eitaa logo
تلک الایام
1.5هزار دنبال‌کننده
30 عکس
2 ویدیو
1 فایل
این روزها که می گذرد هر روز.... در انتظار آمدنت هستم @telkalayam
مشاهده در ایتا
دانلود
عمود خیمه ی سقا را که پایین کشید علی اصغر را برد که دشمن سیرابش کند... @telkalayyam
شعرا/3 این ها دیگر ایمان نمی آورند... گلوی اصغرت را این قدر به تیرهایشان نزدیک نکن !... @telkalayyam
… مادرها معمولاً برای بوسیدن فرزندشان مشکلی ندارند. هرچقدر هم که فرزندشان بزرگ شود به محض دلتنگی و دیدار تازه کردن آنها را در آغوش می کشند و می بوسند. بابا ها ولی این طور نیستند. مخصوصاً اگر فرزندشان پسر باشد. تا وقتی کوچک است راحت بچه را می بوسند و در آغوش می گیرند اما وقتی پسر بچه بزرگ می شود آداب خاصی بین روابط عاطفی پدر و پسر حکم فرما می شود. نمی توانم روی این حس پدر و فرزندی اسمی بگذارم. یک چیزی بین حیا و شاید غرور و چند حس دیگر است که باعث می شود یک پدر هرچقدر هم که جوانش را دوست داشته باشد و توی دلش قربان صدقه ی او برود اما در ظاهر یک رفتار سنگین از خودش ابراز کند. ممکن است پسر طوری تربیت شده باشد که هر از گاهی دست یا پیشانی پدر را ببوسد اما پدرها از این هم محدودترند... یک پدر معمولاً نمی تواند هر وقت که دلش خواست پسر نوجوان یا جوانش را در آغوش بکشد و ببوسد. همیشه باید یک بهانه ای برای این کار دست بدهد... باید یک فرصتی پیدا شود... یک بهانه ای مثل برگشت از سفر؛ مثل خداحافظی؛ مثل خدای نکرده بیماری و گرفتاری شدید... یا خلاصه از این قبیل... @telkalayyam
دوست داشت چشم هایت را یک جوری نقاشی کند و توی صدایت یک نازی بگذارد که وقتی می آیی از بابا اجازه ی میدان رفتن بگیری یکی یکی موهای بابا سفید شود و کمرش... .............. فاستأذن أباه و أذن له... @telkalayyam
جن/۱۶ 1. و نزد پدر بازگشت: زخم های بسیار بدو رسیده. گفت ای پدر، تشنگی مرا کشت و سنگینی آهن تاب از من ببرد. شربت آبی هست تا بر دشمن قوت یابم؟... . . . 2.... به بانگ بلند گفت ای پدر! این جد من پیغمبر است که جامی پر به من نوشانید که دیگر تشنه نشوم و گفت بشتاب! بشتاب! که تو را {نیز} جامی آماده است.... ............... کتاب آه/ صفحه ی 362 و @telkalayyam
بقره/195 شگفت مهلکه ای است معرکه ی عشق ؛ که خدا فرمود : لا تُلقوا- بأیدیکم- إلی التّهلکة و تو از مرکب بدون دست افتادی ... @telkalayyam
-فلما أراد أن يشرب غرفة من الماء ، ذكر عطش الحسين وأهل بيته ،- مقاتل سیدالشهدا علیه السلام را که می خوانی یک جاهایی را انگار نقطه چین گذاشته اند. نقطه چین هایی که به ظاهر، بود و نبودشان لطمه ای به جمله ی خبری وارد نمی کند اما به قول ما طلبه ها یصح السکوت علیه هم نیستند. یکدفعه به خودت می آیی و می بینی کلی از متن را نفهمیده ای که چه جوری خوانده ای و ذهنت گیر کرده توی آن نقطه چین ها و مانده ای که با چه کلمه و ترکیبی پرشان کنی… به ذهنم رسید اگر توفیقی بود و عمری، می شود یک دهه هر روز روضه ی این نقطه چین ها را بنویسم. اصلا شاید بشود یک مقتل جمع کرد از این نقطه چین ها. اسمش را هم مثلا گذاشت سپیدخوانی عاشورا… یا روضه های سپید… . یکی از این جاها داستان دست بردن ماه منیر بنی هاشم علیه السلام داخل آب شریعه است… . اینجا حتی تاریخ نویس ها که قاعدتا باید تاریخ را بگویند و رد شوند انگار که غیرتی شده باشند سعی کرده اند روایتگری را کنار بگذارند و تحلیلگر شوند و خلاصه یک جور این نقطه چین ها را پر کنند… . خبر این است که حضرت دست در آب فرو برد