچه نهال هایی چند از باغ خداوندی را سوزانده است، اما برای متفکران نیز روشنایی هایی به وجود آورده است که در نور آن، هم ابعاد مخفی و مزایای مکتب روشن شده و هم نیّات تفرقه افکن را واضح تر ساخته است. چه، اگر قضیه ای از واقعیت صحیح برخوردار باشد، هر حمله ای که از طرف غرض ورزان صورت گیرد، سطوح و ابعاد و توانایی مقابلۀ آن واقعیت را بالاتر برده، روشن تر می سازد، و این عکسِ هدفی است که غرض ورزان تصور کرده اند. 💠 ر.ک: جعفری، محمدتقی، مجموعه آثار ۲ ـ تکاپوی اندیشه ها (مجموعه ای از مصاحبه ها و گفتگوهای شخصیت های خارجی با علامه جعفری)، صص ۱۹۹-۲۲۵، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول، مصاحبۀ پروفسور کورودا. 🌿 استاد علامه محمدتقی جعفری 🌿 @allameh_jafari

💠 وحدت امت اسلامی (۲) 🔹 برخی از وحدت هایی که برای امت اسلامی متصور است، عبارتند از: وحدت مطلق وحدت معقول 🔰 وحدت مطلق عبارت است از: اتفاق نظر در همۀ عقاید و معارف احکام اسلامی با همۀ اصول و فروع آنها. اینگونه وحدت، با نظر به آزادی اندیشه و تعقل در خصوصیات و کیفیات و انتخاب دلایل در عناصر و اجزای اصلی عقاید و احکام دین اسلام، به اندازه ای بعید است که می توان گفت امری امکان ناپذیر است؛ خصوصاً با در نظر گرفتن اختلاف متفکران در ذوق و اندیشه و کمی و فراوانی اطلاعات دربارۀ منابع. همچنین اختلاف آنان در نبوغ و هوش و حافظه که بدون تردید در انتخاب و فهم قضایا و تنظیم استدلال ها و غیر آن مؤثرند، وحدت مطلق و اتفاق آراء میان متفکران، امری غیر ممکن خواهد بود. تا زمانی که این اختلاف، همراه با اخلاص و با هدف حقیقت یابی و با اطلاع لازم و کافی از منابع و اصول مربوطه باشد، نه تنها ضرری به وحدت امت اسلامی وارد نمی آورد، بلکه پدیده ای مطلوب است که برای پیشرفت معارف اسلامی ضروری می باشد. 🔰 وحدت معقول با توجه به متن کلیِ دین که قبلاً ذکر شد، و با توجه به آزادی اندیشه و تعقل در خصوصیات و کیفیات و انتخاب دلایل در عناصر و اجزای اصلی، عقاید و احکام دین اسلام، وحدت مطلوب در میان امت اسلامی، نوع «وحدت معقول» خواهد بود. وحدت معقول را می توان اینگونه تعریف کرد: قرار دادن متن کلیِ دین اسلام برای اعتقاد همۀ جوامع مسلمان و برکنار نمودن عقاید شخصیِ نظری و فرهنگ های محلی و خصوصیات آراء و نظریات مربوط به هر یک از اجزای متن کلیِ دین که به تعقل و اجتهاد گروهی یا شخصی مربوط است. تحقق این نوع وحدت، هیچ مانع شرعی و عقلی ندارد و هر متفکر آگاه از منابع اولیۀ اسلام و طرز تفکر ائمۀ معصومین ـ علیهم السلام ـ و صحابۀ عادل متقی و تابعین حقیقیِ آنان می داند که پیروی از متن کلیِ دین، با تکاپو و اجتهاد برای فهم خصوصیات و کیفیت انتخاب دلایل، امری ضروری است. بدیهی است هماهنگی و اتحادی که منابع اولیۀ اسلام (قرآن، سنت، عقل سلیم و اجماع) و شخصیت های پیشتاز اسلامی مثل آیت الله العظمی بروجردی مرجع شیعیان جهان و شیخ محمد شلتوت رهبر عالی مقام اهل سنت، در گذشته و حال با آن دعوت کرده اند، نه وحدتِ مصلحتیِ عارضی است و نه وحدت مطلق که عملی نیست، بلکه نظر این دو بزرگوار و امثال اینان بر اساس آنچه مطلوبِ جدیِ منابع اولیۀ اسلامی بوده و هست، خواستار انطباق حیات اجتماعی و دینیِ مردم همۀ جوامع اسلامی بر متن کلی و مشترکِ دین اسلام هستند که می تواند فراگیرندۀ همۀ فرقه ها و مذاهب معتقد به آن متن کلی باشد، و این، بدون شک «وحدت معقول» است. نخستین گام در وصول به وحدت معقول، وسعت یافتن دیدگاه متفکران و شخصیت های بزرگ اسلامی است. عامل اساسی این توسعۀ دیدگاه ها، رهایی از چارچوب تنگ و تاریکِ تعصب های غیر منطقی است. 👈🏻 اسلام به خاطر عظمت و تنوع ابعاد نامحدود خود، توانسته است همانگونه که فارابی را در دامن خود بپروراند، همچنین ابن سینا و ابن رشد و مولوی و میرداماد و صدها امثال اینان را با آراء و عقاید مختلف در قلمروهای مختلف جهان شناسی و الهیات و حقایق مذهبی پرورش داده است. از طرف دیگر، صدها فقیه و اصولی در هر دو مذهب بزرگ اسلامی (تشیع و تسنن) در هزاران مسئلۀ شرعی بحث و اجتهاد داشته اند. آنها گاه با یکدیگر موافق و گاه مخالف یکدیگر بوده اند، اما هیچ تزاحم و تضادی ویرانگر در میان آنان نبوده است. 💠 ر.ک: جعفری، محمدتقی، مجموعه آثار ۲ ـ تکاپوی اندیشه ها (مجموعه ای از مصاحبه ها و گفتگوهای شخصیت های خارجی با علامه جعفری)، صص ۱۹۹-۲۲۵، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول، مصاحبۀ پروفسور کورودا. 🌿 استاد علامه محمدتقی جعفری 🌿

💐 میلاد با سعادت حضرت محمد صلوات اللّه علیه و امام صادق علیه السّلام را خدمت امام زمان عج و حقجویان عالم تبریک عرض مینماییم 💐 ‌ کانال طب اسلامی اصفهان ✅تلگرام T.me/tebeslamiesfahan ✅سروش sapp.ir/teb.slamiesfahan ✅ایتا Eitaa.com/tebeslamiesfahan ✅ اینستاگرام https://www.instagram.com/teb.eslami.esf

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🔵 موضوع : (بیماری‌ های دستگاه گوارش) بیماری های مربوط به شکم و معده_دردشکم _جلسه سی و دوم #مجتهد_طب_اسلامی_حکیم_باقری_اصفهانی #صوت #بیماری_های_دستگاه_گوارش #جلسه_سی_و_دوم حسینیه مسجدالنبی ص کانال طب اسلامی اصفهان ✅تلگرام T.me/tebeslamiesfahan ✅سروش sapp.ir/teb.slamiesfahan ✅ایتا Eitaa.com/tebeslamiesfahan ✅ اینستاگرام https://www.instagram.com/teb.eslami.esf

🌺پنجاه خصلت از خصوصیات اخلاقی پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه واله وسلم) ♦️بي‌شک تأسي به سيره و سنت آن حضرت براساس آيه‌‌کريمه «و لکم في رسول‌الله اسوه حسنه» و از جمله آنچه در اين مطلب به آن اشاره شده، راهگشاي مشکلات و مسائل مبتلا به جامعه مسلمانان خواهد بود. ۱-هنگام راه رفتن با آرامي و وقار راه مي رفت ۲-در راه رفتن قدم ها را بر زمين نمي کشيد. ۳-نگاهش پيوسته به زير افتاده و بر زمين دوخته بود. ۴-هرکه را مي ديد مبادرت به سلام مي کرد و کسي در سلام بر او سبقت نگرفت. ۵-وقتي با کسي دست مي داد دست خود را زودتر از دست او بيرون نمي کشيد. ۶-با مردم چنان معاشرت مي کرد که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است. ۷-هرگاه به کسي مي نگريست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمي کرد. ۸-هرگز به روي مردم چشم نمي دوخت و خيره نگاه نمي کرد. ۹-چون اشاره مي کرد با دست اشاره مي کرد نه با چشم و ابرو. ۱۰-سکوتي طولاني داشت و تا نياز نمي شد لب به سخن نمي گشود. ۱۱-هرگاه با کسي، هم صحبت مي شد به سخنان او خوب گوش فرا مي داد. ۱۲-چون با کسي سخن مي گفت کاملا برمي گشت و رو به او مي نشست. ۱۳-با هرکه مي نشست تا او اراده برخاستن نمي کرد آن حضرت برنمي خاست. ۱۴-در مجلسي نمي نشست و برنمي خاست مگر با ياد خدا. ۱۵-هنگام ورود به مجلسي در آخر و نزديک درب مي نشست نه در صدر آن. ۱۶-در مجلس جاي خاصي را به خود اختصاص نمي داد و از آن نهي مي کرد. ۱۷-هرگز در حضور مردم تکيه نمي زد. ۱۸-اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. ۱۹-اگر در محضر او چيزي رخ مي داد که ناپسند وي بود ناديده مي گرفت. ۲۰-اگر از کسي خطايي صادر مي گشت آن را نقل نمي کرد. ۲۱-کسي را بر لغزش و خطاي در سخن مواخذه نمي کرد. ۲۲-هرگز با کسي جدل و