و مشت آبی برداشت و بعد آب را روی آب ریخت… حالا اینکه چرا این کار را کرده قاعدتا نباید ربطی به تاریخ نویس ها داشته باشد اما تاریخ نویس ها اینجا حتی بی آنکه پرانتز باز کنند، نوشته اند یاد لب های تشنه ی برادرش افتاد… حتی نگفته اند شاید…انگار که این خبر را نمی شود با شاید و لابد نوشت… باید نقطه چین را جوری پر کنند که تبدیل به متن خبر بشود… بعضی ها هم ذکر عطش الحسین را با کاف مشدد نوشته اند و گفته اند تشنگی برادرش را به یاد آب انداخت… . این از تاریخ نویس ها… اهل علم و معرفت به این جا که رسیده اند کولاک کرده اند…سرفصل باز کرده اند… روضه خوان ها این جور جاهاست که مشتشان باز می شود و معلوم می شود چه در چنته دارند… شاعرها چندصد سال است که هنوز دارند از این مشت پر آب مضمون بیرون می کشند و انگار هنوز که هنوز است آن مضمون دلچسب و گوارایی که باید از آب در نیامده است… یک جاهایی از مقتل هست که هیچ خبری نیست اما انگار همه ی خبرها انجاست… مجبوری این جور جاها بمانی و بمانی و تصویر را خودت برای خودت بسازی… مجبوری این جور جاها توقف کنی و ببینی حضرت عباس تو چه شکلی است… چه شخصیتی دارد… رابطه ی تو با او چیست… فاصله ات با او چقدر است… انگار هر سال محرم می آید و می رود تا تو یک بار دیگر این تصویرها را کامل کنی و این نقطه چین ها را با کلمه های بهتری پر کنی… هی خودت را به صحنه نزدیک تر کنی... جلوتر بیایی... شاید از نزدیک بهتر بتوانی ببینی… خبر یک جمله بیشتر نیست: ماه منیر بنی هاشم دست در آب برد سپس آب را روی آب ریخت… . @telkalayyam
اما تو آب را به حرم رساندی… #روضه_های_تصویری #لبیک_داعی_الله @telkalayyam
امشب زیاد بیدار بمان امشب قرآن زیاد بخوان امشب با من زیاد حرف بزن... روز سختی در پیش داری حسین!... @telkalayyam
مائده/۵۵ ساربان خوب می دانست تو فرزند چه کسی هستی... @telkalayyam
حجر/۹۱ تازه بعد از اینها بود که اسب ها را نعل تازه زدند… @telkalayyam
… فرمود اگر یاری ام نمی کنی برو یک جایی که کربلا نباشد. @telkalayyam
دنبال جایی می گردم که صدای غریبی ات را نشنوم… @telkalayyam
… صافات/103 و معجزه این بود که خنجر این بار برید... @telkalayyam
امروز از قتلگاه تو هیچ کس دست خالی برنگشت... @telkalayyam
بابا دو بخش دارد یک بخش روی نیزه یک بخش توی صحرا... http://2-7.blogfa.com/post/21 @telkalayyam
یک روی سکه این است که مصیبت های عاشورا را نمی شود توی یک روز خواند. باید یک دهه بیاییم هر روز گلچین کنیم روضه ها را و با هر کدامشان جدا جدا بسوزیم. این سکه اما روی دیگری هم دارد. ما هرچقدر هم که غافل باشیم و آلوده و گنهکار بالاخره از باقیمانده ی آن طینت آسمانی خلق شده ایم… توی این دهه هر روز یکی از اصحاب و اهل بیت و بنی هاشم می آیند و حواس ما را از روضه ی اصلی پرت می کنند. نمی گذارند با تنهایی و غربت امام تنها بمانیم… نمی گذارند چشم تو چشم شویم با امام. یک دهه قلبمان را آماده می کنند که کم کم آن هم فقط چند لحظه و برای چند صحنه ی کوتاه با امام خلوت کنیم… کاری که امام توی مسیر سفر و توی این دهه با خواهر و اهل بیتش کرد… نه شب خیمه زد توی کربلا تا اهل بیتش اماده شوند برای لحظه ی خداحافظی… تازه وقتی شب آخر توی خیمه داشت شمشیر تیز می کرد و زیر چشمی نگاهش به خواهر بود و شعر از بی وفایی دنیا می خواند، چیزی نمانده بود که خواهرش قالب تهی کند… این همه اذن میدان گرفتن، این همه تصویرهای ناب، این همه شیرین زبانی ها، این همه… مدام ما را به خودشان مشغول می کنند… اما عاشورا به جایی می رسد که روضه فقط روضه ی امام است… چشم باز می کنی می بینی همه ی آن روضه هایی که یک دهه با آن ها سوخته ای و آرزو کرده بودی با هر کدامشان قالب تهی کنی در برابر این روضه هیچ است… .