منازعه نمي کرد. ۲۳-هرگز سخن کسي را قطع نمي کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگويد. ۲۴-پاسخ به سوالي را چند مرتبه تکرار مي کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. ۲۵-چون سخن ناصواب از کسي مي شنيد. نمي فرمودـ« چرا فلاني چنين گفت» بلکه مي فرمود « بعضي مردم را چه مي شود که چنين مي گويند؟» ۲۶-با فقرا زياد نشست و برخاست مي کرد و با آنان هم غذا مي شد. ۲۷-دعوت بندگان و غلامان را مي پذيرفت. ۲۸-هديه را قبول مي کرد اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود. ۲۹-بيش از همه صله رحم به جا مي آورد. ۳۰-به خويشاوندان خود احسان مي کرد بي آنکه آنان را بر ديگران برتري دهد. ۳۱-کار نيک را تحسين و تشويق مي فرمود و کار بد را تقبيح مي نمود و از آن نهي مي کرد. ۳۲-آنچه موجب صلاح دين و دنياي مردم بود به آنان مي فرمود و مکرر مي‌گفت هرآنچه حاضران از من مي شنوند به غايبان برسانند. ۳۳-هرکه عذر مي آورد عذر او را قبول مي کرد. ۳۴-هرگز کسي را حقير نمي شمرد. ۳۵-هرگز کسي را دشنام نداد و يا به لقب هاي بد نخواند. ۳۶-هرگز کسي از اطرافيان و بستگان خود را نفرين نکرد. ۳۷-هرگز عيب مردم را جستجو نمي کرد. ۳۸-از شر مردم برحذر بود ولي از آنان کناره نمي گرفت و با همه خوشخو بود. ۳۹-هرگز مذمت مردم را نمي کرد و بسيار مدح آنان نمي گفت. ۴۰-بر جسارت ديگران صبر مي فرمود و بدي را به نيکي جزا مي داد. ۴۱-از بيماران عيادت مي کرد اگرچه دور افتاده ترين نقطه مدينه بود. ۴۲-سراغ اصحاب خود را مي گرفت و همواره جوياي حال آنان مي شد. ۴۳-اصحاب را به بهترين نام هايشان صدا مي زد. ۴۴-با اصحابش در کارها بسيار مشورت مي کرد و بر آن تاکيد مي فرمود. ۴۵-در جمع يارانش دايره وار مي نشست و اگر غريبه اي بر آنان وارد مي شد نمي توانست تشخيص دهد که پيامبر کداميک از ايشان است. ۴۶-ميان يارانش انس و الفت برقرار مي کرد. ۴۷-وفادارترين مردم به عهد و پيمان بود. ۴۸-هرگاه چيزي به فقير مي بخشيد به دست خودش مي داد و به کسي حواله نمي کرد. ۴۹-اگر در حال نماز بود و کسي پيش او مي آمد نمازش را کوتاه مي کرد. ۵۰-اگر در حال نماز بود و کودکي گريه مي کرد نمازش را کوتاه مي کرد. https://eitaa.com/madresseinqhilab/12042

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🔵 موضوع: بیماری زحیر (اسهال خونی)_جلسه سی و سوم #مجتهد_طب_اسلامی_حکیم_باقری_اصفهانی #صوت #بیماری_های_دستگاه_گوارش #جلسه_سی_و_سوم حسینیه مسجدالنبی ص کانال طب اسلامی اصفهان ✅تلگرام T.me/tebeslamiesfahan ✅سروش sapp.ir/teb.slamiesfahan ✅ایتا Eitaa.com/tebeslamiesfahan ✅ اینستاگرام https://www.instagram.com/teb.eslami.esf