تنهایی یک امام مهربان مظلوم تشنه… صحنه ای نیست که بشود… تا لحظه ی آخر روضه ها می آیند و سپر می شوند.. آن لحظه های آخر ،طفل شیرخواره حتی آنقدر توی گهواره بیقراری می کند که حواس تو را پرت کند… توی گودال قتلگاه حتی نوجوان امام مجتبی علیه السلام خودش را باشتاب می رساند و دستش را می گیرد جلوی صورت امام که تو در آن حالت نگاهت به چشم های امام نیفتد… حتی آن لحظه که امام از اسب به زمین می افتد آن لحظه ی تطؤک الخیول بحوافرها… آن لحظه های قد رشح للموت جبینک… حتی توی آن لحظه های جانسوز هم امام چشمش را برمی گرداند به سمت خیمه ها (تدیر طرفا خفیا الی رحلک و بیتک)… که باز حواس تو را پرت کند… حتی آن لحظه های و الشمر جالس… کربلا پر است از صدای شیون و ناله ی زن ها و کودکان ناشرات الشعور و لاطمات الوجوه… الهی هیچ وقت تنهایی امامت را نبینی… آن هم امامی که زیباست…امامی که مهربان است… تشنه است.. بدنش پر از زخم است… چشم های نافذی دارد… از نفوذ چشم هایش همین را بگویم که فرستاده ی عمر سعد آمده بود که پیامی به امام برساند… سلاحش را تحویل داده بود و وارده خیمه ی امام شده بود… نوشته اند که دیگر به سپاه عمرسعد برنگشت و همان جا ماند… الهی هیچ وقت امامت را تنها نبینی…. چند تا صحنه ی کوتاه است در عاشورا که انگار اجازه می دهند برای چند لحظه آن هم از دور تنهایی امام را ببینیم... قلم من تاب ندارد از وقف لیستریح ساعتا بگوید… اما یک تصویر هست که دوست دارم اگر قرار بود برای غربت امامم جان بدهم برای این صحنه باشد… صحنه ای که تنهایی و زیبایی و ایستادگی و شکوه و غربت و …همه را با هم دارد… عاشورا به لحظه ای رسیده بود که امام از فرط زخم و خستگی و عطش روی اسب به سمت راست متمایل می شد و اسب هم به سمت راست متمایل می شد تا امام بر خاک نیفتد …. امام به سمت چپ متمایل می شد و اسب هم به سمت چپ متمایل می شد تا…. این روضه از زبان باد شنیدنی تر است… حالا قرن هاست که باد وقتی توی پرچم بالای گنبدش می پیچد روضه ی همین لحظه را می خواند: کلما مال الحسین یمینا مال الفرس یمینا و کلما مال الحسین یسارا مال الفرس یسارا…. قرن هاست که امام تنهاست…. و زیر این گنبد دعا مستجاب است… @telkalayyam
… تمام شد... باباها امشب علی اصغرهایشان را به خانه می برند و تحویل مادرها می دهند صحیح و سالم... سقاها و علمدارها امشب برمی گردند خانه هایشان که مادرها و خواهرها دور قد و بالایشان بگردند... @telkalayyam
… خدابیامرز اخلاقش مثل عسل شیرین بود اما گاهی که عصبانی می شد فحش می داد... یک فحش ناب هم داشت که مخصوص خودش بود و همیشه دلم می خواست یک جور عصبانی اش کنم تا همان فحش را نثارم کند ابروهایش را در هم می کرد و با آن لهجه ی شیرینش می گفت: خاک کربلا تیِ سر یعنی خاک کربلا توی سرت... صلواتی و فاتحه ای… @telkalayyam
یاد لب های تو می افتم . . . باران می گیرد. @telkalayyam
نگاه که می کنی دوتا حرم می بینی با دوتا گنبد طلایی... مردم را می بینی که در رفت و آمدند... مغازه ها را می بینی... چرخ دستی ها را... ماشین ها را... تا اینکه از پله های تلّ بالا می روی... نگاه که می کنی... @telkalayyam
… بعضی ها هم هستند که خدا به آنها می گوید من غیر از تو کسی را ندارم @telkalayyam